P
pippi_langstrumpf
Ziyaretçi
- Konu Sahibi pippi_langstrumpf
- #1
Mrb ben 26 yaşındayım. Bugüne kadar ailemin beni içten gelerek öptüğünü hiç görmedim. Haksızlık yapmayım annem yemeğimizi yapar, sohbet eder bizimle. 3kardeşiz. Ablam ve 16 yaşındaki erkek kardeşime güvenleri sonsuzdur. Ablam evlendi,annem o evlenirken bile karşı tarafa ablamı marifetli, akıllı, zeki diye hep övdü. Hiç gözü arkada kalmadı. Konuşma yönünden olsun, marifetleri yönünden olsun ablama çok güvenirler. Güvensinler bişey demiyorum. Ama neden banada aynı güveni göstermiyorlar? Küçüklükten beri hiç bi zaman önemsenmedim. Annemin beni içten bi şekilde öptüğünü hatırlamam. Beni hep eleştiriyorlar. Kendime güvenim hiç olmadı. Şu anda bile zorlanıyorum bu anlamda. Hep o öyle yapılmaz, beceriksiz tarzı usluplara maruz kaldım. Toplum içine girdiğimizde annem bana bakar fazla mı yiyorum, yanlışmı konuşuyorum diye senağlama Başkalarının kızlarını över beni yerer(tabi onların yanında değil). Ben artık ben olmaktan çıktım bana fazla konuştuğumu ve saçmaladığımı söylediği zaman yıkılıyorum. İşte bu yüzden kalıcı arkadaşlıklarımın olmadığını söyler. Ve bunu hep tekrar eder. Bugünde sen çok donuksun o yüzden evde kaldın kimseyi bulamıyorsun diyor. Artık iyice psikolojim bozuldu. Bana günde 1000defa kitap oku diyor ve bunu hiç bir kardeşime demiyor sadece bana diyor. Halbuki küçük kardeşimin dersleri kötü. Onunla ilgilenmek yerine bana sürekli baskı yapıyolar. Bugüne kadar girdiğim bütün sınavları kazanmama rağmen, hep başarılı bir öğrenci hayatı geçirmeme rağmen ve hemen öğretmen olarak atanmama rağmen üstüme fazlasıyla geliy
kadar kötü bi durumdayımki çok bunaldım. Yardımlarınıza ihtiyacım var senağlama
