Bugün olmak üzere artık bir care aradım ve kendimi burda buldum. 22 yaşında bir kız öğrenciyim. Ailemle yaşıyorum. Küçüklüğümden beri annemle aram hiç iyi olmadı diyebilirim hep soğuk rüzgarlar esti. Örneğin ergenlik yıllarım. Küçüktüm hep telefon bakmamdan bir şeyler cıkarırdı, gece mesaj geldi diye beni şifre girmem için uyandırdığını bilirim. Hep kavga ettik. Oturduk düzene koymaya calıstık yıllardır sadece bir hafta normal sürdü. Sonra yine kavga. Sürekli benle kendini eşit tutarcasına davranışlar sergiliyor, annemdir bilmiyorum belki forumdakiler tepki gösterecektir fakat annem şu an 39 yaşında daha genç. Bilmiyorum. Az önce kendisi yattığı için kardeşimle fısıldayarak konustuk normal şeylerden. Bir anda kalktı siz ne fenasınız dedi. Ne demek bu dedim sordum. Anlamışsınızdır siz dedi. Yani laf sokuyor. Güzel giden şeyi berbat ediyor. Tam iyiyiz derken illa bir şey cıkarıyor. Kücük kız kardeşim var 13 yaşında. Her zaman o bir tık daha uysal onun gözünde. Çoğu zaman ona sarılır öper. Ha evet cok nadir de olsa kızım falan der ama artık dayanamıyorum yıllardır kavga gürültü, sinirlerim yıprandığı için gözyaşlarıma hakim olamaz oldum en ufak olayda. Anlat anlat bitmez o kadar olay var ki. Annemdir allah rızası için tabiki bakacağım hakaret etmicem ama 2 sene sonra üniversite bitiyor atanmak için dualar ediyorum. Bilmiyorum yanlış mı düşünüyorum çok mu takıyorum yardımlarınızı bekliyorum