- Konu Sahibi brokensmile7
-
- #1
Insan hic annesinden nefret eder mi dimi.. sonucta doğurdu yedirdi icirdi... ama hersey dogurmak yedirmek icirmek mi gerçekten?
Benim annemle aram cocuklugumda gayet iyiydi ailemi cok seviyordum taki bikac sene oncesine kadar...
Anneme biseyler oldu ne olduğunu hala anlayamadim, çözemedim menepoz falan da degil. Annem zaten hep siddet uygulayan bi kadindi kendi kucuklugumu bilemiyorum hatırlamıyorum ama hep kardeslerimi kucuk yaslardan itibaren dövdugunu hatırlıyorum ben aglayip anneme neden dovuyosun yapma dedigimde benide bi guzel doverdi :) son bi kac yildir hic saglikli bi iletisimimiz olmadi surekli uzerime yurumeye seni bogacam diyip tehtit etmeye beni cocuklugumdakinden beter dovmeye basladi, ben cocuk degilim suan resit bi bireyim ve hala hem fiziksel hem ruhsal siddet goruyorum ne dersem ne yaparsam yapiyim annem kavga cikarma pesinde ya okadar kucuk seylerki suan hatirlayamiyorum oturup muhakeme yapiyorum ama yok aldigim kiyafet yuzunden bile kavga çıkarıyor acik diye falan degil afedersiniz b.k gibi zevkim varmis sucum bu, sonra pesinden tabi herzamanki gibi bi anne evladina bunu nasil diyebilir dedirten beddualar.. bunun icin kavga cikarirmi bi insan?
Butun huzurumuz gitti, artik susmayi icime atmayi ogrendim ki bu beni mahvetti insanlarla iletisim kurmakta zorlanan hatta duygularini kaybetmis bi insan oldum hicbiseye tepki veremiyorum ciddi anlamda , arkadaslarimda hep bunu soyler insanlarin sevinirken sasirirken ofkelenirken verdikleri tepkileri veremiyorum, kendimi savunamiyorum konusmalara katilamiyorum.
Annem kardeslerimi doverken sesimi cikarmamam gerekiyo cunku bu sefer herkesle kavga edip babama hakaretler edip beni dovup ve arkadasini arayip yanimizda bunlar soyle b.ktan insanlar artik dayanamıyorum diyip evi terk eder.. hep yaptigi sey oldu bu "evi terk etmek" kucuk kardesim bidaha donmycek diye korkup aglarken o hic arkasina bile bakmaz
Onunda iyi oldugu zamanlar var tabi ama bunun icin her istegini (istisnasiz) yaparsaniz ve elinede parasini verirseniz gayet iyi bi kadin.. ama ben artık cok yoruldum hergun agliyorum cunku hergun kavgamiz var eve gitmek istemiyorum ama kardeslerime uzuluyorum hadi ben buyugum ama onlar cocukluktan beri bunlari yasiyo olacaklar
Zaten hepimizin psikolojisi cokmus durumda bi kardesim kalp hastasi zaten boyle ortamlarda bulunmamasi gerekirken belkide en cok sozlu fiziksel siddeti o yasiyor onada uzuluyorum ama bende anneme benzemeye basladim sanırım onlara uzulmeme onlari cok sevmeme ragmen sevgimi gosteremez her dediklerine sinirlenip bagirir oldum ama annemden farkim kesinlikle siddet uygulamam ve gece yataga yattigimda neden boyle bisey yaptim diyip uyuyamam
Ben anneme benzemek istemiyorum bukadar bencil, gaddar olmak istemiyorum istedigim tek sey kendi ayaklarimin ustunde durup kardeslerimi onun iskencelerinden kurtarmak...
Buarada evde cok is yapip yoruluyordur diyceksiniz ama annem hic yemek yapmaz kafasina eserse yapar bu zamana kadarda eve yardimci kadin geliyordu suara maddi anlamda sıkışık oldugumz icin gelemiyor yani yeni yeni ayda bir temizlik yapiyor. Bi bulasiklari makineye dizer okadar zaten yemek olmayan evde cikan bulasikta 2-3 parca bisey he bide camasirlari makineye koyar saolsun...
artik kavga etmekten yoruldugum icin onunla konusmama karari aldim ama ev ortamindayiz butun gun nekadar susulabilir ki mutlaka agzimi actigimda ne dersem diyim kavga sebebi oluyor okadar huzursuz okadar huzursuz ki evimiz intihar etmeyi bile dusundum ilk zamanlar, cocuktum okadar gucum yoktu hala yok ama alistim intihar etmeyi dusunmuyorum artik cunku bende gulup eglendigim anilarim olsun istiyorum hislerimi geri istiyorum özgüvenimi geri istiyorum, bi umut var hala icimde ben o guzel gunleri büyük bir sabırla bekliyorum
Cok uzun oldu kusura bakmayın, icimi dokmek istedim sadece okadar doldumki kimseyede anlatamiyorum zaten, utaniyorum, kimse bilmesin istiyorum...
Iyi aksamlar....
Benim annemle aram cocuklugumda gayet iyiydi ailemi cok seviyordum taki bikac sene oncesine kadar...
Anneme biseyler oldu ne olduğunu hala anlayamadim, çözemedim menepoz falan da degil. Annem zaten hep siddet uygulayan bi kadindi kendi kucuklugumu bilemiyorum hatırlamıyorum ama hep kardeslerimi kucuk yaslardan itibaren dövdugunu hatırlıyorum ben aglayip anneme neden dovuyosun yapma dedigimde benide bi guzel doverdi :) son bi kac yildir hic saglikli bi iletisimimiz olmadi surekli uzerime yurumeye seni bogacam diyip tehtit etmeye beni cocuklugumdakinden beter dovmeye basladi, ben cocuk degilim suan resit bi bireyim ve hala hem fiziksel hem ruhsal siddet goruyorum ne dersem ne yaparsam yapiyim annem kavga cikarma pesinde ya okadar kucuk seylerki suan hatirlayamiyorum oturup muhakeme yapiyorum ama yok aldigim kiyafet yuzunden bile kavga çıkarıyor acik diye falan degil afedersiniz b.k gibi zevkim varmis sucum bu, sonra pesinden tabi herzamanki gibi bi anne evladina bunu nasil diyebilir dedirten beddualar.. bunun icin kavga cikarirmi bi insan?
Butun huzurumuz gitti, artik susmayi icime atmayi ogrendim ki bu beni mahvetti insanlarla iletisim kurmakta zorlanan hatta duygularini kaybetmis bi insan oldum hicbiseye tepki veremiyorum ciddi anlamda , arkadaslarimda hep bunu soyler insanlarin sevinirken sasirirken ofkelenirken verdikleri tepkileri veremiyorum, kendimi savunamiyorum konusmalara katilamiyorum.
Annem kardeslerimi doverken sesimi cikarmamam gerekiyo cunku bu sefer herkesle kavga edip babama hakaretler edip beni dovup ve arkadasini arayip yanimizda bunlar soyle b.ktan insanlar artik dayanamıyorum diyip evi terk eder.. hep yaptigi sey oldu bu "evi terk etmek" kucuk kardesim bidaha donmycek diye korkup aglarken o hic arkasina bile bakmaz
Onunda iyi oldugu zamanlar var tabi ama bunun icin her istegini (istisnasiz) yaparsaniz ve elinede parasini verirseniz gayet iyi bi kadin.. ama ben artık cok yoruldum hergun agliyorum cunku hergun kavgamiz var eve gitmek istemiyorum ama kardeslerime uzuluyorum hadi ben buyugum ama onlar cocukluktan beri bunlari yasiyo olacaklar
Zaten hepimizin psikolojisi cokmus durumda bi kardesim kalp hastasi zaten boyle ortamlarda bulunmamasi gerekirken belkide en cok sozlu fiziksel siddeti o yasiyor onada uzuluyorum ama bende anneme benzemeye basladim sanırım onlara uzulmeme onlari cok sevmeme ragmen sevgimi gosteremez her dediklerine sinirlenip bagirir oldum ama annemden farkim kesinlikle siddet uygulamam ve gece yataga yattigimda neden boyle bisey yaptim diyip uyuyamam
Ben anneme benzemek istemiyorum bukadar bencil, gaddar olmak istemiyorum istedigim tek sey kendi ayaklarimin ustunde durup kardeslerimi onun iskencelerinden kurtarmak...
Buarada evde cok is yapip yoruluyordur diyceksiniz ama annem hic yemek yapmaz kafasina eserse yapar bu zamana kadarda eve yardimci kadin geliyordu suara maddi anlamda sıkışık oldugumz icin gelemiyor yani yeni yeni ayda bir temizlik yapiyor. Bi bulasiklari makineye dizer okadar zaten yemek olmayan evde cikan bulasikta 2-3 parca bisey he bide camasirlari makineye koyar saolsun...
artik kavga etmekten yoruldugum icin onunla konusmama karari aldim ama ev ortamindayiz butun gun nekadar susulabilir ki mutlaka agzimi actigimda ne dersem diyim kavga sebebi oluyor okadar huzursuz okadar huzursuz ki evimiz intihar etmeyi bile dusundum ilk zamanlar, cocuktum okadar gucum yoktu hala yok ama alistim intihar etmeyi dusunmuyorum artik cunku bende gulup eglendigim anilarim olsun istiyorum hislerimi geri istiyorum özgüvenimi geri istiyorum, bi umut var hala icimde ben o guzel gunleri büyük bir sabırla bekliyorum
Cok uzun oldu kusura bakmayın, icimi dokmek istedim sadece okadar doldumki kimseyede anlatamiyorum zaten, utaniyorum, kimse bilmesin istiyorum...
Iyi aksamlar....