Anne Olmamak Bencillikmiş, Duyurulur


Yok yok, şimdikiler bakmıyor zaten anaya babaya. Bana baksın diye çocuk yapanlar büyük hayal kırıklığı yaşayacak 20-30 sene sonra.

Arkamdan benim için dua edecek , hatırlayacak biri olsun isterim galiba . Çok bencilim değil mi

inan herkes kendini düşünerek çocuk yapıyor. Merkezinde çocuğun olduğu ebeveynlerin olmadığı bir çocuk yapma sebebi söyleyebilir misin bana mesela.. Azı çoğu yok bunun, çocuk istemek de istememek de bencilce duygulardır.
 
Arkamdan benim için dua edecek , hatırlayacak biri olsun isterim galiba . Çok bencilim değil mi

aslında bu sadece insana özgü olmayan bütün canlılarda var olan tamamen ölmeme içgüdüsüyle yapılan bir şey @mercan1907

kuşundan çiçeğine bütün canlılar hayatta kalma isteği taşır.
ve düşünsene çocuk sahibi olduğunda sağlıklı ve güçlü genlerin ona aktarılıyor ve sen aslında türün devamını da sağlıyor ve ölümsüz oluyorsun. sen ölsen de genlerin devam ediyor. dünyaya getirdiğin çocuk da senin düşüncelerinin, davranışlarının etkisi altında büyüdüğü için bir nevi sen'i yaşatıyor. ve sen dünyadan ayrıldığında bile unutulmuyorsun (en azından 2 kuşak daha anılarınla var oluyorsun)
 
İki çocuk doğurdum anneliğin bu kadar berbat bir şey olduğunu bu yorumları okuyana kadar anlamamıştım

Konu nerelere gelmiş yahu. Neden hayatımız bitsin? Bağıra çağıra sevişmiyoruz ama sevişiyoruz sonuçta. Çocuklar uyuyunca birbirimize vakit ayırıyoruz,bazen bırakıp eğlenmeye,sinemaya,yemeğe gidiyoruz. Birlikte dağıtıp birlikte topluyoruz. Bazen birlikte ağlıyoruz. Biz anneler hayatımızdan memnunuz size neden dert oldu anlamıyorum.

Doğurmak istemeyen doğurmaz,anneliği yaşamak isteyen doğurur. Yok o akıllılıkmış bu bencillikmiş falan ne kadar gereksiz şeyler.
 
Son düzenleme:
Bende bi kez doğurdum. Kızım uyuduktan sonra istediğimi yaparım. Kızım uyumayınca yapabildiğimi onunla yaparım. Ertelerim yada boşveririm. Hayatım bitmedi şükür. Neden önyargılı bakılıyor anlamam. Eskisi gibi mi evet değil.Daha atraksiyonlu daha hareketli. Şikayet edenler bir tarafa neden genelleme yapılır ki? Çocuksuz hayatı da biliyorum çocuklu hayatı da. O yüzden kesin söylüyoruz anne olarak. Istemeyenler siz sadece çocuksuz hayatı biliyorsunuz ve gördüklerinizle bir yargıya varıyorsunuz. Ama yanlış düşünüyorsunuz. O zaman neden genelleme yapıyorsunuz? Yapmayın.
Kamu spotudur ! :)
 
"o şunu dedi ben bunu dedim" meselesinin ötesinde bir şey söylemek istiyorum.
bazı durumlarda o durumu yaşamadan ahkam kesmek inandırıcı olmuyor üzgünüm.
bir kadının anne olmak istememe tercihine her zaman saygım var
ancak anne olmadan annelerle empati kuramazsınız.
ama anneler, henüz anne olmayanlarla empati kurabilirler çünkü onlar da bir zamanlar anne değildi. hatta bazı anneler anne olmak istemeyenleri de anlayabilirler (bkz. ben)
ama anne olmanın güzelliklerinin istendiği gibi gezip tozamamaya, eşle çılgınlar gibi sevişememeye değişilemeyeceğini de bilirler ve bir mesajınızda Ama bir baskasi boyle seylerde zaten gözü yoktur. Birinin karisi birinin annesi olunca hayati deger kazanacaktir demişsiniz ya eğer bunu bütün annelere genellerseniz çok gülünç bir yargı olur.

kendi adıma evlenmeseydim ve çocuk sahibi olmasaydım da hayatım çok değerliydi. binlerce insana ulaşabileceğim, eğer ciddi anlamda bir başarı gösterirsem öldükten sonra bile senelerce adımın anılma olasılığı olan bir işim var. mesele sadece iş de değil çevremdeki tanıdığım/tanımadığım herkese faydası dokunacak karakterde biriyim ama bu durum benim eşliğimden ve anneliğimden bağımsız.

anne olmak istemeyenlere saygı duyuyoruz ama anneliğin hissettirdiklerini anlatacak kelime bulamıyoruz durum bundan ibaret.

bir de şu var: sizin ettiğiniz lafları bir anne söyleseydi yadırgamazdım. kadın tükenmiştir, pişmanlıkları vardır vs. vs derdim ama bunu anne olmayan biri söyleyince suya yazı yazmak gibi oluyor çünkü hayatta bazı şeyler var ki kuru kuruya empati yapamıyorsunuz.
annelik her kadının karakterinde farklı bir dönüşüm yaratır bu meselenin her iki taraf (isteyen/istemeyen) kesin genel geçer kuralları yoktur.
 

Saygisizlik etmemis , hakaret etmemissin
Fikrini belirtmissin
Bizim toplumda fikirlerin %90 inkinden farkliysa tepki alirsin ne yazikki
Bana soylense guler gecerim mesela
 

aynı şeyi düşünmüşüz
 
Canını istesem evladın için verirsin di mi? Bunu anne olmadan önce ben de anlayamazdım. Hatta anneme sürekli Nasıl yani anne senden çok mu seveceğim derdim :) kimseye çok görmüyorum o yüzden bu önyargıları.

Amma velakin hayatınız bitti gibi yorumları kabul edemiyorum. Yaşayan benim anneliği. Ben bunh söylemezken bir başkasının benim adıma konuşması hoş değil.

İki taraf için de geçerli bu durum. Ben de kalkıp kimseye mutlaka anne olmalısın,harika muhteşem bir duygu diye bik biklenip beynini yiyemem.
 

Sen önce kendi yorumuna bak.Kadın sana senin istediğin cinsten dua etmiş sevin bence.çocuk istemediğine göre kadının duasına amin demekle yetinmelisin Annelik hayatını kendi ellerinle bitirmek değil kutsal bir müessesedir Sen annelik kademelerine klişe dersen kadında sana bencil der.
 
olayın özeti bu hayat bir şekilde bitecek.. kimi kendini eğitimine adar, kimi kendini çocuğuna adar, kimi kendini sanata adar ama her şekilde bu hayat biter.. önemli olan sevdiğiniz şeyle vakit geçirmektir bana göre.. anneyim, kutsal falan değilim.. ota-çiçeğe kutsiyet yapıştırmak bana çok itici geliyor.. öğretmen kutsal, polis kutsal, doktor kutsal, anne kutsal.. ülkede sıradan adam bulamazsın :)

neyse, ne diyordum anneyim, çocuklarım-eşim-işim olarak güzel bir takımız.. hem saatlerce yürüyüş (Türkçesini yazayım) yapmayı severim, hem çocuklarımla kek pişirmeyi severim.. hem akşamları kitap okumayı severim, hem de "yemekte telefon yooook" diye haykırmayı severim bunları sevmeyenlere "ezik" demeyeceğim gibi sevenlere de "bitmişsiniz siz kızım, ezik- büzüksünüz" de demem.. ben hayatımı bu şekilde harcayıp bitirmeyi seçtim, hem tercihlere saygı gösterir hem de terchime saygı duyulmasını beklerim..
 
Kesinlikle.
Gebeliğimde hissetmedim hiç anneliği ama kızım doğdu yavaş yavaş büyüdüğünde çok farklı derinleştim. Bunu ancak bir anne anlar ne demek istediğimi. Bende kimseye şöyle güzel böyle güzel demem çünkü anlatamam. Yaşanılası bir duygu. Zaten özendirerek bir duygu karşı tarafa nasıl verilir ki. Heleki böylesi bir durum. Günlerce kabızlıktan dolayı tuvalet nöbeti bir kokuyla sonuçlandığındaki mutluluk anlatılmaz yaşanır
Kimse bana hayatın bitiyor demesin bende kimseye hayatın çok çok güzel oluyor demeyeyim. Bu hadsizliktir bana göre. Eksikliktir iki tarafında birbirinde gördüğü.
 
Ben anne-ayak-cennet üçlemesinin de insan türünün devamına ve dolayısıyla doğuma teşvik amacıyla ortaya çıktığını düşünüyorum.
Tanrı bir dünya yaratıyor ve bir şeylerin olması için ölümlülerin devamı gerekiyor.
Hop, seks çok zevkli olsun ki istesinler.
Hop, sperm 3gün canlı kalabilsin (sperm değil o, melek )
Hop, 9 ay karnında taşıdın, sevap point coştu.
Bla bla bla...
Kısacası doğurun, sakın ola intihar etmeyin, yanarsınız. Zira insan lazım dünyaya.
 
şu gezip tozamama kısmına da bir ekleme yapayım
ben yazın 2,5 yaşındaki kızımı bırakıp 4 gün yurtdışına gittim. bir taraftan o sorumsuzluk duygusu istediğin saatte yatmak kalkmak istediğin yere gitmek ayakların hissizleşene kadar gezmek çok güzel geldi. ama diğer yandan kızımı o kadar özledim ki dönüş uçağında kokpite girip pilotu neden kalkış yapmıyor diye tartaklayasım geldi

hele bir de katıldığım organizasyonda insanların bazılarının daha badi badi yürüyen çocuklarını da yanlarında getirdiğini görünce "keşke eşim ve kızım da gelseydi" dedim.
gittiğim gezdiğim yerleri çok sevdim ve yakın zamanda eşim ve kızımla bir daha gitmek istiyorum.

yazın çocuklu ilk tatilimizi yaptık başta tereddütlerimiz vardı ama kızım o kadar mutluydu ve uyumluydu ki şimdiye kadar en güzel tatilimiz oldu.

buna hayatı bitirmek değil de öncelikleri şekillendirmek demek daha doğru olacak sanırım
 

heh ya şöyle anneler görmek istiyoruz :)
güzel evlatlar yetiştirir böyle insanlar.
geleceğimizi kurtaracak olanlar da onlar zaten.
:)

ben de uzun süre çocuktan sonra hayatın biteceğini düşündüm.
bunu az biraz aştım. ama hala ciddi kaygılarım var. çünkü ben bencil bi insanım. önce ben gelmek isterim. ama nasıl oluyorsa bazı durumlarda da aşırı dibine kadar fedakarım
çocuğum olursa kantarın topuzunu kaçırmaktan korkuyorum. yani tamamen kendimden vazgeçebilirim gibime geliyor. ya da çok bencil olurum. iki türlüsü de bana ve çocuğuma zarar vereceğinden kaçınma-kaçınma çatışması yaşıyorum şu sıralar.
 

evlat sahibi olma duygusu bu kadar teknik bişey değil
duygulardan soyutlarsak belki geriye böyle yalın çıplak bir gerçek kalıyordur
son üç senemi bir film şeridi gibi gözlerimin önünden geçirdim ama yok maalesef yazdıklarınız, anne olma amacımın yakınından bile geçemez.

sosyal ilişkiler pozitivist kuramlarla açıklanamayacak kadar karmaşık ve görelidir
 
Tabi ki kolay degil Allah kimseyi elden ayaktan düşürmesin ama duşmuş anne babayada bakarken gülümseyerek bakmalı ki kendini yük hissetmesin. Hic kolay değildir eminim. Olumun de hayırlısını versin Rabbim sizlerede sabır.
 
Bana baksın diye çocuk mu yapicam bi de. Top bencillik.
Hayır mesele sana bakması degil zaten mesele o yasta yapayalnız kalmak ve hic kanbaginin olmaması. O yaslı kadina da hastane bakıyordu bakacak bulunur da manevi yanlızlığa çare yok...
 
Ben de hamileliğimde hissetmedim o duyguyu ne yalan söyleyeyim :) birisi Nasıl mükemmel bir duygu di mi dediğinde hee evet diyordum,içimden de ulen ben de mi bir gariplik var neden bir şey hissedemiyorum diyordum

Doğurunca,emzirince gittikçe güçlendi o bağ. Her geçen Zaman da artarak devam ediyor. Allah hepimizin evladını bağışlasın
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…