annemi kaybettim

amethist34 .!.:

merhabalar, hemen konuya girmek istiyorum.
annemi ansızın kaybettim, yıllardır hastaydı.
ama kimseye şükür muhtaç değildi.
ölüm haktır, öldüğü için isyan etmiyorum.
ama ben toparlayamadım bir türlü kendimi.
psikiatriye gittim en sonunda.
benim merakım bu süreç ne kadar sürüyor?
devamlı rahatsızım.
ağlıyorum durduk yere, özlüyorum, evde tek başıma kaldım ve bu da beni üzüyor.
insanlar 1-2 defa benimle ilgilendiler sonra kendi rutin hayatlarına döndüler.
dostlarım benle olmadı.
ondan dolayıda kendimi çok yalnız hissediyorum.
bunu kendilerine söylediğimde de, bizim işimiz gücümüz var dediler.
bu da beni kırdı.
ben kimseyi yanımda olsun istemiyorum zaten, ama dost ise benim nasıl olduğumu sormalarını bbeklerdim bu ilk 1 hafta sürdü sadece.
sonra herkes kendi yoluna döndü.
kaslarım tutuluyor, spazm oluyor, hepsi psikolojik dedi doktor.
antidepresan verdi bana depresyona girmeyeyim diye.
2 ay uzun bir süre, şimdiye dek kendini toparlamış olman gerekiyordu dedi.,
bu bana çok ilginç geldi.
anamdı nasıl 2 ayda insan toparlar kendisini.
anormalmiyim, nedir nasıl bir gidişattır yaşamış olanlar lütfen benimle paylaşsın.
bu duygular nasıl anormal olabilir?
ve normal ise, ne zaman geçer yaşayanlar lütfen benimle paylaşsınlar.

Genişletmek için tıkla...

amethist34 .!.:

babamı da 2 sene evvel kaybettim. abim de yurt dışında yaşıyor. akrabalarıma anlatıyorum zaten.
beni çağrıyorlar gel bize diye.
ama öyle bir psikolojideyim ki kalkıp çıkmaya dahi moralim yok. dermanım yok.
çok tuhaf bir şey gücüm tükendi.

Genişletmek için tıkla...

amethist34 .!.:

merhabalar, hemen konuya girmek istiyorum.
annemi ansızın kaybettim, yıllardır hastaydı.
ama kimseye şükür muhtaç değildi.
ölüm haktır, öldüğü için isyan etmiyorum.
ama ben toparlayamadım bir türlü kendimi.
psikiatriye gittim en sonunda.
benim merakım bu süreç ne kadar sürüyor?
devamlı rahatsızım.
ağlıyorum durduk yere, özlüyorum, evde tek başıma kaldım ve bu da beni üzüyor.
insanlar 1-2 defa benimle ilgilendiler sonra kendi rutin hayatlarına döndüler.
dostlarım benle olmadı.
ondan dolayıda kendimi çok yalnız hissediyorum.
bunu kendilerine söylediğimde de, bizim işimiz gücümüz var dediler.
bu da beni kırdı.
ben kimseyi yanımda olsun istemiyorum zaten, ama dost ise benim nasıl olduğumu sormalarını bbeklerdim bu ilk 1 hafta sürdü sadece.
sonra herkes kendi yoluna döndü.
kaslarım tutuluyor, spazm oluyor, hepsi psikolojik dedi doktor.
antidepresan verdi bana depresyona girmeyeyim diye.
2 ay uzun bir süre, şimdiye dek kendini toparlamış olman gerekiyordu dedi.,
bu bana çok ilginç geldi.
anamdı nasıl 2 ayda insan toparlar kendisini.
anormalmiyim, nedir nasıl bir gidişattır yaşamış olanlar lütfen benimle paylaşsın.
bu duygular nasıl anormal olabilir?
ve normal ise, ne zaman geçer yaşayanlar lütfen benimle paylaşsınlar.

Genişletmek için tıkla...

amethist34 .!.:

merhabalar, hemen konuya girmek istiyorum.
annemi ansızın kaybettim, yıllardır hastaydı.
ama kimseye şükür muhtaç değildi.
ölüm haktır, öldüğü için isyan etmiyorum.
ama ben toparlayamadım bir türlü kendimi.
psikiatriye gittim en sonunda.
benim merakım bu süreç ne kadar sürüyor?
devamlı rahatsızım.
ağlıyorum durduk yere, özlüyorum, evde tek başıma kaldım ve bu da beni üzüyor.
insanlar 1-2 defa benimle ilgilendiler sonra kendi rutin hayatlarına döndüler.
dostlarım benle olmadı.
ondan dolayıda kendimi çok yalnız hissediyorum.
bunu kendilerine söylediğimde de, bizim işimiz gücümüz var dediler.
bu da beni kırdı.
ben kimseyi yanımda olsun istemiyorum zaten, ama dost ise benim nasıl olduğumu sormalarını bbeklerdim bu ilk 1 hafta sürdü sadece.
sonra herkes kendi yoluna döndü.
kaslarım tutuluyor, spazm oluyor, hepsi psikolojik dedi doktor.
antidepresan verdi bana depresyona girmeyeyim diye.
2 ay uzun bir süre, şimdiye dek kendini toparlamış olman gerekiyordu dedi.,
bu bana çok ilginç geldi.
anamdı nasıl 2 ayda insan toparlar kendisini.
anormalmiyim, nedir nasıl bir gidişattır yaşamış olanlar lütfen benimle paylaşsın.
bu duygular nasıl anormal olabilir?
ve normal ise, ne zaman geçer yaşayanlar lütfen benimle paylaşsınlar.

Genişletmek için tıkla...

amethist34 .!.:

merhabalar, hemen konuya girmek istiyorum.
annemi ansızın kaybettim, yıllardır hastaydı.
ama kimseye şükür muhtaç değildi.
ölüm haktır, öldüğü için isyan etmiyorum.
ama ben toparlayamadım bir türlü kendimi.
psikiatriye gittim en sonunda.
benim merakım bu süreç ne kadar sürüyor?
devamlı rahatsızım.
ağlıyorum durduk yere, özlüyorum, evde tek başıma kaldım ve bu da beni üzüyor.
insanlar 1-2 defa benimle ilgilendiler sonra kendi rutin hayatlarına döndüler.
dostlarım benle olmadı.
ondan dolayıda kendimi çok yalnız hissediyorum.
bunu kendilerine söylediğimde de, bizim işimiz gücümüz var dediler.
bu da beni kırdı.
ben kimseyi yanımda olsun istemiyorum zaten, ama dost ise benim nasıl olduğumu sormalarını bbeklerdim bu ilk 1 hafta sürdü sadece.
sonra herkes kendi yoluna döndü.
kaslarım tutuluyor, spazm oluyor, hepsi psikolojik dedi doktor.
antidepresan verdi bana depresyona girmeyeyim diye.
2 ay uzun bir süre, şimdiye dek kendini toparlamış olman gerekiyordu dedi.,
bu bana çok ilginç geldi.
anamdı nasıl 2 ayda insan toparlar kendisini.
anormalmiyim, nedir nasıl bir gidişattır yaşamış olanlar lütfen benimle paylaşsın.
bu duygular nasıl anormal olabilir?
ve normal ise, ne zaman geçer yaşayanlar lütfen benimle paylaşsınlar.

Genişletmek için tıkla...

amethist34 .!.:

merhabalar, hemen konuya girmek istiyorum.
annemi ansızın kaybettim, yıllardır hastaydı.
ama kimseye şükür muhtaç değildi.
ölüm haktır, öldüğü için isyan etmiyorum.
ama ben toparlayamadım bir türlü kendimi.
psikiatriye gittim en sonunda.
benim merakım bu süreç ne kadar sürüyor?
devamlı rahatsızım.
ağlıyorum durduk yere, özlüyorum, evde tek başıma kaldım ve bu da beni üzüyor.
insanlar 1-2 defa benimle ilgilendiler sonra kendi rutin hayatlarına döndüler.
dostlarım benle olmadı.
ondan dolayıda kendimi çok yalnız hissediyorum.
bunu kendilerine söylediğimde de, bizim işimiz gücümüz var dediler.
bu da beni kırdı.
ben kimseyi yanımda olsun istemiyorum zaten, ama dost ise benim nasıl olduğumu sormalarını bbeklerdim bu ilk 1 hafta sürdü sadece.
sonra herkes kendi yoluna döndü.
kaslarım tutuluyor, spazm oluyor, hepsi psikolojik dedi doktor.
antidepresan verdi bana depresyona girmeyeyim diye.
2 ay uzun bir süre, şimdiye dek kendini toparlamış olman gerekiyordu dedi.,
bu bana çok ilginç geldi.
anamdı nasıl 2 ayda insan toparlar kendisini.
anormalmiyim, nedir nasıl bir gidişattır yaşamış olanlar lütfen benimle paylaşsın.
bu duygular nasıl anormal olabilir?
ve normal ise, ne zaman geçer yaşayanlar lütfen benimle paylaşsınlar.

Genişletmek için tıkla...

caninfistigi .!.:

Allah rahmet eylesin. 2 ay kesinlikle uzun bir süre değil. Allah o psikatrı da bildiği gibi yapsın. Ben işimi kaybettim. 2 ay depresif depresif gezdim. Psikologuma 2 ay oldu artık silkelenip kendime gelmem lazım değil mi dedim. Bu şekilde işinizi kaybetmeniz de bir yas süreci gerektiriyor ve 2 ay uzun değil dedi. Yahu hepi topu iş yani. Size hangi kafa ile 2 ay uzun dedi o doktor çok merak ediyorum. Kesinlikle 2 ay uzun diye düşünmeyin. Eğer maddi imkanlarınız varsa terapi almayı deneyin. Kendinize asla yüklenmeyin. Havalar ısınıyor evde kalmayın. Parklarda bahçelerde kitap okuyun. Allah yardımcınız olsun. Allah annenizin mekanını cennet eylesin.

Genişletmek için tıkla...

zuzuzuzu1234 .!.:

Dua et canım çok zor basın sağolsun Allah rahmet eylesin dışarı çık aktivitelere falan katil yalnız kalma evde canım geçecek inan biraz zaman

Genişletmek için tıkla...

amethist34 .!.:

Çoook teşekkür ederim.
Kendimi gerçekten olmamam gerektiği bir durumda hissetmeye başlamıştım dr'un sözleri karşısında.
Burada okudukça normal olduğuma sevindim.
Sizde toparlamışsınızdır umarım kendinizi.
Bana zaman ayıran herkese teşekkür ediyorum.
çok iyisiniz.
günün 24 saati bu bahs ettiğim şekilde değilim Allahtan.
birden modum düşüyor gözlerim akıyor
engel olamıyorum işte.
inşallah toparlayacağım.
dün gece içimde çok büyük bir mutsuzluk hissi vardı.
bugün yok şu an.
işte sokağa çıkmaya zorluyorum kendimi.
ona gücüm yok
9 yıl anneme babama baktıktan sonra öyle bir hamlandım ki
en ufak şeyde her tarafım ağrıyor.
spora başlıcam kas spazmım iyileşince iyi gelir umarım

Genişletmek için tıkla...

EXXWOMAN .!.:

Annemi 17 yaşımda kaybettim, son zamanlarında refakatçi almıyorlardı günlük dolmuşla gidip geliyordum başımı o dolmuşa yaslayıp bütün yol ağlayarak... çok yoğun bir acı gerçekten daha da kötüsü onun acı çektiğini görmek...
Başımı otobüs ya da dolmuş camına yasladığımda o anda buluyorum kendim üzerinden 14 yıl geçti...
Zamanla hafiflemiyor aslında,boyut değiştiriyor, her seferinde farklı boyutlarını yaşıyorsunuz, anneler günü boynunuz bükük kalıyor, anneyle ilgili herşey canınızı çok acıtıyor...En mutlu günlerinizde bile buruk oluyorsunuz... Çok üzüldüğünüz zamanlarda yine anneniz olsa herşey çözülecek gibi geliyor gelip sizi kurtarmasını istiyorsunuz. Bazen düşman bile kesiliyorsunuz bazen anlıyorsunuz bazen çok özlüyorsunuz.Karmaşık duygular yaşanıyor.Annenizi cismen toprağa gömmüş olabilirsiniz ama gerçek öyle değil, onunla ilgili hiçbir şeyi gömemiyorsunuz. Sanki bir tohum gömmüşsünüz de filizleniyor gibi annenizi yeniden büyütüp onunla yaşamaya devam ediliyor, bilmediğiniz yönlerini fark ediyorsunuz, "o olsa ne yapardı? o ne derdi?" diye düşünüp kafanızda annenizle ilgili manifestolar yazıyorsunuz. Travma sonrası stres bozukluğu da olsa saplantı da deseler işin tuhafı bitsin de istemiyor insan, annesini maddi manevi gömmek istemiyor. O yüzden hiç bitmiyor maalesef...ilk andaki yoğunluğun geçmesi için de 2 ay çoookkkk kısadır..psikolojide yasın 5 evresi vardır, İnkâr, Kızgınlık/öfke, Pazarlık, Depresyon, Kabullenme. Bu süreçlerden geçip yasınızı yaşamak sağlıklı olanı, duygularınızı bastırmanız doğru değil....

http://www.adnancoban.com.tr/kayiplar_ve_yas.html

Genişletmek için tıkla...

caninfistigi .!.:

Bence spor kesinlikle iyi gelir. Emin olun sizin yaşadıklarınız normal yas süreci. Anormal hiç bir durum yok. Allah bundan sonra yüzünüzü hep güldürsün.

Genişletmek için tıkla...