Annelik ve biten psikolojim...

Neden yargılayalım ki böyle hissetmeniz çok doğal... Çocuğum olmamasına rağmen şu süreç beni o kadar sıktı ve bunalttı ki her şeyi kısıtlı yaşıyor olmamız, evlere tıkılıp kalmamız kolay değil. Ekstra bir de çocuk sorumluluğu daha da stres yüklüyor insana. Bu konuda eş desteği çok önemli mesela babası ile de dışarı çıksın siz kendinize 2-3 saat bile olsa vakit ayırın kendinize böyle küçük molalar yaratın. Çocuk için de pedagog desteği alabilirsiniz, anneannesinde farklı sizleyken farklı davranıyor olmasının sebebi olmalı ama bence o da sıkılıyor o yüzden hırçınlaşıp reddediyor her şeyi :KK43:
Sıkılıyor biliyorum ama hergün hergün dışarı çıkma ihtimalimiz olmuyor havalar soğudu soğuyalı daha bir hırçın babasının mesaileri uzadı onuda özlüyor benim bütün bunlara çözümüm olmuyor ne yazıkki ☹️
 
Ben de aşağı yukarı buna benzer şeyler yaşıyorum.çok zorlanıyor insan.bazen oturup ağlamak istiyorum.o kadar yoruyor ki insanı.ama daha çok çevre baskısı yoruyor sanırım.millet yer arıyor laf söylemeye yok neden oturup yemez,yok neden yalnız uyumaz.belki de yalnış yapıyorum bilmiyorum ama çok yorgunum😔.
Ben direk oturup ağlıyorum 😂 inşallah zamanla düzelir ne diyim Allah kolaylık versin tüm annelere 🙏
 
Daha önce sabah bırakıp akşam aldığım oldu ama ordan gelince daha da huysuz bir çocuk oluyor ne olacak böyle bilmiyorum 🤷‍♀️
Bu ağlama krizleri benimkinin 4 yaşa kadar sürdü. Şuanda da çok duygusal ve biraz sinirli bir çocuk.demekki çocuğun yapısı biraz stresliymiş diyorum ben.zamanla konuşarak atlattık.surekli ama sürekli duygularını ağlayarak ifade ediyordu,isteklerinide öyle ifade ediyordu.yalniz sizinle farkımız benim çocuğum bana çok bağlıydı,başkasına asla gitmek istemezdi.acaba size karşı güvenli bağlanamadımı diye düşündüm.adem güneşi takip edin ve mutlaka videolarını izlemenizi tavsiye ederim.
 
Bence çocuk sizdeki gerginliği hissediyor olabilir. Anneanne daha kuşatıcu daha huzur dolu ise cocuk orada daha güvende hissediyor olabilir. Sonucta anneniz Bi olumsuzluk anında daha tecrübeli ve de Siz kriz anlarında daha heyecanlı iseniz bu yansıyor olabilir.
 
Belki çoğu insan beni yargılar şükretmiyorsun diye çocuğu olmayan insanlar nankör der belki ama çok zorlanıyorum sabrım gücüm azaldı her gece yarın daha sabırlı bir anne olcam diye ağlayarak zırlayarak ama ertesi gün ona sinirlenmemek için dişlerimi sıkarak geçiyor başaramıyorum beceremiyorum anneliği

uyumayan yemeyen sürekli ama sürekli ağlayarak birşeyleri elde etmeye çalışan memnun olmayan bir çocuğum var. Hamileliğim o kadar güzel geçti ki yani karnımda strese girdi bile diyemiyorum tamamen karakter meselesiymiş bu.

20 aylık olduk. Hamilelikte dahil nerdeyse iki senedir boğuluyorum dört duvarın içinde. Vakit buldukça çıkıyoruz dışarı birtek öyle mutlu oluyor ama eve dönmemiz tam bir felaket çünkü saatlerce geri gitmek için ağlıyor. Annemlerde benim bu yaşadığım sorunların hiçbiri yaşanmıyor sanki ordaki benim çocuğum değil başkasının çocuğu. Annemin yapıp benim yapamadığım şey ne? Orda kendisi istiyor annemden yemek ben evde önüne dünyalarıda sersem yemiyor. Eve dönüşte anane diye ağlıyor yıkıyor ortalığı annem bize gelse gidişinde yine aynı senaryo.

bu sabahta yine sevdiği şeyleri yaptım ama ağzını kilitledi açmadı zorlamıyorum önüne koyuyorum kendisi seçip yesin diye ama es kaza ağzına alırsada hepsini tükürüyor kan değerlerine de bakıldı herşeyine bakıldı fizyolojik bir sıkıntısı yok olsa zaten annemde yemez zaten

birkaç gündür ruhumu sıkıyorlar gibi hissediyorum sürekli ağlıyorum uyanmak bile istemiyorum annem birkaç gün alayım benle dursun diyor ama içim elvermiyor üzülüyorum beni daha çok istemez unutur diye 🥺 artk dayanamıyorum psikolojik destek almak istiyorum ama ilaç kullanırsam oğluma bakabilir miyim bilmiyorum nolur birileri yargılamadan bana akıl versin normal mi bunlar yoksa ben deliriyor muyum
Ayniyiz yalniz degilsin sinirleniyor ve bagiriyorum onlar uyuyunca vicdan azabı çekiyorum sonra soz veriyorum kendime sabah daha sakin ve sabirli olacam ama yok cileden çıkartıyorlar ikisi birden ..öncelikle yemek yemiyor diye uzulme ac olsa seni bile yer zorlama kat tabagina ilgilenme sen yemegini ye sen zorladikca cephe alacak ve 2 yas sendromu yasiyor su anda inat ve aglama modunda parka gotur iyice yorulsun aglayinca susturmak icin verme istediğini bunu koz olarak kullanmaya devam eder
 
2 yaş sendromu olmuş çocuğunuz. Çok zor bir dönem gerçekten sabırlı olun. Geçecektir bu zor dönemler. Üstünü çıkarırsın giymek istemez. Giydirirsin çıkarmak ister. Bunun gibi ananeye gider dönmek istemez giderken de gitmek istemeyede bilir. Çelişkilidir. İlaç kullanmak istiyorsanız doktorla görüşün çocuğunuzu bakacak kadar düşük dozda verir engel olma
 
Tv tablet telefon bilmiyor o konuda sıkıntı yokta kilosu ayına göre çok düşük doktorda diyor bunu ama yemiyor bazen açlıktan ağlıyor artık ancak o zaman bişeyler yiyor
Yemeklerini süslesenmi acaba mesela yumurtadan kus falan yapsan Google da var cocuklar icin kahvalti sekilleri belki hosuna gider ben mesela muzdan ve karpuzdan sekiller yaparak sevdirdim oğluma
 
sende bir sıkıntı yok bence☺️ üzülme çogu cocuk ayni.
bak bugun sıkmaktan dolgulu dişim kırildı, daha 10 dk once dıs kapiyla oynama elin sıkısacak diye aylardir soylememe ragmen 10 dk once elini sıkıştirdi sonunda o kapiya.
bazen bir musibet bin nasihatten daha hayirlidir hiç üzülmedim dedim.
yemekleri attigi agzini kilitledigi, mamadan baska hic bir sey yemedigi gunleri saymiyorum, dislerimi o kadar cok sıktımki 3 sende 5 dişimden oldum resmen sıkmaktan.
3 yasta yeme konusunda biraz daha rahatliyorlar ama, cocuklar sen ne soylersen soyle o seyi tecrube etmeden laf anlamiyor ben onu anladim
 
Annemde öyle söylüyor nazı sana geçiyor diyor o yüzden son noktaya kadar kullanıyor sabrımı. Yemek konusunda da aynı baskıyı ben kuruyorum ister istemez dikkat edicem o konuya biraz. Zaten birkaç aya işe döneceğim şimdiden bırakmaya başlasam iyi olur gibi

Sabrini test etmek degil. Ortami, enerjiyi aliyor o cocuk. Ona karsi bir tepki o. Anne olarakta hele aksama dogru iyicene yoruluyoruz ve evhamlaniyoruz niye bu cocuk yemiyor diye. Ben kizimi artik bu sekilde kabul ediyorum. Yemege sevmeyen bir cocuk. Cok hareketli, konuskan bir kiz. Yemek onun ilgisini hiç çekmiyor. Az yiyor ama yiyor. Meyvada yiyor sebzede yiyor. Sadece yemekleri seçiyor.

Cocuk psikologunda liste yapmistik ve hiçte fena olmadigini söylemisti psikolog. Yani yemediklerine degil, yediklerine bak diyor. Cocuklar zaten geregi kadar yerler, endiselenmene gerek yok demisti bana. Sende aynisini yapabilirsin. Kizin neler yiyor diye bak olaya. Dedigim gibi, biraz annenlere birak, stresini at. Sonra akli selim sekilde düsünürsün herseyi. Sende bir cocuk psikologuna gidebilirsin, en azindan endisen azalir.
 
Tv tablet telefon bilmiyor o konuda sıkıntı yokta kilosu ayına göre çok düşük doktorda diyor bunu ama yemiyor bazen açlıktan ağlıyor artık ancak o zaman bişeyler yiyor
degerleri falan normalmis, biliyorum ne desem yinede icine sinmeyecek ama ben bildigin anoreksiyali gibi bir cocuktum biri saymaya kalksa kemiklerimi tek tek sayardi heralde oyle bir zayiflik, annem dr dr gezdirirdi beni, cocuklugum hep dr kapilarinda gecti.
o kadar zayifmisim ki daha yeni dogdugumda kalca cikigim var bile sanmislar, en son 10 12 yaslarimdaydim lösemi dediler 😁😁
bir ton tarama arastirma oda yok, annem en sonunda pes etti, yemek ye demekten de dr a goturmekten de vazgecti,
simdi de zayifla kilolusun vs annelerin cocuklarinda aradigi kusur hic bitmiyor yani.
 
Herdaimgunes Herdaimgunes

Bi daha girdim konuya yorumlara bakmak için.
Annenize bırakın bi kaç günlüğüne diyenler var.
0-2 yaş döneminde çok uç bir durum olmadıkça (anne yatılı hastanede ya da eve gece gelemeyeceği vs. gibi durumda) kesinlikle ayrı bi evi tavsiye etmiyorum.
Gelebiliyosa anneniz gelsin.
Hatta bi süre kalsa sizde keşke siz toparlanana kadar.
Emin olun bi kaç gün bile yeter enerji toplamaya.
İmkanınız varsa pedagojik destek alın.
Değilse Adem Güneş'in pedagoji okulunu tavsiye ederim YouTubeda.
Instagramda da Rumeysa Demirörs, Pınar Mermer, Nihan Kaya.. kesinlikle öneririm.

(Bu tarz isim tavsiyeleri yasak mı bilmiyorum. Umarım değildir. Zira hiç biriyle bi çıkar ilişkim yok)
 
Belki çoğu insan beni yargılar şükretmiyorsun diye çocuğu olmayan insanlar nankör der belki ama çok zorlanıyorum sabrım gücüm azaldı her gece yarın daha sabırlı bir anne olcam diye ağlayarak zırlayarak ama ertesi gün ona sinirlenmemek için dişlerimi sıkarak geçiyor başaramıyorum beceremiyorum anneliği

uyumayan yemeyen sürekli ama sürekli ağlayarak birşeyleri elde etmeye çalışan memnun olmayan bir çocuğum var. Hamileliğim o kadar güzel geçti ki yani karnımda strese girdi bile diyemiyorum tamamen karakter meselesiymiş bu.

20 aylık olduk. Hamilelikte dahil nerdeyse iki senedir boğuluyorum dört duvarın içinde. Vakit buldukça çıkıyoruz dışarı birtek öyle mutlu oluyor ama eve dönmemiz tam bir felaket çünkü saatlerce geri gitmek için ağlıyor. Annemlerde benim bu yaşadığım sorunların hiçbiri yaşanmıyor sanki ordaki benim çocuğum değil başkasının çocuğu. Annemin yapıp benim yapamadığım şey ne? Orda kendisi istiyor annemden yemek ben evde önüne dünyalarıda sersem yemiyor. Eve dönüşte anane diye ağlıyor yıkıyor ortalığı annem bize gelse gidişinde yine aynı senaryo.

bu sabahta yine sevdiği şeyleri yaptım ama ağzını kilitledi açmadı zorlamıyorum önüne koyuyorum kendisi seçip yesin diye ama es kaza ağzına alırsada hepsini tükürüyor kan değerlerine de bakıldı herşeyine bakıldı fizyolojik bir sıkıntısı yok olsa zaten annemde yemez zaten

birkaç gündür ruhumu sıkıyorlar gibi hissediyorum sürekli ağlıyorum uyanmak bile istemiyorum annem birkaç gün alayım benle dursun diyor ama içim elvermiyor üzülüyorum beni daha çok istemez unutur diye 🥺 artk dayanamıyorum psikolojik destek almak istiyorum ama ilaç kullanırsam oğluma bakabilir miyim bilmiyorum nolur birileri yargılamadan bana akıl versin normal mi bunlar yoksa ben deliriyor muyum
Canim kesinlikle yargilamiyorum. Ablamin durumuyla tipatip ayni diye bilirim. Ablamin oğlu yalnizca annesine huysuzluk ediyor. Benim dunya kopsa sesi çikmayan ablami ruh hastasi etdi çocuk. Bir senede saçi beyazladi resmen. Ama çocuk gelisim uzmanina aparmaya başladi orda daha disiplinli olmayi oğretiyorlar. Bu yaşda eğer boyle gidrrse sizi gelecekde de çok zorlar ya da bilemeyiz belki uslu olur. Yinede çocuğunuzla vir uzman ilgilensin canim. Ablam bir aydir goturuyor. Ilk başlar daha huysuz oldu. Doktor ilk başlar ona ters şeyler uygulandiği için huysuz olur sonradan pes eder demişdi. Her zaman kardeşinin kafasina eline ne geçdiyse atan çocuk şimdi MasaAllah agzina kaşikla yemeyinden veriyordu. Yani destek alsin çocuk. Çok iyi gelicekdir. Şu an gelişi güzel buyuyor çocuğunuz
 
Çok bağıran kızan bir anne değilim aslnda öyle yansıtmışta olabilirim. Benimki biraz babasına çekmiş annesi de benim gibiymiş kadın neler çekmiş 😃 bende annemi hiç yormayan sakin bir çocuktum annem doğru düzgün ağlamazdın bile der. Kuzenim çok agresif bir insandır ama çocuğu çok uysal. Bir terslik var ama ne 😄
Her çocuğun karakteri farklıdır. Dediğiniz gibi babasına çekmiş mızmız sürekli ağlayan bir çocuk olmuşta olabilir. Sizde bir problem olduğunu düşünmüyorum bu yüzden içinizi rahat tutun. Çocuğunuzun yapısı böyle bence.
 
Çok teşekkür ederim bu noktalara özen göstereceğim ben yemediğinde panik olup yeni teklifler sunuyorum ilk önce bunu çözmem lazım. Birde hala formül mamayı kesemedik onada güveniyor gibi geliyor bana.
Rica ederim.
Bende emziriyorum diye yemiyor sanıyordum kızım,memeden kesince de degişmedi inanın. İçsin 2 yaşına kadar,yaza unutturursunuz rahat rahat zira dışari çıkabileceksiniz ,hava şartları engel olmayacak en azından. Şimdi onuda keserseniz iyice gergin olacak,evdeyiz dışarı cıkamıyoruz,sabrınızı yemek konusunda kullanın nacizane tavsiyem.
Deneyin,inşallah işinize yarar,sabırla pes etmeden,sakin kalmaya çalışarak tabi.
Kolaylıklar dilerim.
 
Herdaimgunes Herdaimgunes

Bi daha girdim konuya yorumlara bakmak için.
Annenize bırakın bi kaç günlüğüne diyenler var.
0-2 yaş döneminde çok uç bir durum olmadıkça (anne yatılı hastanede ya da eve gece gelemeyeceği vs. gibi durumda) kesinlikle ayrı bi evi tavsiye etmiyorum.
Gelebiliyosa anneniz gelsin.
Hatta bi süre kalsa sizde keşke siz toparlanana kadar.
Emin olun bi kaç gün bile yeter enerji toplamaya.
İmkanınız varsa pedagojik destek alın.
Değilse Adem Güneş'in pedagoji okulunu tavsiye ederim YouTubeda.
Instagramda da Rumeysa Demirörs, Pınar Mermer, Nihan Kaya.. kesinlikle öneririm.

(Bu tarz isim tavsiyeleri yasak mı bilmiyorum. Umarım değildir. Zira hiç biriyle bi çıkar ilişkim yok)

Adem Günesin tavsiyeleri saglikli degildir. Adam "cocugun babasi, cocugun bezini degistirmesin, cocugun bakimini yapmasin, cocugun bakimi sadece tek kisi yapsin" diyen bir kisidir. Ettigi iddalarin bilimsel bir tarafida yoktur.

Niye tavsiye edilmesin hafta sonu anneannesinde kalmayi? Güvenli baglanmak öyle hafta sonunda yok olmuyor. Neticede cocuk baska, güvendigi bir yere gidiyor (anneannesi). Güvenli baglanma testinde annenin yaninda nasil davrandigi degil, yok oldugunda nasil davrandigina bakiyorlar. Cocuklar "yanliz" oldugunda daha özgüvenli olurlar. Ebeveyni olmadan birseyler yapmak, basarmakta güzel bisey.

Ve cocuk evde oldugu süreci, annenin yaninda oldugu süreci anne enerjisini toparlayamaz. Cünkü anne daima kendini sorumlu his eder. Cocuk yokmus gibi davranamaz anne tabiki.

Nasil bir baba çalismaya gidiyorsa, onun gün boyunca yok olmasi kabul ediliyorsa ve nasil bu cocuk o babaya güvenli baglaniyorsa, ayni sekilde anneyede baglanir. Bu güvenli baglanma olayi Türkiyede çok yanlis anlasiliyor ve abartiliyor. Cocugun stressli ve yorulmus bir annenin yaninda kalmasi çok daha zararlidir o cocuk için. Annelik tamamen kendini kaybetmek degildir.
 
Anlayan insanların olması ne iyi geldi. Bende kendimi suçlamaya başlamıştım çünkü herkes yapabiliyor sen ne biçim annesin diye 😞
Bi yürüsün gitsin onlar
O tipler çocuklarını dövüp rahatlarlar
Hassas ve gerçek anne olanlar söylenince de böyle çamur atar çekilirler Kenara kendi pisliklerini kapatmak için
 
Adem Günesin tavsiyeleri saglikli degildir. Adam "cocugun babasi, cocugun bezini degistirmesin, cocugun bakimini yapmasin, cocugun bakimi sadece tek kisi yapsin" diyen bir kisidir. Ettigi iddalarin bilimsel bir tarafida yoktur.

Niye tavsiye edilmesin hafta sonu anneannesinde kalmayi? Güvenli baglanmak öyle hafta sonunda yok olmuyor. Neticede cocuk baska, güvendigi bir yere gidiyor (anneannesi). Güvenli baglanma testinde annenin yaninda nasil davrandigi degil, yok oldugunda nasil davrandigina bakiyorlar. Cocuklar "yanliz" oldugunda daha özgüvenli olurlar. Ebeveyni olmadan birseyler yapmak, basarmakta güzel bisey.

Ve cocuk evde oldugu süreci, annenin yaninda oldugu süreci anne enerjisini toparlayamaz. Cünkü anne daima kendini sorumlu his eder. Cocuk yokmus gibi davranamaz anne tabiki.

Nasil bir baba çalismaya gidiyorsa, onun gün boyunca yok olmasi kabul ediliyorsa ve nasil bu cocuk o babaya güvenli baglaniyorsa, ayni sekilde anneyede baglanir. Bu güvenli baglanma olayi Türkiyede çok yanlis anlasiliyor ve abartiliyor. Cocugun stressli ve yorulmus bir annenin yaninda kalmasi çok daha zararlidir o cocuk için. Annelik tamamen kendini kaybetmek degildir.

Farklı düşünüyorum.
Sizi de anlamakla birlikte.
Ama konu uzun.
Müsait bi vaktimde cevap vereyim.
 
Bence bir süre anneniz ilgilensin. Siz de kendinizi toparlayın. Kınanacak birşey yok. Lütfen kendinizi üzmeyin. Siz mutlu olun ki o da mutlu olsun❤
 
Belki çoğu insan beni yargılar şükretmiyorsun diye çocuğu olmayan insanlar nankör der belki ama çok zorlanıyorum sabrım gücüm azaldı her gece yarın daha sabırlı bir anne olcam diye ağlayarak zırlayarak ama ertesi gün ona sinirlenmemek için dişlerimi sıkarak geçiyor başaramıyorum beceremiyorum anneliği

uyumayan yemeyen sürekli ama sürekli ağlayarak birşeyleri elde etmeye çalışan memnun olmayan bir çocuğum var. Hamileliğim o kadar güzel geçti ki yani karnımda strese girdi bile diyemiyorum tamamen karakter meselesiymiş bu.

20 aylık olduk. Hamilelikte dahil nerdeyse iki senedir boğuluyorum dört duvarın içinde. Vakit buldukça çıkıyoruz dışarı birtek öyle mutlu oluyor ama eve dönmemiz tam bir felaket çünkü saatlerce geri gitmek için ağlıyor. Annemlerde benim bu yaşadığım sorunların hiçbiri yaşanmıyor sanki ordaki benim çocuğum değil başkasının çocuğu. Annemin yapıp benim yapamadığım şey ne? Orda kendisi istiyor annemden yemek ben evde önüne dünyalarıda sersem yemiyor. Eve dönüşte anane diye ağlıyor yıkıyor ortalığı annem bize gelse gidişinde yine aynı senaryo.

bu sabahta yine sevdiği şeyleri yaptım ama ağzını kilitledi açmadı zorlamıyorum önüne koyuyorum kendisi seçip yesin diye ama es kaza ağzına alırsada hepsini tükürüyor kan değerlerine de bakıldı herşeyine bakıldı fizyolojik bir sıkıntısı yok olsa zaten annemde yemez zaten

birkaç gündür ruhumu sıkıyorlar gibi hissediyorum sürekli ağlıyorum uyanmak bile istemiyorum annem birkaç gün alayım benle dursun diyor ama içim elvermiyor üzülüyorum beni daha çok istemez unutur diye 🥺 artk dayanamıyorum psikolojik destek almak istiyorum ama ilaç kullanırsam oğluma bakabilir miyim bilmiyorum nolur birileri yargılamadan bana akıl versin normal mi bunlar yoksa ben deliriyor muyum
Öncelikle gerçekten zor bişey çocuk bakmak büyütmek hele sevgisi olmasa olacak iş değil valla.. Zaten bu kadar zor olduğu için cennet annelerin ayakları altındadır diye düşünüyorum. Yargılayacak bişey yok çocuğunuz için kokunuz sarılmanız bile şifadır ama sen iyi ol ki bebeye de güzel enerji geçsin.. Dobarlan gendine gel güzel annesi😃😅
 
Back
X