Anne olunca mı anlarım?

O cizgi zor be gulum.. kucukken dur dersin durdurursunda buyuyunce engel olamazsin.. ilerde cocuklarin pesinden it gibi kosucam buna eminim cunku anneyim.. her anne bir degil o da var ama benboyle olurum galiba.. kismetse kizim olacak ve ben kizim olucanda duygulanip agladim.. neden biliyomusun? Dunyanin kahrini sende mi cekcen kizim diye soylendim :-) duzgun insan yetistirmek zor bu devirde kiz erkek ayirt etmem aslinda ama evlendikten ve anne olduktan sonraki zorluklari ve biz kadinlara karsi ozellikle acimasizligini gordukce dusuncem degisti sayilir.. devir gercekten kotu, simdi ne desek konu sahibi yanlus anliycak gibi ona hak vermedigimiz icin.. demiyorumki annesinin sucu yok.. hata tek tarafli olamaz.. lakin kendimi annesinin yerine koydum.. konu sahibi kotu birsey yapmiyorsa dahi, isteyen bi kac saat icinde gunduz vaktide istedigini yapabilir.. ama o anne icin zor birsey bana kalirsa.. bak kizin yerine kendimi koymuyorum, gectik o yollardan.. ama gelecekten gercekten kaygiliyim..
Ben annenin yerine kendimi koyunca diyorum ki benim çocuğum ya da kardeşi olursa çocuklarım da bana karşı böyle olsunlar, açık. Arkadaş olalım. Böylece hafiyecilik yapmaya gerek kalmaz. Bence dürüstlükten açıklıktan çekinmeyin. Siz ne kadar kovalasanız da peşini, gizli gizli berşeyi yapar. Sıktıkça daha çok saçmaladığını çocukların, lisedeki arkadaşlarımdan bilirim.
 
Ben annenin yerine kendimi koyunca diyorum ki benim çocuğum ya da kardeşi olursa çocuklarım da bana karşı böyle olsunlar, açık. Arkadaş olalım. Böylece hafiyecilik yapmaya gerek kalmaz. Bence dürüstlükten açıklıktan çekinmeyin. Siz ne kadar kovalasanız da peşini, gizli gizli berşeyi yapar. Sıktıkça daha çok saçmaladığını çocukların, lisedeki arkadaşlarımdan bilirim.
Benim ailem orta karardaydi iyikide oyleymis.. ama soyle diyim benim karakter saglamdi ergenliktede..hani biri birsey diyor diye pesinden gitmezdim.. cogu zaman kendime gore fikirlerim vardi.. nasil o sekilde olmusum o yasta hayret ediyorum.. ha kendimede ayrica guvenen bir cocuktum.. nasil ederimde cocuklarimi boyle ya da benzer yetistiririm diye dusunuyorum..bi cok kisi dert yanmis ya kendi anne babasindan..anne babasinin yetistirme tarzindan asiri memnun olan pek yoktur ama kendileri anne olsalar benzer seyleri yaparlar belki.. karisik isler orta yollu olmali.. fazlasi zarar herseyin
 
Ben de bir anneyim lakin kizim boyle bir sey soylese once onu dusurustlugu icin tebrik eder daha sonra ise erkeklere guvenmemesi kendini korumasi ve dikkatli olmasi konusumda uyarirdim. Bagirip cagirip sen ne bicim insansin demek yerine. Uslup tarzi yanlis. Elbette annedir kizini korumaya calisiyordur ancak konusma bicimi onemli.
 
Dürüstlük daha onemli tabi, ama eskiler biraz utanma sıkılma olayini severler :) yani sizin dürüstlük olarak gordugunuzu o rahatlik pişkinlik olarak degerlendirmiş olabilir.. Onlarin zamaninda boyle seyler normal degildi belkide ondan bilemiyorum. Yaşadiginiz bu durumun aynisini kizkardesimde yasiyor o artik kiminle gittigini soylemiyor. Dogru mu yanlis mi Allah bilir
 
Sevgili KK üyeleri;
Bugün içime oturan bir seyi sizler ile paylaşıp fikir almak istiyorum.
Üniversitede ikinci sınıfa gidiyorum. Bir erkek arkadaşım var, annem isim olarak biliyor. Iki gün önce erkek arkadaşımla görüştük, bir yere giderken kiminle nereye gittiğimi söylemeyi açıkça tercih ediyorum. Sonucta annem bu çocuğun hayatımdaki varlığını biliyorken yok yere yalan söylemeyeyim diye düşündüm daima. Iki gun önce yine anneme doğruyu söyleyerek çıktım evden. Tepki gösterdi "ne kadar terbiyesizce bu yaşta böyle arkadaşlıklar kurmak" diyerek. (Bu işlerin yaşı sahiden kaç?)
Bugün kahvaltıda laf arasında "bu hafta arkadaşımla adalara gitmeyi dusunuyorum" dedim, hangi arkadas dedi, cocugun adini soyledim, demez olaydım. Birden bagirmaya başladı "Sen iyice kendini bıraktın, iyice kafayı yedin terbiyesizsin. Sesimi çıkarmadım diye tepeme çıktın" şeklinde nidalar etti. "Ne yapmamı istersin, ben sana dürüstçe nereye kim ile gideceğimi söylüyorum, yalan mi söylememi istiyorsun, madem oyle tamam bundan sonra yalan söylerim, farzet ki X arkadaşımla gidiyorum" dedim ve sustu. Kadıköy e X arkadaşımla gittiğimi söylediğimde ses yok, erkek arkadaşımı söylediğimde sinirleniyor. Terbiyesizlik ettigimi söylüyor. Bundan sonra doğruyu söylememe karari aldım. Annemin bu tavrının nedeni kuşak farkindan mi, yoksa anne olunca anlayabileceğim bir koruma iç güdüsünden mi? Şimdi de benimle konuşmuyor erkek arkadaşımla adalara gitmek istediğim için.. Gönlünü almaya mi çalismaliyim, kendi haline mi bırakmalıyım?

Herkesin yapısı farklı bir sürü arkadaşınız vardır onlarla paylaşın erkek arkadaşınızla ilgili muhabbetlerinizi anneniz sizle bu tarz konuları konuşmayı sevmiyor demek ki üzmeyin siz de..
 
Back
X