Bugün annemi kaybedişimin 43. Günü..
Hiç bir hastalığı yokken, hiç olumsuz bir şey yokken.. ellerimden kaydı gitti annem. Bir kere yanımda nefes almadığına kalbinin durduguna sahit oldum üstelik tek başıma o caresizliği yaşadım. Bir kere de hastane de..Sanki bu acıyı iki kere yaşadım, sanki onu iki kere kaybettim.. kızlar çok canım acıyor.. 20 yaşındayım ve ben daha anneme doyamadan onunla en güzel şeyleri paylaşamadan kaybettim.. sonsuz uykuda o şimdi.. sanki dünyanın en büyük yükü üzerimde. O kadar yorgunum ki. 5 gün içerisinde büyümek zorunda kaldım. Hayatın bütün renkleri soldu o gidince.. Bu acıyla başa çıkamıyorum canım çok acıyor. Evdeki ayak seslerini bile özlüyorum herşeyimle herseyini özlüyorum neden yazıyorum bilmiyorum etrafımda doya doya acimi yasayacagim kimse yok gibi bu çok garip çok farklı çok acı bir şeymiş kelimelerle tarifi İmkansız... en çok anne demeyi özlüyorum. Kokusunu özlüyorum evin içindeki anne sıcaklığını özlüyorum. O gitti her yer buz gibi. Üşüyorum bu mevsimde mezarına gidip iki karış toprakla 2 saat sohbet etmek o kadar canımı acıtıyor ki, oradayken bir dahaki sefere yetecek kadar anne diyorum ona çok özlüyorum
Allah sabir versin canım anne acısı bambaşkadır boşluğu dolmaz ama sağlam durun ayakta eğer anneniz burda olsaydi güzel kızının ağlamasını üzülmesini kendini kahretmesini istemezdi siz saglam durun aglamayin ki annenizde yerinde rahat olsun bizlerde bir gün öleceğiz sükredin anneniz hasta olup yataklara düşüp çekmemiş Rabbimin sevdiği kulmus demekki çilesiz dertsiz almış yanına dua edin bol bol suan en çok sizin duaniza ihtiyacı var. Başıniz sag olsun Allah sabirlar versin mekani cennet olsun inşallah.
