- 27 Haziran 2018
- 2.537
- 2.396
- 133
- 28
- Konu Sahibi 777mutluluk
-
- #141
Sağlıcakla kucağınıza almak nasip olsun inşallah,çocuğunuz çok şanslı olacakbenzer bi kafa yapısı bzde de var evlat kayırma gibi.. ben ailemle pek görüşmüyorum küs degiliz ama öle birbirmize gelip giden insanlarda degiliz artık... araya sogukluk giriyor yaşananlardan ötürü..
simdi bende hamileyim kız mı erkek mi bilmiyorum ... Benim ve eşimin gönlünden geçen kız erkek olsada kız olsada el üstünde tutulcak.. gram farklı olmıcak bizim için.. cogunluk erkek evlat diye yanarken biz öncelik insallah kız sonra erkek olur diiyoruz :) annemin babamın yaptıgı hataları hic yapmıcam bana cok büyük ders oldu.. evli degilsen ilerde evlenip kendi düzenine geçtiginde bambaska olacaktır, şimdilik yapacak pek birsey olmuyor malesf..
Kesinlikle haklisinizİçinde tutmaması en iyisi,içte tutulan her şey insanı hasta ediyor.
amin insallah bizler kendi ailemizdn göremediklerimizi evlatlarımıza vermeliyizSağlıcakla kucağınıza almak nasip olsun inşallah,çocuğunuz çok şanslı olacak
Böyle konularsa hep ana babaların yannda yorum yaparim ama ayrım varsa . Erkek evlatları baksın derdimSevgili KK kadınları,anlatacağım hikaye belki birçoğumuzun hikayesi,birçoğumuzun yarası.Nedendir bilinmez bu toplumda kız çocukları hep ikinci planda,evin misafiri olarak görülmekte.Evin derdini,tasasını yüklenmek hep kız çocuklarının omzunda,aman erkek çocuğu bir şeyi duyup üzülmesin.Onun istekleri hep olsun,kız çocukları azla yetinmeyi öğrensin.Şehirdışında üniversiteyi kazandığımda annem-babam biz seni şehirdışında okutamayız derken erkek kardeşim kazandığında annem" gerekirse evi satar,onu okuturuz." demişti.Kırgınım bana ve kızkardeşime gösterilmeyen ilgiye,sevgiye,değere.Onları değiştiremeyeceğimi anladım,ne kadar anlatsam da annem anlamayacak?Peki ya ben nasıl değişeceğim?Nasıl görmemezlikten,duymamazlıktan geleceğim?Tepkisiz kalmak istiyorum ama nasıl yapacağımı bilmiyorum.Sizlar nasıl tepkisiz kalmayı başarıyorsunuz?
ne güzel zamanla anlamış sizi,anlaşılmayı beklemekten başka çarem yok benim de.Valla bu konudaki hayat felsefem deli deliyi görünce sopasını saklar oldu son 10 yılda, eğitim konusunda değil ama bir çok konuda ayrımcılığa tabi tutuldum, bırak ayrımcılığı adamın yaptığı hatlaların hesabını bile benden sordular, neden abla olup engel olmamışım uyarmamışım diye, baktım susarak birşey kazanılmıyor, deliliği elime aldım bende rahat ettim, artık onlar bir söylüyorsa ben beş söylüyorum, kadına bir aydınlanma geldi ondan sonra, şimdi sorsan hiç ayrım yapmadım ama kardeşin daha zordu sen uyumluydun diyor, sanki küçükken başka şansım varmış gibi, şimdi de o kayınvalidemi kıskanıyor aramız iyi diye bu nedenle; o da beni anladı biraz; bende inadına onun yanında annem annem diye konuşuyorum.
Aynen bosver takmaEvli değilim ancak evlenirsem nasıl bir anne olmam gerektiğini daha iyi biliyorum artık.
offf çok büyük travmalar yaratıyor aileler.Nasıl atlattınız peki?Psikolojik destek aldınız mı?Ben de kız olduğum için annem küçükken çok ezdi beni.daha 7 yaşındayken viledayla yerleri sildirir sildiğim yerleri beğenmezse viledadaki suyu içirirdi.Ödevlerimi yaptırmak istemezdi ödevimi yanlış yaptıysam o sayfayı koparttırır küçük parçalara ayırtıp yedirirdi bi daha yanlış yapacan mıııı diyerek.Erkek kardeşimin ekmeğini köfteyle doldurup bana yarım ekmek verir içine de 1 köfte koyardı Allah yaşatmayasıca zehir zıkkım olsun derdi ben ekmeği ısırırken...Eskiden düşündükçe ağlardım ben küçüktüm niye böyle yaptı diye.Artık üzülmüyorum son 1 2 senedir
Amin tesekkur ederimİnşallah bundan sonra mutlu olursun boşver aileni senin kıymetini anlarlar ama iş işten geçtikten sonra
Valla o anlamadı aslında sözlerle vura vura ben anlattım, baktı artık ona minnetim yok, böyle yaparsa beni hepten kaybedecek, kardeşten desen zaten hayır yok ona bebcilin önde gideni, o da artık anladı mı anlamış gibi mi yaptı bilmiyorum. Ama artık en ufak haksızlıkta basıyorum yaygarayı, ben üzüleceğime onlar üzülsün, senelerce onlar üzülmesin diye içimde tuttum bir şeye yaramadı çünkü.ne güzel zamanla anlamış sizi,anlaşılmayı beklemekten başka çarem yok benim de.
O kadar haklisiniz ki.Herkes aynı değil. Sizin aileniz bana göre bu konuda cahil.
Benim bir oğlum bir kızım var
Eşimle konuşuruz hep, erkek bir şekilde başının çaresine bakar, kızımızı okutmalıyız, geleceği garanti olmalı diye. Tabi ki bu oğlumun eğitimine önem vermiyorum anlamında değil, yanlış anlaşılmasın.
Ama kızımın eğitimi daha da önemli bana göre.
Malesef bu ülkede kadin olmak çok zor. Asıl kiz çocuğuna hayat kurmak lazim ki, Allah korusun manyak bir eşe denk gelirse ona muhtaç olmasın.
Görüşüyor musunuz şimdi annenizle, aranız nasıl?Ben de kız olduğum için annem küçükken çok ezdi beni.daha 7 yaşındayken viledayla yerleri sildirir sildiğim yerleri beğenmezse viledadaki suyu içirirdi.Ödevlerimi yaptırmak istemezdi ödevimi yanlış yaptıysam o sayfayı koparttırır küçük parçalara ayırtıp yedirirdi bi daha yanlış yapacan mıııı diyerek.Erkek kardeşimin ekmeğini köfteyle doldurup bana yarım ekmek verir içine de 1 köfte koyardı Allah yaşatmayasıca zehir zıkkım olsun derdi ben ekmeği ısırırken...Eskiden düşündükçe ağlardım ben küçüktüm niye böyle yaptı diye.Artık üzülmüyorum son 1 2 senedir
Vileda auyu icirmek...zehir zikkim olsun denek... kagit yedirmek...annenizin ruh sagiliginin nornal olmadigini dusunuyorum ben. Normal degil yaptiklari. Gorusuyor musunuz?Ben de kız olduğum için annem küçükken çok ezdi beni.daha 7 yaşındayken viledayla yerleri sildirir sildiğim yerleri beğenmezse viledadaki suyu içirirdi.Ödevlerimi yaptırmak istemezdi ödevimi yanlış yaptıysam o sayfayı koparttırır küçük parçalara ayırtıp yedirirdi bi daha yanlış yapacan mıııı diyerek.Erkek kardeşimin ekmeğini köfteyle doldurup bana yarım ekmek verir içine de 1 köfte koyardı Allah yaşatmayasıca zehir zıkkım olsun derdi ben ekmeği ısırırken...Eskiden düşündükçe ağlardım ben küçüktüm niye böyle yaptı diye.Artık üzülmüyorum son 1 2 senedir
Hep içime kapanık bi çocuktum büyüdüm anladım birtakım sosyal sorunlarım olduğunda psikoloğa gittim ilaç kullandım.Tam düzelemedi annem ölene kadar içim soğumayacak ama geçmişe bakmıyorum artık.offf çok büyük travmalar yaratıyor aileler.Nasıl atlattınız peki?Psikolojik destek aldınız mı?
Aynı evde yaşıyoruz hala psikolojik ve fiziksel şiddet devam ediyor maddi gücüm yok ayrılmayaGörüşüyor musunuz şimdi annenizle, aranız nasıl?
Bizim evde böyle değil erkek kardeşimle aramızda bir fark yoktur. Babam ozellikle bana asiri düşkündür keza erkek kardeşim de böyle. Annem biraz erkek kardeşimi kayirir ama bunun sebebi de kardeşimin talihsiz bir kaza geçirmiş olması ve ölümden dönmesi bu nedenle ben de kardeşime karşı hassasımdır.Sevgili KK kadınları,anlatacağım hikaye belki birçoğumuzun hikayesi,birçoğumuzun yarası.Nedendir bilinmez bu toplumda kız çocukları hep ikinci planda,evin misafiri olarak görülmekte.Evin derdini,tasasını yüklenmek hep kız çocuklarının omzunda,aman erkek çocuğu bir şeyi duyup üzülmesin.Onun istekleri hep olsun,kız çocukları azla yetinmeyi öğrensin.Şehirdışında üniversiteyi kazandığımda annem-babam biz seni şehirdışında okutamayız derken erkek kardeşim kazandığında annem" gerekirse evi satar,onu okuturuz." demişti.Kırgınım bana ve kızkardeşime gösterilmeyen ilgiye,sevgiye,değere.Onları değiştiremeyeceğimi anladım,ne kadar anlatsam da annem anlamayacak?Peki ya ben nasıl değişeceğim?Nasıl görmemezlikten,duymamazlıktan geleceğim?Tepkisiz kalmak istiyorum ama nasıl yapacağımı bilmiyorum.Sizlar nasıl tepkisiz kalmayı başarıyorsunuz?
Bakmaya gelince de kızı baksın derler. Benim rahmetli babam annem kızları okutmayalım deyince babam o zaman abimleri okuldan alıp kızları okutalım demişti. Kollarına bilezik takamam belki ama meslekleri olsun demişti. Çok şükür dördümüzü de okuttu. Ben anlamıyorum bazı babaları güçlü kızları olsun elin adamına muhtaç olmasın diyemiyorlar sanırımSevgili KK kadınları,anlatacağım hikaye belki birçoğumuzun hikayesi,birçoğumuzun yarası.Nedendir bilinmez bu toplumda kız çocukları hep ikinci planda,evin misafiri olarak görülmekte.Evin derdini,tasasını yüklenmek hep kız çocuklarının omzunda,aman erkek çocuğu bir şeyi duyup üzülmesin.Onun istekleri hep olsun,kız çocukları azla yetinmeyi öğrensin.Şehirdışında üniversiteyi kazandığımda annem-babam biz seni şehirdışında okutamayız derken erkek kardeşim kazandığında annem" gerekirse evi satar,onu okuturuz." demişti.Kırgınım bana ve kızkardeşime gösterilmeyen ilgiye,sevgiye,değere.Onları değiştiremeyeceğimi anladım,ne kadar anlatsam da annem anlamayacak?Peki ya ben nasıl değişeceğim?Nasıl görmemezlikten,duymamazlıktan geleceğim?Tepkisiz kalmak istiyorum ama nasıl yapacağımı bilmiyorum.Sizlar nasıl tepkisiz kalmayı başarıyorsunuz?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?