annemin küçük kızı...

el kadar bebeyi paketlettin ya...:mymeka::mymeka:
teyzeye bak...aman kalsın canım mersi...:emir_bebek:
ütülüye bırakıp çıkmak bile daha az tehlikeli göründü gözüme...:roflol::roflol:

:roflol::roflol: paketletirim yavrimmm ne olcak...kaydirigubbakcemile5

Zaten sana o zamanda en büyük destek ütülü olacak ibretim güzelim...kimseyi degil birtek onu isteyeceksin yaninda....:delphin:
 
ayy betty naptın sen senağlama
dünden beri annemi özlediğim için ağlıyorum zaten
biz aynı şehirdeyiz ama bende hafta 1 ancak görüyorum annemi
bu günlerde ona nedense daha çok ihtiyacım var
sabahları sanki bana sesleniyormuş gibi sesini duyup gözlerimi açıyorum
anne ne güzel bişey yaa
her yaşta 100 yaşına gelsede insan yinede anneye ihtiyacı var
allahım kimseyi anasız babasız bırakmasın :Saruboceq:
inan bende hep korkarım ya bişey olursa yetişemezsem diye
gece telefonumu yastığın altına koyarım kapatmam telefonumu
Allah korusun yaa düşünmek bile istemiyorum böyle şeyleri
ayy ağlıyorum yinee senağlama
allah acılarını göstermesin,gerekirse onlardan önce öleyimm senağlama
 
eski bir yazı be çıbığum...
hala aynı şeyleri hissetsem de sağlıklı olsun her gün sesini duyalım yeter...
Allahım acılarını göstermesin...
Annesaini kaybeden herkese de bol bol sabır versin inşallah...
 
Ben onbir yaşımdan beri özlüyorum ama kavuşamam sizin gibi :çok üzgünüm:
kıymetini bilin
 
çok geç gördüm ve ben şu an bu durumdayım
hala evlenmesem diye düşünüyorum
benimkine bi bahane bulsam geçerli bişey olsa
anneciğimin dizinin dibinde yaşlansam
ooooff dünya güzelim offf
karışığım zaten iyice dağıttı bu yazı beni:delphin:
 
akşam olmak üzere...artık eve gitme vaktim geliyor...birden içim doldu sanki...ağlayasım var ama burası bir devlet dairesi...hem ben kimsenin yanında ağlamam...kimse görmez gözyaşlarımı...güçlüyüm ben...herşeyin üstesinden gelirim sağlıklı oldukça...
bunları buraya neden yazıyorum bilmiyorum sadece içimden yazmak geliyor...düşünmeden...öylesine...
şimdi çıkıp evime gideceğim...özene bezene tüm eşyalarımı seçtiğim evime...kendi paramla aldığım tencerelerimde yemek pişirip aşık olduğum adamla birlikte yiyeceğim...sonra televizyonun karşısına geçeceğim...o paraya sahip olmak için aylarca çalıştım...bir fen lisesi mezunu olan ben tarih coğrafyayı bile eksiksiz yapıp kazandım...çok emek verdim çokk...ve şükürler olsun kimseye başımı eğmeden kazandım ekmeğimi...mutlumuyum...bilmem...annem çok yalvardı...kızım dönelim tayinini al diye...dönebiliyordum oysa bu çok kolaydı...ama ben yine zoru seçtim ideallerimin peşinden gideceğim dedim...kaldım burada...dinlemedim onu...şimdi evliyim...sabah uyandığımda görmekten çok mutlu olduğum bir adamla hem de...ama bir yarım eksik galiba...eskiden insanlar uğraşırlardı benimle...çünkü servise biner binmez telefon ederdim anne yemekte ne var diye...lütfen patates de kızart anne...çok canım çekti...çok korkuyorum ona bişey olacak ve ben yanında olamayacağım diye...okadar uzakki bana şuan...acı bir haber gelecek diye çok korkuyorum...neden bilmiyorum ama böyle hissediyorum...telefonla da konuşmak yetmiyor ki...o hep benim en iyi arkadaşım oldu...ben de onun küçücük akıllı kızı...büyümesemiydim acaba...içimde hissettiğim özlem okadar büyükki...artık dayanılmaz bir hal almaya başladı...
offff bunları buraya neden yazdım bilmiyorum...belki çok yalnızım...belki de ben hala annemin küçücük kızıyım...
annemmmm...çok özledim seni...


çok güzel,çok içten bir yazı bety,ellerin yüreğin dert görmesin...
Hele şu koyu harflerle işaretlediğim yer bana çalıştığım günleri hatırlattı,orada kendimi gördüm bi anda...:çok üzgünüm:
bende annemi çok özledim,çemkirmelerimizi bile özledim..
:çok üzgünüm:Şeniz
 
ouyy ne yani evlenince bende böyle mi olacam ben 6 yıldır annemin dibinden ayrılmadım okulu bıraktıgımdan beri çok zor olacak :((((
 
belki çok sıradan gelicek ama annenizin kıymetini bilin cancanlar benim annem rahmetli oldu ama ben onu çok ama çok özlüyorum...
canım çok güzel yazmışsın çok duygulandım:çok üzgünüm:
 
bir aylık evliydim o zaman...
kabus gibiydi herşey...eşimi de evimi de çok seviyordum ama acabalarım hiç bitmiyordu...baba evinden gelin çıkmadım ben...evlenene kadar da çok önemsemedim bunu...düğün olup bitince koydu...niye böyle yaptın diye...o bile günlerce kemirmişti beni...
ne bunalımdım ozaman...ne ağlaktım...
şimdi...mutluyum...çok şey kattı bana bu şehir, ben uzak olunca büyüdüm azıcık gülsümüm...azıcık büyüdüm...annem benim herşeyim, ömrüm o benim...beni ben yapan kadın...sahip olamadığı herşeyi önüme sunan kadın...
anne olamay gelince...olacağım Allah izin verirse...
şşttt...Ankaralı canlarım...sıkıştığımda yardım edecekseniz yapayım...
yalnızım burda ben ya...



Sevgi dolu bir annenin kızıyım...

Ve yumak bir kızın annesiyim...

Anlıyorum duygularını "anne olunca anlarsın" derdi canım anacığım evet şimdi daha iyi anlıyorum...

Keşkelerim fazla ama zamanı geri getiremiyorum...

Yılgınım, yorgunum, hassasım bu konuda herşeyi arkamda bırakıp çıkmak istediğim bir kapı var çıkamıyorum ahh gecenin bir yarısı dolmuştum yazınla taştım...

Neysem sen bebeğini doğur getir ben bakarım benim kızımla büyür giderler merak etme... Her türlü yardım ve desteği veririm...
 
akşam olmak üzere...artık eve gitme vaktim geliyor...birden içim doldu sanki...ağlayasım var ama burası bir devlet dairesi...hem ben kimsenin yanında ağlamam...kimse görmez gözyaşlarımı...güçlüyüm ben...herşeyin üstesinden gelirim sağlıklı oldukça...
bunları buraya neden yazıyorum bilmiyorum sadece içimden yazmak geliyor...düşünmeden...öylesine...
şimdi çıkıp evime gideceğim...özene bezene tüm eşyalarımı seçtiğim evime...kendi paramla aldığım tencerelerimde yemek pişirip aşık olduğum adamla birlikte yiyeceğim...sonra televizyonun karşısına geçeceğim...o paraya sahip olmak için aylarca çalıştım...bir fen lisesi mezunu olan ben tarih coğrafyayı bile eksiksiz yapıp kazandım...çok emek verdim çokk...ve şükürler olsun kimseye başımı eğmeden kazandım ekmeğimi...mutlumuyum...bilmem...annem çok yalvardı...kızım dönelim tayinini al diye...dönebiliyordum oysa bu çok kolaydı...ama ben yine zoru seçtim ideallerimin peşinden gideceğim dedim...kaldım burada...dinlemedim onu...şimdi evliyim...sabah uyandığımda görmekten çok mutlu olduğum bir adamla hem de...ama bir yarım eksik galiba...eskiden insanlar uğraşırlardı benimle...çünkü servise biner binmez telefon ederdim anne yemekte ne var diye...lütfen patates de kızart anne...çok canım çekti...çok korkuyorum ona bişey olacak ve ben yanında olamayacağım diye...okadar uzakki bana şuan...acı bir haber gelecek diye çok korkuyorum...neden bilmiyorum ama böyle hissediyorum...telefonla da konuşmak yetmiyor ki...o hep benim en iyi arkadaşım oldu...ben de onun küçücük akıllı kızı...büyümesemiydim acaba...içimde hissettiğim özlem okadar büyükki...artık dayanılmaz bir hal almaya başladı...
offff bunları buraya neden yazdım bilmiyorum...belki çok yalnızım...belki de ben hala annemin küçücük kızıyım...
annemmmm...çok özledim seni...

canımmmmmmmmmmmmm annesinin minik ve şeker kızısın sen tabi ki hep te öyle olacaksın. evlendim annem 10 dakikalık mesafede yaşıyor ama seninkilerden farklımı duygularım belki biraz daha az. yakınlığın verdiği kuvvetle...:1hug:
ama o duygu hep var içimde acaba evlenmeyip hep annemin dizinin dibindemi kalsaydım diye. ama kocamıda çok seviyorum. gülüm benim güzel gözlü ceylanım çok özlemişsindir anneni eminim git biraz anneni gör derim en azından bir hafta sonu için. biliyorum yetmez 1 sene kalsanda yetmeyecektir zaten en azından bi koklarsın kokusunu içine çekersin :teselli:
 
Back
X