Merhaba, daha önce de benzer bir konu açmıştım.. Benim gibi benzer durumu yaşayanlar var mı sanmıyorum ama, sahip olduğum anne üvey gibi arkadaşlar.. Çocukluğumdan beri bu böyle. Biz 4 kardeşiz 1 kız 2 erkek kardeşim daha var. Ben en büyükleriyim. Yaşım 30.. Çocukluktaki kadar etkilemiyor belki, belki daha da etkiliyor farklı şekillerde ama aileyle alakalı sorunlar geçmiyor, olaylar oluyor mesela etkilenmiyorum desen de etkileniyorsun. Annem resmen üvey gibi. Beni sevmemesinin nedeni tee ilk doğduğum zamana dayanıyor. Benim ismimi onun isediği isim koymamışlar babaannemin ismini zorla koymuşlar o da beni istememiş hatta kendisi söyledi beni emzirmek bile istememiş... Onunla alakalı iyi hiçbir anım yok. Herşeyi de anlatmak zaten mümkün değil. Kız kardeşimle günde mesela 1000 kelime konuşuyorsa benimle ayda 2 kelime konuşmaz. Bir olay olur asla bana anlatmaz. Çok yakın bi akrabanın öldüğünün haberinini bile doğru düzgün söylemedi geçen. Ölenin doğanın bile haberini söylemez. Kardeşimle mesela az önce konuşuyorlardı.. en ince ayrıntılı şeyleri bile konuşuyor anlatıyor. Onunla artık sağlıklı bir ilişki olmayacağını biliyorum. Ben de açıkçası olanları bana yapılanları unutmuyorum.Onun yüzünden genç yaşımda saçlarımda bayazlar çıktı.. Benim gibi şeyler yaşayanlar var mı sanmıyorum ama.. Böyle bir durumda ne yapardınız? Konuşun nedne böyle desen, konuşmak sanki kurumuş bir dereye su ekleyip akmasını sağlamak gibi bişey.. Boşver desen, ailevi olaylar kendinihep tekrar eden, geçmeyen şeyler. Sadece bu gün, geçmiş değil.. Mesela yarın bir gün ben evlensem, evlendiğim aileye karşı mesela bir olay olur o hayatta benim tarafımda olmaz ben kesin haklı olsam bile. Hiç tanımadığı, hayatında ilk defa gördüğü kişiyle benim bir durumum olsa ben her zaman haksızımdır... Bu kadın hayatımı mahfetti.