Rica ederim ama lütfen lafta kalmasın . Psikolojik yardım almak ayıp değil günah değil. İnanın hayata bakış açınız bile değişecek. Hem travmaları çözdükçe geçmişe olan kininiz de gidecek . Şimdiden size başarılar diliyorum . Yolunuz uzun mu sürer kısa mı bilemiyorum ama bu yolculuğun sonu güzellikler getirsin size de ailenize de
İyiki varsınız..Sizin hayatınızdan da güzellikler hiç eksik olmasın..
Destek aldığınızda nefes alacaksınız tekrar. Kara bulutlar dağılacak. Biraz zaman, çaba ve sabır ile başarırsınız. Önce kendiniz sonra evlatlarınız için bunu yapın. Destek isterseniz buradayız.
Bana tepki veren annelerden biri şeytan diğeri iğrenç anne dedi bana..Bunun nesini anlamamı bekliyorsunuz benden..üste çıkmak ne demek..siz beni anlamamışsınız ki..
Zekanızı hayran kalmamak elde değil..Evet önce kaçtım sonra geri geldim..Yakaladınız beni bravo..Şak şak şak..
Şiddet kendi başına iğrenç veya şeytanca değil mi?
Yorum yazarken beyninizi kullanın..Ben neredeyim siz nerdesiniz..Hey Allah'ım yaa
Enerjinizi olumsuzluklara ya da sizi şu an anlayamayacak kişilere kendinizi anlatmak için harcamayın. Değişmek istiyorsunuz enerji lazım olacak size. Niyetinizi ettiniz. Her şey düzelecek öyle düşünün. Bebeğiniz küçük. Uyuyup dinlenin çünkü uykusuzluk da gerginlik yapar insanda. Süreçle ilgili gelip buraya yazarsınız. Başkalarına da ışık olursunuz.
Şiddet iğrenç ve şeytanca dediğiniz gibi olsun..Peki psikolojik destek tavsiye edilen anneye bu tarz yaklaşım ne kadar doğru sizce..
Teşekkür ederim sonunda aynı dili konuşabileceğim insanlar olması ne güzel..minnettarım..
Peki kendinden güçsüzlere hele bebeklere davranış bicimin nedir tatlım?
Anlayamadığınız nokta şu arada bir fark yok. Bunu hakeret sayıp şahsınız üzerinden kabullenemiyorsunuz fakat şahsınız üzerinden değerlendirmek yerine uyguladığınız hareketin aslı bu ve bu şekilde damgalalıyor sizi. Yani bu iğrençliğin sahibi sizsiniz. Kimse size hakeret etmiyor. Çirkin olan bir hareketin tanımı ne ise sahibine telaffuz ediyor. Bende size tedavi önerenlerdenim. Ve hiç bir yavruyu şiddete maruz büyümesini istemem. Hakeret olarak algıladığınız şeyleri uyguluyor olmanız çok üzücü.
Yorumunuz için teşekkür ederim..Yapıcı üslubunuz için de..Yaşadıklarınıza çok üzüldüm..insaAllah Rabbim utandırmasın başardığımı burada paylaşacam..Konu sahibi öncelikle bu hikayede en çok o yavruya üzüldüm. Ne sen ne bir başkası en çok o masuma.
Buraya konu açtığına göre hala kalbinde bir yerde merhamet ve vicdan var biliyorum.
Çünkü benim annem döver birde aç bırakırdı. Aklımın erdiği saniyeden beri onunla ilgili güzel olan herşeyi silmiş zihnim. Zaten yoktu sanki.
Sadece şiddet uyguladığı ve yaşattıkları geliyor aklima. Ondan tüm kalbimle nefret ediyorum. Öyle nefret ediyorum ki onun hep kötü kalmasını ona acımayı dahi istemiyorum.
Bebeğim 9 aylik. İlk 3 ay o travmalar yüzünden zindan oldu günlerim. Ondan yine nefret ettim. Çocuğumu kabullenemedim.
Annemin senin anneliğini de görürüz. Benim tırnağım olamazsin. Evlen kocan kapiya koyar. G*tveren orospu vs. gibi milyon şey duydum.
Ne oldu yıllar geçti gücü yetmeyince bende bana kaldırdığı eli itince bu sefer diline vurdu. Asla düzelmedi asla.
Şuan türlü psikolojik sorunlarla uğraşan biri oldu. Mide kalp bir sürü hastalığı var. Kendini yedi bitirdi yillarca.
Ben mi ? Ben 28 senedir hala onun açtığı yaraları sarmaya çalışıyorum. Bebeğime karşı uykusuzluk açlık tuvalet ihtiyacimdan öfkelenip kızıyorum bazen sonra sarilip ağlıyorum.
Ona vurmadim, vuracak kadar sinirim bozuldu ama 30 sn birakip onu yan odaya gidip kendimi topladim. Sadece 30 sn tamamen duygumu değiştirdi döndüğümde bana bi gülerdi allahim koklaya koklaya öperdim yavrumu.
Şükür o zor zamanlar geçti simdi de insanız kızdığım yapma dediğim oluyor ama öyle bir ayarla ki. Bana bakip gülüyor sıpam kizdigimi bile anlamiyor
Bak 3 yaş ya inan unutmaz yavrun, silkelen kendine gel benim annem gibi bir anne olma. Bendeki yerini bilsen annemin gider evladinin ayağının altını öperdin.
Keşke benim annemde senin gibi pişman olsaydı keşke 3 yaş değil 10 yaşa kadar dövseydi sonra bana pişmanlığını öyle sevgisiyle hissettirseydi. Ben bugün yaralarımı daha kolay kapatabilirdim. Annem de zor hayat yaşamış onu anlıyorum affediyorum. Benim için çabaladı ve geç de olsa hatasından döndü diyebilseydim.
Annemi aramıyor sormuyorum, hastalanıyor merak etmiyorum, etsem de içim midem almıyor, numarasini gördüğümde dahi elim ayağım titiriyor. Yapma böyle bir anne olma ilerde yapayalniz kaldığında pişman olacaksin.
Lütfen yapmayın. Gerekirse gidin destek alın ama aynı şeyleri kızınıza yaşatmayın. Minicikler onlar. Sizin canınızdan birer parça. Bakın belki bir hata yapmış olabilirsiniz. Bunu kabullenmek de en büyük başlangıç. Siz anneniz değilsiniz. Ve olmayacaksınız eminim. Bundan sonrası için herşey güzel olabilir. Lütfen gidip bir doktordan destek alın.
