Size 27 yaşımı anlatayım. Birisi için neredeyse ölecektim ama sonumuz yoktu ve 7 senelik ilişki bitti. Çok zor atlattım, hiç kimseyi tam anlamıyla sevemem sanıyordum. İşyerinde ağlarken bir arkadaş "lorienna sürekli peşinde koştun, böyle yapmaman gerek. Özellikle bu yaştan sonra peşinden loriennacım, loriennacım diye dolaşan birini bul, ötekilerden hayır gelmez, sonradan çok seveceksin" demişti, ben de saçmalıyor demiştim çünkü mantık evliliği yapamazdım ve çok çıkarcı bir düşünceydi bana göre. Sonra birisi ile tanıştım, yaralarımı sardı ve çok iyi anlaştık. Beş yıldır evliyiz, çocuğumun babası olacak ve çok ölüp biterek evlenmedim. Evlendikten iki sene sonra galiba aşık olduğumu farkettim, çok seviyorum şu an ve adam hala kendini sevdirmeye çalışıyor. Beni tanımıyorsun ama bak unutma, adamın saygısı ve sevgisi varsa koy cebe, deli gibi aşık olmana gerek yok. Saygıyı ve sevgiyi görmeden asla evlenme ama.