annem :(

dikenli_gul

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
22 Mayıs 2016
9
5
1
39
biraz uzun olucak ama okuyup yardım ederseniz çok mutlu olurum.

benim annem ve babam ben bebekken ayrılmışlar ben babam ile büyüdüm. annemde babamda evlendi ve ikisininde yeni eşlerinden 2 çocuğu oldu. annem senelerce yurtdışında yaşadı evlenince yazın tatile geldiğinde beraber vakit geçirirdik. ama mesela annem mart ayında geldiyse bana ağustosta geldim derdi. o arada yaptığımız telefon görüşmelerinde Türkiye'de olduğunu söylemezdi. bende bunu bir kere teyzem arkadaşına anlatırken duydum. kardeşin ne zaman geldi dedi oda mart'ta geldi dedi.

sorunum şu ki annem manevi olarak bana hiç destek olmuyor. 2 çocuğum var ilk doğumumda 3 günlük lohusaydım evimde halamlarla karşılaştı diye bırakıp gitti aylarca aramadı. ben bir süre sonra aldım bebeğimi gittim. şimdide 2 aylık bebeğim var doğumdan sonra evime geldi benim başımda üvey annem kalıyordu (öz annemden daha çok destek olur bana) annem geldi 45dk anca oturdu takısını bırakıp gitti. bir daha da aramadı. bugün annemin 2. eşinden olan kız akrdeşimin doğum günü ona facebook üzerinden bir yazı yazmış ki annesinin koynunda yatan insan bile ağlar. ben lohusayım arayıp sormuyor. neden?

beni o büyütmediği için mi bu kadar değersizim gözünde. neden her seferinde benden vazgeçmesi bu kadar kolay oluyor. sürekli gezmekte yok şampiyonluk kutlaması yok 19 mayıs şenlikleri bırak onlarıda gel kızını gör.

ben şimdi ne yapayım bana n'olur akıl verin. bir daha aramayayım mı? yoksa arayıp bir şey yok gibi mi konuşayım. artık dayanamazsamda 30 yıldır içimde birikenleri kusucam yüzüne.
 
Niye bu kadar takıldığını merak ettim ben de.
30 yıl önce zaten vazgeçmiş,şimdi diye bu kadar rahatsız etti ki?Neden hala alışamadınız,zira size destek olan üvey anneniz varmış.Eksikliğini hissettiğiniz konu ne? İlgiye muhtaç değilsiniz ki.
Sürekli destek olmak zorunda da değil ,artık ayrı hayatlarınız var.
Ben de tam tersi mırç mırç tepemde ilgili vs olursa deliririm.
 
bi insanin annesininin yerini babasinin yerini kardesinin yerini ve evladinin yerini uveyleride gelse kimse alamaz.hayatindaki anne acigini iletisimi keserek dahada acarsin.onun nasil sana davrandigina takilma arada sen ara sor iletisimi kesme. kendinde bir hata arama.evet yasanmislik olmadigi icin anneniz size karsi mesafeli.bizler dogar dogmaz cocugumuzu sarip sarmalamasak oksamasak koklamasak hastaliginda basinda durmasak bi kasik yemek yediginde mutlu olmasaydik nerden bilecektik anneligi..boyke dusun ve hayatindan keyif almaya calis ve sen yavrularina sicacik bi anne ol..
 
Niye bu kadar takıldığını merak ettim ben de.
30 yıl önce zaten vazgeçmiş,şimdi diye bu kadar rahatsız etti ki?Neden hala alışamadınız,zira size destek olan üvey anneniz varmış.Eksikliğini hissettiğiniz konu ne? İlgiye muhtaç değilsiniz ki.
Sürekli destek olmak zorunda da değil ,artık ayrı hayatlarınız var.
Ben de tam tersi mırç mırç tepemde ilgili vs olursa deliririm.

Bir anne tabi ki evladına destek olmalı. Gelip bana bakmadığı için değil bir kere bile arayıp nasılsın demediği üçin üzgünüm. Evet üvey annem var ama bir anne kadar olanıyor maalesef. Bir yerde seçim yapması gerekince kendi doğurduğu kardeşimi seçiyor. Bu konuda gep rahatsızım ama lohusalık dönemi insan daha çok duygusal oluyor daha çok ilgi bekliyor.
 
Çok üzüldüm :( okurken resmen acını içimde hissettim.

Bence annenle konuş. Her zaman, ikiniz de sağ oldukça bir telafi şansı vardır.

Annene de ki, benim annem sensin. Sana ihtiyacim var. Çevremde beni seven insanlar var ama ben senin yokluğunu bir yara gibi taşıyorum de.

Ben dayanamadim yaa annenin de sana kiyamamasi lazım. Allah yardımcın olsun :(
 
Bence içinde ne var, ne yok ise dökmelisin. Belki bir faydası olmayacak, anlattığınız gibi biriyse eğer hattâ umurumda bile olmayacak ama en azından sen içinde biriktirdiğin her şeyi bizzat sorumlusuna aktarıp inan bana daha çok rahatlamış olacaksın. Tabiî en başında sen içindeki bütün yaraları ona gösterirken ki umursamazlığı canını yakacak ama hava almayan yara hiçbir zaman kabuk bağlamaz. Anlat gitsin. Bazen ne yazık ki ebeveynlerimizden nasıl insanlar olmamız gerektiğini öğrenecek yerde nasıl insanlar olmamamız gerektiğini öğreniyoruz yaşayarak. Eminim ki, hassasiyetinin çoğu anne olduğun ve kendinin asla yapmayacağın bir şeyi seni doğuran kadının yapmasına şaşırman ve yakıştıramıyor olmandan. Annene gelirsek, belli ki onunda içinde bir yerlerde kapanmayan yaraları var. Halanları görünce kaçması, takı merasimini kısa tutması. Belki hayatının o kısmını bir hata veya başarısızlık olarak görüyor, içten içe reddediyor. Bazen de eşlerini yeterince sevmeyen insanlar, o ilişkiden olan çocukları da sevemiyor. Onun içinde olanları da bilemeyiz. O yüzden kendini ifade et sadece. Geriye bakarak canını acıtma. Kabullenilmeyen, dışlanan sen değilsin, yaşadıkları sadece.
 
bi insanin annesininin yerini babasinin yerini kardesinin yerini ve evladinin yerini uveyleride gelse kimse alamaz.hayatindaki anne acigini iletisimi keserek dahada acarsin.onun nasil sana davrandigina takilma arada sen ara sor iletisimi kesme. kendinde bir hata arama.evet yasanmislik olmadigi icin anneniz size karsi mesafeli.bizler dogar dogmaz cocugumuzu sarip sarmalamasak oksamasak koklamasak hastaliginda basinda durmasak bi kasik yemek yediginde mutlu olmasaydik nerden bilecektik anneligi..boyke dusun ve hayatindan keyif almaya calis ve sen yavrularina sicacik bi anne ol..


Görüştüğümde bu sefer kardeşlerime olan sıcaklığı onlara sarılması beni bitiriyor. Bana bir kere bile içten sarılmadı.
 
Görüştüğümde bu sefer kardeşlerime olan sıcaklığı onlara sarılması beni bitiriyor. Bana bir kere bile içten sarılmadı.
onlarla beraber yasadi o zaman.bu durumu cozmek icin tee cocukluga gidip basa alip hatalari duzeltmek gerek oda mumkun degil.yada annenin kendini duzeltip sana yakin olmaya calismasi gerek..yasanmislik gercekten onemli ama birde ayni cati altinda olupta arada mesafeler olan anne kizlarda var sevgisini sicakligini gosteremiyorlar oda ayri bi durum.ne diyecegimi bilemedim.
 
Dogurmakla anne olunmuyor.emek vermedigi seyin kiymetide olmuyor demmeki.
Benzer durumlari cevremde gozlemledim.
Siz ona babanizi hatirlatiyor ya da eski kotu anilari animsatiyor olabilirsiniz.
Sebep ne olursa olsin insan evladindan vazgecmemeli.
Ben olsam arayip icimden gecen her seyi tipki burada yazdiklariniz gibi bir not yazardim ona.
Lohusasiniz uzmeyin kendinizi lutfen
 
Bir anne tabi ki evladına destek olmalı. Gelip bana bakmadığı için değil bir kere bile arayıp nasılsın demediği üçin üzgünüm. Evet üvey annem var ama bir anne kadar olanıyor maalesef. Bir yerde seçim yapması gerekince kendi doğurduğu kardeşimi seçiyor. Bu konuda gep rahatsızım ama lohusalık dönemi insan daha çok duygusal oluyor daha çok ilgi bekliyor.

ama annen de sadece doğurmuş seninle bir bağ kuramamış ki

beklentiye girme

sen kendine yetersin

boş ver onları bak iki çocuğun var sen onlara sahip çık

hem artık sen çocuk değil annesin
 
Bir anne tabi ki evladına destek olmalı. Gelip bana bakmadığı için değil bir kere bile arayıp nasılsın demediği üçin üzgünüm. Evet üvey annem var ama bir anne kadar olanıyor maalesef. Bir yerde seçim yapması gerekince kendi doğurduğu kardeşimi seçiyor. Bu konuda gep rahatsızım ama lohusalık dönemi insan daha çok duygusal oluyor daha çok ilgi bekliyor.
Bunları aynı o şekilde annene söylesen bile sanırım ters tepip daha çok uzaklaşmasını sağlayacaksın.
Bu zamana kadar düşünmemiş şimdiden sonra hiç düşünmez çünkü asıl ihtiyacın olan dönemde bile yanında olmamış.
Allah senin çocuğuna uzun ömürler versin,senden hiç ayrılmasın ,sağlıkla ve huzurla beraber yaşayın inşallah.
 
Ne insanlar var ya.

Kendinizi uzdugunuz icin size uzuldum ben.Acaba beni neden sevmiyo,acaba beni arayacak mi acaba,acaba ... Bence bunlari dusunmekten vazgecmeye calisin cunku siz oyle dusunemezsiniz,mantiga oturtmaya calismayin cunku size yaptiklarinin mantigi yok.Muhtemelen bosanma oncesinde babanizla kotu gunler yasadi ve sizi o gunlerin sebebi ya da o gunleri hatirlatan bi nesne olarak goruyo.

Allah cocuklarinizi size ,sizi de cocuklariniza bagislasin.
 
biraz uzun olucak ama okuyup yardım ederseniz çok mutlu olurum.

benim annem ve babam ben bebekken ayrılmışlar ben babam ile büyüdüm. annemde babamda evlendi ve ikisininde yeni eşlerinden 2 çocuğu oldu. annem senelerce yurtdışında yaşadı evlenince yazın tatile geldiğinde beraber vakit geçirirdik. ama mesela annem mart ayında geldiyse bana ağustosta geldim derdi. o arada yaptığımız telefon görüşmelerinde Türkiye'de olduğunu söylemezdi. bende bunu bir kere teyzem arkadaşına anlatırken duydum. kardeşin ne zaman geldi dedi oda mart'ta geldi dedi.

sorunum şu ki annem manevi olarak bana hiç destek olmuyor. 2 çocuğum var ilk doğumumda 3 günlük lohusaydım evimde halamlarla karşılaştı diye bırakıp gitti aylarca aramadı. ben bir süre sonra aldım bebeğimi gittim. şimdide 2 aylık bebeğim var doğumdan sonra evime geldi benim başımda üvey annem kalıyordu (öz annemden daha çok destek olur bana) annem geldi 45dk anca oturdu takısını bırakıp gitti. bir daha da aramadı. bugün annemin 2. eşinden olan kız akrdeşimin doğum günü ona facebook üzerinden bir yazı yazmış ki annesinin koynunda yatan insan bile ağlar. ben lohusayım arayıp sormuyor. neden?

beni o büyütmediği için mi bu kadar değersizim gözünde. neden her seferinde benden vazgeçmesi bu kadar kolay oluyor. sürekli gezmekte yok şampiyonluk kutlaması yok 19 mayıs şenlikleri bırak onlarıda gel kızını gör.

ben şimdi ne yapayım bana n'olur akıl verin. bir daha aramayayım mı? yoksa arayıp bir şey yok gibi mi konuşayım. artık dayanamazsamda 30 yıldır içimde birikenleri kusucam yüzüne.
doğurmakla ana olunmuyor canım bence içinde kalmasın söyle ben umursayacağını sanmıyorum ama içinde kalmamış olur ve sonrada unut anneni kendi hayatına bak sana zararından başka bir şeyi dokunmamış kadının.
 
Canm benimde annemle babam ben 20 aylıkken boşanmişlar. Annem üniversite kazandı okumaya gitti. Zamanla aramalar azaldi.Sonra bitti.Öğretmen oldu evlendi 2 çocuğu var beni babaannem babam halam büyüttü.Babaannem babama sen evlen oğlum biz zaten vermeyiz size çocuğu desede.Olsun üye anne çocuğuma bir yan baksa benim içim yanar dedi hiç evlenmedi.
Annemi 7 sene aradan sonra lise sonda zorla anneannemden telefonunu alarak buldum hesap sormak için. Oda görüşmüyom derdi sağolsun. Meğer görüşüyormuş.
Yıllar sonra konuştuğumda neden aramadin dediğimde bir gün anneannemin beni okula ziyarete geldiği zaman sinirle üzüntüyle söylediğim buzamana kadar aramadı bundan sonrada aramasın lafını gerekçe gösterdi.
Kalktı evlendiği memleketten buraya geldi. Görüştük anne kelimesi zor çıktı ağzımdan. Sonra 1 ay sonra bile bahaneler aramamalar vs..
En son doğum günümü hatırlamadı.En son bi kavga biz ben ona hiç bir şey demeden ozman 17 yaşındayım ben 8 senelik evliliğimi 17 senelik kızıma değişmem dedi adamın yanında sanki öyle bir tercih istemişim gibi..
Ben biliyorum annesizligin babasızliğin nekadar zor olduğunu ne diyorsun sen istermiyim hiç öyle bir şey dedim. Daha bir sürü şey en son bundan sonra öldü deseler bile cenazeme bile gelme dedim.
Olurda belki ararım diye hemen gidip Telefonumu değiştirdim onun numaralarını sildim.
Şimdi 27 yaşındayim evliyim 3buçuk yaşında kızim var Rabbim bağışlarsa. O günden beri hiç görüsmedim.
Benim face yok arada eşimin faceden bakıyorum. Eşi vefat etmiş.2 çocuğunla ne şeyler paylaşıyor. Öğretmen bide hergün bir sürü çocuğa annelik ediyor. Ama kendi çocuğundan bi haber..
İşte böyle arkadaşım sende okuyan herkesde hakkını helal etsin daha neler var ama bukadarı bile uzun oldu...
Yani demem o ki kedi bile yavrusuna yaklaşınca nasıl mirliyor.. Anne var Anne var. Tamam doğurmakta mesele ama ya bakması uykusuz geceleri..
Büyüten annedir arkadsim.
Şimdi benim tek yaptığım şey evladıma daha da sarılmak annemin bana yapmadığı herseyi ben ona yapıyorum. Saçlarını okşuyorum kokuyorum. Her seferinde aklımda o.
Artık özlemiyorum bile içim bomboş sanki..
Böyle insanlar aradiklarında mutlu olmaktan ziyade daha çok alt üst oluyorsun.
İyisi mi aramasın.. arama boşver..
Allah sana eşinle ve evladınla nice mutlu huzurlu günler göstersin inşallah canm.
Hep mutlu ol. Allah bebeğini analı babalı büyütmeyi nasip etsin...:KK60:
 
Back
X