forumun yaş ortalamasının yüksek olmasına güvenerek başıma gelen bu olayı sizlerle paylaşmak istiyorum öncelikle her aklınıza geleni yazmayın gercekten hassas bi konu her cevabı kaldıramam.
ben su an 21 yasndayım doğduğumdan beri kardeşlerme bakyrm annemi babamı dünyadaki herkesten cok seviyrm kardeşlerm kardeş değil evlattı bana. gelin görün ki annemler calıştığndan ve dadı tutacak paramz da olmadğndan küçük yaşta kardeşlermn tüm sorumluluğnu aldm 9 yasında yemek yapmayı öğrendm kendi kendme her hafta banyolarıyla bile ilglendm dersleriyle ilglendm dini acıdan öğrendğm herseyi öğretmeye çalştm annemler ben doğmadan önceden beri hep kavga hep kavga ben ilk çocugum abim olacakmış fakat düşmüş babam annemi ben 6 yasındayken gözmün önünde dövdü boğazladı zaten ben 10 yasndayken de ayrıldılar bi yıl sonra birleştiler sonra ben 15 yasınayken yine ayrıldılar babam annemi her yönden cok yıprattı aldattı dövdü ama annemin de ona cok agır küfürler ettğini ne bilim eve her geldğinde laf soktuğunu bilirim araları hiç hiç iyi olmadı.ayrıldktan sonra babam evlendi eşi bizi istemedği için bizi sildi bend e onu öldü saydım bana annem yeter dedim yasadklarım bana agır geldi kardeşlermle konusmaz oldum hatta kimseyle annem de üstüne beni anadolu lisesinden aldı baska bi ilde okuduugm için kendi olduğu yerde düz liseye yolladı orası benm alışık oldugum ders dinleyen ders anlatan kişilerden bambaska kişilerle dolmuş herkesn birbiriden nefret ettiği bi yerdi sınıfmdaki kızlar bana saldırdı dövdü üç kişi bu da üstüne eklenince dayanamaz oldum anti deprasanlar falan hastanelik de oldum kullndgm ilaçlar agırdı zehirlendm hastaneden cıkar cıkmaz (bir karıncayı bie ezemem) beni döven kızlara saldırdm sokak ortasında arkadslarmda yanmdaydı kızları dövdüm üçü de okulu bıraktı bu yaptıgımdan hala hala cok pişmanım ne kadar haketmiş de olsalar.
derken bu insanın ben olmadgmı kendme ceki düzen vermem gerektğini düşündm tekrar ailemle bir olmaya çalştm ama annem nasıl desem size söyle anlatim bir gece istifra ettim erkek kardeşimle annem tartıştığı için çok ağlamaktan ve ateşlendm ateşten uyudum annemi gördm bi ara odaya geldi sayıkladgmı duymus hastaneye gidelim dedi yok dedim odadan cıktı sabah oldugunda kendi istfra ettiğim yeri kendm temzledm. annem sehir dışlarına gitmeye başladı iş için dedi ben de elimden geldiğince kardeşlerme yetişmeye çalştm ama olmadı annemn yanmzda olması gerektgni söyledm olmadı bu hengamede biriyle tanştım o benm ömrüm oldu sevdiğim oldu iyi ki de oldu . ilk anneme danıştım ne dersn ben sevyrm sevgili olablr myz dedim ikisini tanıstrdm annem izin verdi sevgili oldk. ama annem hemen hemen hergü erkek ark arayıp beni şuraya bırak beni buraya bırak demeye başladı erkek ark hergün bize çagrıyodu kardeşim başını belaya sokyodu erkek arkdsm kosuyodu.
bunlarda geçti üniversteye başldm dershaneye gitmeden erkek arkadsmla aynı bölümü kazanmak için çok çalştm kazandm da. hem de üç yılda bitirdm ve annem bana bu üç yılda hiç arayıp bişeye ihtycn var mı demedi para yollamadı istemedkçe. herseymi erkek arkdsm karşıladı.
okulu da bitirdm evime geldm tam rahat nefes aalcaktm kiiiii erkek kardeşimle eve erkek arkadaşlrını getirmesi konusunda tartıştık ben bi genç kız olarak evime onun arkadaşlarının gelip kalmasını istemedim o da gelecekler dedi tartıştık evde erkek arkadasları varken bana cok agır bi küfür etti annem de hiç agznı acıp bi sey demedi ben de su an evi terkettim bir yurda yerleştm bursumla idare ediyorum bir daha ne annemin ne kardeşimin yüzünü görmek istemiyorum
cok uzun oldu biliyorum ama ne yapacagmı da sastım on gündür annem aramadı nerdeym onu bilmiyo telefonum acık erkek arkdsm ve ailesi olmasa kendmi o kadar değersiz hissedcm ki belki hakettim belki etmedm hiç bi anne evladını böyle gözden cıkarabilir mi???
Ben bu Kadar şeyin üstüne çok zaman geçtiğini düşünüyorum çevremde annemle barışmamaı söylüyor ama ben istemiyorum naapmalıyım?