Merhaba
Annemi bize çağırıyorum çünkü illa davet etmek gerekiyor evinden çıkamıyor bir türlü. Balık yapalım dedim. Önce tamam diyor sonra bin bir türlü bahane sıralıyor. Ablan gelmezki kardesin bir yere gitmiyor. Siz yapın yiyin ben zaten akşamları kötü oluyorum... Sonra tepki verince ee ben bir şey demedim ayarlarsak olur diyor.
Ya şu ailece birbirlerine bağlı insanlara okadar imreniyorum ki..
Yazın kısmetse taşınacağız İstanbul da durmak istemiyoruz. Bazen morali bozuluyor. Doluyor. Ya anne diyorum zaten görüşmüyoruz evlerimiz otobusle 15 dakika ben gelmesem görüştüğümüz yok. Nereye cagirsam sürekli bahanesi var mutlaka. Bende artık ilgilenmiyorum. Bu sefer olay oluyor bu söylediklerim. Ablam desen 2 sene aramasam ne oldu demez. Bizim kadar tuhaflari var mı cidden merak ediyorum.
Var tabi bizim aile :)))
Annem rahmetli oldu ama dur kalanları sayayım moralin düzelsin biraz :))
Ablam ; evinden çıkaracağına öldür onu daha iyi, aramak desen beş yıl arama nerdesin demez
Küçük kardeşim ; tüm hayatı çocukları, hafezanallah ölsem o çocukların bir aktivitesini iptal edip cenazeme gelemez :))
Teyzem ; anne yarısı canım teyzem :))) ararsam çok mutlu olur aramazsam bin yıl aramaz, kuzenimin kanserini komşulardan öğrendim öyle diyeyim
Dayım; bypass olmuş geçenlerde, kalp krizi geçirmiş, hastanelere yatmış ameliyat olup taburcu olmuş sağolsun büyük kuzen bi zahmet haber vereyim demiş. Arar sorarım bayramda seyranda ama dayım evimin yolunu bile bilmez
Amcam ; başka bir şehirde yaşıyor, ne zaman denk gelsek ben size amcalık edemedim diye gözünün yaşıyla ağlar ama biz aramazsak bir telefon çevirmez :))
Tüm bu saydıklarım ben gidersem başlarında taşırlar, bi hizmet bir hürmet ama sen bi ara yok ... o bizde yok :))))
Buna karşılık eşimin ailesinde hapşırsam geçmiş olsun demek için bin kişi arar. En az haftada iki görümcelerim hatır sorar, kaynım arar, gelirler giderler. Kv dem memlekette ama hiç irtibatı kesmez.
Velhasıl insanları olduğu gibi kabul edeceksin başka çare yok üzmeyin kendinizi