- 22 Ocak 2019
- 2.921
- 1.694
- 63
- Konu Sahibi alonedark18
- #1
7yillik evliyim kardeşlerim abim falan hepsi evli sadece bir tane var evde annem babamın yaninda üniversite okuyor iyiki o var..ama anneme babama çok aciyorum kendilerini yalnız mı hissediyorlar bana mı oule geliyor bilmiyorum ama icime oturmuş bir dert bu benim için..birde hamileyim oturup ağlıyorum bugünki gibi mesela...üstelik gurbette değiliz iki kardeşim annemlerle aynı semtteyiz yürüme olarak da evlerine görebiliyoruz..gurbette abim var eşiyle gelir kalırlar bikacgun ..ama yinede koskoca evde yalnız hissediyorlar galiba...ben yakınız diye kalma gereksinimi duymuyorum gece orda ama dün gece kaldım esimle.babamin da hep dilinde gitmeyin kalin bu gece burda ,doğalgaz yakmayın bizle durun bile diyor iyi niyetten diyor ama ben yuvamda mutluyum 
onlarin hep arkalarında yanlarında olayım ama özel hayatım evim.bugünde çok sıkıldım annem komşusuyla hastaneye markete falan gittiler..bizde evde çocuğumla baya bı sıkıldık halbuki ben o yalnız kalmasin diye geliyorum bugün börek acicaktik komşusu arayınca dolapta yemek var zaten dedi gitti..ben zaten hamileyim bişey yiyemiyorum canımın çekmediği ..sonra çorba yaptım yedim.falan ..ev soğuk ben çok üşüyen biriyim ama annem ev gayet sıcak biz böyle duruyoruz babanla diyor ama beni anlamıyor ve buna rağmen gitmeyin işte burada ev orada ev diyor evimize gidicegimiz gün...bugün akşam dokuz bucuga kadar eşimi bekledim o gelsin gecerriz anne eve dedim bu saatte napcaniz evde durun işte falan dedi açıklama yaptım yorgunmus duş alıp yatacak diye burda da var duş falank.sonra eve gelip ağlamaya başladım yalnız mı bıraktım çok ısrar etmişti diye ve hala çok moralim bozuk...hem ordyaken bazı şeylere kızıyorum ruhum daralıyor beni kimse anlamıyor ,eve gelince de aklım kalbim hep onlarda...ne yediler sofrada senelerdir yanizlar , akşam çay saatinde babamla vakit geciremiyorlar tarzı şeyler hissedip üzülüyorum...bugece sabaha karşı babam şehir dışına gidip gelicek aynı gün kardesimde arkadaşında kalicakti ..annem yalnız kalick ama ben ruhum daraldığı için buna rağmen eve geldim...sordum bir kac kez korkarsan gitmeyelim dedim sanki hafif tavırlı korkmam gidin dedi en son..hamile olduğum için mi bukadar aliniyorum bilmiyorum ama şuan büyük bir vicdan içerisindeyim..ve engel olamıyorum kendime
onlarin hep arkalarında yanlarında olayım ama özel hayatım evim.bugünde çok sıkıldım annem komşusuyla hastaneye markete falan gittiler..bizde evde çocuğumla baya bı sıkıldık halbuki ben o yalnız kalmasin diye geliyorum bugün börek acicaktik komşusu arayınca dolapta yemek var zaten dedi gitti..ben zaten hamileyim bişey yiyemiyorum canımın çekmediği ..sonra çorba yaptım yedim.falan ..ev soğuk ben çok üşüyen biriyim ama annem ev gayet sıcak biz böyle duruyoruz babanla diyor ama beni anlamıyor ve buna rağmen gitmeyin işte burada ev orada ev diyor evimize gidicegimiz gün...bugün akşam dokuz bucuga kadar eşimi bekledim o gelsin gecerriz anne eve dedim bu saatte napcaniz evde durun işte falan dedi açıklama yaptım yorgunmus duş alıp yatacak diye burda da var duş falank.sonra eve gelip ağlamaya başladım yalnız mı bıraktım çok ısrar etmişti diye ve hala çok moralim bozuk...hem ordyaken bazı şeylere kızıyorum ruhum daralıyor beni kimse anlamıyor ,eve gelince de aklım kalbim hep onlarda...ne yediler sofrada senelerdir yanizlar , akşam çay saatinde babamla vakit geciremiyorlar tarzı şeyler hissedip üzülüyorum...bugece sabaha karşı babam şehir dışına gidip gelicek aynı gün kardesimde arkadaşında kalicakti ..annem yalnız kalick ama ben ruhum daraldığı için buna rağmen eve geldim...sordum bir kac kez korkarsan gitmeyelim dedim sanki hafif tavırlı korkmam gidin dedi en son..hamile olduğum için mi bukadar aliniyorum bilmiyorum ama şuan büyük bir vicdan içerisindeyim..ve engel olamıyorum kendime
Son düzenleyen: Moderatör:
