şu an sırf sinirden yazıyorum, yazıyorum ki unutmayim ben yurt köşelerinde harcımı nasıl öderim annem artık hayatımda yok buna kendimi nasıl adapte ederim derken yaşadığım olayı belki milyonuncu defa düşünüp milyar defa yaşarken annem ve o sahip çıkmak için kendimi bitirdiğim kardeşlerim havuzda muğlalarda fethiyelerde biri de aramadı yaz tahtaya emoş yaz unutma kızım bunları deme ben vicdanlıyım ama ailemdir deme geberseler de deme yazıklar olsun be yazıklar olsun!
tesekkür ederm sorun ev falan değil sorun artk yersz yurtsuz hissetmem kmsem yok gbi hissdyrm herkesi göryrm annesi babası sahip çıkmış ben kndmi eksk hssedyrmk-emos mesleğin nedir? bence hemen çalışmaya başla? hangi şehirdesin bilmiyorum ama keşke aynı yerde olsaydık dedim. inan ki açardım sana evimi...
işte değmediğini görmek üstne bi de onlar hala gülüp eğlenrken onlar yüzünden sknrlara düşmek ne blm ya oof offÇok üzüldüm senin adına... Gerçekten şuna inanıyorum bazı insanlar o kadar ağır şeyler yaşıyorlar ki yaşları küçük olmasına rağmen olgunlaşıyorlar... Hayatta hiç bir şey senden sağlığından daha önemli değil o yüzden yıpratma kendini kendi ayakların üstünde dur. Yaşadığımız şeyler o kadar benziyor ki birbirine bende 20 yaşındayım ve lise 2 ye giderken gece 12ye kadar pastanede çalışıyordum sabahta 7 de okula gidiyordum askerdeki abime para yolluyordum, babama para veryordum... Voleybol oynuyordum başarılıydım bırakmak zorunda kaldım ailem için ama şuan görüyorum ki hiç değmezmiş... O yüzden çalış kurtar kendini...
su an zaten internet üzernden çalışyrm yurtta da oldgmdan hep insan içindeym ama kndmle kalnca hersey boş geliyo ben smdi mutlu olsam içten paylaşacagm tek kşi var şu hayatta bir kşi kaldı yani neden bnm annem babam doğru düzgn insanlar değil ben evmden neden geln olarak cıkamyrm gbi sorular geliyo aklma kndi kndmi üzüyrmÖfkene yenilme lütfen. Bugüne kadar nasıl hallettiysen bir şeyleri bundan sonra da öyle olacak. Onları tamamen hayatından çıkarırsan sinirlerin daha fazla yıpranmaz. Yoksa hayatın boyu dönüp durup o bunu yaptı bu bunu yaptı diye yersin kendini. Herkes yaptıklarının karşılığını bu dünyada yaşayacak. Sen de görürsün elbet.
Bu arada özel ders versen teoga hazırlanan ortaokul çocuklarına? Ya da oyun ablası ilanları oluyor. Belki iyi insanlarla tanışırsan ev ortamında olmak hoşuna gider?
tesekkür ederm sorun ev falan değil sorun artk yersz yurtsuz hissetmem kmsem yok gbi hissdyrm herkesi göryrm annesi babası sahip çıkmış ben kndmi eksk hssedyrmçok tesekkür ederm
çok yakından biliyorum o duyguyu. ev için değil ailen olmak için demiştim canım benim :) Allah yardımcın olsun. Çok güçlü bir kızsın sen dik dur!
Böyle aile olmaz olsun. Belli ki akıllı bi kızsın. Erkek arkadaşın inşallah seni üzmez. Ona güveniyorsan ilişkine sıkı sıkı sarıl. Belli ki tek dert ortağın erkek arkadaşın. Umarım o da seni yarın sırtından vurmaz. Gerçekten üzüldüm durumuna.forumun yaş ortalamasının yüksek olmasına güvenerek başıma gelen bu olayı sizlerle paylaşmak istiyorum öncelikle her aklınıza geleni yazmayın gercekten hassas bi konu her cevabı kaldıramam.
ben su an 21 yasndayım doğduğumdan beri kardeşlerme bakyrm annemi babamı dünyadaki herkesten cok seviyrm kardeşlerm kardeş değil evlattı bana. gelin görün ki annemler calıştığndan ve dadı tutacak paramz da olmadğndan küçük yaşta kardeşlermn tüm sorumluluğnu aldm 9 yasında yemek yapmayı öğrendm kendi kendme her hafta banyolarıyla bile ilglendm dersleriyle ilglendm dini acıdan öğrendğm herseyi öğretmeye çalştm annemler ben doğmadan önceden beri hep kavga hep kavga ben ilk çocugum abim olacakmış fakat düşmüş babam annemi ben 6 yasındayken gözmün önünde dövdü boğazladı zaten ben 10 yasndayken de ayrıldılar bi yıl sonra birleştiler sonra ben 15 yasınayken yine ayrıldılar babam annemi her yönden cok yıprattı aldattı dövdü ama annemin de ona cok agır küfürler ettğini ne bilim eve her geldğinde laf soktuğunu bilirim araları hiç hiç iyi olmadı.ayrıldktan sonra babam evlendi eşi bizi istemedği için bizi sildi bend e onu öldü saydım bana annem yeter dedim yasadklarım bana agır geldi kardeşlermle konusmaz oldum hatta kimseyle annem de üstüne beni anadolu lisesinden aldı baska bi ilde okuduugm için kendi olduğu yerde düz liseye yolladı orası benm alışık oldugum ders dinleyen ders anlatan kişilerden bambaska kişilerle dolmuş herkesn birbiriden nefret ettiği bi yerdi sınıfmdaki kızlar bana saldırdı dövdü üç kişi bu da üstüne eklenince dayanamaz oldum anti deprasanlar falan hastanelik de oldum kullndgm ilaçlar agırdı zehirlendm hastaneden cıkar cıkmaz (bir karıncayı bie ezemem) beni döven kızlara saldırdm sokak ortasında arkadslarmda yanmdaydı kızları dövdüm üçü de okulu bıraktı bu yaptıgımdan hala hala cok pişmanım ne kadar haketmiş de olsalar.
derken bu insanın ben olmadgmı kendme ceki düzen vermem gerektğini düşündm tekrar ailemle bir olmaya çalştm ama annem nasıl desem size söyle anlatim bir gece istifra ettim erkek kardeşimle annem tartıştığı için çok ağlamaktan ve ateşlendm ateşten uyudum annemi gördm bi ara odaya geldi sayıkladgmı duymus hastaneye gidelim dedi yok dedim odadan cıktı sabah oldugunda kendi istfra ettiğim yeri kendm temzledm. annem sehir dışlarına gitmeye başladı iş için dedi ben de elimden geldiğince kardeşlerme yetişmeye çalştm ama olmadı annemn yanmzda olması gerektgni söyledm olmadı bu hengamede biriyle tanştım o benm ömrüm oldu sevdiğim oldu iyi ki de oldu . ilk anneme danıştım ne dersn ben sevyrm sevgili olablr myz dedim ikisini tanıstrdm annem izin verdi sevgili oldk. ama annem hemen hemen hergü erkek ark arayıp beni şuraya bırak beni buraya bırak demeye başladı erkek ark hergün bize çagrıyodu kardeşim başını belaya sokyodu erkek arkdsm kosuyodu.
bunlarda geçti üniversteye başldm dershaneye gitmeden erkek arkadsmla aynı bölümü kazanmak için çok çalştm kazandm da. hem de üç yılda bitirdm ve annem bana bu üç yılda hiç arayıp bişeye ihtycn var mı demedi para yollamadı istemedkçe. herseymi erkek arkdsm karşıladı.
okulu da bitirdm evime geldm tam rahat nefes aalcaktm kiiiii erkek kardeşimle eve erkek arkadaşlrını getirmesi konusunda tartıştık ben bi genç kız olarak evime onun arkadaşlarının gelip kalmasını istemedim o da gelecekler dedi tartıştık evde erkek arkadasları varken bana cok agır bi küfür etti annem de hiç agznı acıp bi sey demedi ben de su an evi terkettim bir yurda yerleştm bursumla idare ediyorum bir daha ne annemin ne kardeşimin yüzünü görmek istemiyorum
cok uzun oldu biliyorum ama ne yapacagmı da sastım on gündür annem aramadı nerdeym onu bilmiyo telefonum acık erkek arkdsm ve ailesi olmasa kendmi o kadar değersiz hissedcm ki belki hakettim belki etmedm hiç bi anne evladını böyle gözden cıkarabilir mi???
Diğer yorumları okumadım. Sadece isteme olayında ailenizle irtibat kurun sonrasında bırakın ne halleri varsa görsünler. Evliliğinize sahip çıkın. Eşinizi bu kadından uzak tutun. Bunlar evlenince de rahat bırakmazlar. Hiç muhatap olmayın.yine olaylar olaylar annem kız kardeşime üniversteye başladığı için burs ayarlayacakmış nişanlımı arayıp öğrenci belgemi istemiş tabi hiç bi şey sormamış nerde nasıl vs. o da demiş keşke önce bi emine nasıl deseydiniz. ben de dedim yok öğrenci belgesi falan ben yırtık ayakkabıyla geziyorum onların evinden kendi ayakkabımı istemiyorum. nişanlım da demiş vermiyor emine öğrenci belgesini. annem gece bana mesaj attı ben bir mahlukmusum kardeş de evlatta değilmişim olacak sıfatım yokmuş falan filan sinirden kusmaya başladım hastanelik oldum nişanlımı aramışlar o da annemi aramış kim ne yaptı demiş emine hastanelik oldu demiş iyi tamam deyip kapatmış şimdi bayramda geliyor nişanlım onlara çağardı ailesi biz seni ailenden istemek isteriz falan diyor üzülüyorlar onlar böyle dedi diye ben daha da kahroluyorum ama barışmak istemiyorum gene de dedim eğer bayram da ararsa yüz çevirmem dedim sırf seni ailenden istemek istiyoruz dediler diye. ama barışmak istemiyorum ki aramazlar da zaten napıcam ben şu an bunalmn dibine vurdm ya
ama işte şu etapta nasıl irtibata geçim ki beni sizden isteyecekler nasıl diyebilirmDiğer yorumları okumadım. Sadece isteme olayında ailenizle irtibat kurun sonrasında bırakın ne halleri varsa görsünler. Evliliğinize sahip çıkın. Eşinizi bu kadından uzak tutun. Bunlar evlenince de rahat bırakmazlar. Hiç muhatap olmayın.
ama işte şu etapta nasıl irtibata geçim ki beni sizden isteyecekler nasıl diyebilirm
Sen geçme irtibata, nişanlının ailesi gidip ön görüşme yapsın, niyetlerini açıklasın. Hee olmazsa da olmaz bence hiç takma. Seni onlardan istemek zorunda değiller, normal bir aile yok çünkü karşımızda.ama işte şu etapta nasıl irtibata geçim ki beni sizden isteyecekler nasıl diyebilirm
şimdi kuzenim aradı annemle tartışmışlardı ben de arada kaynadım biz de tartışmıştık iki yıl önceydi simdi aradı ağlayarak ben dedi senin ne olursa olsun yanındaym bir şeye ihtiyacın var mı ben annem yüzünden onlara ne laflar saydım neler dedim o bana böyle iyilikle cevap verdi cok büyük bi destek bu benim için o da simdi beni düğününe çağrıyor sizce gidim mi annem yüzünden kavgalı olduğum herkes orda olacak hepsi yüzüme bak biz demiştk der gbi bakacak
ben de onu diyorum kendime aslında hani kimsesiz gbi evlenmem akrabalarım gelir belki annem babam gelmesin zatenGidin, baksınlar, bakışın altından mı kalkamayacaksınız? Bunca şeyi atlattıktan sonra.
Birisi yüzünden tartışmanın kötü tarafı bu, insan affedilince ne yapacağını bilemiyor :) Anne konusunu açmazsınız olur biter. Hiç olmadı kız isteme için destek de bulabilirsiniz.
forumun yaş ortalamasının yüksek olmasına güvenerek başıma gelen bu olayı sizlerle paylaşmak istiyorum öncelikle her aklınıza geleni yazmayın gercekten hassas bi konu her cevabı kaldıramam.
ben su an 21 yasndayım doğduğumdan beri kardeşlerme bakyrm annemi babamı dünyadaki herkesten cok seviyrm kardeşlerm kardeş değil evlattı bana. gelin görün ki annemler calıştığndan ve dadı tutacak paramz da olmadğndan küçük yaşta kardeşlermn tüm sorumluluğnu aldm 9 yasında yemek yapmayı öğrendm kendi kendme her hafta banyolarıyla bile ilglendm dersleriyle ilglendm dini acıdan öğrendğm herseyi öğretmeye çalştm annemler ben doğmadan önceden beri hep kavga hep kavga ben ilk çocugum abim olacakmış fakat düşmüş babam annemi ben 6 yasındayken gözmün önünde dövdü boğazladı zaten ben 10 yasndayken de ayrıldılar bi yıl sonra birleştiler sonra ben 15 yasınayken yine ayrıldılar babam annemi her yönden cok yıprattı aldattı dövdü ama annemin de ona cok agır küfürler ettğini ne bilim eve her geldğinde laf soktuğunu bilirim araları hiç hiç iyi olmadı.ayrıldktan sonra babam evlendi eşi bizi istemedği için bizi sildi bend e onu öldü saydım bana annem yeter dedim yasadklarım bana agır geldi kardeşlermle konusmaz oldum hatta kimseyle annem de üstüne beni anadolu lisesinden aldı baska bi ilde okuduugm için kendi olduğu yerde düz liseye yolladı orası benm alışık oldugum ders dinleyen ders anlatan kişilerden bambaska kişilerle dolmuş herkesn birbiriden nefret ettiği bi yerdi sınıfmdaki kızlar bana saldırdı dövdü üç kişi bu da üstüne eklenince dayanamaz oldum anti deprasanlar falan hastanelik de oldum kullndgm ilaçlar agırdı zehirlendm hastaneden cıkar cıkmaz (bir karıncayı bie ezemem) beni döven kızlara saldırdm sokak ortasında arkadslarmda yanmdaydı kızları dövdüm üçü de okulu bıraktı bu yaptıgımdan hala hala cok pişmanım ne kadar haketmiş de olsalar.
derken bu insanın ben olmadgmı kendme ceki düzen vermem gerektğini düşündm tekrar ailemle bir olmaya çalştm ama annem nasıl desem size söyle anlatim bir gece istifra ettim erkek kardeşimle annem tartıştığı için çok ağlamaktan ve ateşlendm ateşten uyudum annemi gördm bi ara odaya geldi sayıkladgmı duymus hastaneye gidelim dedi yok dedim odadan cıktı sabah oldugunda kendi istfra ettiğim yeri kendm temzledm. annem sehir dışlarına gitmeye başladı iş için dedi ben de elimden geldiğince kardeşlerme yetişmeye çalştm ama olmadı annemn yanmzda olması gerektgni söyledm olmadı bu hengamede biriyle tanştım o benm ömrüm oldu sevdiğim oldu iyi ki de oldu . ilk anneme danıştım ne dersn ben sevyrm sevgili olablr myz dedim ikisini tanıstrdm annem izin verdi sevgili oldk. ama annem hemen hemen hergü erkek ark arayıp beni şuraya bırak beni buraya bırak demeye başladı erkek ark hergün bize çagrıyodu kardeşim başını belaya sokyodu erkek arkdsm kosuyodu.
bunlarda geçti üniversteye başldm dershaneye gitmeden erkek arkadsmla aynı bölümü kazanmak için çok çalştm kazandm da. hem de üç yılda bitirdm ve annem bana bu üç yılda hiç arayıp bişeye ihtycn var mı demedi para yollamadı istemedkçe. herseymi erkek arkdsm karşıladı.
okulu da bitirdm evime geldm tam rahat nefes aalcaktm kiiiii erkek kardeşimle eve erkek arkadaşlrını getirmesi konusunda tartıştık ben bi genç kız olarak evime onun arkadaşlarının gelip kalmasını istemedim o da gelecekler dedi tartıştık evde erkek arkadasları varken bana cok agır bi küfür etti annem de hiç agznı acıp bi sey demedi ben de su an evi terkettim bir yurda yerleştm bursumla idare ediyorum bir daha ne annemin ne kardeşimin yüzünü görmek istemiyorum
cok uzun oldu biliyorum ama ne yapacagmı da sastım on gündür annem aramadı nerdeym onu bilmiyo telefonum acık erkek arkdsm ve ailesi olmasa kendmi o kadar değersiz hissedcm ki belki hakettim belki etmedm hiç bi anne evladını böyle gözden cıkarabilir mi???
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?