33 yaştan selamlar :) Buralar gerçekten daha güzel.
Sizin yaşadıklarınızı ben de yaşadım. Annem şu an çok utanıyor yaptıklarından ama ben yine olsa yine yapacağını düşünüyorum. Annemi gerçekten çok seviyorum, çok iyi bir kadın aslında. Ama ne dilinin kemiği vardı ne elinin ayarı. Yani küfüründen bedduasına, dayağına kadar her şeyi yaşadım. Yine de bu duygu nedir bilmiyorum ama 30'umdan sonra annemi anlamaya başladım. Neden mutsuz? Neden sorunlarının acısını benden çıkardı? Haklı bulmasam da anladım diyelim. Biz de bir de baba faktörü vardı. Asla geçinemiyorlar ama birlikteler. İki taraftan ağzımıza edililiyor afedersiniz

Şimdi iyiyiz bunları hatırlamak istemiyorum aslında ama geçiyor bir şekilde.. Sanırım hakaret ve şiddet olmasına rağmen bir şekilde sevgi de görüyorsanız affedebiliyorsunuz.
Ben 25 yaşında evlendim ve Türkiye'ye taşındım. Böylece son buldu.
Diyeceğim o ki geçecek
Edit: Ben de hukuk okudum bu arada

Sanırım adalete aç olmamızın yansıması