Üniversite mezunu bir insan olarak, neden hala annenizin onayını almak için bu kadar çaba gösteriyorsunuz?Herkese iyi geceler. Çok uzatmadan anlatmaya çalışacağım. Yeni mezun olmuş ingilizce öğretmeniyim. Şu anda part tİme çalışıyorum malum atama durumları vs. hala belli olmadı. Kpss puanım ise çok ortalama bir puan. Atanabilmem tamamen atama sayısına bağlı. Bunlar dışında ben üniversiteden beri kabin memuru olmak istiyorum çünkü karakterimin bu mesleğe daha uygun olduğunu düşünüyorum. Bu benim en büyük hayalim fakat anneme bunu bir türlü anlatamıyorum. Kısa zaman önce türk hava yollarının mülakatına girdim fakat son aşamada elendim. Şu anda benim asıl istediğim şirket ilan açtı. Eğer burada çalışırsam istediğim bir şehir var ve o şehirde yaşama imkanım var. Ne desem annemi ikna edemiyorum. Henüz babama söylemedim çünkü tüm aşamaları geçip söylemek istiyorum. Thyden elendiğim için ne tepki verir bilmiyorum. Annem ise sürekli onun istediği hayatı yaşamamı istiyor. Ben onu da anlamaya çalışıyorum ama onun istediği olursa ben mutsuz olacağım, bunu biliyorum. Onun istediği hayatı yaşamazsam içten içe benim asla arkamda durmayacağını biliyorum. Hep onun desteğinin eksikliğini hissediyorum ve ona artık dert anlatmaktan çok yoruldum. Sürekli cesaretimi kırmasından çok yoruldum. Bütün gün iyi davrandım çok güzel vakit geçirdik, akşam yine kalbimi kırdı bu konuyla ilgili. Kötü bir şey de istemiyorum ki. Sevdiğim istediğim işi yapmak, istediğim şehirde yaşamak, kendi ayaklarımın üstünde durmak istiyorum ve denemeden bunu bilemem. Sizce ne yapmalıyım? Siz olsanız nasıl davranırdınız?
Çok haklısınız. Küçüklükten beri gelen bir durum bu. Çoğu zaman kendi istediklerimi yapsam bile içten içe ailemi de mutlu etmeye çalıştım. Birde yaşadığım durumlar var. Annem hep soğuktu bana. Bilmiyorum nasıl anlatsam ama hep eksik hissettim onun verdiği sevgiyi. Benim çok hassas olduğum konularda bana söylediği o kadar ağır şey oldu ki. Maalesef ne kadar büyüsem de kolay kolay unutamıyorum bunları. Eğer bu süreç olumlu olursa ne yaparım hiç bilmiyorum. Çok istediğim bir şeyin mutluluğunu bile sırf onların tepkisi yüzünden gölgelemiş olacağım. Gerekirse annemi karşıma alacak cesareti bulmam gerekecek.Üniversite mezunu bir insan olarak, neden hala annenizin onayını almak için bu kadar çaba gösteriyorsunuz?
Sorun iş değil ki, eksik hissettiğiniz sevgi ya da deger görme isteğini sizin için hayati bir konuda ondan takdir gorucem arzusuyla hayatınızı inanılmaz etkileyecek diyaloglara giriyorsunuz. Belki yaptığınızın bu olduğunu fark etmiyorsunuz bile ancak içten içe onay alma isteğiniz nedeniyle aslında tam olarak bunu yapıyorsunuz.
Net olmayan konular için, daha ise girip gitmeyeceğiniz belli değilken hayallerinizi bu derece annenize dahi anlatmaniz doğru değil.
O hedefin gerçek olmasını gerçekten isteyen kişi anne dahi onu kötü etkilediği için anlatmaz ona ve sonuç olursa o zaman yeri gelir tartışır ama istediğini alır. Hayat bu, emin olun anne babalar dahi ben dusunememisim diyip hatalarının üstünden hızlıca geciverip istediğin şey için diretseydin diyecek eğer siz onlara senin yüzünden yapamadım derseniz.
O nedenle o işi gerçekten istiyorsanız buna odaklanıp, süreci sır gibi saklayın. Anneniz ile olan kişiler diğer problemleriniz ve ondan takdir görme isteğiniz için de konuyla alakalı kitaplar okuyup, ana sorun olarak gördüğünüz diğer şeyler üzerine birlikte tartışın daha verimli olur. Ama bu şekilde devam ederseniz üzülen siz olursunuz, yapmayın.
Yorumunuz beni güldürdü gerçekten. Çok teşekkür ederim. Lütfen kızınıza ne yaparsa yapsın, nasıl olursa olsun arkasında olacağınızı hissettirinAnnen kendi hayatını dilediği gibi yasayabilir, bu yasa kadar da yasamis, bu senin hayatin, gdgdgdg böyle yazmak cogzel, kızım büyüsün görücem hibiminhimini
İşin komik yanı annemin istediği gibi atanıp öğretmenlik yapsam yine başka şehirde olacağım. Belki hiç mutlu olmayacağım, istemeyeceğim bir yerde. Ben hayatımı mutsuz bir şekilde devam ettirirken bir anne olarak o mutlu olabilecek mi acaba?öncelikle umarım kendi yolunuzu çizebilirsiniz, bence annesinin gözünde kimse 4/4lük değil. bu yüzden istediğiniz hayatı yaşamaktan vazgeçmeyin. aslında benim annem de bahsettiğiniz gibi, genelde benim istediğim şeyler için ona mantıklı gelmediyse hevesimi kırmaktan çekinmez. biz de her kararımızda arkamızda destek olmayacağını bildiğimiz için biraz özgüvensiz yetişmişiz diye düşünüyorum. benimle sosyal bir çevrede tanışıp, konuşsanız çok özgüvenli zannedersiniz fakat küçüklükten kalma bir onay alma ihtiyacım mevcut. umarım sınırları çekmeyi becerebilir ve mutlu olursunuz
aslında istediğini yapıp "ben böyle mutluyum" demekte bitiyor iş. sonrasında lafta söylese mecbur kabullenecek başka çaresi yok. bazı anneler çocuklarının onlardan bağımsız bir birey olduğunu ve büyüyüp kendi kararlarını alabileceğini kabullenmekte zorlanıyor maalesef.İşin komik yanı annemin istediği gibi atanıp öğretmenlik yapsam yine başka şehirde olacağım. Belki hiç mutlu olmayacağım, istemeyeceğim bir yerde. Ben hayatımı mutsuz bir şekilde devam ettirirken bir anne olarak o mutlu olabilecek mi acaba?
Bir tane hayatiniz var ve bu hayati sadece bir kez yasayacaksiniz. Anne bile olsa farketmez. Kimsenin sozunu dinlemeniz gerekmiyor. Annenizin de babanizin da sizin tercihlerinize saygili olmasi zorunlu. Anlamiyorlarsa, siz yine bildiginiz gibi yapin. Bir gun anlarlar.Herkese iyi geceler. Çok uzatmadan anlatmaya çalışacağım. Yeni mezun olmuş ingilizce öğretmeniyim. Şu anda part tİme çalışıyorum malum atama durumları vs. hala belli olmadı. Kpss puanım ise çok ortalama bir puan. Atanabilmem tamamen atama sayısına bağlı. Bunlar dışında ben üniversiteden beri kabin memuru olmak istiyorum çünkü karakterimin bu mesleğe daha uygun olduğunu düşünüyorum. Bu benim en büyük hayalim fakat anneme bunu bir türlü anlatamıyorum. Kısa zaman önce türk hava yollarının mülakatına girdim fakat son aşamada elendim. Şu anda benim asıl istediğim şirket ilan açtı. Eğer burada çalışırsam istediğim bir şehir var ve o şehirde yaşama imkanım var. Ne desem annemi ikna edemiyorum. Henüz babama söylemedim çünkü tüm aşamaları geçip söylemek istiyorum. Thyden elendiğim için ne tepki verir bilmiyorum. Annem ise sürekli onun istediği hayatı yaşamamı istiyor. Ben onu da anlamaya çalışıyorum ama onun istediği olursa ben mutsuz olacağım, bunu biliyorum. Onun istediği hayatı yaşamazsam içten içe benim asla arkamda durmayacağını biliyorum. Hep onun desteğinin eksikliğini hissediyorum ve ona artık dert anlatmaktan çok yoruldum. Sürekli cesaretimi kırmasından çok yoruldum. Bütün gün iyi davrandım çok güzel vakit geçirdik, akşam yine kalbimi kırdı bu konuyla ilgili. Kötü bir şey de istemiyorum ki. Sevdiğim istediğim işi yapmak, istediğim şehirde yaşamak, kendi ayaklarımın üstünde durmak istiyorum ve denemeden bunu bilemem. Sizce ne yapmalıyım? Siz olsanız nasıl davranırdınız?
Herkese iyi geceler. Çok uzatmadan anlatmaya çalışacağım. Yeni mezun olmuş ingilizce öğretmeniyim. Şu anda part tİme çalışıyorum malum atama durumları vs. hala belli olmadı. Kpss puanım ise çok ortalama bir puan. Atanabilmem tamamen atama sayısına bağlı. Bunlar dışında ben üniversiteden beri kabin memuru olmak istiyorum çünkü karakterimin bu mesleğe daha uygun olduğunu düşünüyorum. Bu benim en büyük hayalim fakat anneme bunu bir türlü anlatamıyorum. Kısa zaman önce türk hava yollarının mülakatına girdim fakat son aşamada elendim. Şu anda benim asıl istediğim şirket ilan açtı. Eğer burada çalışırsam istediğim bir şehir var ve o şehirde yaşama imkanım var. Ne desem annemi ikna edemiyorum. Henüz babama söylemedim çünkü tüm aşamaları geçip söylemek istiyorum. Thyden elendiğim için ne tepki verir bilmiyorum. Annem ise sürekli onun istediği hayatı yaşamamı istiyor. Ben onu da anlamaya çalışıyorum ama onun istediği olursa ben mutsuz olacağım, bunu biliyorum. Onun istediği hayatı yaşamazsam içten içe benim asla arkamda durmayacağını biliyorum. Hep onun desteğinin eksikliğini hissediyorum ve ona artık dert anlatmaktan çok yoruldum. Sürekli cesaretimi kırmasından çok yoruldum. Bütün gün iyi davrandım çok güzel vakit geçirdik, akşam yine kalbimi kırdı bu konuyla ilgili. Kötü bir şey de istemiyorum ki. Sevdiğim istediğim işi yapmak, istediğim şehirde yaşamak, kendi ayaklarımın üstünde durmak istiyorum ve denemeden bunu bilemem. Sizce ne yapmalıyım? Siz olsanız nasıl davranırdınız?
bu yorumunuz bana da yol gösterdi . aynı sıkıntıyı annemle ben de yaşıyorum . Çalışıyorum şuanda , ama herşey kendi istediği gibi olsun istiyor . İnsanları yönetemediğinde kriz geçirip saldırıya geçiyor, tartışma çıkarıyor. ben artık kendi bilidğimi okuyorum.. ama bu kadar tartışma da yoruyor insanı..Üniversite mezunu bir insan olarak, neden hala annenizin onayını almak için bu kadar çaba gösteriyorsunuz?
Sorun iş değil ki, eksik hissettiğiniz sevgi ya da deger görme isteğini sizin için hayati bir konuda ondan takdir gorucem arzusuyla hayatınızı inanılmaz etkileyecek diyaloglara giriyorsunuz. Belki yaptığınızın bu olduğunu fark etmiyorsunuz bile ancak içten içe onay alma isteğiniz nedeniyle aslında tam olarak bunu yapıyorsunuz.
Net olmayan konular için, daha ise girip gitmeyeceğiniz belli değilken hayallerinizi bu derece annenize dahi anlatmaniz doğru değil.
O hedefin gerçek olmasını gerçekten isteyen kişi anne dahi onu kötü etkilediği için anlatmaz ona ve sonuç olursa o zaman yeri gelir tartışır ama istediğini alır. Hayat bu, emin olun anne babalar dahi ben dusunememisim diyip hatalarının üstünden hızlıca geciverip istediğin şey için diretseydin diyecek eğer siz onlara senin yüzünden yapamadım derseniz.
O nedenle o işi gerçekten istiyorsanız buna odaklanıp, süreci sır gibi saklayın. Anneniz ile olan kişiler diğer problemleriniz ve ondan takdir görme isteğiniz için de konuyla alakalı kitaplar okuyup, ana sorun olarak gördüğünüz diğer şeyler üzerine birlikte tartışın daha verimli olur. Ama bu şekilde devam ederseniz üzülen siz olursunuz, yapmayın.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?