Annemin sevgisini göstermemesi

neisimyapsambilemedim · 29 Ağustos 2023

Merhaba arkadaşlar daha önce bir başlıkta yakın arkadaşımın olmadığından bahsetmiştim. Yalnız hissediyordum. Ve evlendikten sonra bu hissiyatım çok daha arttı ağlama krizleri vs olunca eşimin ısrarıyla bir terapiye başladım. Gitme sebebim tamamen arkadaş eksikliği hissetmemdi. Ama konu tamamen annemle ilgiliymiş bunu öğrendim. Evin tek kızıyım annemle aramız kötü değil ama soğuk. Mesela çocukluğuma dair annemle ilgili hatırladığım hiç bir şey yok. Beni sevdiğini söylediğini öptüğünü sarıldığını hiç hatırlamıyorum. Sevdiğini biliyorum illaki seviyordur. Ama gösterme konusunda sıfır. Hala öyle. Hiç hatırlamıyorum ki bana halimi hatrımı sorduğunu bir derdimin olup olmadığını sorduğunu hiç hatırlamıyorum. İçten sarılıp kızım falan dediğini de.. evlendim düğün sonrası uğurlarken bile sarılmadı benimle hiç konuşmadı. Evime de öyle çok istekli gelmez misafir falan çağırdığımda gelir sadece. Asosyal bir insan da değil arkadaşları var sürekli beraber oturur vakit geçirirler. Belki diyeceksiniz ki hiç olmayabilirdi bu da dert mi diyeceksiniz. Ama lütfen derdimi küçümsemeyin çünkü şuan içimde büyük bir boşluk hissediyorum. Var evet çok şükür Allahım başımdan eksik etmesin. Var ama yok gibi olması da insanda yaralar açabiliyormuş böyle. Arkadaşlıklarımın da sorunlu olması benim onlara bağlılık duymamdan kaynaklanıyormuş. İnsanlara gereğinden fazla değer vermemde çocukluğumda anneden yeterli sevgiyi göremememden kaynaklanıyormuş.
Hayatım boyunca böyle mutsuz bir insan olmamam ve bunları aşabilmem için annemle konuşmam yüzleşmem gerekiyormuş. Ama bu bana inanılmaz zor geliyor. Hem bir şeylerin değişmeyeceğine eminim hem de annemi üzmek istemiyorum.(bu konuları konuşurken inanılmaz ağlıyorum ve buna engel olamıyorum, annemlerde bu şekilde konuşursam üzüleceğinden korkuyorum) Bu zamana kadar böyle gelmiş böyle gitsin diyorum. Ama doktora göre eğer konuşmazsam ömrüm boyunca bu sorunumu aşamayacağım. Konuştuğumda annem düzelsin diye değil sadece benim bunu onunla konuşmuş olmam için konuşmam gerekiyormuş. Annemle şuan aram kötü değil, konuşuyoruz bir problem yok gibi. Sadece ben böyle bir sorun yaşıyorum içten içe. Hiç haberi yok. Siz olsanız konuşur muydunuz? Ne derdiniz?

Sumak · 29 Ağustos 2023

Her anne çocuğunu sevecek diye bir şey yok ki. Anneniz gösteremiyor değil, sizi sevmiyor bence sizde kendinizi uzak tutun. Boşu boşuna size eksiklik hissettirip enerjinizi düşürüyor.

Magrat · 29 Ağustos 2023

neisimyapsambilemedim .!.:
annem düzelsin diye değil sadece benim bunu onunla konuşmuş olmam için konuşmam gerekiyormuş.

Bu doğru ve gerekli bir yönlendirme olmuş.
İçinizde kalmasın diye anlatmak, karşıdan bir beklentiye girmeden sadece döküp rahatlamak. "Anne sen beni hayat boyu bi şevkatle okşamadın, bana kızım diyip sarılmadın" diye bunları sesli kelimelere dökmeniz iyi gelecektir.
Muhtemelen kendisi de sevgi nedir bilmiyor, sevgi şevkat göstermek nedir öğrenmemiş, muhtemelen kendisini de tam böyle bir ana-baba büyütmüş ve ailesinden böyle görmüş.

İşte herkes çocuk doğurmasın diyoruz, dilimizde tüy bitti artık.
Ama herkes doğuruyor anasını satayım.

N e v a · 29 Ağustos 2023

Bence konuşmak yerine, içinizi tam anlamıyla döktüğünüz bir mektup yazın.. Karşısında konuşurken iyi ifade edemeyebilirsiniz kendinizi

KIR PAPATYASII · 29 Ağustos 2023

Annenizi kendi anneme benzettim . Anneme on sekiz yaşında sarılarak öperek sevmeyi öğreten benim . Sevgisiz olmadığını biliyorsanız belki gercekten sevgi gostermeyi bilmiyordur. Annaneniz nasıl bir anne şevkat gosterir miydi? Geçenlerde benzer bir çeşit kavga yaşadığımızda hayatında sayılı seni seviyorumlari dedi . Sevgi dilini bilmiyorlar malesef . Sizi sevmediğini dusunmuyorum

neisimyapsambilemedim · 29 Ağustos 2023

Sumak .!.:
Her anne çocuğunu sevecek diye bir şey yok ki. Anneniz gösteremiyor değil, sizi sevmiyor bence sizde kendinizi uzak tutun. Boşu boşuna size eksiklik hissettirip enerjinizi düşürüyor.

Yorumunuz için teşekkürler ancak ben böyle düşünmüyorum. Bence bir annenin çocuğuna vermesi gereken en temel ihtiyaç sevgidir. Enerjim düşüyor evet ama uzak kalma fikride beni üzüyor.

KIR PAPATYASII · 29 Ağustos 2023

Sumak .!.:
Her anne çocuğunu sevecek diye bir şey yok ki. Anneniz gösteremiyor değil, sizi sevmiyor bence sizde kendinizi uzak tutun. Boşu boşuna size eksiklik hissettirip enerjinizi düşürüyor.

Keşke böyle demeseydiniz. Belki gerçekten sevgi gostermeyi bilmeyen sevdiğini göstermekten utanan biridir

neisimyapsambilemedim · 29 Ağustos 2023

PrimulaBaggins .!.:
Bu doğru ve gerekli bir yönlendirme olmuş.
İçinizde kalmasın diye anlatmak, karşıdan bir beklentiye girmeden sadece döküp rahatlamak. "Anne sen beni hayat boyu bi şevkatle okşamadın, bana kızım diyip sarılmadın" diye bunları sesli kelimelere dökmeniz iyi gelecektir.
Muhtemelen kendisi de sevgi nedir bilmiyor, sevgi şevkat göstermek nedir öğrenmemiş, muhtemelen kendisini de tam böyle bir ana-baba büyütmüş ve ailesinden böyle görmüş.

İşte herkes çocuk doğurmasın diyoruz, dilimizde tüy bitti artık.
Ama herkes doğuruyor anasını satayım.

Tamda söylediğiniz gibi büyümüş evet. Ama bende böyle büyümüş olmama rağmen ilerde çocuğum olduğunda böyle bir anne olmamayı seçen tarafta olmak istiyorum. Annemde bunu seçebilseydi keşke Bir yanım konuşmak istiyor bu şekilde ama bir yanımda aşırı çekiniyor. Çok teşekkür ederim yorumunuz için umarım konuşabilirim.

neisimyapsambilemedim · 29 Ağustos 2023

KIR PAPATYASII .!.:
Annenizi kendi anneme benzettim . Anneme on sekiz yaşında sarılarak öperek sevmeyi öğreten benim . Sevgisiz olmadığını biliyorsanız belki gercekten sevgi gostermeyi bilmiyordur. Annaneniz nasıl bir anne şevkat gosterir miydi? Geçenlerde benzer bir çeşit kavga yaşadığımızda hayatında sayılı seni seviyorumlari dedi . Sevgi dilini bilmiyorlar malesef . Sizi sevmediğini dusunmuyorum

Anneannemi hiç tanımadım maalesef. Ama bende sizin gibi sevgisini gösteremediğini düşünüyorum. Ne güzel siz sarılmayı öpmeyi başarmışsınız annenize. Ne mutlu size umarım seni seviyorumlar çok daha artar

Kostas · 29 Ağustos 2023

Sumak .!.:
Her anne çocuğunu sevecek diye bir şey yok ki. Anneniz gösteremiyor değil, sizi sevmiyor bence sizde kendinizi uzak tutun. Boşu boşuna size eksiklik hissettirip enerjinizi düşürüyor.

Bence bu konuda hassasiyet yaşayan birine bunu böyle söylemek hiç hoş değil. Üstelik ne konu sahibini ne annesini tanıyorsunuz, burda okuduğunuz 3-5 cümleden bunu çıkarmak doğru değil.

Kostas · 29 Ağustos 2023

Konu sahibi annenizin sizi sevmediğini düşünmüyorum. Sadece herkesin sevgisini gösterme şekli farklıdır. Bazıları dokunmayı çok sevmez, babam mesela hiç sarıldığını bilmem bana, ama beni çok sevdiğini başka davranışlarından bilirim.

OrangeKedi · 29 Ağustos 2023

neisimyapsambilemedim .!.:
Merhaba arkadaşlar daha önce bir başlıkta yakın arkadaşımın olmadığından bahsetmiştim. Yalnız hissediyordum. Ve evlendikten sonra bu hissiyatım çok daha arttı ağlama krizleri vs olunca eşimin ısrarıyla bir terapiye başladım. Gitme sebebim tamamen arkadaş eksikliği hissetmemdi. Ama konu tamamen annemle ilgiliymiş bunu öğrendim. Evin tek kızıyım annemle aramız kötü değil ama soğuk. Mesela çocukluğuma dair annemle ilgili hatırladığım hiç bir şey yok. Beni sevdiğini söylediğini öptüğünü sarıldığını hiç hatırlamıyorum. Sevdiğini biliyorum illaki seviyordur. Ama gösterme konusunda sıfır. Hala öyle. Hiç hatırlamıyorum ki bana halimi hatrımı sorduğunu bir derdimin olup olmadığını sorduğunu hiç hatırlamıyorum. İçten sarılıp kızım falan dediğini de.. evlendim düğün sonrası uğurlarken bile sarılmadı benimle hiç konuşmadı. Evime de öyle çok istekli gelmez misafir falan çağırdığımda gelir sadece. Asosyal bir insan da değil arkadaşları var sürekli beraber oturur vakit geçirirler. Belki diyeceksiniz ki hiç olmayabilirdi bu da dert mi diyeceksiniz. Ama lütfen derdimi küçümsemeyin çünkü şuan içimde büyük bir boşluk hissediyorum. Var evet çok şükür Allahım başımdan eksik etmesin. Var ama yok gibi olması da insanda yaralar açabiliyormuş böyle. Arkadaşlıklarımın da sorunlu olması benim onlara bağlılık duymamdan kaynaklanıyormuş. İnsanlara gereğinden fazla değer vermemde çocukluğumda anneden yeterli sevgiyi göremememden kaynaklanıyormuş.
Hayatım boyunca böyle mutsuz bir insan olmamam ve bunları aşabilmem için annemle konuşmam yüzleşmem gerekiyormuş. Ama bu bana inanılmaz zor geliyor. Hem bir şeylerin değişmeyeceğine eminim hem de annemi üzmek istemiyorum.(bu konuları konuşurken inanılmaz ağlıyorum ve buna engel olamıyorum, annemlerde bu şekilde konuşursam üzüleceğimden korkuyorum) Bu zamana kadar böyle gelmiş böyle gitsin diyorum. Ama doktora göre eğer konuşmazsam ömrüm boyunca bu sorunumu aşamayacağım. Konuştuğumda annem düzelsin diye değil sadece benim bunu onunla konuşmuş olmam için konuşmam gerekiyormuş. Annemle şuan aram kötü değil, konuşuyoruz bir problem yok gibi. Sadece ben böyle bir sorun yaşıyorum içten içe. Hiç haberi yok. Siz olsanız konuşur muydunuz? Ne derdiniz?

Konuşurdum. Doktorunuz bile demiş kendinizi rahatlatmak için konuşun diye. Biraz zorlayin kendinizi belki kirginliklarinizi anlatinca oh be diyeceksiniz. Degismesini tabii ki beklemeyin ama belki onun da hosuna gider, belki farkinda bile değil. O yüzden konuşun derim.

neisimyapsambilemedim · 29 Ağustos 2023

Kostas .!.:
Konu sahibi annenizin sizi sevmediğini düşünmüyorum. Sadece herkesin sevgisini gösterme şekli farklıdır. Bazıları dokunmayı çok sevmez, babam mesela hiç sarıldığını bilmem bana, ama beni çok sevdiğini başka davranışlarından bilirim.

Bir önceki yorumunuz; benim için hassas düşünceniz için çok teşekkür ederim öncelikle. Haklısınız herkes sevgisini farklı şekilde gösterir.

Mendilimde Kirmizim Var · 29 Ağustos 2023

neisimyapsambilemedim .!.:
Merhaba arkadaşlar daha önce bir başlıkta yakın arkadaşımın olmadığından bahsetmiştim. Yalnız hissediyordum. Ve evlendikten sonra bu hissiyatım çok daha arttı ağlama krizleri vs olunca eşimin ısrarıyla bir terapiye başladım. Gitme sebebim tamamen arkadaş eksikliği hissetmemdi. Ama konu tamamen annemle ilgiliymiş bunu öğrendim. Evin tek kızıyım annemle aramız kötü değil ama soğuk. Mesela çocukluğuma dair annemle ilgili hatırladığım hiç bir şey yok. Beni sevdiğini söylediğini öptüğünü sarıldığını hiç hatırlamıyorum. Sevdiğini biliyorum illaki seviyordur. Ama gösterme konusunda sıfır. Hala öyle. Hiç hatırlamıyorum ki bana halimi hatrımı sorduğunu bir derdimin olup olmadığını sorduğunu hiç hatırlamıyorum. İçten sarılıp kızım falan dediğini de.. evlendim düğün sonrası uğurlarken bile sarılmadı benimle hiç konuşmadı. Evime de öyle çok istekli gelmez misafir falan çağırdığımda gelir sadece. Asosyal bir insan da değil arkadaşları var sürekli beraber oturur vakit geçirirler. Belki diyeceksiniz ki hiç olmayabilirdi bu da dert mi diyeceksiniz. Ama lütfen derdimi küçümsemeyin çünkü şuan içimde büyük bir boşluk hissediyorum. Var evet çok şükür Allahım başımdan eksik etmesin. Var ama yok gibi olması da insanda yaralar açabiliyormuş böyle. Arkadaşlıklarımın da sorunlu olması benim onlara bağlılık duymamdan kaynaklanıyormuş. İnsanlara gereğinden fazla değer vermemde çocukluğumda anneden yeterli sevgiyi göremememden kaynaklanıyormuş.
Hayatım boyunca böyle mutsuz bir insan olmamam ve bunları aşabilmem için annemle konuşmam yüzleşmem gerekiyormuş. Ama bu bana inanılmaz zor geliyor. Hem bir şeylerin değişmeyeceğine eminim hem de annemi üzmek istemiyorum.(bu konuları konuşurken inanılmaz ağlıyorum ve buna engel olamıyorum, annemlerde bu şekilde konuşursam üzüleceğimden korkuyorum) Bu zamana kadar böyle gelmiş böyle gitsin diyorum. Ama doktora göre eğer konuşmazsam ömrüm boyunca bu sorunumu aşamayacağım. Konuştuğumda annem düzelsin diye değil sadece benim bunu onunla konuşmuş olmam için konuşmam gerekiyormuş. Annemle şuan aram kötü değil, konuşuyoruz bir problem yok gibi. Sadece ben böyle bir sorun yaşıyorum içten içe. Hiç haberi yok. Siz olsanız konuşur muydunuz? Ne derdiniz?

Benim annem de sizin anneniz kadar olmasa da sevgisini gösterebilen biri değildi.Hayal meyal birkaç sahne var aklımda beni sevdiği öptüğü ile ilgili.Tabi bir yerlere giderken vedalasirken falan sarilirdik ama mesela seni seviyorum dediğini hatırlamam hiç.O da annesinden öyle görmüş çünkü ben biraz da buna bağlıyorum.Ama terapistinizin dediği çok hoşuma gitti ve bende de bir aydınlanma oldu şu an.Acaba insanlara bu kadar değer verip hayal kırıklığına uğramamız bu sevgi eksikliğinden mi?çok mantıklı.Anneniz de sevgi gostermeyi öğrenmemiş bence.Sevmediginden değildir.

alfa1 · 29 Ağustos 2023

Sumak .!.:
Her anne çocuğunu sevecek diye bir şey yok ki. Anneniz gösteremiyor değil, sizi sevmiyor bence sizde kendinizi uzak tutun. Boşu boşuna size eksiklik hissettirip enerjinizi düşürüyor.

Bu konu ile ilgili travma boyutunda hassasiyet yaşayan birine asla söylenmemesi gereken şeyler bunlar, yorumunuz yardımcı olmanın tam aksine konu sahibini çok daha üzen bir dille yazılmış hiç hoş değil

KIR PAPATYASII · 29 Ağustos 2023

neisimyapsambilemedim .!.:
Anneannemi hiç tanımadım maalesef. Ama bende sizin gibi sevgisini gösteremediğini düşünüyorum. Ne güzel siz sarılmayı öpmeyi başarmışsınız annenize. Ne mutlu size umarım seni seviyorumlar çok daha artar

Teşekkür ederim bende tam problemleri çözemedim. Ama ben biraz sanırım tartışarak da olsa derdimi anlatıyorum . Şimdi kız kardeşlerime yaklaşımı farklı olmaya başladı . Toplumumuzda sevgi göstermek zayıflık ya da utanç verici olarak görüldüğü için büyüklerin yanında bile çocuk opulmuyor. Umarım sizde duzeltirsiniz

alfa1 · 29 Ağustos 2023

neisimyapsambilemedim .!.:
Merhaba arkadaşlar daha önce bir başlıkta yakın arkadaşımın olmadığından bahsetmiştim. Yalnız hissediyordum. Ve evlendikten sonra bu hissiyatım çok daha arttı ağlama krizleri vs olunca eşimin ısrarıyla bir terapiye başladım. Gitme sebebim tamamen arkadaş eksikliği hissetmemdi. Ama konu tamamen annemle ilgiliymiş bunu öğrendim. Evin tek kızıyım annemle aramız kötü değil ama soğuk. Mesela çocukluğuma dair annemle ilgili hatırladığım hiç bir şey yok. Beni sevdiğini söylediğini öptüğünü sarıldığını hiç hatırlamıyorum. Sevdiğini biliyorum illaki seviyordur. Ama gösterme konusunda sıfır. Hala öyle. Hiç hatırlamıyorum ki bana halimi hatrımı sorduğunu bir derdimin olup olmadığını sorduğunu hiç hatırlamıyorum. İçten sarılıp kızım falan dediğini de.. evlendim düğün sonrası uğurlarken bile sarılmadı benimle hiç konuşmadı. Evime de öyle çok istekli gelmez misafir falan çağırdığımda gelir sadece. Asosyal bir insan da değil arkadaşları var sürekli beraber oturur vakit geçirirler. Belki diyeceksiniz ki hiç olmayabilirdi bu da dert mi diyeceksiniz. Ama lütfen derdimi küçümsemeyin çünkü şuan içimde büyük bir boşluk hissediyorum. Var evet çok şükür Allahım başımdan eksik etmesin. Var ama yok gibi olması da insanda yaralar açabiliyormuş böyle. Arkadaşlıklarımın da sorunlu olması benim onlara bağlılık duymamdan kaynaklanıyormuş. İnsanlara gereğinden fazla değer vermemde çocukluğumda anneden yeterli sevgiyi göremememden kaynaklanıyormuş.
Hayatım boyunca böyle mutsuz bir insan olmamam ve bunları aşabilmem için annemle konuşmam yüzleşmem gerekiyormuş. Ama bu bana inanılmaz zor geliyor. Hem bir şeylerin değişmeyeceğine eminim hem de annemi üzmek istemiyorum.(bu konuları konuşurken inanılmaz ağlıyorum ve buna engel olamıyorum, annemlerde bu şekilde konuşursam üzüleceğinden korkuyorum) Bu zamana kadar böyle gelmiş böyle gitsin diyorum. Ama doktora göre eğer konuşmazsam ömrüm boyunca bu sorunumu aşamayacağım. Konuştuğumda annem düzelsin diye değil sadece benim bunu onunla konuşmuş olmam için konuşmam gerekiyormuş. Annemle şuan aram kötü değil, konuşuyoruz bir problem yok gibi. Sadece ben böyle bir sorun yaşıyorum içten içe. Hiç haberi yok. Siz olsanız konuşur muydunuz? Ne derdiniz?

Sevmez mi hiç mutlaka seviyordur hem de çok ama gösterme yolunu bilmiyor belli ki, benim annem de böyle ama ben konuştum hep içimde tutmadım tutamadım:) çok yol kat ettik şükür mutlaka konuşun

neisimyapsambilemedim · 29 Ağustos 2023

Bulutsuzluk Ozlemi07 .!.:
Benim annem de sizin anneniz kadar olmasa da sevgisini gösterebilen biri değildi.Hayal meyal birkaç sahne var aklımda beni sevdiği öptüğü ile ilgili.Tabi bir yerlere giderken vedalasirken falan sarilirdik ama mesela seni seviyorum dediğini hatırlamam hiç.O da annesinden öyle görmüş çünkü ben biraz da buna bağlıyorum.Ama terapistinizin dediği çok hoşuma gitti ve bende de bir aydınlanma oldu şu an.Acaba insanlara bu kadar değer verip hayal kırıklığına uğramamız bu sevgi eksikliğinden mi?çok mantıklı.Anneniz de sevgi gostermeyi öğrenmemiş bence.Sevmediginden değildir.

evet insanlara gereğinden fazla değer vermemiz bu sebepten olabiliyormuş. Ben de arkadaşlarıma inanılmaz değer verdim ve asla karşılığını almadım. Artık bıraktım değer görmediğim hiç kimseyle görüşmüyorum. Size de öneririm yorumunuz için de çok teşekkür ederim

-Gri- · 29 Ağustos 2023

Eşimin anneside böyle. Sadece askere giderken sarılmış. Bir kere oğlum dediğini duymadım sadece ismiyle seslenir, el gibi.

Kızım yok, oğullarım var ve ileride kimseye hakettiğinden fazla değer verip uzulmesinler diye sevgimizi hep gösteririz anne baba olarak. Kimse olmasa bile biz seni hep seveceğiz guvenini hissettiririz.

Annemizin yaşı kaç? Yaşı ileride olanlar da daha çok gözlemledim ben bu sevgiyi belli etmeme durumunu

Kallavi kurabiye · 29 Ağustos 2023

Annenizle ilişkinizin detaylarını elbette bilemeyiz.Ama yoklukları o kadar zor ki...Annemi kaybedeli bir yıl oldu.Bir gün göçüp gideceğini biliyoruz ama zamani geldiğinde bunu yaşamak bambaşka.Ne olduğunu anlamadan bir bakmışsın ki yok.İnanın sonrası derin bir boşluk oluyor.Belki sevgisini belli edemiyordur ama sizi seviyordur kendince.Hayatta geriye bakarak,geçmişte kalarak çok şey kaybediyoruz..

Annemin sevgisini göstermemesi

Üye

Tabiat ve hayvan tapıcısı.

Guru

Guru

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.

Üye

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.

Üye

Üye

Popüler Üye

Popüler Üye

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.

Üye

Aktif Üye

Üye

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.

Üye

Üye

Bayan pozitif 😄

Aktif Üye

Benzer Konular

Privacy & Transparency

Privacy & Transparency