Annem titizlik hastası. Artık Dayanamıyorum... Lütfen Bir Akıl Verin...

ronua .!.:

O gitmiyorsa siz gidin bir doktorla görüşün en azından nasıl davranmanız gerektiğini bilirsiniz. Böylece zamanla annenizi de ikna edersiniz. Ayrı eve çıkmak çözüm değil. Ahlaken doğru bir davranış da değil.

Genişletmek için tıkla...

yenGEnC .!.:

niye bu kiz evlenmesin mi?

Genişletmek için tıkla...

ronua .!.:

22 yaşında başka biri evlenmek istiyorum diye yazsa ne acelen var diye yazarsın buraya yengeç.
Herkes burada her şeyi çok iyi biliyor. Gitsin bir uzmanla görüşsün belki bir bakış açısı kazanır diye yazmışım. Fakat burada çoğu kişi zaten psikolog olduğu için gitmesine gerek yok tabi. Annesi için bir uzmanla konuşma zahmetine neden girsin. Hemen ayrı eve çıksın olmadı koca bulsun evlensin.

Genişletmek için tıkla...

yenGEnC .!.:

tamam da ben zaten ayri eve cikmasi gerektigini düşünüyorum. ayri ev diyen birine "ahlaki olarak dogru degil" demissiniz. e bugun cikmazsa 4 sene sonra 8 sene sonra elbet cikacak. bu ahlaki olmayacak mi?
annenin duzelmeye niyeti yok. psikologa zaten gitmezmis. psikolog gelse adami yıkamadan iceri sokmazmis. online psikologu da kabul etmez boyle kati birisi.
e ona "madem duzelmeye niyetin yok benim de ömrümü yeme" demekten baska birsey kalmiyor elde

Genişletmek için tıkla...

ameliq28 .!.:

Önerebileceğiniz bir psikolog tavsiyesi var ise çok memnun olurum. Kendim de araştırıyorum bir yandan da yüksek sınavları araştırıyorum bir şeylere tutunmaya çalışıyorum.

Genişletmek için tıkla...

ameliq28 .!.:

Merhaba ben 22 yaşında bir genç kızım. Kendimi bildim bileli aşırı boyuttaki bir titizlik takıntısı - hastalığı- olan bir anneyle yaşıyorum. Anne babam ayrı ve annemin takıntılarının boyut atlama sebebi de babam tarafından uğradığı ihanetler ve ayrılığı... Basit bir titizlik hastalığı değil en ufak örnekleri vermek gerekirse; dışarıdan eve girdiğimde; dış kapı kapandığı an da önünde tüm üstümü çıkarıp çırılçıplak bir halde duşa girerim ve yaşıma rağmen beni annem kendi elleriyle yaklaşık 40 dk yıkar. Kendimi yıkamama müsaade yok, banyom bittiğinde annemin belirlediği yerlere sadece dokunarak odama; evin içerisinde ise sadece annemin müsaade ettiği alanlarda oturup yemek yeme vakit geçirme hakkım var. Mutfağa girme iznim neredeyse hiç yok, yemeğim suyum önüme gelir. Dışarıdan gelen şeyler silinmez direkt yıkanır. Eve beyaz ekmek bile sokulmaz çünkü o yıkanamaz ya da silinemez. Telefonum elime geçmeden önce annem tarafından 20 dk silinir ve elime öyle verilir. Artık dayanamayacak boyutlardayım. Her titizlik hastalığı geçti dediğimde tekrardan daha da artarak senelerdir devam ediyor. Dışarıdan evimize misafir asla gelmez. Annem sene de max acil durumlar olmadıkça beş kere çıkar. Senelerdir gıkım bile çıkmadı bu konularda elimden geldiği kadar onu ve kurallarını destekleyip uydum ama artık 22 yaşında olup onun tarafından yıkanmak diken üstünde yaşamak zoruma gidiyor. Ayrı eve çıkmam imkansız çünkü benden başka kimsesi yok. Psikologa götürmek imkansız asla istemiyor. Zorla dışarı çıkarmam bile imkansız. Ne yapacağım hayatımı nasıl düzelteceğim onu bırakmak istemek bencillik mi bilmiyorum... Dışarıdan geldiğimde yediğim azarlar ve her şeyin suçluusu benmişim gibi "sen hayatı yaşıyorsun ben bu cehennemi" sitemleri zoruma gidiyor. Bencil miyim yoksa vicdanım sonunda bana geriye baktığımda büyük pişmanlıklar mı yaşatacak bilmiyorum.

Genişletmek için tıkla...

senemsls .!.:

Ay konu biraz eski ama yazmak istedim. Benim rahmetli annemde aynıydı. Taa babamla evliyken aynı problemi yaşıyormuş. Babamla annemde ben küçükken boşandılar babamın ihaneti üzerine. Annem senelerce günden güne daha kötü oldu. Ben 6 7 yaşlarındayken annemi zorla psikiyatriye götürdüler okb teşhisi koyuldu. İlaç tedavisini reddetti hastalığını kabullenemedi. Aynı şekilde mutfağa giremezdim herşey yıkanırdı çamaşır suyuyla dirseklerine kadar yıkardı hatta. İlerledikçe tüm vücudunu çamaşır suyuyla bile yıkadığını söylemişliği vardı. Çok zor bir hastalık ama yanında yaşayana daha da zor. Maalesef tek çözümü sizin ayrı eve çıkmanız. Ne psikolojiniz kalır ne mutluluğunuz. Annenizi zorla da yollasalar kendisi tedaviyi reddeder ve düzelemez genelde. Bende dayanamayıp 14 yaşında babamın yanına gelmiştim. Ben 18 li yaşlara geldiğimde annemin hastalığı farklı bir boyuta gelmişti. Artık yaşadığı evi çöp ev yapıyordu evini temizlememize rağmen taşındı tüm eşyaları yeniledi orayıda aynı duruma getirdi. Zaten ben 22 yaşındayken de vefat etti. Yinede iyi bir psikiyatr bulun götürmeyi deneyin mutlaka tedavi almalı. Ama yinede kendi iyiliğiniz için kendi hayatınızı da ayırın. Annenize şifa sizlere de sabır diliyorum

Genişletmek için tıkla...

ameliq28 .!.:

Allah rahmet eylesin mekanı cennet olsun. Siz bir cesaret edip gidebilmişsiniz ben aynı gücü kendimde bulamıyorum ama elimden geleni yapmaya çalışıyorum

Genişletmek için tıkla...

ameliq28 .!.:

Allah rahmet eylesin mekanı cennet olsun. Siz bir cesaret edip gidebilmişsiniz ben aynı gücü kendimde bulamıyorum ama elimden geleni yapmaya çalışıyorum

Genişletmek için tıkla...

ameliq28 .!.:

Merhaba ben 22 yaşında bir genç kızım. Kendimi bildim bileli aşırı boyuttaki bir titizlik takıntısı - hastalığı- olan bir anneyle yaşıyorum. Anne babam ayrı ve annemin takıntılarının boyut atlama sebebi de babam tarafından uğradığı ihanetler ve ayrılığı... Basit bir titizlik hastalığı değil en ufak örnekleri vermek gerekirse; dışarıdan eve girdiğimde; dış kapı kapandığı an da önünde tüm üstümü çıkarıp çırılçıplak bir halde duşa girerim ve yaşıma rağmen beni annem kendi elleriyle yaklaşık 40 dk yıkar. Kendimi yıkamama müsaade yok, banyom bittiğinde annemin belirlediği yerlere sadece dokunarak odama; evin içerisinde ise sadece annemin müsaade ettiği alanlarda oturup yemek yeme vakit geçirme hakkım var. Mutfağa girme iznim neredeyse hiç yok, yemeğim suyum önüme gelir. Dışarıdan gelen şeyler silinmez direkt yıkanır. Eve beyaz ekmek bile sokulmaz çünkü o yıkanamaz ya da silinemez. Telefonum elime geçmeden önce annem tarafından 20 dk silinir ve elime öyle verilir. Artık dayanamayacak boyutlardayım. Her titizlik hastalığı geçti dediğimde tekrardan daha da artarak senelerdir devam ediyor. Dışarıdan evimize misafir asla gelmez. Annem sene de max acil durumlar olmadıkça beş kere çıkar. Senelerdir gıkım bile çıkmadı bu konularda elimden geldiği kadar onu ve kurallarını destekleyip uydum ama artık 22 yaşında olup onun tarafından yıkanmak diken üstünde yaşamak zoruma gidiyor. Ayrı eve çıkmam imkansız çünkü benden başka kimsesi yok. Psikologa götürmek imkansız asla istemiyor. Zorla dışarı çıkarmam bile imkansız. Ne yapacağım hayatımı nasıl düzelteceğim onu bırakmak istemek bencillik mi bilmiyorum... Dışarıdan geldiğimde yediğim azarlar ve her şeyin suçluusu benmişim gibi "sen hayatı yaşıyorsun ben bu cehennemi" sitemleri zoruma gidiyor. Bencil miyim yoksa vicdanım sonunda bana geriye baktığımda büyük pişmanlıklar mı yaşatacak bilmiyorum.

Genişletmek için tıkla...

ronua .!.:

O gitmiyorsa siz gidin bir doktorla görüşün en azından nasıl davranmanız gerektiğini bilirsiniz. Böylece zamanla annenizi de ikna edersiniz. Ayrı eve çıkmak çözüm değil. Ahlaken doğru bir davranış da değil.

Genişletmek için tıkla...