ANNEM

Aynı benim annem. bende annemle hiç anlaşamazdım. her yaptığım işe kulp takardı. bir kahve yapsam dahi, 10 tane eleştiri yapardı. kıyafetime takardı, duruşuma takardı, hatta konuşmama dahi takardı.. her hareketimi eleştirirdi. Eşimle ailemi tanıştırdığım da arkamdan beni kötülemiş. Ev işi bilmez, yemek yapamaz, 3 seneye kalmaz bu kız seni boşar. Boş yere evlenme demiş.. Düşünebiliyor musun? bir anne evladını ele karşı kötüler mi? benim ki yapardı. Evlendim ailemden 400 km uzağa farklı bir şehir de yaşamaya başladım.. Kıymete bindim. Sene de en fazla 2 defa gideriz.. Bir kaç gün kalırız.. Birbirimize karşı kıymetimiz oldu.. En son gittiğim de ise, annem beni eşime karşı övmüş.. Duyunca gözlerim yaşardı... Şimdi de annemle eski günlerimizi konuştuğumuz da gülerek anlatıyoruz. Bildiğin geyiğe vuruyorum. Bazen de o günleri özlüyorum..
Bence üzülme, he de geç. Yarın bir gün evlendiğin de kıymete binersin.. O eski günleri özlemle anarsın..
 
orası öyledir herhalde ben daha kendi annemle geçinemiyorum başkasıyla hiç geçinemem. evlilikten de korkuyorum artık oda kötü olacak diye....

geçinmek zorunda kalıyosun işte annenle ettiğin çatır çatır kavgaları edemiyosun elin kadını ile. o yüzden kavglaarın bile kıymetini bil canım
 

aynı aynı ya kesin kötüler arkamdan başkasının annesi yapmaz derdim.demek ki yapanlar varmış. evlenince düzelicek diyorsun yani inşallah diyelim nasip kısmet artık.hayırlısı diyelim bende annemin iyi olduğu günleri görürmüyüm ki
 
geçinmek zorunda kalıyosun işte annenle ettiğin çatır çatır kavgaları edemiyosun elin kadını ile. o yüzden kavglaarın bile kıymetini bil canım


daha çok mu kavga edeyim diyorsun :) tabi annemle etiğim kavgaları edemem bile ama annemle aramız düzelsin istiyorum...
 
Bir kaç gün önce aynı konuyu açmıştım burada.,.
Şimdi onlar 30 dk uzaklığa taşındı dün. .sabah erkenden eşimle gittik kamyonla gitmesinler diye .,yeni evlerine götürdük...ama perşembeden cumartesi günü de dahil eşim gece 12 de işten gelip sabah 5 de ise gitti.yogundu bu hafta..şansa ben de grip..ama yine de pazar sabah erkenden gittik annemlere..yeni evde çok durmadik ben istemedim eşim çook yorgundu..
AnneM eşime, 1 haftaligina sibeli istiyorum yardım etsin bana dedi gelemem kusura bakma dedim ve çıktık evden. Kendi evimize geldik ama hala vijdan azabi çekiyorum şuan
 
kelin ilacı olsa başına sürermiş.annemde beni beğenmez.daha dün komuşunun kızıyla tarhana yapıyoruz ki tarhana yaparım bilirim ben annemde başımızda sen beceremiyorsun anlamıyorsun ovalayamıyorsun dedi çıktı ötekide elini tarhanaya vurmamış hiç mındar etti resmen her şey ortada aferin kızıma dedi çıktı kadın.komşu kızı bi laf etti bana dank etti.üzülme diyo bana anamın yanında senin maharetini biliyoya ondan daha iyi performans bekliyo senden ama ben ölemiyim gaz verecekki bana iyi yapayım dedi ondan sana yükleniyo.ama böle olmak zorundamı.yani diyeceğim oki bende çook muzdaribim (
 


hep biz vicdan azabi çekelim onlar çekmesin.kırmamaya çalışıyoruz kırılan biz oluyoruz. kıymetini bilsin boşver....
 
Çok kızıyorum ben. Hemde çok. Ben evladimi boyle yetiştirmek istemezdim. Ona saygı duyardım. Hatta doğduğu andan itibaren saygı duyardım. Kendi sınırlarını çizmesini isterdim ona bunu öğretirdim ve geri çekilip izlerdim. Ona hayatinin her anında destek olurdum. Kişisel tercihleri eğer yanlışsa tatlı tatlı uyarırdım. Okumayı öğrendiği ilk gün ona kocaman sarilirdim mesela. Amaaaan bende nerden nereye geldim.
Vel nasıl kelam anneniz değişmez bu saatten sonra kırmayın. Bosvermeye çalışın. Giyiminizde falan önce ufacık ufacık değişikliklerle başlayın alıştıra alıştıra. Sonra istediğinizi giyin. Fazlada kafaya takmayın.
 
o kadar haklısın ki..
bende aynı konulardan muzdaribim.
tamam bende biliyorum evlenince kıymete binicez, orası kesin
hep öyle oluyor
ama ya evlenmezsek?..
yok mu öyleleri. etrafımda çok var
hep böyle annelerimizle düşman gibi mi olmak zorundayız
bende çok üzülüyorum
 


anlamıyorum işte senin annen seni niye rencide ediyor birşey söylemesin daha iyi moralini bozuyor durduk yerde. aynı yani yapamazsın edemezsin yapamayan yaptı olur yapan a çamur atarlar hep anneler yolumuza taş kovuyor...
 


bu yaştan sonra ne değişikliği canım ben bittim artık.boş verdiğim kadar vermeye çalışıyorum olduğu kadarıyla artık.giyim kuşam değil kişiliğime yapılan daha çok dokunuyor.takmamaya çalışıyorum...
 


evet kesinlikle
ya evlenmezsek
neden kısacık hayatı
mutlu huzurlu geçirmiyoruz ki.
çok mu şey istiyoruz.
yanlarındayız kötü olmak istemiyoruz ki
iyi olmak istiyoruz.
bu kadınlara ders verilmek gerekiyor nasıl annelik olunur .
karşılıklı kırılıyoruz olmaması gerekiyor keşke elimizden birşey gelse
 
Benim annemde öyle değişmedi değişmez tanıdığım herkesten daha kırıcı ve beni nerden vuracağını çok iyi bilir... Sanırım çoğumuz bu dönencede kendimizi mahvediyoruz ama sonra düşünüyorum çok zor bir hayat yaşamış annem (Kendi annemin şartlarından bahsediyorum) 5 çocuk bir taraftan fakirlik bir taraftan anlayışsız bir koca gençliğini heba etmiş. Onun yerinde olsaydım dayanabilir miydim bende mi böyle sinir hastası olurdum yoksa diyorum ne bileyim empati yapmaya çalışıyorum ve anneme hak veriyorum. İçimden ufacıkta olsa bir ses onu haksız bulsada şartlar diyorum susuyorum ben kesinlikle dayanamazdım diyorum şimdi yıllar geçti herkes yerini buldu ayrıldı babam yaşlandı yine huysuz ama eskisi kadar değil annem daha sakin ama hala zaman zaman çıldırdığı oluyor. Bizde böyle alıştık kavga dövüş yuvarlanıp gidiyoruz ne yapalım ne onunla ne onsuz işte
 

benim annem de çok zor zamandan geçmiş. haklı olabilirler o konuda ama bize böyle davranmalarının haklı yönü yok gibi tabi biz içimizden onları savunalım...
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…