- 21 Nisan 2016
- 3.737
- 7.084
- 158
- 27
Merhaba hanımlar,
Biraz iç dökme olacak bu konu. O yüzden uzun olabilir şimdiden özür dilerim. Benim problemim annem. Annem dilinin kemiği olmayan, kendisinden başkasını önemsemeyen, takıntılı biri. Küçüklüğümden beri iyi bir ilişkimiz olmadı. Beni sevmediği bakışlarından bile belliydi. Kavga etsek ağlasam timsah gözyaşları döküyorsun derdi. Çok canım yanardı. Ağlamaya bile hakkım yoktu. Kaç kere seni doğuracağıma taş doğursaydım dedi. Odama kilitleyip ödev yapmamı isterdi çocuğum en nihayetinde dikkatim başka şeylere kayardı. Bir keresinde ödev yapmıyorum diye tokat atıp iki dişimi dökmüştü.
Ramazanda oruç olduğumuz bir dönemde sürekli söylenip söylenip beni artık "sus nolursun dayanamıyorum" diye ağlayarak yalvaracak duruma getirmişti. Küçüklüğüm baskı ile geçti, hala birisine karşı zıt fikirde olduğumda bunu söyleyebilecek özgüvene sahip değilim. Ellerim sesim titriyor kendi hakkımı savunmak zulüm gibi. Özgüvenli olmayı gerektirecek bir mesleğim var ve ben hala tartışma sırasında annemden "kes sesini, sen kimsin" gibi lafları duyan biriyim. Annem kızarken asla zıt bir şey söylememeliyim karşı çıkmamalıyım. Kafanızda annem nasıl canlandı bilmiyorum ama kendisi uzunca süredir iş hayatında olan kendisini çağdaş olarak nitelendiren biri. Buna rağmen bu tezatlık beni daha da üzüyor.
Annemle sürekli aramızda güç savaşı oluyor. O benim üzerimde baskı kurup dediklerini yaptırmak için inat ettikçe ben yapmamak için diretiyorum. Sen baskı sevmiyorsun bana da yapma diyince "ben anneyim istediğimi yaparım" diyor. Evde ikinci sınıf muamelesi görüyorum.
Annem babam ayrı. Babamın kendine ait evi yok. Mesleğimi yapabileceğim bir işim yok henüz. Maaşım da yok dolayısıyla. "beğenmiyorsan git" diyerek defalarca kovdu beni evden. Ben bu evde kalmak zorundayım ve bunu da çok iyi biliyor. Ama annem her geçen gün dozu arttırıyor. Laflarıyla canımı yakıyor yakıyor beni son raddeye getiriyor. Sinir krizi geçirince "sen delisin" diyor. Daha önce bunun için gittim sinirimi kontrol altına almam gerektiğini söyledi doktor, nefes egzersizleri falan. Ama başarılı olduğum söylenemez.
Bir gün yine sinir krizi geçirip ya anneme ya kendime bir şey yapacağım diye gerçekten çok korkuyorum. Kriz anında bile kadın susmuyor, can yakmaya devam ediyor. Artık gerçekten çok yoruldum kırılgan bir insanım olduğum yaştan 10 yaş yaşlı hissediyorum. Saçlarım dökülüyor, beyazlıyor. Çok yoruldum.
Okuduğunuz için teşekkür ederim.
Biraz iç dökme olacak bu konu. O yüzden uzun olabilir şimdiden özür dilerim. Benim problemim annem. Annem dilinin kemiği olmayan, kendisinden başkasını önemsemeyen, takıntılı biri. Küçüklüğümden beri iyi bir ilişkimiz olmadı. Beni sevmediği bakışlarından bile belliydi. Kavga etsek ağlasam timsah gözyaşları döküyorsun derdi. Çok canım yanardı. Ağlamaya bile hakkım yoktu. Kaç kere seni doğuracağıma taş doğursaydım dedi. Odama kilitleyip ödev yapmamı isterdi çocuğum en nihayetinde dikkatim başka şeylere kayardı. Bir keresinde ödev yapmıyorum diye tokat atıp iki dişimi dökmüştü.
Ramazanda oruç olduğumuz bir dönemde sürekli söylenip söylenip beni artık "sus nolursun dayanamıyorum" diye ağlayarak yalvaracak duruma getirmişti. Küçüklüğüm baskı ile geçti, hala birisine karşı zıt fikirde olduğumda bunu söyleyebilecek özgüvene sahip değilim. Ellerim sesim titriyor kendi hakkımı savunmak zulüm gibi. Özgüvenli olmayı gerektirecek bir mesleğim var ve ben hala tartışma sırasında annemden "kes sesini, sen kimsin" gibi lafları duyan biriyim. Annem kızarken asla zıt bir şey söylememeliyim karşı çıkmamalıyım. Kafanızda annem nasıl canlandı bilmiyorum ama kendisi uzunca süredir iş hayatında olan kendisini çağdaş olarak nitelendiren biri. Buna rağmen bu tezatlık beni daha da üzüyor.
Annemle sürekli aramızda güç savaşı oluyor. O benim üzerimde baskı kurup dediklerini yaptırmak için inat ettikçe ben yapmamak için diretiyorum. Sen baskı sevmiyorsun bana da yapma diyince "ben anneyim istediğimi yaparım" diyor. Evde ikinci sınıf muamelesi görüyorum.
Annem babam ayrı. Babamın kendine ait evi yok. Mesleğimi yapabileceğim bir işim yok henüz. Maaşım da yok dolayısıyla. "beğenmiyorsan git" diyerek defalarca kovdu beni evden. Ben bu evde kalmak zorundayım ve bunu da çok iyi biliyor. Ama annem her geçen gün dozu arttırıyor. Laflarıyla canımı yakıyor yakıyor beni son raddeye getiriyor. Sinir krizi geçirince "sen delisin" diyor. Daha önce bunun için gittim sinirimi kontrol altına almam gerektiğini söyledi doktor, nefes egzersizleri falan. Ama başarılı olduğum söylenemez.
Bir gün yine sinir krizi geçirip ya anneme ya kendime bir şey yapacağım diye gerçekten çok korkuyorum. Kriz anında bile kadın susmuyor, can yakmaya devam ediyor. Artık gerçekten çok yoruldum kırılgan bir insanım olduğum yaştan 10 yaş yaşlı hissediyorum. Saçlarım dökülüyor, beyazlıyor. Çok yoruldum.
Okuduğunuz için teşekkür ederim.