ben olsam babama küserdim ağlardım konuşmazdım.. ben küçükken babam misafir olan hanımlarla konuşuyor diye bile kıskanırdım
bi keresinde babamın messengerını açmıştım. babamın hactan görevli arkadaşı bi bayan var biraz safça bi kadınmış babam anlatmıştı. o messengerda *** Bey bizi götüren olmuyor artık alış verişe diye bi espri yaptı(babam görevli şöfor olarak gitmişti) ama ben o kadın olduğunu bilememiştim başımdan kaynar sular döküldü. ben sıradan bi messenger arkadaşı sanıyordum. sonra hemen cevap yazdım. sen kimsin evli bi adama yazı göndermeye utanmıyor musun ben kızıyım dedim. cevap yazmadı. sonra erkekkardeşimi yanıma çağırdım. o da okudu. sonra aynı anda ikimizin de kafasına dank etti o kadının hacdan görevli hocahanım olduğu(hiç evlenmemiş yaşı geçmiş ve safça bi kadınmış) ama bir utandım kiiii
bu sefer babama nasıl diyeceğimin korkusu başlamıştı:18:
ama biraz cazgırımdır onun da üstesinden gelirim. banane sana niye mesaj atıyor atmasaydı dedim. ama felaket kıskanmıştım. şimdi eşimi o kadar kıskanmıyorumdur
