annemi kaybettim

Bende babami kaybettim. yasımı gerektigi gibi tutamadim. Icime ata ata anksiyete ve panik atak hastasi oldum

Yasını tut, aglamak istiyorsan agla. Bu sürecte sakin sıkma kendini. Konusacak kimsen yoksa istersen bana özelden yaz seve seve dinlerim seni
 
Allah razı olsun, inşallah dediğiniz gibidir. takıldığım nokta psikiatristin bana dediği normal değil bu yas süresi demesi :KK43:(
depresyonamı giriyorum çünkü birden bire mutsuzluk hissi ağlama hissi oluyor.
fakat tüm gün öyle değilim elbette.
biraz abarttı galiba doktor.
işte kıyaslamak için aynı durumda ki insanlarla paylaşmak istiyorum bu süreci

Psikologum ben de ve psikiyatrınızı değiştirnenizi öneririm. Üzerinden sadece 2 ay geçmiş bir kayıp için nasıl anormal diyebilir? Yas süreci için 6-24 ay arası normal bulunur, 24 ayı geçerse psikolojik destek alması önerilir ki kişinin durumuna ve ölümün sürecine bağlı olarak bu süre kısmen uzayabilir bile.
 
hayır abim yurt dışında. o da orada iyi değil. bir köpeğim bir ben kaldık. akrabalarım var ama dediğim gibi herkes kendi hayat derdinde.
ve hepsi de uzakta akrabalarım.
kimse de yanımda olmak zorunda değilki.
olsalar bile ne zamana dek :KK43:
Zorunda degil diye düşünme lutfen. Kopeginle konus dertles terapi olur.
 
Canım benim

annemi, canımı, nefesimi kaybedeli 6 ay oldu benim. İki ayda herşeyi sindirip, toparlanmak mümkün olabilir mi, bence asla. Bunu diyenler, anneleriyle o sımsıcak bağı kuramayanlardır bana göre. İster doktor olsun ister başka bir meslekten. kaldı ki, bir ömür dinmez bu acı. Duyguların çok normal. Ben hamile olduğum için ilaç vb kullanamıyorum. Bu beni daha da zorluyor. Her saniye savaş halindeyim kendimle. Hergün ağlıyorum, içim her saniye yanıyor, ruhum, kalbim parçalanıyor. Allahım sabır ver diyorum. O kadar çaresizim ki. Çaresizliğin diğer adı bu olsa gerek:annesizlik!

Ben de senin gibi önce babamı akciğer kanserinden sonra annemi karaciğer kanserinden kaybettim. İkiside yok artık. Ama annemin gidişi babamdan bin kat daha yıkıcı oldu. Anne gibisi var mı

şu an ağlamam daha da arttı, acısı boşluğu tabiki hiç bir zaman geçmez dolmaz kuşkusuz.
anne kız ilişkisinden öteydik bebeğim gibiydi benim.
ama konu o da değil.
6ay geçmesine rağmen hala hafiflememesi gözyaşlarınızın çok zor.
üstelik hamilesiniz. size de sabırlar diliyorum.
diyorum annem beni mutsuz görmek istemez.
ama olmuyor işte.
ben 9 yıl annemi en fazla 1 saat günde yalnız bırakmış birisiyim.
çok düşkündüm.
sakinleştirici aldım uyumak için.
doktor onuda bırakmamı söyledi.
ben anlamadım doktoru
sizede çok sabırlar diliyorum.
rahmet ve nurlarla yatsın annelerimiz inşallah
 
Psikologum ben de ve psikiyatrınızı değiştirnenizi öneririm. Üzerinden sadece 2 ay geçmiş bir kayıp için nasıl anormal diyebilir? Yas süreci için 6-24 ay arası normal bulunur, 24 ayı geçerse psikolojik destek alması önerilir ki kişinin durumuna ve ölümün sürecine bağlı olarak bu süre kısmen uzayabilir bile.
bana ilginç geldi dr. kendisine soru yöneltiyordum, sebep ne sizce diye, bilmem çok nedeni olabilir, sence niye diye bana soruyordu aynı soruyu.
ve karar verdi ki annemin mezarına gitmekte korkuyormuşum.
dün tek başıma gittim.
toprak ekledim.
taşlarla süsledim.
korkuyor olsam bunları yapa bilirmiyim.
terapiye yönlendirdi zaten beni.
sanırım psikoloğa gidicem.
ben uyuyordum. kuzenim bizdeydi,
kalksana annene bir bak iyi değil dedi.
baktığımda hayatta değildi annem. ani ölüm
 
içim cız etti... Başın sağolsun gülüm Rabbim mekanını cennet eylesin inşallah. Değil 2 ay ömür boyu kendime gelemem ki ben Rabbim yaşatmasın sana da çok sabır versin inşallah..
Allah razı olsun.
ana gibi yâr olmuyor gerçekten.
tüm anneler çok yaşasınlar.
anam çok genç değildi ama hiç bir ölüme hazır olmuyor insan :(
 
Canim normalsin u an bir kaybin var e insansin duygusal tepki veriyosun aglayarak.
Anneannem oldugunde annem bir daha hic normale donmeyecek sanmistim hergun aglama sesine uyaniyorduk annemin. Uzun sure boyle devam etti.
Annenin mezarina git sik sik onunla konus agla dertles.kabullen .
Farz etki uzun bir yolculuga cikti.bir gun hepimizin cikacagi uzun ve donusu olmayan bir yolculuk.
Ne desek acin hafiflemeyecek mutlaka ama bir gun hepimiz birilerini kayip edecegiz.bunun kacisi yok.
Aglamak istiyosan agla.ama kendini eve kapatma hayattan soyutlanma.
 
bana ilginç geldi dr. kendisine soru yöneltiyordum, sebep ne sizce diye, bilmem çok nedeni olabilir, sence niye diye bana soruyordu aynı soruyu.
ve karar verdi ki annemin mezarına gitmekte korkuyormuşum.
dün tek başıma gittim.
toprak ekledim.
taşlarla süsledim.
korkuyor olsam bunları yapa bilirmiyim.
terapiye yönlendirdi zaten beni.
sanırım psikoloğa gidicem.
ben uyuyordum. kuzenim bizdeydi,
kalksana annene bir bak iyi değil dedi.
baktığımda hayatta değildi annem. ani ölüm

Çok yanlış yönlendirmiş ve yanlış çıkarımlarda bulunmuş. Zaten stresli ve üzgünsünüz, normal değil diye saçmasapan konuşarak iyice strese sokmuş sizi. Bu acıyla başa çıkamıyorsanız terapi alabilirsiniz elbette ama yaşadığınız acı doğaldır. Yemek yemek istememeniz, ağlama krizlerine girmeniz, ölümü düşünmeniz vesaire bunlar matem sürecinde yaşanır. Süresi de o çok sayın psikiyatrınızın dediği gibi 1 ay, 10 gün falan da değildir. Doya doya ağlayın, gözyaşlarınızı tutmayın. Annenizi tanıyan arkadaşları, akrabalarıyla konuşun iyi anılardan bahsedin. Zamanla atlatacağınız bir süreç. Bir şekilde buna da alışacaksınız, hayat devam ediyor. Acılarımız hep ilk günkü gibi taze olsaydı yaşayamazdık.
 
Canım benim

annemi, canımı, nefesimi kaybedeli 6 ay oldu benim. İki ayda herşeyi sindirip, toparlanmak mümkün olabilir mi, bence asla. Bunu diyenler, anneleriyle o sımsıcak bağı kuramayanlardır bana göre. İster doktor olsun ister başka bir meslekten. kaldı ki, bir ömür dinmez bu acı. Duyguların çok normal. Ben hamile olduğum için ilaç vb kullanamıyorum. Bu beni daha da zorluyor. Her saniye savaş halindeyim kendimle. Hergün ağlıyorum, içim her saniye yanıyor, ruhum, kalbim parçalanıyor. Allahım sabır ver diyorum. O kadar çaresizim ki. Çaresizliğin diğer adı bu olsa gerek:annesizlik!

Ben de senin gibi önce babamı akciğer kanserinden sonra annemi karaciğer kanserinden kaybettim. İkiside yok artık. Ama annemin gidişi babamdan bin kat daha yıkıcı oldu. Anne gibisi var mı

:( hayatın gerçekleri
ama birde ruhumuz söz konusu kolay değil olmayacak tabi
biliyorum
sadece süreci merak ediyordum.
kısa sürede beklememem gerekiyor anlaşılan doktorların dediği çokda mantıklı bir süreç değil.
belkide mantıklı ama duygusallığımızdan dolayı bu haldeyiz.
düşünemiyorum
aldığıım sakinleştirici uykumu getirdi
yarın devam ederim hepsine.
çünkü halen gidemedim veraset için adliyeye yarın oraya gidicem

bu bile bana acı veriyor :(
dip not: hamilesin ve çocuğun için daha güçlü kalman gerekiyor.
ve daha önemlisi eşin var yalnız değilsin ben koca evde kaldım bir başıma bu da zorluyor beni sanırım
 
Çok yanlış yönlendirmiş ve yanlış çıkarımlarda bulunmuş. Zaten stresli ve üzgünsünüz, normal değil diye saçmasapan konuşarak iyice strese sokmuş sizi. Bu acıyla başa çıkamıyorsanız terapi alabilirsiniz elbette ama yaşadığınız acı doğaldır. Yemek yemek istememeniz, ağlama krizlerine girmeniz, ölümü düşünmeniz vesaire bunlar matem sürecinde yaşanır. Süresi de o çok sayın psikiyatrınızın dediği gibi 1 ay, 10 gün falan da değildir. Doya doya ağlayın, gözyaşlarınızı tutmayın. Annenizi tanıyan arkadaşları, akrabalarıyla konuşun iyi anılardan bahsedin. Zamanla atlatacağınız bir süreç. Bir şekilde buna da alışacaksınız, hayat devam ediyor. Acılarımız hep ilk günkü gibi taze olsaydı yaşayamazdık.

hepsinin farkındayım, annelerimizde annelerini kaybttiler.
aynı şyleri yaşadılar diyorum.
mantıksız birisi değilim.
zaman sadece zaman bunu da biliyorum.
işte normal değil diyerekten beni düşündürdü fizyolojik artık dedi.
ilaç dozunu yükseltti ona da takıldım.
hiç birşeyde değişmedi ona rağmen.
çok teşekkür ediyorum ilginiz için.
terapiye gideceğim mutlaka.
izninizle benim uykum çok geldi ilaç almıştım sakinleştirici
uyusam iyi olur.
çok çok sağolun. :KK200:
 
Okurken bende gozyaslarimi tutamadım..İki ay bu ani ölümü atlatmaniz için çok erken bir süreç.hic takilmayin bence Dr.un dediğine.hayatiniza devam edemediginizi düşündüğü için öyle demiş olabilir.Bence annenin vefatını atlatabilmen için anneni yanına alan yüce Allah'a sığınarak ve Birgün anne ve babaciginla yine kavuşacağını bilerek buna tam iman ederek rahatlatabilirsin.unutma bu dünya hayatı bize yetecek kadar uzun değil.Ve hepimiz ölümü tadacagiz ve sevdiklerimizle akrabalarimizla muhakkak kavusacagiz inş.ölüm göründüğü gibi çirkin korkunç ve yokluk değil.Anne babacigina Allah rahmet eylesin.Mekanları cennet olsun inş.
 
Okurken bende gozyaslarimi tutamadım..İki ay bu ani ölümü atlatmaniz için çok erken bir süreç.hic takilmayin bence Dr.un dediğine.hayatiniza devam edemediginizi düşündüğü için öyle demiş olabilir.Bence annenin vefatını atlatabilmen için anneni yanına alan yüce Allah'a sığınarak ve Birgün anne ve babaciginla yine kavuşacağını bilerek buna tam iman ederek rahatlatabilirsin.unutma bu dünya hayatı bize yetecek kadar uzun değil.Ve hepimiz ölümü tadacagiz ve sevdiklerimizle akrabalarimizla muhakkak kavusacagiz inş.ölüm göründüğü gibi çirkin korkunç ve yokluk değil.Anne babacigina Allah rahmet eylesin.Mekanları cennet olsun inş.

ne güzel anlatmışsınız.
evet ani ölümü,
uykudan uyanıp bununla karşılaşmam..
o görüntü göz önüme geldikçe kovmaya çalışmam
ama anacığımı çok öptüm o an
morgdan çıktığı o an her bir noktasından yüzünden
özlemek kötü biri
her gece yasin okudum 40 gün anneme babamada.
çok inançlıydı annem.
bana birşey oldu namaz kılamaz oldum.
gelmiyor içimden bu da apayrı bir mesele.
içimden hiçbirşey gelmiyor.
yemek bile pişirmedim kendime hep hazır beslendim.
ancak kuzenim gelince başladım pişirmeye
ve zorla isteksizce halen yapıyorum
herşeyi isteksiz yaptığım gibi
bir gün kavuşacağız
evet bu düşünce olmasa zaten insan çıldırır
çok teşekkür ederim
 
Basiniz sagolsun ,annenize rahmet dilerim ,
Benimde annem rahatsiz ,her sabah uyandigimda ilk isim gidip nefes aliyor mu diye bakmak,zor seyler bunlar kimse anlamaz ,
Yas sureci kisiye ozel sureside ,guzel anilari hatirlayin ,
Yavas yavas adapte olacaksiniz sizde hayata ,
Kendinize sizi oyalayacak aktiviteler edinin ,
Spora kursa gidin
 
babamı da 2 sene evvel kaybettim. abim de yurt dışında yaşıyor. akrabalarıma anlatıyorum zaten.
beni çağrıyorlar gel bize diye.
ama öyle bir psikolojideyim ki kalkıp çıkmaya dahi moralim yok. dermanım yok.
çok tuhaf bir şey gücüm tükendi.
Canım kayıp üstüne kayıp yaşamışsın Allah sabır , kuvvet versin sana 2ay ne ki bunun için yaşamayan için bi anlam ifade etmez .
Sadece zaman saracak yaralarını ,hayata yine de küsüp eve kapatmamaya bak kendini dört duvar üstüne gelir ,günlük tut gerekirse içini dök kimseden fayda yoksa bir kağıt bile daha faydalı oluyor rahatlamaya.Mekanları cennet olsun insallah .
 
Canim normalsin u an bir kaybin var e insansin duygusal tepki veriyosun aglayarak.
Anneannem oldugunde annem bir daha hic normale donmeyecek sanmistim hergun aglama sesine uyaniyorduk annemin. Uzun sure boyle devam etti.
Annenin mezarina git sik sik onunla konus agla dertles.kabullen .
Farz etki uzun bir yolculuga cikti.bir gun hepimizin cikacagi uzun ve donusu olmayan bir yolculuk.
Ne desek acin hafiflemeyecek mutlaka ama bir gun hepimiz birilerini kayip edecegiz.bunun kacisi yok.
Aglamak istiyosan agla.ama kendini eve kapatma hayattan soyutlanma.[/QUOTE

onu yapabilsem belki daha kolay olacak benim için
ama devamlı insanları kendim ile rahatsız etmek istemiyorum muhtaçmışım onlara gibi
kendim atlatmalıyım diyorum
zaten onlarda dışarı çıkmıyorlar evlerine gideceğime evimde otururum diyorum.
her an Allahtan böyle değilim.
öldüğünü kabullenmediğim içinmi acaba böyleyim?
öyle düşünmedim hiç :(
 
Basiniz sagolsun ,annenize rahmet dilerim ,
Benimde annem rahatsiz ,her sabah uyandigimda ilk isim gidip nefes aliyor mu diye bakmak,zor seyler bunlar kimse anlamaz ,
Yas sureci kisiye ozel sureside ,guzel anilari hatirlayin ,
Yavas yavas adapte olacaksiniz sizde hayata ,
Kendinize sizi oyalayacak aktiviteler edinin ,
Spora kursa gidin

biliyormusunuz aynısını bende yapardım.
bismillah ile odasına gider nefesini dinlerdim.
nefesini duyuncada şükrederdim.
sizi ne çok anlıyorum şu an.
Allah annenize uzun yıllar sağlık sıhhat içinde yaşamasını nasip etsin.
size bağışlasın diliyorum.
ne kadar geç alırsa rabbim ona da şükür.
ben bunuda diyorum neler atlattı annem diye...
spor kursuna üyeyim zaten.
kas tutulmalarım bir geçsin tamamen ilk işim kendimi spora vermek olacak da çok dermansız halsizim bu ara ve çok çabuk tükeniyor enerjim
toparlamadan gide bilirmiyim bilmiyorum.
tam dondurdum sporumu gidemiyorum annemin yanında olmalıyım diye
ertesi gün vefat etti.
hayatın en acı tecrübesi ölüm
 
Back
X