Anneler evlat ayrımı yaparlarmi

Kişiden kişiye değişir tabiki. Babaannem mesela evlat ayrımı yapmaz, torun ayrımı yapmaz. Pamuk gibidir çok tatlıdır. Anneannem yapar dayılarımdan birini yere göğe sığdıramaz diğer dayım için ise "dünyaya geldi dünyamı kararttı" der. Ama kendisi oldu olalı psikolojik sıkıntıları olan bir kadınmış zaten. Bilemiyorum genel bir yargı sunmak zor.

Ha bu arada ironik ama ayırdığı ve uğruna kendini yerlere attığı oğlu 57 yaşında ama hiç evlenmemiş, ömrü boyunca sigortalı bir işte çalışmamış, kazandığını alkol ve başka maddelere yatıran hala teyzemden cep harçlığı alan biri. Ben kendisini seviyorum ama durum bu. Daha az sevdiği dayım ise gayet işinde gücünde tatlı dilli güzel huylu şeker gibi bir adam.
 
bence de yapıyorlar mesela görümcem prensestir ,sorunca o çalışıyor, hiçbir şeye yetişemez der kv, ve her işini görür...biz de eşimle kendimize yeteriz her anlamda, arada uğrar, haftad bir iki saat torununu görür ve sonra gözü saatte koşarak kızının işlerini yapar (yemek,temizlik,alışveriş, çocuk bakımı, ütü gibi)...
 
bence de yapıyorlar mesela görümcem prensestir ,sorunca o çalışıyor, hiçbir şeye yetişemez der kv, ve her işini görür...biz de eşimle kendimize yeteriz her anlamda, arada uğrar, haftad bir iki saat torununu görür ve sonra gözü saatte koşarak kızının işlerini yapar (yemek,temizlik,alışveriş, çocuk bakımı, ütü gibi)...
bende çalışıyorum ama annem ev hanımı olan gelinin çocuklarına bakıyor :KK70: arada bir onlarla benide yemeğe çağırırsa ne ala. bazende çağırmaz ev hanımı gelinlerini çağırır. (ev hanımı derken yanlış anlaşılmasın evdeler zamanları bol, ben yoğun çalışan biriyim ve iki çocuk var)

ne şanslı görümceniz varmış
 
Yapar bence. Anneannem en çok annemi sever... Annem söz knusu olunca gözlerinin içi parlar. Teyzemle zaman gecirmektense annemi tercih eder. Teyzemi o aramadan aramaz. Ama annemi her gün iki üç kez görüntülü arar.
 
Anne olunca insan olmayı bırakmadıklarına göre uygun koşullar altında evet, anneler evlat ayrımı yaparlar. Bu uygun koşulları zaten herkes sıralamış;

-kendi ailelerinde öyle görmüş ve gördüklerini uyguluyo olabilirler,
-çocukların karakterlerine göre kendi işlerine gelecek şekilde tavır alıyo olabilirler,
-çocuklardan biri onları daha çok yansıttıgı icin ona sempati besliyo olabilirler,
-çocuk onları yansıtmadıgı için de sempati besliyo olabilirler benim gibi birinden böyle bi güzellik nasıl çıktı misali,
-kendilerince bi güç dengesi gözetip pozitif ayrımcılık yapıyo ya da yaptıklarına inanıyo olabilirler
-geleneksel cinsiyet ayrımcılıgı olabilir...

Tabi bu evlatlara çogunlukla zarar verir mi verir. Kayrılan çocuk bunu suistimal etmek isteyebilir ya da aynı ayrıcalıgı baska ortamda bulamayınca çıldırır. Göz ardı edilen çocuğun kalbi kırılır, kendine ve aileye güveni zedelenir. Kardeşler bu çifte standartta zaten her türlü birbirine bilenir. Üzücü.

Bu arada bakmayın çocuklar da evebeynlerini ayırır mesela. Ki bu da anne baba arasında çekişmelere sebep olabilir. Ama tabi onlar yetişkin olarak bunun ustesinden gelirken çocuklar küçükken aynı performansı veremez, büyüdüklerinde de sorun çoktan kronikleşmiş olur.

Çözüm nedir çok da emin degilim ama kardeşlerin yaşları ilerledikçe sağlıklı bi dayanışma kurmaları halinde hafifleyen bi sorun oldugunu düsünüyorum. Çünkü anne babanın gözündeki imaja göre artıda / ekside kalmanın sevincini ve üzüntüsünü yaşadıkça karşılıklı empati gelişir, bi bakarsınız sizi o onu siz kolluyosunuz. Hatta ailedeki yeni favori insanınız o olmuş.
Evet aslında anneme sorduğumda insan sen tabii ona daha çok yapıyorsun tabii hep o kızını koruyorsun kardeşim de der ki hep ablamı koruyorsun hep ablama toz kondurmuyorsun bu şekilde hep muhabbetler dönerdi bizim aramızda annem de derdi ki sen de benim canımsın o da benim canım ben ikinizi de birbirinizden ayırmıyorum ikiniz de aynısınız sözde bu şekilde söylerdi ama davranışlara geldiğinde mesela ben babama benzediğim için huylarımı da babama benzetirdi ve aynı babası aynı babası deyip dururdu ama babamla da benim şöyle bir ortak özelliğim var babam kinci yapıda bir insan değil ya da hani ne olursa olsun evlattır sevilir diye bakan bir adam hani benim hatalarımdan dolayı ya da yanlışlarımdan dolayı ya da huyu ona benzediğimden ya da benzemediğimden dolayı bizi ayırmaz ikimizi de aynı derecede sever bu yüzden ben babama karşı daha yakın hissediyorum ama annem öyle değil annem kız kardeşimin kendisine benzetir ve kendisine benzettiği için de kardeşimin onun gibi aynı düşüncede o kendisi gibi olduğunu düşündüğü için aynı zamanda biraz daha kız kardeşim hırçındır hırçındır fevridir o fevriliği onu daha cesaretli kılar annemin gözünde bu nedenle de kendisine benzettiği için biraz güç kontrolcü bir yapısı olduğu için kardeşimin bu nedenle onu daha çok ayrı tutar işini hiç anlamadım tarafı da hep haksız çıkarsın yani ben ne yaparsam yapayım hep haksız çıkarım hiçbir zaman kızım sen de bu konuda haklısın demezler bir onlarla ilgili bir sıkıntı olduğunda anne bak böyle yapma böyle yaptığın zaman beni yaralıyorsun canımı sıkıyorsun üzülüyorum dediğimde de o sorunları benim üstüme atar sen böylesin de o yüzden ben böyle bir sorun oluyor sen böyle yapıyorsun da o yüzden böyle oluyor gibi hiçbir eleştiri kabul etmezler bu nedenle de çocuk olarak kendini acaba ben hata mı yapıyorum doğru mu yapıyorum diye sorgulamaya başlarsın ama bir bakarsın ki aslında hata yapan sen değilsindir hata yapan ebeveynindir
 
Kişiden kişiye değişir tabiki. Babaannem mesela evlat ayrımı yapmaz, torun ayrımı yapmaz. Pamuk gibidir çok tatlıdır. Anneannem yapar dayılarımdan birini yere göğe sığdıramaz diğer dayım için ise "dünyaya geldi dünyamı kararttı" der. Ama kendisi oldu olalı psikolojik sıkıntıları olan bir kadınmış zaten. Bilemiyorum genel bir yargı sunmak zor.

Ha bu arada ironik ama ayırdığı ve uğruna kendini yerlere attığı oğlu 57 yaşında ama hiç evlenmemiş, ömrü boyunca sigortalı bir işte çalışmamış, kazandığını alkol ve başka maddelere yatıran hala teyzemden cep harçlığı alan biri. Ben kendisini seviyorum ama durum bu. Daha az sevdiği dayım ise gayet işinde gücünde tatlı dilli güzel huylu şeker gibi bir adam.
İşte bazı annelere de ne yapsan yaranamıyorsun
 
Evet aslında anneme sorduğumda insan sen tabii ona daha çok yapıyorsun tabii hep o kızını koruyorsun kardeşim de der ki hep ablamı koruyorsun hep ablama toz kondurmuyorsun bu şekilde hep muhabbetler dönerdi bizim aramızda annem de derdi ki sen de benim canımsın o da benim canım ben ikinizi de birbirinizden ayırmıyorum ikiniz de aynısınız sözde bu şekilde söylerdi ama davranışlara geldiğinde mesela ben babama benzediğim için huylarımı da babama benzetirdi ve aynı babası aynı babası deyip dururdu ama babamla da benim şöyle bir ortak özelliğim var babam kinci yapıda bir insan değil ya da hani ne olursa olsun evlattır sevilir diye bakan bir adam hani benim hatalarımdan dolayı ya da yanlışlarımdan dolayı ya da huyu ona benzediğimden ya da benzemediğimden dolayı bizi ayırmaz ikimizi de aynı derecede sever bu yüzden ben babama karşı daha yakın hissediyorum ama annem öyle değil annem kız kardeşimin kendisine benzetir ve kendisine benzettiği için de kardeşimin onun gibi aynı düşüncede o kendisi gibi olduğunu düşündüğü için aynı zamanda biraz daha kız kardeşim hırçındır hırçındır fevridir o fevriliği onu daha cesaretli kılar annemin gözünde bu nedenle de kendisine benzettiği için biraz güç kontrolcü bir yapısı olduğu için kardeşimin bu nedenle onu daha çok ayrı tutar işini hiç anlamadım tarafı da hep haksız çıkarsın yani ben ne yaparsam yapayım hep haksız çıkarım hiçbir zaman kızım sen de bu konuda haklısın demezler bir onlarla ilgili bir sıkıntı olduğunda anne bak böyle yapma böyle yaptığın zaman beni yaralıyorsun canımı sıkıyorsun üzülüyorum dediğimde de o sorunları benim üstüme atar sen böylesin de o yüzden ben böyle bir sorun oluyor sen böyle yapıyorsun da o yüzden böyle oluyor gibi hiçbir eleştiri kabul etmezler bu nedenle de çocuk olarak kendini acaba ben hata mı yapıyorum doğru mu yapıyorum diye sorgulamaya başlarsın ama bir bakarsın ki aslında hata yapan sen değilsindir hata yapan ebeveynindir
Hani seni dünyaya getirir sana öğretmediği şeyleri senin kendiliğinden yapmanı bekler kendiliğinden bu
 
Hani seni dünyaya getirir sana öğretmediği şeyleri senin kendiliğinden yapmanı bekler kendiliğinden bu
Bu şöyle bir şey mesela seni bir başka bir çocukla kıyaslar anne baba ya da anne sadece ama o anne kıyasladıkları çocuğun annesi çocuğun hiçbir şeyle ilgilenememiştir bu nedenle çocuk kendisi küçük yaşta sorumluluk almayı öğrenmiştir küçük bir kadın gibi düşün diyebiliriz ama sen ve seni yetiştiren anne aşırı baskıyla sıkı bir şekilde denetleyerek yetiştirmiştir ve sen o çocuk diğer çocuk büyüdüğünde bir şekilde hayatı çok erken öğrendiği için daha iyi noktalara gelebilirken senin daha iyi bir noktaya gelememeni seni sorumlu tutar yani şunu demez ben bunu ben bu küçük çocukken buna sorumluluk vermedim ki ben buna dışarıdaki hayatı öğretmedim ki ya da çocuğuma güvenemedim ki başına bir şey gelir diye hep korktum başına bir şey gelir diye engelledim girişimlerini böyle düşünmez yani ve onun korkuları bir şey olacak korkusu başına bir şey gelecek korkusu yüzünden çocuğu engellediği için çocuk diğer çocuğa göre daha geç sorumluluk almayı öğrenir daha geç gelişmeyi öğrenir hayatı daha geç öğrenir ama büyüdüğünde de sen o arkadaşın gibi niye değilsin der bu şunu şöyle düşünmez yani ben seni zamanında kısıtladım senin hevesli olduğun zamanlarda seni kısıtladım senin Atılım yapmaya çalıştığım dönemlerde seni kısıtladım bu yüzden sen bunları o dönemde öğrenemedin keşke birazcık daha rahat bıraksaydım diye düşünmüyorlar yani bunu demek istedim
 
Merhaba arkadaşlar anneler evlat ayrımı yaparlarmi bu konuda annelerimiz gerçekci olurlarsa sevinirim neden yaparlar eğer evlat ayrımı yapmiyorlarsa çocuklar ayrıma uğradıklarını neden düşünür ve böle hissederler .lütfen bu konuyu cevaplarken gerçekçi ve durus olmanızı rica edecegim bu benim için önemli tüm annelere sevgiler.
benim icin hangi evlad daha hayirliysa benim icin hatirimi arayip soruyorsa kalbimi kirmiyorsa o evlad daha cok öncelikli olur yoksa evladlarimi özellikle ayirimcilik yapmam yapamam herkese hak ettigi kadari kadae yani beni sayip seviyorlarmi onun karsiligini alirlar hersey onlarin elinde aslinda iyi evlad olmakta olmamakta onlarin elinde Rabbim kiymetimi Evladlarima bildirsin kendine hayirli kul banada hayirli evlad eylesin amin daha ne isteyebilirimki bi anne olarak saygiya sevgim sonsuz olur vakit.....
 
halen daha şaşkınlıkla okuyorum başlığı. ben hiç erkek kardeşimle aramda sevgi farklılığı görmedim.

görenler neye göre farklılık olduğunu söylüyor, aydınlatırsanız sevinirim
 
Bu şöyle bir şey mesela seni bir başka bir çocukla kıyaslar anne baba ya da anne sadece ama o anne kıyasladıkları çocuğun annesi çocuğun hiçbir şeyle ilgilenememiştir bu nedenle çocuk kendisi küçük yaşta sorumluluk almayı öğrenmiştir küçük bir kadın gibi düşün diyebiliriz ama sen ve seni yetiştiren anne aşırı baskıyla sıkı bir şekilde denetleyerek yetiştirmiştir ve sen o çocuk diğer çocuk büyüdüğünde bir şekilde hayatı çok erken öğrendiği için daha iyi noktalara gelebilirken senin daha iyi bir noktaya gelememeni seni sorumlu tutar yani şunu demez ben bunu ben bu küçük çocukken buna sorumluluk vermedim ki ben buna dışarıdaki hayatı öğretmedim ki ya da çocuğuma güvenemedim ki başına bir şey gelir diye hep korktum başına bir şey gelir diye engelledim girişimlerini böyle düşünmez yani ve onun korkuları bir şey olacak korkusu başına bir şey gelecek korkusu yüzünden çocuğu engellediği için çocuk diğer çocuğa göre daha geç sorumluluk almayı öğrenir daha geç gelişmeyi öğrenir hayatı daha geç öğrenir ama büyüdüğünde de sen o arkadaşın gibi niye değilsin der bu şunu şöyle düşünmez yani ben seni zamanında kısıtladım senin hevesli olduğun zamanlarda seni kısıtladım senin Atılım yapmaya çalıştığım dönemlerde seni kısıtladım bu yüzden sen bunları o dönemde öğrenemedin keşke birazcık daha rahat bıraksaydım diye düşünmüyorlar yani bunu demek istedim
Hani çocuk kendini cesaretli hissettiğinde başarılı hissettiğinde başarısını desteklememek dememek önünü açmaya çabalamamak çocuğuna güvenememek yani yapamaz başına bir şey gelir beceremez gibi düşünceler sonra da o çocuktan filozof olmasını beklemek bu mümkün mü
 
O da doğru ama annelerin bazıları hakikaten kız çocuklarını rakip gibi görüyor .benim annem e geçenlerde dedim ki anne biz seninle ergenlik döneminde ve onun dışında neden hep kavga ediyorduk?bana verdiği cevap ;ee sen yemek yapıyordun babana diyordun ki baba benim yemeğim nasıl olmuş annemin yaptığından daha güzel olmusmu diyormusum,o yüzden kavga ediyormusuz.yani rakip olarak görüyor ben coccuk olarak babam tarafından taktir edilmek istiyorum annemse kendine rakip görüyor bunu bana böyle söylediğinde şok oldum
bence annen sağlıklı değil. kim kanından canından biriyle rekabet halinde olur aklım almıyor.
 
bence annen sağlıklı değil. kim kanından canından biriyle rekabet halinde olur aklım almıyor.
Ben küçükken annemi paylaşamazdım babamla paylaşamazdım kıskanırdım babam bana anlayışlı davranırdı mesela yine beni severdi yani kızmazdı bana ama annem çok hırçınlaşırdı annem çok kızardı bağırırdı döverdi sırf benim bu kıskançlığım yüzünden ben de bunu anlayamıyordum annem niye beni böyle bağırıyor çağırıyor annem haldeki bana sevgi gösterse benim kıskançlığım da bu kadar pekişmeyecek ama demek ki o da hırçınlaştığına göre kıskanmam gerekiyor doğru olan bu diye düşünüyordum sonraları daha farklı ergenlik krizleri ergenlikteki kavgalar annemle hiç anlaşamazdık hiçbir şekilde anlayamıyordu benim o ergenlik dönemi mi ve hırçındı sinirliydi hep onu öyle hatırlıyorum o dönemlerini yani hep sinirli öfke dolu nefret dolu öyle hatırlıyorum
 
Bilimsel bir araştırmaya göre evet yaparlar. %70 oranında daha çok vakit geçirilen çocuk oluyormuş bu. Genelde de ilk çocuk.
 
geçen gün annemle bu yüzden kavga ettim artık. bıktım çünkü. kız-erkek evlat ayrımını dibine kadar yaşıyorum maddi-manevi. annem yüzüme bile dedi sen kızsın kocan alsın diye.

hep dışlandım kız olduğum için. 40 yaşına geldim hala aynılar ve kabul etmiyorlar
Ya bu kız erkek ayrımını da benim kayınvalidemler yapıyorlar kız evin kölesi temizlikçisi erkek kardeşlerinin hizmetçisi erkekler ise geliyor ayaklarını eşim olsun kaynım olsun ayaklarını yayıyorlar önlerine hizmet bekliyorlar ciddi ciddi yani kız erkek ayrımı yapılıyor evet bunu biliyorum llah'tan benim bir erkek kardeşim yok Bir de erkek kardeşim olsaydı ne olurdu acaba ama gerçi bizimkiler hep dillerinde şey der işte ben erkek kız fark etmez ikisi de evlat derler ama tabii gerçekten olsa nasıl olurlardı bilmiyorum Bir de mesela o erkek çocuğuna karşı aşırı toleranslar işte geç gelir sorun olmaz dışarıda gece yarısı çıkar ama erkek çocuğudur sorulmaz nereye gidiyor diye erkektir yapar erkektir kavga eder erkektir sinirlenir erkektir üzülür ama kız dediğin hanımcık olur kız dediğin oturduğu yerden kalkmaz edepli olur osuruklu olur yani bu kadınlara yüklenen bu kadar ağır şeyleri ben de anlayamıyorum gerçekten hele bir de kadın kadına yapıyor en sevdiği canını evladını yapıyor bunu ben de buna akıl erdiremiyorum hakikaten
 
Bilimsel bir araştırmaya göre evet yaparlar. %70 oranında daha çok vakit geçirilen çocuk oluyormuş bu. Genelde de ilk çocuk.
Vallahi şimdi benim annem kız kardeşimle bolca vakit geçiriyor ben evleneli 10 yıl olmuş bu yüzden de tabii bununla ilgisi var kız kardeşim de çok vakit geçirdiği için ben evlendiğim için mesafemiz uzak olmasa da birazcık dış kapının kapının dışında kalıyorsun diyebilirim yani
 
Bilimsel bir araştırmaya göre evet yaparlar. %70 oranında daha çok vakit geçirilen çocuk oluyormuş bu. Genelde de ilk çocuk.
Hep şöyle der mesela işte sen doğduğundan beri çok mızmızdın kardeşin öyle hiç değildi işte sen çok zorunluydun çok ağlardın bir türlü ne yapsam seni susturamazdım ama kardeşin öyle değildi kardeşin nasıl büyüdü ben hiç anlamadım sen büyüyene kadar benim çektiğim çileleri bir ben bilirim ne çektim ne çektim sanki ben bilerek yaptım çocuğum ben ya ne bileyim ben demek ki bir şeyleri yanlış yapıyordun ki ağlatıyorsun ikide bir sanki bunun da sorumlusu benmişim gibi ulan bebeğim ben ne bileyim ben ne anlarım niye ağlıyormuşum niye üzülüyormuşum niye mızmızlanıyormuşum 😁😁
 
Ben küçükken annemi paylaşamazdım babamla paylaşamazdım kıskanırdım babam bana anlayışlı davranırdı mesela yine beni severdi yani kızmazdı bana ama annem çok hırçınlaşırdı annem çok kızardı bağırırdı döverdi sırf benim bu kıskançlığım yüzünden ben de bunu anlayamıyordum annem niye beni böyle bağırıyor çağırıyor annem haldeki bana sevgi gösterse benim kıskançlığım da bu kadar pekişmeyecek ama demek ki o da hırçınlaştığına göre kıskanmam gerekiyor doğru olan bu diye düşünüyordum sonraları daha farklı ergenlik krizleri ergenlikteki kavgalar annemle hiç anlaşamazdık hiçbir şekilde anlayamıyordu benim o ergenlik dönemi mi ve hırçındı sinirliydi hep onu öyle hatırlıyorum o dönemlerini yani hep sinirli öfke dolu nefret dolu öyle hatırlıyorum
ya aslında babaya aşırı düşkünlük de bence sağlıklı bir bağlanma değil. evdeki toplumsal roller değişiyor sanki böyle olunca. anneliği asla kutsayan biri olmadım. çocukluktan beri anne ve babanın konumunu ve rollerini kavradım sanırım. yani annenizin sizi babanızdan nasıl kıskandığını anlayamıyorum halen daha özür diliyorum.

ergenken ben de annemle çok kavga ederdim. çünkü eski tip kadındı, korumacı, aman evlenmeden bir şey yapma kafasında klasik anne şeyleri. sonra o değişti ben büyüdüm ortada buluştuk nihayetinde. ergenlik kavgalarını normal olarak karşılıyorum o yüzden.
 
Back
X