Annelik nasıl bir duygu ? Olmalı mıyım olmasam da olur mu ?

off sinirim bozuldu resmen .
gözlerim doldu yeminle.
bir tek cümleyle bu kadar güzel özetlenebilirdi.
rahatladım ama elim kolum kalkmıyor hala.
kaldığım yerden devam edebilecek enerjim yok.:bicak:
Küçükken babaannemin diktiği filizlenmiş soğanlara bakıyorduk.Bunlar çürümüş babaanne dedim.Dedi ki,"kızım onlar anne gibidir,yavru büyütürken çürürler".Mecazi de olsa gerçeğe bir gönderme aslında.Evlat,elimizde kalanların en güzeli.Fakat bizden geriye ne kalıyor,o tartışılır :110:
 
Küçükken babaannemin diktiği filizlenmiş soğanlara bakıyorduk.Bunlar çürümüş babaanne dedim.Dedi ki,"kızım onlar anne gibidir,yavru büyütürken çürürler".Mecazi de olsa gerçeğe bir gönderme aslında.Evlat,elimizde kalanların en güzeli.Fakat bizden geriye ne kalıyor,o tartışılır :110:

az şişmiştim bu tam oldu:))
 
Karsinizda ki kisi cocuk bir kere olduktan sonra her turlu sorumlulugunu akacak bir yapida olabilir. Ama is oraya gelene kadar da yaninizda durmasi onemli. Ben evlenene kadar cocuk fikrini hic dusunmezdim. Hatta evlenirken de cok dusundum. Sonra cocuk istedim hemen olmadi tedaviler vs gorduk.
Ama yasiniz kritik hemen olmayabilir, yumurtlama takibi yapmaniz gerekecek belki de tedavi gormeniz gerekecek.
Karsinizda ki kisi cocuk istemiyorsa bunlar nasil yapilir bilemiyorum. Esim yanimda olmasa cok daha zor gecirirdim o gunleri.
Bu konuyu zaten sorguluyorsaniz bana esasen cocuk sahibi olmayi isteyecekmissiniz ama sartlardan dolayi isteyememissiniz gibi geldi.
Inanin bunu sorgulayan bir insan olarak bilincli bir anne olursunuz zayen
 
Konu başlığını görünce hemen dikkatimi çekti ve yazmak istedim.Buraya ilk açtığım konu anne olmayı istememekti..Evliliğim süresince sadece bir merhaba dediğim insanlar bile hadsizce neden çocuk yapmadığımı ne zaman çocuk yapacağımı sormaya başladı..Bende sizin gibi genel normlara uymuyorum.Ve insanlara göre çok aykırıyım.Yaşım 28 bu konuyu günlerce aylarca düşündüm..Ve gerçekten anne olmak istemediğime karar verdim.Ama bende sizin gibi ya ilerde pişman olursam diye düşündüm.Çocuk doğurup pişman olmaktansa ki pişman olan kadınlarda mevcut çocuk doğurmamak daha iyi diye düşündüm.Belki bu fikrim 5 yıl sonra değişecek onuda bilemiyorum.Ama çok geç olduğunda ve ben gerçekten pişmanlık duyarsam yüzlerce kimsesiz çocuk var..Bakıma muhtaç çocuklar var sevgi sadece kan bağıyla olmuyor diye düşünüyorum..Evlatlık alıp ona güzel bir gelecek sunulabilir diye düşünüyorum.

Bir kız çocuğuna sahip olsaydım eğer ona toplumun dayattığı gibi olmak zorunda değilsin,kadın olduğun için,doğurma yetisine sahip olduğun için doğurmak zorunda değilsin diye söylerdim.Farklı bir ülkede yaşamış olsaydınız evlenmeden çocuk fikri çok sıcak karşılanabilirdi.Bizim ülkemizde malesef acısını her an o küçücük çocuktan çıkarırlar.Siz bilinçli bi kadınsınız ki bunu sorgulayıp düşünüyorsunuz..
O 5 yıl sonraki halinim merhaba:) hala istemiyorum.
 
Konu başlığını düşünecek noktaya nasıl geldim bilmiyorum. Ama sonuç ; bu ikilem. Vaktim yok yaşım geç. Evli değilim . Bu sorumluluğu tek başıma alabilirim ama anne olmalı mıyım . ?
Bu arada şuan hamile falan değilim . Varsa öyle bir niyetim ( şansım ) son zamanlarım karar vermem lazım.
Sartlariniza bagli. Erkek arkadasiniz evli degilse, sizin de maddi manevi her seyiniz annelige elveriyorsa neden anne olmayasiniz? Anne olmak icin evlenmeniz sart degil. İnsan kimseye es olmak istemeyebilir ama bu anne olmasina da engel olmamali diye dusunuyorum. Yasiniz kucuk degilmis,bir mesleginiz varsa,kenarda kosede paraniz varsa yani hic kimseye muhtac olmadan cocugunuzun yasamini idame ettirebilecekseniz anne olun. Evlenmeyi beklerseniz cok gec kalabilirsiniz ayrica evlenmek zorunda da degilsiniz. Hayat sizin,dilediginiz gibi yasayin. Sadece cocuk yaptiginiz kisi evli olmasin,yeterli bana gore
 
Back
X