ay ablacım öldürdün beni ya gece gece hüngür hıçkırık ağladımANNEM BENİ HİÇ SEVMEZDİ... VE SEVMEDIĞINI HEP SÖYLERDİ...
şu anda ANNEYIM...
Gece kızım uyandığında yanına gıdıyorum.. başını öpüp kokluyorum.. saçlarının kokusunu içime çekmeye doyamıyorum... doyamam da biliyorum...
ve aklıma hep aynı şeyler geliyor nedense.. engel olamıyorum bunları düşünmeye..
acaba diyorum; annemde benım başımı böyle okşamış, sevmişmiydi.?.. saçlarımı böyle koklamışmıydı.?. her halimde "canım yavrum" diye sarılmişmıydı??... yaramazlık yapınca gulerek sarılıp öpmüşmüydü?..
annem beni sarılıp öpmezdı.. hep dogmadan ölesice derdi.. yarın el ogluna hizmet edeceksın deyip tersler dururdu.. ve bana söylenmiş binlerce acı cümle.. beynimin içinde dolanıp duruyor... ben anneme dügün günümde bile sarılmadım.. annemın el emegı bır havlum bile olmadı.. çunku el oglunun elını silecegı havluyu bana örmeye zamanı olmadıgını söylerdi... ama kendı kız kardeşine 50 havlu yaptı..
bana hep anne olunca anlarsın derlerdi.. anladım.. anne olunca anladım..
anladım ki...
anladımki.. bır evlat nasıl hasretle koklanırmış.. yavrunun kırdıgı bardak ne kadar değerli olurmuş.. onun yediği yemek ne de tatlıymış.. hele saçlarını okşamak.. ne guzel bır duyguymuş. akşama kadar her fırsatta defalarca sarılıp öpüyorum yavrumu.. her yaramazlıgına gülerek bakıyorum.. sevda ile, aşkla sarılıyorum..
anne olunca anladım... annem aslında benı hiç sevmemiş.. hiç kabul etmemiş... ayladır görüşmediğim annemı özlemediğimi fark ediyorum... oysa en zor zamanları geçirirken bır anne şevkatıne ihtiyacım oldugu zamanlarda bıle ihtiyaç duymayacak kadar yoksun bır duygu bende.. meger hiç annem olmamiş ki.. özleyeyım.. hasret olayım..
anne OLUNCA ANLADIM... BENIM HİÇ ANNEM OLMAMIŞ Kİ....
ANNEM BENİ HİÇ SEVMEZDİ... VE SEVMEDIĞINI HEP SÖYLERDİ...
şu anda ANNEYIM...
Gece kızım uyandığında yanına gıdıyorum.. başını öpüp kokluyorum.. saçlarının kokusunu içime çekmeye doyamıyorum... doyamam da biliyorum...
ve aklıma hep aynı şeyler geliyor nedense.. engel olamıyorum bunları düşünmeye..
acaba diyorum; annemde benım başımı böyle okşamış, sevmişmiydi.?.. saçlarımı böyle koklamışmıydı.?. her halimde "canım yavrum" diye sarılmişmıydı??... yaramazlık yapınca gulerek sarılıp öpmüşmüydü?..
annem beni sarılıp öpmezdı.. hep dogmadan ölesice derdi.. yarın el ogluna hizmet edeceksın deyip tersler dururdu.. ve bana söylenmiş binlerce acı cümle.. beynimin içinde dolanıp duruyor... ben anneme dügün günümde bile sarılmadım.. annemın el emegı bır havlum bile olmadı.. çunku el oglunun elını silecegı havluyu bana örmeye zamanı olmadıgını söylerdi... ama kendı kız kardeşine 50 havlu yaptı..
bana hep anne olunca anlarsın derlerdi.. anladım.. anne olunca anladım..
anladım ki...
anladımki.. bır evlat nasıl hasretle koklanırmış.. yavrunun kırdıgı bardak ne kadar değerli olurmuş.. onun yediği yemek ne de tatlıymış.. hele saçlarını okşamak.. ne guzel bır duyguymuş. akşama kadar her fırsatta defalarca sarılıp öpüyorum yavrumu.. her yaramazlıgına gülerek bakıyorum.. sevda ile, aşkla sarılıyorum..
anne olunca anladım... annem aslında benı hiç sevmemiş.. hiç kabul etmemiş... ayladır görüşmediğim annemı özlemediğimi fark ediyorum... oysa en zor zamanları geçirirken bır anne şevkatıne ihtiyacım oldugu zamanlarda bıle ihtiyaç duymayacak kadar yoksun bır duygu bende.. meger hiç annem olmamiş ki.. özleyeyım.. hasret olayım..
anne OLUNCA ANLADIM... BENIM HİÇ ANNEM OLMAMIŞ Kİ....
ANNEM BENİ HİÇ SEVMEZDİ... VE SEVMEDIĞINI HEP SÖYLERDİ...
şu anda ANNEYIM...
Gece kızım uyandığında yanına gıdıyorum.. başını öpüp kokluyorum.. saçlarının kokusunu içime çekmeye doyamıyorum... doyamam da biliyorum...
ve aklıma hep aynı şeyler geliyor nedense.. engel olamıyorum bunları düşünmeye..
acaba diyorum; annemde benım başımı böyle okşamış, sevmişmiydi.?.. saçlarımı böyle koklamışmıydı.?. her halimde "canım yavrum" diye sarılmişmıydı??... yaramazlık yapınca gulerek sarılıp öpmüşmüydü?..
annem beni sarılıp öpmezdı.. hep dogmadan ölesice derdi.. yarın el ogluna hizmet edeceksın deyip tersler dururdu.. ve bana söylenmiş binlerce acı cümle.. beynimin içinde dolanıp duruyor... ben anneme dügün günümde bile sarılmadım.. annemın el emegı bır havlum bile olmadı.. çunku el oglunun elını silecegı havluyu bana örmeye zamanı olmadıgını söylerdi... ama kendı kız kardeşine 50 havlu yaptı..
bana hep anne olunca anlarsın derlerdi.. anladım.. anne olunca anladım..
anladım ki...
anladımki.. bır evlat nasıl hasretle koklanırmış.. yavrunun kırdıgı bardak ne kadar değerli olurmuş.. onun yediği yemek ne de tatlıymış.. hele saçlarını okşamak.. ne guzel bır duyguymuş. akşama kadar her fırsatta defalarca sarılıp öpüyorum yavrumu.. her yaramazlıgına gülerek bakıyorum.. sevda ile, aşkla sarılıyorum..
anne olunca anladım... annem aslında benı hiç sevmemiş.. hiç kabul etmemiş... ayladır görüşmediğim annemı özlemediğimi fark ediyorum... oysa en zor zamanları geçirirken bır anne şevkatıne ihtiyacım oldugu zamanlarda bıle ihtiyaç duymayacak kadar yoksun bır duygu bende.. meger hiç annem olmamiş ki.. özleyeyım.. hasret olayım..
anne OLUNCA ANLADIM... BENIM HİÇ ANNEM OLMAMIŞ Kİ....
Annem beni . diye sever.
hadi arkadaşlar boşluğu dolduralım..herkes annesinin ona nasıl hitap ettiğini yazsın :)
mesela benim annem beni canım kızım diye sever.
ANNEM BENİ HİÇ SEVMEZDİ... VE SEVMEDIĞINI HEP SÖYLERDİ...
şu anda ANNEYIM...
Gece kızım uyandığında yanına gıdıyorum.. başını öpüp kokluyorum.. saçlarının kokusunu içime çekmeye doyamıyorum... doyamam da biliyorum...
ve aklıma hep aynı şeyler geliyor nedense.. engel olamıyorum bunları düşünmeye..
acaba diyorum; annemde benım başımı böyle okşamış, sevmişmiydi.?.. saçlarımı böyle koklamışmıydı.?. her halimde "canım yavrum" diye sarılmişmıydı??... yaramazlık yapınca gulerek sarılıp öpmüşmüydü?..
annem beni sarılıp öpmezdı.. hep dogmadan ölesice derdi.. yarın el ogluna hizmet edeceksın deyip tersler dururdu.. ve bana söylenmiş binlerce acı cümle.. beynimin içinde dolanıp duruyor... ben anneme dügün günümde bile sarılmadım.. annemın el emegı bır havlum bile olmadı.. çunku el oglunun elını silecegı havluyu bana örmeye zamanı olmadıgını söylerdi... ama kendı kız kardeşine 50 havlu yaptı..
bana hep anne olunca anlarsın derlerdi.. anladım.. anne olunca anladım..
anladım ki...
anladımki.. bır evlat nasıl hasretle koklanırmış.. yavrunun kırdıgı bardak ne kadar değerli olurmuş.. onun yediği yemek ne de tatlıymış.. hele saçlarını okşamak.. ne guzel bır duyguymuş. akşama kadar her fırsatta defalarca sarılıp öpüyorum yavrumu.. her yaramazlıgına gülerek bakıyorum.. sevda ile, aşkla sarılıyorum..
anne olunca anladım... annem aslında benı hiç sevmemiş.. hiç kabul etmemiş... ayladır görüşmediğim annemı özlemediğimi fark ediyorum... oysa en zor zamanları geçirirken bır anne şevkatıne ihtiyacım oldugu zamanlarda bıle ihtiyaç duymayacak kadar yoksun bır duygu bende.. meger hiç annem olmamiş ki.. özleyeyım.. hasret olayım..
anne OLUNCA ANLADIM... BENIM HİÇ ANNEM OLMAMIŞ Kİ....
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?