- 10 Temmuz 2016
- 676
- 529
- 103
- Konu Sahibi Kafanfilm000
- #1
Merhabalar,
Öncelikle bu yeni ortaya çıkan bir konu değil. 25 yaşındayım.Yıllarca içimde var olan bu aralar sık sık yüzleştiğim canımı sıkan bir konudan bahsetmek istiyorum.
Başlıktan da anladığınız gibi konu annem... Çok fedakârdır. Kardeşlerime ve bana çok düşkün. Annemi çok da seviyorum...
Bizi yetiştirirken çok zorluklar yaşadı.Babam evi terk edip gittiğinde bize annem baktı. Annemle beraber zir günler geçirdik. Annem bu yüzden müdür bilmem kardeşlerime özellikle de bana karşı aşırı kuralcı ve koruyucu bir şekilde davrandı.
Küçükken bile elalem size ne der diye bir psikolojiyle büyüttü. Öyle ki misafirlikteyken yemek yiyemezsin, tuz isteyemezdim. Ona rağmen eve gelince kızardı. Kendime ait odam yoktu ben de gömme vitrin gibi bir yere sandalye koyup kendime çalışma masası yapmıştım. Orayı da izinsiz bozmuştu
(
Lise mezuniyetimde o zamanlar çok hoş mavi bir elbise almıştım. Onu bile eleştirdi, bağırdı... Kısa çok pahalı diye... Halbuki 35 tl 'ye harçlıklarını biriktirerek almıştım. Ben ağlaya ağlaya mezuniyetime gittim.
Derken üniye gittim. Hiçbir sosyal etkinliğe izin vermedi. (gizli bir şey yapamıyorum ahh su vicdanım( Übiversite mezuniyetime gelmedi. O kadar ısrar etmeme rağmen. Maddiyatı sıkıntı olarak gösterdi. Az çok birikimi vardı, isteseydi çok rahat gelirdi. Okuduğum şehir, annemin şehrine 3 saat uzaklıktaydı.
KPSS'ye bir yıl evde hazırlanayım anne dedim, izin vermedi. Çalışacaksın dedi. Öğretmenim ilk yıl iş bulamadım. Zorla emri vaki yaparak mağazada satış elemanı olarak çalıştım. Akşanlari dershaneye gittim.
2 yıl da özel okulda çalıştıktan sonra zor bela bu sene calismamaya ikna ettim. Çalışırken ders olmuyor.(işsizlik maaşım olmazsaydi kabul etmezdi gerçi)
Şimdi de bazen beni içe kapanık olmakla suçluyor. Artık sabredemiyorum. Annene beni bu şekilde yetiştiren sensin, beni hicbir zaman desteklemedin, diyorum( Annen evlenmemi istiyor ara ara evde kaldın evlen artık muhabbeti yapıyor. Ben de sosyallesmene yeni insanlar tanımama izin vermedin, çocukluğum gençliğim senin yüzünden hep koru geçti, hiçbir şey anlamadim, diyorum. Ve şu anda onu çok sevmene rağmen suçluyorum.
Kuzenim 16 yaşında sosyal medyadan görüyorum her yere gidiyor. Çok mutlu.. Kıskanmıyorum ama ister istemez kendinle kiyasliyorum.
25 yaşındayım. Gencim biliyorum ama her şeyim elimden gitmiş gibi... Dertlerle, sıkıntılarla, aşırı kurallarla büyüdüm, halen daha büyümekteyim...
Öncelikle bu yeni ortaya çıkan bir konu değil. 25 yaşındayım.Yıllarca içimde var olan bu aralar sık sık yüzleştiğim canımı sıkan bir konudan bahsetmek istiyorum.
Başlıktan da anladığınız gibi konu annem... Çok fedakârdır. Kardeşlerime ve bana çok düşkün. Annemi çok da seviyorum...
Bizi yetiştirirken çok zorluklar yaşadı.Babam evi terk edip gittiğinde bize annem baktı. Annemle beraber zir günler geçirdik. Annem bu yüzden müdür bilmem kardeşlerime özellikle de bana karşı aşırı kuralcı ve koruyucu bir şekilde davrandı.
Küçükken bile elalem size ne der diye bir psikolojiyle büyüttü. Öyle ki misafirlikteyken yemek yiyemezsin, tuz isteyemezdim. Ona rağmen eve gelince kızardı. Kendime ait odam yoktu ben de gömme vitrin gibi bir yere sandalye koyup kendime çalışma masası yapmıştım. Orayı da izinsiz bozmuştu
(Lise mezuniyetimde o zamanlar çok hoş mavi bir elbise almıştım. Onu bile eleştirdi, bağırdı... Kısa çok pahalı diye... Halbuki 35 tl 'ye harçlıklarını biriktirerek almıştım. Ben ağlaya ağlaya mezuniyetime gittim.
Derken üniye gittim. Hiçbir sosyal etkinliğe izin vermedi. (gizli bir şey yapamıyorum ahh su vicdanım
( Übiversite mezuniyetime gelmedi. O kadar ısrar etmeme rağmen. Maddiyatı sıkıntı olarak gösterdi. Az çok birikimi vardı, isteseydi çok rahat gelirdi. Okuduğum şehir, annemin şehrine 3 saat uzaklıktaydı.KPSS'ye bir yıl evde hazırlanayım anne dedim, izin vermedi. Çalışacaksın dedi. Öğretmenim ilk yıl iş bulamadım. Zorla emri vaki yaparak mağazada satış elemanı olarak çalıştım. Akşanlari dershaneye gittim.
2 yıl da özel okulda çalıştıktan sonra zor bela bu sene calismamaya ikna ettim. Çalışırken ders olmuyor.(işsizlik maaşım olmazsaydi kabul etmezdi gerçi)
Şimdi de bazen beni içe kapanık olmakla suçluyor. Artık sabredemiyorum. Annene beni bu şekilde yetiştiren sensin, beni hicbir zaman desteklemedin, diyorum
( Annen evlenmemi istiyor ara ara evde kaldın evlen artık muhabbeti yapıyor. Ben de sosyallesmene yeni insanlar tanımama izin vermedin, çocukluğum gençliğim senin yüzünden hep koru geçti, hiçbir şey anlamadim, diyorum. Ve şu anda onu çok sevmene rağmen suçluyorum.Kuzenim 16 yaşında sosyal medyadan görüyorum her yere gidiyor. Çok mutlu.. Kıskanmıyorum ama ister istemez kendinle kiyasliyorum.
25 yaşındayım. Gencim biliyorum ama her şeyim elimden gitmiş gibi... Dertlerle, sıkıntılarla, aşırı kurallarla büyüdüm, halen daha büyümekteyim...
