- Konu Sahibi biricik mericik
-
- #21
Ben ailemin tek kızıyım yani tek damat... Mesafe koymak derken küsmeyi düşünmem sadece oraya artık daha seyrek gitmeyi planlıyorum. Çünkü bunu hissettikçe kırılıyorum. Mesela artık her et aldığımızda mangala onlara gitmeyelim. Artık en yakın arkadaşlarımız onlar olmasın... Daha seyrek ve az görüşelim.
Eşim onları çok seviyor ve onlarla vakit geçirmek istiyor. Çünkü eşimin ailesinde olmayan birlik, neşe, keyif bizim ailede var. Ama malesef eşim dışlanıyor. Çok şükür o hissetmiyor dışlandığını. "Annen ne yapıyor olumsuz olarak" deseniz hiçbirşey... ama ben hissediyorum. Bugünkü itirafı tuz biber oldu.
evet malesef annem eşimi sevmiyor. bugün bizzat da ağzıyla söyledi. "Damatlar da bizim evlatlarımız" diyen halama "hiç de bile öyle değil, hiç evlat yerine geçer mi" dedi. Söylemese de 5 yıl bitti ben bunu hep hissediyorum zaten ama kelimlere dökülünce zoruma gitti... Evlat yerine geçirmek ne kelime akraba çocukları kadar bile sevmiyor, resmen gıcık oluyor. Çok üzülüyorum. Artık da mesafe koymaya karar verdim kocamı istemeyenlere bende çok sokulmayacağım artık.
birbirlerini sevmek zorunda değiller ama saymak zorundalar saygı konusunda sıkıntınız yoksa kendinizi üzmeyin zamana bırakın
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?