Annem hep beni dışladı,ablama daha yakın oldu

  • Konu Sahibi Konu Sahibi Lolo
  • Başlangıç Tarihi Başlangıç Tarihi

aynen katılıyorum ,seni sevmeyeni sevmeyeceksin, sana acımayana acımayacaksın. sana gelmeyene gitmeyeceksin kimseye de eyvallah etmeyeceksin hayatta. hele vicdan.... aman aman... en güçlü silah. en kolay ve kesin sonuç veren sömürü yöntemi.
 

bunu annen anlasın diye yapma zaten anlamaz biliyorum. anlayacak bir beyni ve ruhu olsa başka tür bir insan olurdu zaten.
çocuğun için yap. azarlandığı ittirildiği bir ortamda senin ona sahip çıkman sessiz kalmaman hem sana hem ileride kendisine olan güvenini arttırır. kendisini değerli hissettirir. ve bunun bir çocuk için ne kadar önemli olduğunu biliyoruz malesef değil mi
 
rouges

gerçekten söylediklerinde tamamen haklısın

annem evlendiğimden beri bana sadece 1 kere destek oldu o da benim çok şaşırdığım bi andı bi dahada olmadı zaten o desteğininde sonunuda getirememiştiki neyse

düşünüyorumda benim anneme bana ihtiyacı olduğu bi gün itiraz ettiğimi hatırlamıyorum
annem zaten hep şöyle der

sizi ben doğurdum babasız büyüttüm ben ne dersem yapmak zorundasınız
peki neden sadece ben yapmak zorundayım

sanırım bu benim kişiliğimden kaynaklandı
diyosunya vicdan evet ben hep vicdanımı dinledim aman bizi çok zor büyüttü aman hep çalıştı vaktide yoktuki zaten ilgilenmeye yok bizi babasız büyüttü
gülüyorum bu lafa babasız büyüttüyse neden üvey babadan bu kadar çektim ben
hep annem bana çok erken evlendim diye kızardı
bende anneme derdimki
çok rahattım çok mutluydum rahatlık battı biraz zorluk çekim dedim evlendim

hep kin güttü annem bana

bizi babasız büyütmüşya o adam neden hep beni döverdi neden bi anne olup bana karda kışta kapıda bekle uyusun seni alıcam eve diyeceğine
sen ne yapıyosun be adam bunlar benim çocuklarım diyemedi

hep kendime neden diye soruyorum bi cevap alamıyorum malesef

tamam gerçekten asiydim belkde anneme çektirmişimdir
peki neden böyle oldu

ben anneme okulu bırakıyorum dediğimde neden okula gelip müdürle benim kızım neden böyle diyor deyip konuşacağı yere

bi konfeksiyon patronuna al bunu sana emanet ediyorum etide senin kemiğide ne yaparsan yap dedi bana
çalıştığım yerin patronu beni aç karnına çalıştırıyodu
şimdi ayaklarımın altı hep nasır o zaman nedeydi acaba parmaklarım sürekli yara olur şişer patlar ben parmaklarımı çaputla sarar acı çeke çeke çalışırdım

benim çalıştığım yere bi yaz tatilinde ablamıda vermişti annem
ablam 1 hafta dayananmamıştı zorluğa
ben nasıl dayanıyodum peki

şöyle bi geçmişimi bazen düşünüyorum bana deselerki geçmişte hangi zamana gitmek istersin?
çocukluğuma gitmek istemem babasız annemin bunalımdan bizi dışladığı bi zamandı çünkü
gençliğime gitmek istemem hep dışlandım dövüldüm sövüldüm çalıştım genç yaşımda bir sürü sorumluluk yüklendi bana
ve gençliğimde evlendim çocuk denilecek yaştaydım o yaşta evlilik sürdürmek gerçekten çok zordu çok sıkıntılar çektim
ve kesinlikle anneme benim şu sıkıntım var deyip dert yanmadım

şimdi olgun bi genç bayanım
daha yeni itiraz etmeye başladım bu yaşadıklarıma
belkide vicdanımı yavaş yavaş yeniyorumdur kim bilir
artık annemi eskisi kadar çok düşünmüyorum
daha az özlüyorum galiba
sanırım alışıyorum evet alışıyorum
yinede içimde bi üzüntü var ben bu kadar kötümüydüm beni bu kadar çabuk silebildi
o kadar yaptıklarıma karşı bu davranışı hak etmiyorum
inşallah bu düşüncelerimde zamanla geçicek
 
evet canım. yeterki sağlık olsun. inan her şey gelir herşey geçer.
kocanla çocuğunla huzurun yerinde olsun. bak kendi hayatına.
annenle ilişkini de içinden geldiği gibi sen ayarla ama kendini kullandırtmadan. kopacağı varsa zamanı geldiğinde sen istemesen de kopar zaten.
ileride sorunların şekli ve boyutu değişecektir. mesafeyi uzak tut ki eşine yansımasın olaylar huzurunuz kaçmasın.
bir de şunu hatırlatayım, sen kendini geri çekince şaşıracak ve durumu alıştığı şekle geri döndürmek için hastalık numaraları yapacaktır bence. gerçek olmadığı sürece itibar etme.
onlar senden çekinsin. duruşunu bozma ki senin yetişkin ve güçlü bir kadın olduğunu görsünler ve senle oynayamasınlar artık.
bu ilişkinin kontrolü senin elinde olsun.
sevgiler
 



haklısın canım

geçen bayram tamda senin dediğini yaşadım

ablamın kızı aradı anneannem hasta dedi ve bende hastaysa anneni ara yada ambulans çağır dedim
genede içim rahat etmedi annemin telefonundan aradım ertesi sabah annemin sesinin gayet net ve canlı geldiğini duyunca telefonu sesimi çıkarmadan kapattım

annemle geçen bayramdan önce görüşmemeye başladık sanırım 3 ay olmuştur
hiç barışma girişiminde bulunmadı
zaten bulunsada ben yokum artık
benim anneye ihtiyacım olduğu anlarda yanımda yoksa iyi zamanımda hiç olmasın daha iyi

annemin en son küsmemize sebebiyet veren olayı gerçekten çok büyüktü
burda söylemek bile istemiyorum
eşimle aramı açmak istedi baya olayı büyütmüştü artık
ve o olay annemle ilişkimizin son noktası oldu
 
canım m.melek isimli arkadaşın açmış olduğu 'annem' başlıklı konuya bir bak bence.
kararlı duruşun sana çok şey kazandıracak. eminim.
 
yazdıklarını okuyunca içim titredi tüylerim diken diken oldu
Boşuna demiyorlar doğurmakla ana olunmuyor diyee
Çok üzüldüm canım
Allah sana da evlat vermiş ne kadar güzel dilerim yuvanda mutlu huzurlu olursun
 



amin iyi dileklerin için teşekkür ederim
 
Çok çok üzüldüm durumunuza,baştan sonra hayretler içinde okudum tüm bunları..bir anne nasıl bu kadar gaddar olabilir,öyle annenin nasıl böyle sağlam karakterli bir kızı olabilir..sizi gerçekten tebrik ediyorum dimdik duruşunuz için..Anneniz bilinç altında sizi hep,eşinden ayırılmasına sebep olarak görmüş olabilir,bu durum onu daha çok uzaklaştırmıştır..Keşke psikolojik destek alabilseydi.Onun hayatı da kolay değilmiş ama ne olursa olsun,böyle annelik olmaz,bir evlada bu kadar zulüm edilmez..Umarım günün birinde anneniz hatasını anlar ve her şey düzelir ..
 
Son düzenleme:
bu bayrama da hazırlıklı ol hayatım.
bu eşinden ayırma çabası ve arzusu nedir allah aşkına.
benimkiler de az uğraşmadılar. herkesi de alet ettiler.
asıl şu insanların gerzekalılığına deli oluyorum.
benim kocamla bir sorunum yok biz mutluyuz diyorum. yahu kimse anlamıyor ya..
neler anlatıyorlarsa elaleme inandıramıyorum.
ben alıştım ama. kimsenin ne düşündüğü umurumda değil.
hele burda yazılanları okudukça çok çok az bile tepki göstermişim diyorum.
benim başıma gelenleri yazsam herkesin dudağı uçuklar herhalde.
sessiz kaldıkça haklı çıkıyorlar hep.
bir gelişme olursa yaz olurmu
 
evet annemin bana çok büyük haksızlıklar yaptığını biliyorum
bu yazdıklarım yaşadıklarımın çeyreği daha neler neler var
ee haksızlığa uğradığımı şu an haklı olarak böyle tavır takındığımı biliyosam
peki niye böyle hissediyorum
ne zaman telefonumu yabancı bi numara arasa
ilk aklıma gelen acaba annemi arıyo oluyo
kardeşimn facesine girip resimlerine bakıyorum

kardeşimide çok özledim

canım kanım benim aslında üvey kardeşim ama ben onu çok seviyorum
elimde büyüdü daha dün bezlerini yıkıyodum mamalar yapıyodum
nereye gitsem çantam gibi hep benimleydi
üniversiteye kadar okuluyla hep ben ilgilendim hep beni annesi zannediyolardı
canım yavrum ben bunlarımı hak etmiştim

en acısıda bu davranışların ailemden gelmesi oldu


en son küsmemize sebep olan olayım bi kısmını anlatim size
kardeşimede niye kızgın olduğumu anlayın

kardeşimin nişanı oldu
herşeyiyle ilgilendim her zamanki gibi herşeyine koşturdum
nişana gelene kadar neler yaptı annemde neyse uzatmim

nişan oldu ben hamileydim 3 haftalık
zaten zor hamile kalmıştım çok dikkat ediyodum kendime
bebeğime bişey olmasın diye
nişan bitti
bi bara gittik bir kaç kişi
oturduk neyse bi süre sonra eşim sigara içmek için yan tarafa geçti
peşinden damadım abisi
neyse abisi sigarasını içti eşim hala ordaydı
bu sefer damat eşimin yanına gitti eşimden sigara istemiş neyse sanırım 10 dakka falan olmuştu damat eşimin yanına gideli
kardeşim bi hışımla masadan kalktı damadın yanına gitti bişey dedi
sonra barın kapısına doğru hızla gitti
damatta peşinden gitti
meğerse kapıda tartışmışlar
kardeşim yeni nişanlandık sen beni niye bıraktın tek başıma diye kapris yapmış her zamanki gibi kavga çıkarmış
bi süre sonra geldiler
kardeşimin suratı asık
neyse benim hiç bir şeyden haberim yok tabi
o gün okadar çok yorulmuştumki ayağımda ameliyatlı mecbur topuklu ayakkabıda giymiştim çok fenaydım anlıcanız
düşünüyodum gece o saatte bu tarafa nasıl gelicektik o halimle
neyse
bara 3 araba gitmiştik birini eşim sürmüştü
damadın arabası biz gideceğimiz için boşta kalıyodu
damatta eşime arabamı siz alın nasılsa arabayı sürücek şöför yok mecbur burda kalıcak
bari sizin işinize yarasın ben yarın gelir alırım demiş
benimde işime geldi doğrusu çok sevindim arabayı verdiğine
neyse evimize geldik
aradan 1 saat geçmedi daha yeni yatmıştım tel çaldı tele açtım
arayan annem alo dememe kalmadı
bana bi küfürler ediyo bi hakaretler ediyo
noldu niye küfür eiyosun dedim damatla kardeşim kavga etmiş ayrılmışlar hep bizim yüzümüzden olmuş
eşim damadı doldurmuş yanına çağırmış
kardeşimi yalnız bıraktırmış
mış ta mış
zaten bizi niye çağırmışki nişana bizi çağırmaması gerekiyomuş
biz hep böyleymişiz zaten bir sürü laf
bak anne dedim
senin kızının huyunu biliyosun saçma bişeyden kızıp hep ayrılıyo ertesi gün barışıyo bak yanlış konuşuyosunyapma diye defalarca uyardım
annem dinlemedi bağırmaya devam etti neymiş damadın arabasını niye almışız biz nebiçim insanlarmışız bir sürü şey saydı ve telefonu suratıma kapattı
ertesi gün gene aradı damatla kızım oraya gelicek arabayı almaya
sakın damatla konuşmayın arabayı verin gelsinler diye beni uyarıyo
inanın hiç bişey diyemedim
anneme
onlar eve gelene kadar annem bir kaç kere daha aradı
eşimle konuşuyodu telde eşim bu kadar hakaret ettiğini bilmiyo bana tabi
annemin telefonda dediklerini duyuyorum
eşime senin karın şöyle kötü böyle kötü diye beni kötülüyo
bende çok sinirlendim yalan söylüyosun dedim bağırdım uzaktan
annem eşime şu karı niye konuşuyo suratına bi yumruk atıpta kıramıyomusun ağzını dedi
o lafı duyunca başımdan aşşa kaynar sular döküldü
bi anne damadına kızı için kızımı döv dermi hiç yaaa
varmı böyle bişey


ve ben hala böyle bi annenin beni aramasını umud ediyorum

 

belkide deiğin gibidir beni eşinden ayrılma sebebi olarak görmüştür hep
ablamıda kocasına benzediği için bi teselli olarak düşünmüştür

ben 7 yaşından beri ayaklarımın üzerinde duruyorum
ilk 7 yaşında yaz tatillerinde çalışmaya başlamıştım
tamamen işe başladığımda sanırım 13 yaşındaydım
annem bir ay hiç nasılsın niye geç geldin gibi sorular sormazdı
ne zaman ay sonunun son cuması gelse sabahtan beni tembhlerdi
iş çıkışı doru eve gel biyere uğrama tabi para alıcak ya
ben kendime hiç ayırmazdım aldığımı anneme verirdim hemen

şimdi sorsanız
ben ne kadar çalışmışımki
zaten mecburmuşum çalışmaya herkez çalışıyomuş napcakmışım başka
hem benim param geçmemiş anneme neyse

belkide bu gün güçlü durabiliyosam küçükken yaşadıklarım sayesindedir
 

annem çok gururludur
dediğim dediktir
beni artık aramaz zannetmiyorum belki yiğenime falan arattırır ama kendisi aramaz
babamı yıllar sonra bulduğumda baba bizi neden bıraktın dediğimde
kızım dayanamadım annenin nasıl biri olduğunu bilmiyosun beni çenesiyle yedi bitirdi ayrılmamızın sebebi ben değilim dedi
ne kadarda haklıymış
fakat salak ben annemi korudum ve babama ağır laflar ettim biz bıraktığı için
şimdi uzaktada olsa babam yok öldü çünkü
eskiden yerini yurdunu bilmesemde bi babam olduğunu biliyodum
şimdi annem yüzünden kalbini kırdığım ölü bi babam var
 
ben de annemin benimle ne derdi olduğunu inan hala çözemedim.
neden bu kadar nefret etti benden bilmiyorum.
sen anlattıkça fazla iyi olmanın karşı tarafın sinirine dokunduğunu düşünmeye başladım.
bana yapılan o kadar haksızlıktan sonra bile annem kardeşim diye anne kardeş ilişkisini hep hiçbişey olmamış gibi sürdürdüm.
şimdi düşünüyorum bunu neden yaptım diye. çocukluktan hatta bebeklikten gelen anne ihtiyacı, daha sonrasında sevilmeyen evlet olmayı hazmedememe bile bile inkar etme,
ve böyle bir anne ve kardeşim olduğundan duyulan utanç yüzünden herşeyi örtpas etme duygusu sanırım. ama en önemlisi de korku tabiki... bunca zaman sessiz kalmama neden oldu.
şu an senin de yaşadığın duyguların temelinde de korku var değil mi.
en başta kaybetme korkusu. annesiz kardeşsiz kalma korkusu. onlarsız nasıl bir hayatın olacağını, seçtiğin yolun nereye varacağını bilmiyorsun,
önündeki bu dipsiz karanlığın korkusu. onlara bişey olursa sana ihtiyaçları olursa bunca şeyden sonra gitsen kendi gururunu kaybetme, gitmesen sonrasında içini acıtacak olan vicdanının korkusu.
gittiğinde gene bir oyunun içinde bulursan kendini aslında sana ihtiyaçları olmadığını görürsen, hala akıllanmamış olduğun için, acizliğini ve güçsüzlüğünü bir kez daha onlara segilediğin için, onlar bunun tadını çıkartıken kandine duyacağın öfkenin korkusu. vs. vs.
çok karmaşık duygular bunlar.
bir tarafın acı çeker engel olamazsın. yaşananların seni bu noktaya getirdiğini bilirsin ve başa dönmek istemezsin. istesende dönemezsin.
en azından benim için böyle.
geri dönüşü yok.
ben bütün ilişkimi tamamen kestim.
asla benim tercihim değildi.
bütün hayatımı düşünüyorum neler yaşadığımı, çocukluğumu, annemin gözünün içine bakardım sevsin beni diye. ama onun bana bakışlarında hep nefret vardı. sanki çok iğrenç bişey görmüş de tiksinmiş gibi bir yüz ifadesiyle ya da sinirden delirmiş ama patlamamak için kendini zor tutan biri gibi bakardı bana.
her an patlamaya hazır bomba gibiydi hep korktum ben ondan. yeterki bağırmasın kızmasın diye tıs pıs bir çocuk oldum. daha de sinir oldu bana
o günleri, içimde yaşadığım fırtınaları hatırladıkça, inan çocuk halimi kucağıma alıp sevesim geliyor.
bi de bütün bunların üstüne hep başkalarının çocuklarıyla mukayese edilmek var. bu mukayese ömür boyu sürdü. beni hem kendime hem başkalarına karşı küçük düşürmek. nasıl bir ego tatminidir bu anlayamıyorum.
bir gün üniversite yıllarımda X adlı bir arkadaşımın yanında bana 'sen X ' in ayağının tırnağının tozu bile olamazsın' demişti. arkadaşım da ben de donduk kaldık.
herşeyi anlatmanın imkanı yok ne yazık ki

yıllar geçti hiç bir şey değişmedi. her tatilde yanlarına gidişimde bazen sözleriye bazen tavırlarıyla neden geldin defol git der gibiydi. hiç memnun olmadı gidişlerimden. bazen suratıma bile bakmazdı. ne eşekmişim. yahu bu kadar şeye rağmen rest çekip dönüp arkamı gidemedim. için için salak gibi kendimi yedim durdum. sonuç hiiiç kendi değerimden kaybettim durmadan. daha da değersizleştim. daha da aptal zannedildim. adam yerine konulmadım. hep ne yapsak yutar bu dedirttim. ben dedirttim ama bütün kabahat bende aslında.

en nihayet geldik zurnanın zırt dediği yere. işte o an gelmeden film kopmuyormuş.
şimdi anlatamayacağım ama hayatımı kabusa çevirdiken sonra benim için bitti artık.
üstümden yük kalktı.
annen direk kendisi aramasa da başka birine aratabilir seni. kolay vazgeçmeyecektir. senin ne hissettiğini çok iyi anlıyorum
belki tamamen kopma noktasında değilsinizdir.
çünkü benim yaşadığım son olay senin anlattığından çooook daha büyüktü.
sen tamamen hayatından çıkartmayabilirsin belki.
zaten benim gibi değilmişsin sessiz kalmamışsın. haklı olduğun için bundan sonra sesini daha da çıkartabilir ve ilişkinizi istediğin şekle sokabilirsin.
onların senden çekindiği dikkatli davrandığı bir şekle yani. içinde kalan herşeyi patır kütür bağıra çağıra söyle ararlarsa. yık ortalığı. herşeyi yüzüne vur. çocuğuna yaptıklarını özellikle.
kocana senin için ettiği lafı vur yüzüne ne biçim anasın sen be ne biçim bi insansın de.
gene de aramaya devam ederse onlar seni alttan almaya başlayacaktır. sen ne kadar haklı ve baskın olursan onlar o kadar geri çekilir. ama gene alttan almaz da kendini haklı bulup çatışmaya girerse yapacağın bişey kalmamış olur.
biraz da böyle mücadele et bakalım. seni kaybedip kaybetmemek umurlarında mı yoksa hep kazanan taraf olmak senin üstünda saltanat kurmak derdinde mi bi görmüş olursun.
 



sen annenin sana yaptıklarından dolayı içine sinmişsin
bende tam tersi dahada asileştim hep
bana inan ben o kadar duygusal biriyimki
çevremde yardıma ihtiyacı olan herkeze yardım etmeye çalışırım biri eğer benden bişey isterse elimden geleni değil fazlasını yaparım
ve karşılık kesinlikle beklemem
yıllarca annem beni sevicek anneme yaranabilicem benim değerimi anlıcak diye bekledim hep
boşa zaman kaybıymış yaşadığım sıkıntılar yanıma kar kaldı

annem beni hep ihtiyacı olduğunda hatırladı
bana olan ihtiyacı bitince düşman oldu bana
yine ihtiyacı olduğundada yalakalık ve vicdan yaptı hep

annemi sürekjli uyardım konuşmaya çalıştım anne bana haksızlık yapıyosun dedim ama anlatamadım

evet ben eskiden beri sinirli bi yapıya sahibim
aslında susmam haksızlığa gelmem
fakat anneme çok özveride bulundum

evlenmeden önce o kadar çok annemin dayağını yedimki
çünkü annem hem bana kötü davranıyo hem çalışrıtıyo hem evde yardımcı olduruyo hemde lafından çıkmamamı istiyodu
her dediğini yapıyodum ama sakin olamıyodum eskiden beri annemle çok kavga ederim
annem bana kötü davrandıkça bende arkadaşlarıma yöneldim doğal olarak
arkadaşlarımı beğenmedi bende onlarla inadına görüşüyorum diye
beni öldürmeye kalkmıştı bi keresinde
nasıl iyi şeyler unutulmuyosa kötü şeylerde unutulşmuyo
annemden dayak yedim kocasındanda sürekli dayak yiyodum küfür işitiyodum
tamam bende çok uslu bi çocukı olamadım ama bunda annemin ilgisizliğinin çok payı var

annem hep sen okumadın sen salaksın bak ablan okudu deyip herşeyin iyisini ablama yaptı

ben okulu bırakmak istediğimi söylediğimde bana bağırıp çağırıp beni konfeksiyona vereceğine
anne olsaydıda
okulumun mküdürüne bi zahmet gelip sorun ne diye sorsaydı ben okulu bırakmamış olucaktım

benim oğlumun suratı asık bile gelse okuldan acaba noldu diye araştırıyorum
oğlumdan sağlıklı yanıt alamazsam arkadaşlarının ağzını arıyorum olmadı öğretmenleriyle görüşüyorum
bi sonrun varsada müdürüyle konuşmaktan çekinmiyorum
ama benim annem ne yaptı zaten okumamı istemiyodu
bende okulu bırakcam deyince ekmeğine yağ sürmüş oldum

şimdi açık öğretime yazıldım dışardan okucam
anneme söylediğimde annem beni küçümsedi zamanında okusaydın kocanın parası zehir olur sana dedi
ne alakaysa

inan dugularımı çok güzel ifade etmişsin seninle hemen hemen aynı şeyleri yaşamışız ve aynı şeyleri hissetmişiz
fakat benim annem öyle sabit fikirliki kesinlikle benimle barışmayı istemicektir eminim
çünkü kendisinin haklı olduğunu düşünüyo
belkide benden kurtulduğuna seviniyodur bile
bazen duygularıma yenilip beni aramasını istiyorum bazende arasa nolcak barışsak nolcak gene bana sıkıntıdan başka bişey vermicek
çünkü ben hayatımda hatırlamıyorum annemin evine gidip mutlu döndüğümü
hep ağlayarak annemin evinden çıkmışımdır hiç gülerek çıkmadım
belkide aramaması zaten en iyi olandır çünkü birbirimize söyleyeceğimiz kırıcı sözlerimiz içimizde
yine eskisi gibi kavga ediceksek zaten hiç görüşmemek en iyisi
annem hep zannettiki ben ne kadar kızsamda bana neler neler yapsada ben asla annemle küsmem onu hiç bırakmam
bilemediki en sabırlı insanın bile sabır taşı çatlar bir gün
bende şu an o noktadayım
sabır taşım çatladı ve herşeyi bitirdim
bazen duygularıma yenik düşüp üzülsemde
bence en doğrusu hiç görüşmemek

en çokta kardeşim için üzülşüyorum ben onu büyüttüm şimdi özel bi hastanede çok iyi bir hemşire ve nişanlı bi kız
büyüdü beni tanımıyo şimdi en çokta buna üzülüyorum
neyse iyilik yap denize at demişler
kardeşim iyi olsunda ben uzaktan seyredim yeter bana
bide dikkatimi şu çekti
annemin resimlerine baktığımda ona karşı özlem duysamda daha çok nefret hissediyorum
kardeşimin resmine bakıncada yavrum niye böyle yaptın ablana diye üzülüyorum
sanırım annem beni baya bi kendine kinlendirmiş

neyse allah affetsin ne diyim

peki bişey sorcam sen anneni hiç düşünüyomusun aileni özlüyomusun arada sırada
yoksa tamamen beynindedemi sildin
 
tamda senin dediğin gibi oldu
hiç beklemediğim bi anda hemde

temizlik yapıyodum tel çaldı numaraya bakmadan açtım
abla dedi kardeşimmiş arayan
nasılsın falan işte benimle neden konuşmuyosun dedi

bayramda gelmicekmisin dedi
bende gelmicem dedim
annemin ne kadar üzüldüğünü bilmiyosun ama dedi

bende ben bu yaptıklarınızı hak ettimmi
dedim
annemin yaptıklarını bilmiyomusun dedim
kesin annem yanındaydı olsun abla sen gene gel senin gelmen lazım falan dedi işte
neyse ben sizinle artık görüşmüyorum beni aramayın dedim
seninde düğününede gelmicem dedim
artık diğer ablalarından bekle ablalığı dedim


sanırım annem hala hatasını anlamamış
kendini haklı görüyo galiba
bilemiyorum kafam çok karışık
kalbim bayramda git barış fakat eskisi gibi olma mesafeli ol artık diyo

beynimde yeter seni bu kadar aptal yerine koyduklarını seni biraz daha özlesin kendisi arayana kadarda sakın gitme diyo


eşimle konuştum
senin annen ben sana görüşme demem genede annendir dedi
ama ben kesinlikle barışmıcam diyo
eşime çok ağır ithamda bulundu annem burda yazmak istemiyorum ama çok ağır şeyler söyledi

eşim diyoki yaa düşünüyorum bu gün böyle deyip yuvamı yıkmaya çalışan biri yarın neler yapar en iyisi uzakta durmak
ya sen o gün annenin lafını dinleseydin bende olayı daha çok ciddiye alsaydım
boşanma sebebimiz olucaktı diyo
böyle yapan biriyle görüşmek istemiyorum
sen biliyosun benim annem yok diye senin anneni annemden ayırmıyodum ama böyle davranması olmadı diyo eşim

bilemiyorum kafam çok karışık
onun anne olması bize her istediğini yapabileceği anlamına gelmiyoki

dün o kadar moralim bozulduki
keşke aramasalardı
 
annenin seni aramasına gerçekten şaşırmadım. kardeşine aratması da aynı kapıya çıkıyor.
hatasını anladığını hiç sanmam. senin ona gitmeni sağlamak zorunda ki gene haklı olan o olsun. kendisine ve çevresindekilere karşı haklı olduğunu ispatlamak için bunu sağlamak zorunda. gitmezsen cezalandırılan taraf o olacak bunu hazmedemez.
o zaman sana yaptıklarıyla yüzleşmek zorunda kalacak çünkü.
gitmesen de aramaktan vazgeçmeyecektir. ya kardeşin ya başka birileri arayıp duracaklar.
ama bu inan çok zor bir süreç. çok güçlü olmak zorundasın. her aramada karmakarışık olacaksın. anlattığın gelgitler duruldu zannetiğin anlarda yeniden başlayacak.
seni o kadar iyi anlıyorum ki barışsan bi türlü barışmasan bi türlü.
ben barışmamayı tercih ettim.
aslında benim tercihim değildi. anlattığım gibi hep sustuğum için hep böyle gider zannettiler. çok emindiler ne olursa olsun onlardan vazgeçmeyeceğimden.
ama Allah büyük.. galiba sen kendin beceremeyeceksin bunların zulmünden kurtulmayı dedi ve öyle bir hayat senaryosu çıkardı ki karşıma, yaptıklarını annemin eline ayağına doladı. annem kendi kazdığı çukurun içine düştü sonunda.
ben hiçbirşey yapmadım sadece olanları seyrettim. acı ve şaşkınlık içinde. olaylar kendiliğinden kopma noktasına geldi.
aynı senin dediğin gibi en ufak bir pişmanlık üzüntü kırıntısı görmedim.
öyle bir duygusu yok ki. hiç olmadı. acıma pişmanlık kendini bilme gibi şeyleri hiç bilmiyor.

şimdi, dün geceden beri sorduğun soruyu düşünüyorum.
onu özlüyormuyum yoksa tamamen sildim mi beynimden.
en çok burda takılıyorsun değil mi. seni korkutan ya onsuz kalınca pişman olursam acı çekermiyim diye.

tamamen sildim mi beynimden.. hayır. silmiş olsaydım burda bunları yazıyor olmazdım. senin sorununla ilgili yazışıyor olsak da kendi içimdekileri de döküyorum ortaya.
onu özlüyormuyum.. içimde özlem var evet. hep de olacak sanırım. 'anne' sevgisine ilgisine desteğine varlığına özlem duyuyorum. ama beni dünyaya getiren kadın benim özlediğim 'anne' mi.. hayır. malesef ikisi aynı kişi değil. biri sadece kafamdaki bir resim diğeri ise gerçek.

peki neden bu kadar gaddar acımasız ve duygusuz bir kadını hala beynimden silemedim.
beynim izin vermiyor. çünkü hala yaşıyorum. beynim durmadığı sürece yaşadığım herşey orda olmaya devam edecek. bundan korkmaya gerek yok.
acılar da sevinçler de yaşadığımız herşey bir kere yaşandıysa artık çantamızda demektir. yola onlarla beraber devam edeceğiz.

acı veriyor mu dersen. inan çok düşündüm sana doğrusunu yazayım diye iyice tartmaya çalıştım kendimi.
artık vermiyor.
ilk zamanlar içinde zaten hep var olan o boşluğu özlem zannediyorsun. ama annen yanındayken de o anne özlemi vardı içinde. demek ki özlem aslında annene değil. 'anne'ye duyuluyor.
özlem acıtıyor içini evet. içinde, hayallerin isteklerin ümitlerin hepsi bir olup o gerçekle savaşıyor. büyük meydan muharebesi hem de..
ama bir süre sonra o tek bir gerçek hepsine galip geliyor. kaçınılmaz. kendi gerçeğinin ne olduğunu sen kendine ne kadar inkar etmeye çalışsan da biliyorsun aslında.
benim gerçeğim şu, bakıyorum geçmişe başta annem kimse bana acımadı.
bana acımayana acıyamıyorum artık elimde değil. yani göze göz dişe diş. hayat ne yazık ki böyle geliyor bazılarımıza.
işin en zor kısmı gerçeği görüp kabul edip en önemlisi içine sindirebilmek. o zaman bambaşka bir pencere açılıyor karşında başka bir yerden bakabiliyorsun. ve için acımıyor. sadece öfke kalıyor. en çok da kendine tabi. çünkü benim gerçeğimin en büyük parçası da bu kendi acizliğim suskunluğum korkaklığım.
 

sen 16 yıllık evliymişsin. bunca zaman geçmiş. hala kabullenemiyorsun anneni.
değişeceğini seni anlayacağını ümit ediyorsun.
sen de asiymişsin.(ne güzel) karşılıklı olmuş kavgalarınız.
ama ilişkiniz bence yalama olmuş gibi.
artık konuşarak tartışarak bişey halledebileceğinizi hiç sanmıyorum.
sen ne dersen de ona sinek vızıltısı gibi geliyordur.
ama onun sana dedikleri senin canını yakıyor hala.
çok anlayışlı bir kocan var. ona yaptıklarının bile hesabını sormamış adam.
kocan da onun için kolay lokma yani. sen zaten vicdanına hapsedilmiş durumdasın. bundan sonraki aramalarında vicdanına oynayacaklar.
dünyanın en kötü insanları karşısındakinin en zayıf yerini bulup ordan vuranlarmış.
senin kararın sana kalmış. ama kocanı annenden ve kardeşinden uzak tut. adam haklı.
bu kadar şey anlatmışsın daha neler yapabileceklerini sen düşün.
hiç olmazsa biriniz tavrını koysun.
 
senin içinde annene karşı çok büyük öfke var anladığım kadarıyla
vicdanı aşmış gerçeklere kendin inandırmışsın

işte ben daha oraya gelemedim

evet dediğin gibi annemle ilişkimiz çok fazla laçkalaştı
ben ne dersem diyim hiç bireşey benim istediğim gibi olmucak
annem gene bildiğini okucak
bunu kabullenemiyorum

neden böyle olduk hala ben daha oralardayım neden neden bizde diğer anne kızlar gibi olamadık

bu gün aradım annemi
aslında ben aramıyodum eşiminde desteğiyle aradım

ilk kendisini hala haklı gördüğünü anladım ben alttan almayıp bayramdada gelip gelmeyeceğimi bilmiyorum deyince
alttan almaya başladı annem
geçen bayram telefonu kapattınya 2 kere felç geçiriyodum üzüntüden dedi çok hasta oldum ben size anne olamadım diye üzüldüm dedi

bende anne sen beni doüurup büyütmüş olabilirsin ama ben bireyim bunu anla ben senin malın değilim dedim
baktıki alttan almıyorum
en son titrek bi sesle benden ve eşimden özür dilediğini söyledi
ben resmen şok oldum annem özür diledi
aslında bu davranışı beni biraz yumuşattı
fakat
aramızın hiç bir zaman normal bi anne kız ilişkisi gibi olacağını zannetmiyorum
bayramda gelmemi istedi çok üzgündü bence bayramda gelmemi kendi egosunu tatmin etmek için istiyo
eşimdede anneme gidicem bayramda dedim ama
hala emin değilim
gidersem yanlış bi kelimesinde patlayıp annemi kırıp haklıyken haksız duruma düşmekten korkuyorum

hala ben yaşlıyım ben nasıl gelim sana ben im kendime hayrım yok ben sabah yediğimi bile unutuyorum diyo
bana ettiği lafları hatırlamıyomuş bile peki işine gelenleri nasıl hatırlıyo acaba

ameliyat olcam dedim sizde kendinizi çok dinliyosunuz işe gir çalış diyo okumamı bile gereksiz görüyo

bu günkü telefon konuşmamızda annemin hala aynı kafada olduğunu anladım
sadece beni özlemiş yada her ihtiyacı her derdi olduğunda benime konuşuyodu şimdi konuşamıyo alışkanlığı bozuldu belkide bu sebeple barışmak istiyo

bayramda gelim diye çok fazla ısrar etti 3 günlük dünya birbirimizi kırmayalım barışalım dedi bana

bilemiyorum çok fazla karışığım ne düşüneceğimi nasıl davranacağımı bilemiyorum

keşke annemin gerçekten beni özlediğini ve bu yaptığının yanlış olduğu kabul ettiğine emin olsaydım fikirlerinin evladı için değiştiğini görseydim hiç düşünmeden koşardım ama

biliyorumki hiç bişey normal olmucak çünkü annem aynı annem değişen en ufak bir şey yok
artık benim ümidimde yok
 
bu niye sorusunu daha ne kadar sorucam kenime niye benim annemde bütün çocuklarına eşit davranabilen bi anne olamadı niye niye

artık ne düşüneceğim nasıl davranacağımı şaşırdım

anneme karşı aslında çok bi özlem duymuyorum adha çok vicdanım sızlıyo alışıyorum hatta alıştım annesizliğe
gel görki şu vicdanım yokmu bana neler neler söylüyo

kendimi çok mutsuz ve kıstırılmış gibi hissediyorum
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

P
annemi kaybettim..
2
Yorumlar
36
Görüntüleme
1K
miskinlerr
M
U
Annem olmamış şeyleri olmuş gibi algılıyor
Yorumlar
13
Görüntüleme
710
Berenco
B
U
Annem psikolojik şiddet uyguluyor ne yapmalıyım?
2
Yorumlar
34
Görüntüleme
1K
lisbethsalander00
L
Annemin Uzun Süren Misafirliği ve İçsel Sorgulamalarım
2
Yorumlar
36
Görüntüleme
3K
leyla_17
L
K
Annemin maddi durumu ve benim vicdan azabım
13 14 15
Yorumlar
293
Görüntüleme
11K
gulmevsimi
G
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…