- 31 Mart 2020
- 6
- 0
- 1
- 29
- Konu Sahibi Daisywhitee
- #1
Uzun bir yazi olacak,yazim hatalari icin kusura bakmayın alel acele yazdim bu ruh halime anca... Biliyorum belki ne dertler var diyeceksiniz ama artik yazmasam birine içimi açmasam dayanamayacaktım....Annem moralimi cok bozuyor her seyi birakip gidesim geliyor kendimi öyle huzursuz ve mutsuz hissettiriyorki Bazen gerçekten aldığım nefes bile batıyor Mutlu değilim olamıyorum Hayatına son verme düşüncesi kaplıyor ruhumu ... Günah olmasa yapacağım ilk şey olurdu Allah'a şükür inancliyim, konu şu yapılması gerekilen birşey var tamam yapıyorum ama ufacık birşeyi yapmadım hemen laf ediyor bir ton konuşuyor sesini duymak bile istemiyorum ses tonu bile rahatsız ediyor kafamı duvarlara vurasım geliyor. Beni öyle aşağı çekiyor ki bu durum öleyim diyorum artık şu sesi duymamayayim öleyim benim annem öyle sıcak davranmaz bize öpüşme sarilma hatta dokunma falan asla olmaz. Soğuk o konuda baya ben de öyle oldum kızım canım falan da demez. Ben kendimi çok yalnız hissediyorum arkadaşlarım vardı ama hep bir şekilde bitiyor hiç arkadaşım yok şimdi işe girdikten sonra hep ilişkilerini kestiler para görünce. Kapalıyım bu arada mezun olduğum alanda çoğu yer kapalı çalıştırmıyor böyle bir durum da var beni yıprattı bulsan bile asgari maaş yok sigorta yok bir süre tamam dedim içine attım ama sürekli evde de olmuyor. Evde dura dura da çalışma fobim oluştu 23 yasindayim çalışmaktan korkar duruma geldim içime kapanık biriydim zaten. Belki iyi gelir insan icine karisirim diye ismek ingilizce kursuna yayılmıştım o da virüsten yalan oldu. Kaldım böyle evde 3 erkek kardeşim var biri benden 2 yaş küçük sınava hazırlanıyor onun psikolojik durumu daha beter çok sinirli ve sürekli haksız olsa da bağırıyor bize karşı. Diğer kardeşlerim ikiz 11 yaşındalar erkekler sürekli kavga dövüş yapıyorlar hiç laf dinlemiyorla babam yok sen ablalik yapamiyosun diyor abla ol diyor herkes enerjimi çekmek için uğraşıyor sanki... onlar doğduğunda hemen hemen aynı yaştaydım okula aç giderdim aç gelirdim eve geldim mi hep bebek ağlaması sesi ortaokuldan liseye kadar böyle geçti bir yandan yaslimiz vardi babamin siniri stresi... Allah can sağlığı versin hepsine seviyorum da ama psikolojim kaldırmıyor onlara göre yaşadım bu yasima kadar hâlâ onlara göre yaşıyorum bizimkiler anlamıyor ben 23 yaşındayım ama onlara göre yaşamamı istiyorlar yoruldum gerçekten bu yasimdayim ikisiyle aynı oda da uyuyorum bu da dert mi diyeceksiniz ama ben hayatimi ileri seviyeye tasiyamiyorum bundan dolayı Ne yapacağım bilmiyorum şu virüs olayı zaten iyice kıstı. Kildigim namazdan bile tat alamıyorum artık, sadece huzur istiyorum
