Umarım evlatlarımız güzel bir yaşam sürer.. HepimiZin..İnsan anne babasindan, aslinda nasil anne baba olacagini öğrenir. Eminimki annenizin yaptigini cocuguna yapmazsiniz. İnsan onlardan çok şey öğreniyor, ozellikle neleri yapmamasi gerektigini
Bipolarla alakası yok esim bipolardiBabaniz ile anneniz hala evli mi ? Babaniz aldatildigini biliyor mu ? Annenizin piskolojik bi rahatsizligi olsbiir adi suanda aklima gelmedi ama polar la basliyo diye hatirliyorum
Arkadaşlarımın anneleri evlerine gidiyor bir hayırlarla. Aman kızım ben çocuğuna bakayım biraz nefes al falan diyor imreniyorum. Sanki ben anneyşim gibi reçelini turşusunu ben yaparım konservesini ben yaparım. Üstüne bir de bana yakıştırmaz yaptığımı duyunca dalga gecercesine güler. Çünkü hayat ona laylaylomdan ibaret. Allah rahmet eylesin mekanı cennet olsun annenizin. Rabbim dualarını üstünüze baki eylesinkimimiz varligiyla kimimiz yokluguyla imtihan halindeyiz annelerimizin.ben annemi yirmili yaslarimda kaybettim.ve dilinin duasiz bi anini hatirlamiyorum.hayat ne garip
Ben 28 yaşındayım ve günah keçisi aramıyorum. Farkındaysanız suçlayıcı bir üslup kullanmıyorum. Yalnızca yaşadıklarım doğrultusunda ANNE OLDUKTAN SONRA çocuğuma benzer kırıklıklar yaşatma korkusu yaşıyorum. Ve bunun çöZümünü kendimle beraber zaman zaman uzman görüşüyle bulmaya çalıştım. Buraya yazmamın sebebi bunu paylaşabilmek,dertleşebilmek belki. Siz lütfen tavsiyede bulunurken biraz da empati duygunuzu açığa çıkarın. SevgilerSizin yasinizi cok merakettim. Evlenmis ve cocugunuzbile olmus .yalnizda degilsiniz esiniz var ayrica babaniz nerde oda hatalar yapmis ama hep anneninki goze batmis .artik cocuk degilsinki yaptigin yanlista bir suc kecisi ariyorsun evlenirken karar verecek kadar olgundun .cocuk yaparkende ayniydiniz esinle .bence durumu. Tekrar gozden gecirsen iyi olur. Babanida degerlendir biraz
Babama gelince görüşüyoruz tabi.. Ama anneme duyduğu öfkeden,bana harcayamadığı emekten ve erken yaşta ölen babasından alamadığı sevgiye istinaden babalık duygusunu ne yaşadı ne yaşatabildi. İyi bir eşte olamadı evet. Ama babamı yargılama hakkına sahip değilim. Dediğim gibi ben yalnızca yaşadıklarımı paylaştım. Anne olduktan sonra annemi daha da fazla anlayamadığımdan bahsettim.Sizin yasinizi cok merakettim. Evlenmis ve cocugunuzbile olmus .yalnizda degilsiniz esiniz var ayrica babaniz nerde oda hatalar yapmis ama hep anneninki goze batmis .artik cocuk degilsinki yaptigin yanlista bir suc kecisi ariyorsun evlenirken karar verecek kadar olgundun .cocuk yaparkende ayniydiniz esinle .bence durumu. Tekrar gozden gecirsen iyi olur. Babanida degerlendir biraz
Rica ederim yazdıklarınıza katılıyorum. Ve zaten bununla baş etmek için elimden geleni yapmaya hazırım. Çocuğum her seyden önce bir birey ve benim kılıflar uydurarak onun kişiliğini zedelemeye hiç hakkım olmadığının farkındayım..Sevgili gurmede.yaşadığın travmalar çok ağır.destek alman gerektiğine inanıyorsan mutlaka al.Çocuklarımız çok zaman tahammül sınırlarını alıyorlar.Ama o ilk tokatı atma asla.Çünkü insan kendine mazeretler üreterek ,yaptığı harekete kılıflar uydurmaya başlıyor.ve devamı geliyor.Ama haketmişti,beni çığrından çıkardı vs vs.ve bu bir kısır döngüye dönüşüyor. Örneğim belki yanlış olacak ama bu haftaki üvey anne şiddetini izlemiş ya da duymuşsundur.oradaki yavruların şiddet ve taciz karşısındaki azizliği,kuzu kuzu dayak için eğilmeleri günlerce aklımdan çıkmadı.Küçücük çocuğun,nasıl korkutulduysa artık,kendisine vuran kişi vurdukça,canı yanmasına rağmen karşısında dimdik duruşu gözümün önünden gitmiyor.aklıma geldikçe kaç kere ağladım ce bunu kimse ile paylaşamadım.şimdi çocuklara bağırırken bile görüntüler aklıma geliyor. Kendime geliyorum.
Üzülme sen iyi bir annesin.bunu sorguluyor olman le bunu gösteriyor.seni üzdüysem özür dilerim.
Çok tesekkür ederim mutlu oldum..Ne çatlak annen varmış yahu.. maşallah sen onun annesi gibi olmuşsun.. acaba bu tip kadınların annelik hormonu az mı salgılanıyor başka bir açıklama bulamıyorum doğrusu.. boşuna endişelenme sen bu olgun halinle naparsan yap istesen bile annen gibi olamazsın için rahat olsun.. çocuğun çok şanslı bence..
Çok üzüldüm gerçekten yaşadıklarınız çok ağır şeyler. Yine de iyi atlatmışsınız bence güçlü bir kadınsınız.. Zaten anneniz gibi bir anne olmak istemeyişiniz,bu farkındalığınız iyi bir anne olduğunuza olacağınıza işaret. Lütfen,bebeğinize sımsıkı sarılın, ona vurmayın.. Rabbim sizi eşinize ve bebeğinize bağışlasınmerhaba ben eski üyeyim ama önceki üyeliğimden yazmak istemediğim için yeni bir kullanıcıyla fikir almak istedim.. Başlıktaki gibi çocukluğum dayakla geçti,annemin babamı aldatması babamın sürekli yurt dışında olması(çalışmasından dolayı). Annem küçük yaşta evlenmiş. Bir süre sonra ben 5-6 yaşlarımdayken beni bir adamla tanıştırdı arkadasım diye. O an yanlışlığını anlayamadığım için zaman zaman pikniklere gezmelere gittim onlarla. Sonra bayan arkadaşlarıyla gece gezmeleri başladı. Ben ilkokuldayken annemlerle pahalı canlı müzik yapan yerlerde sabahladım. tabii ki farklı farklı adamlarla gezerlerdi. Coğu zaman o gecenin sonunda eve gidip üstümü değişip okula bırakıldım. Bakacak kimse olmadığı için hep peşinde sürükledi annem beni. 10 yaşında şarkıcıları alkışlayıp işkembecilere giden bir çocuk düşünebiliyor musunuz? Sonra ortaokulda annem öğretmenime aşik oldu. İkisi de evli.. Babam o sıralarda da hala yurt dışında ve 2 yılda bir ancak geliyordu. Gelgelelim bir gün bu kişi beni taciz ettidaha lise 1 deydim kimseyle yakınlaşmamış el ele bile tutuşmaya fırsatım olmamışken.. Gittim anneme anlattım bana inandı başta kıyamet kopardı ama affetti beni düşünebiliyor musunuz.. Zaten psikolojisi bozuk bir ergenken birde annem.. 20 li yaşlarımın başında psikolojik destek aldım,terapiler tedavilerle şimdi daha iyi bir yetişkinim. Allah karşıma eşimi çıkardı. 5 vakit namazında dünya iyisi bir eş,evladıma bana ilgili, iyi bir baba.
Asıl mesele şu ki korkuyorum. Annemle görüşüyorum tabi,ama annem gibi şiddet uygulayan bir anne olacagım diye ödüm kopuyor. Hala öyle bencil,öyle ilgisiz,pis ve alkol alan bir kadın işte. İnsanın en sevdiklerinden biriyle en kızgın ve kırgın olduğu kişi nasıl aynı insan olabiliyor?anne olunca öfkem daha da arttı çünkü benim evladıma biri ters baksa öldüresim gelir. Kendi çocukluğuma bakınca kendi zevki sefası için alkol masalarında beni oturttan,sevgilisinin elleri bedenime değdi diye dünyayı yıkması gerekirken aşkı için beni harcayan bu kadın şimdi 50 yaşında ve hala bencil. Hasta olurum kalk çorba yap der yarım saatlik yolu gelmez.. Benimde hayatım var der. 20-25 yaşında bayan arkadaşlarıyla cafelerde içer. Göbeği açık bluzlar,yırtık asker çantalarıyla takılır. Ama dara düşse bize sığınır
çocuğuma ara ara sesim yükseliyor,bazende eline vuruyorum. Ve sırf bunlarda olmasın diye psikiyatrdan randevu aldım düşünün.. İlgili alakalı bir anneyim. Sarılırım öperim oynarım onunla ama pamuk gibi olayım istiyorum..
Çok uZun oldu ama özelimi acacak dertleşecek kimse yok şimdiden olumlu olumsuz yorum yapan okuyan herkese teşekkür ederim..
Gerçekten zor Zamanlar atlatmışsınız.ama yine de hayatınızdaki güzellikleri de görün ve onlara odaklanın.mesela ailesinde çok sorun yaşayıp sırf bundan kurtulmak için evlenip evliliğinde daha beter duruma düşen insanlar var..sizin ise ne güzel iyi Bi eşiniz ve güzel Bi yavrucuğunuz var.siz böyle temkinli oldukça(aşırıya kaçmaması şartıyla) ideal bir anne olmaya devam edeceksiniz .siz şanssız Bi evlatmışsınız ama sizin evladınız çok şanslımerhaba ben eski üyeyim ama önceki üyeliğimden yazmak istemediğim için yeni bir kullanıcıyla fikir almak istedim.. Başlıktaki gibi çocukluğum dayakla geçti,annemin babamı aldatması babamın sürekli yurt dışında olması(çalışmasından dolayı). Annem küçük yaşta evlenmiş. Bir süre sonra ben 5-6 yaşlarımdayken beni bir adamla tanıştırdı arkadasım diye. O an yanlışlığını anlayamadığım için zaman zaman pikniklere gezmelere gittim onlarla. Sonra bayan arkadaşlarıyla gece gezmeleri başladı. Ben ilkokuldayken annemlerle pahalı canlı müzik yapan yerlerde sabahladım. tabii ki farklı farklı adamlarla gezerlerdi. Coğu zaman o gecenin sonunda eve gidip üstümü değişip okula bırakıldım. Bakacak kimse olmadığı için hep peşinde sürükledi annem beni. 10 yaşında şarkıcıları alkışlayıp işkembecilere giden bir çocuk düşünebiliyor musunuz? Sonra ortaokulda annem öğretmenime aşik oldu. İkisi de evli.. Babam o sıralarda da hala yurt dışında ve 2 yılda bir ancak geliyordu. Gelgelelim bir gün bu kişi beni taciz ettidaha lise 1 deydim kimseyle yakınlaşmamış el ele bile tutuşmaya fırsatım olmamışken.. Gittim anneme anlattım bana inandı başta kıyamet kopardı ama affetti beni düşünebiliyor musunuz.. Zaten psikolojisi bozuk bir ergenken birde annem.. 20 li yaşlarımın başında psikolojik destek aldım,terapiler tedavilerle şimdi daha iyi bir yetişkinim. Allah karşıma eşimi çıkardı. 5 vakit namazında dünya iyisi bir eş,evladıma bana ilgili, iyi bir baba.
Asıl mesele şu ki korkuyorum. Annemle görüşüyorum tabi,ama annem gibi şiddet uygulayan bir anne olacagım diye ödüm kopuyor. Hala öyle bencil,öyle ilgisiz,pis ve alkol alan bir kadın işte. İnsanın en sevdiklerinden biriyle en kızgın ve kırgın olduğu kişi nasıl aynı insan olabiliyor?anne olunca öfkem daha da arttı çünkü benim evladıma biri ters baksa öldüresim gelir. Kendi çocukluğuma bakınca kendi zevki sefası için alkol masalarında beni oturttan,sevgilisinin elleri bedenime değdi diye dünyayı yıkması gerekirken aşkı için beni harcayan bu kadın şimdi 50 yaşında ve hala bencil. Hasta olurum kalk çorba yap der yarım saatlik yolu gelmez.. Benimde hayatım var der. 20-25 yaşında bayan arkadaşlarıyla cafelerde içer. Göbeği açık bluzlar,yırtık asker çantalarıyla takılır. Ama dara düşse bize sığınır
çocuğuma ara ara sesim yükseliyor,bazende eline vuruyorum. Ve sırf bunlarda olmasın diye psikiyatrdan randevu aldım düşünün.. İlgili alakalı bir anneyim. Sarılırım öperim oynarım onunla ama pamuk gibi olayım istiyorum..
Çok uZun oldu ama özelimi acacak dertleşecek kimse yok şimdiden olumlu olumsuz yorum yapan okuyan herkese teşekkür ederim..
a Rabim seni iyillerle karsilastirsin Allah annede akil fikir ihsan eylesin Seni tanimiyorun ama eminimki sen cok vicdanli merhametli bi ANNESINmerhaba ben eski üyeyim ama önceki üyeliğimden yazmak istemediğim için yeni bir kullanıcıyla fikir almak istedim.. Başlıktaki gibi çocukluğum dayakla geçti,annemin babamı aldatması babamın sürekli yurt dışında olması(çalışmasından dolayı). Annem küçük yaşta evlenmiş. Bir süre sonra ben 5-6 yaşlarımdayken beni bir adamla tanıştırdı arkadasım diye. O an yanlışlığını anlayamadığım için zaman zaman pikniklere gezmelere gittim onlarla. Sonra bayan arkadaşlarıyla gece gezmeleri başladı. Ben ilkokuldayken annemlerle pahalı canlı müzik yapan yerlerde sabahladım. tabii ki farklı farklı adamlarla gezerlerdi. Coğu zaman o gecenin sonunda eve gidip üstümü değişip okula bırakıldım. Bakacak kimse olmadığı için hep peşinde sürükledi annem beni. 10 yaşında şarkıcıları alkışlayıp işkembecilere giden bir çocuk düşünebiliyor musunuz? Sonra ortaokulda annem öğretmenime aşik oldu. İkisi de evli.. Babam o sıralarda da hala yurt dışında ve 2 yılda bir ancak geliyordu. Gelgelelim bir gün bu kişi beni taciz ettidaha lise 1 deydim kimseyle yakınlaşmamış el ele bile tutuşmaya fırsatım olmamışken.. Gittim anneme anlattım bana inandı başta kıyamet kopardı ama affetti beni düşünebiliyor musunuz.. Zaten psikolojisi bozuk bir ergenken birde annem.. 20 li yaşlarımın başında psikolojik destek aldım,terapiler tedavilerle şimdi daha iyi bir yetişkinim. Allah karşıma eşimi çıkardı. 5 vakit namazında dünya iyisi bir eş,evladıma bana ilgili, iyi bir baba.
Asıl mesele şu ki korkuyorum. Annemle görüşüyorum tabi,ama annem gibi şiddet uygulayan bir anne olacagım diye ödüm kopuyor. Hala öyle bencil,öyle ilgisiz,pis ve alkol alan bir kadın işte. İnsanın en sevdiklerinden biriyle en kızgın ve kırgın olduğu kişi nasıl aynı insan olabiliyor?anne olunca öfkem daha da arttı çünkü benim evladıma biri ters baksa öldüresim gelir. Kendi çocukluğuma bakınca kendi zevki sefası için alkol masalarında beni oturttan,sevgilisinin elleri bedenime değdi diye dünyayı yıkması gerekirken aşkı için beni harcayan bu kadın şimdi 50 yaşında ve hala bencil. Hasta olurum kalk çorba yap der yarım saatlik yolu gelmez.. Benimde hayatım var der. 20-25 yaşında bayan arkadaşlarıyla cafelerde içer. Göbeği açık bluzlar,yırtık asker çantalarıyla takılır. Ama dara düşse bize sığınır
çocuğuma ara ara sesim yükseliyor,bazende eline vuruyorum. Ve sırf bunlarda olmasın diye psikiyatrdan randevu aldım düşünün.. İlgili alakalı bir anneyim. Sarılırım öperim oynarım onunla ama pamuk gibi olayım istiyorum..
Çok uZun oldu ama özelimi acacak dertleşecek kimse yok şimdiden olumlu olumsuz yorum yapan okuyan herkese teşekkür ederim..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?