Annem yıllardır süren huzursuzluğun,kavganın sonunda boşanma kararı aldı,babam istemese de ayrılmayı annem çok istiyor,ben de ayrılmalarını istemiyorum ama annem çok çektiği ve mutlu olmasını istediğim için sesimi çıkarmıyorum
Ama aklımda sürekli düşünceler var.belki artık kavga içinde olmucaz,asık surat görmücez,günlerce küslük olan huzursuz bir ortam olmucak ama ben hem annemi hem babamı ayrı ayrı düşünücem
Babam çok çektirmiş olmasına rağmen,biz çocukken bizle ilgilenmeyip ailesine ve arkadaşlarına düşkün olmasına rağmen,anneme iyi bir eş olmamasına ve sorumsuz olmasına rağmen ben yine de babam için üzülüyorum
Ev işi bilmez,yemek yapmayı bilmez,yarın öbür gün yaşlanıcak elden ayaktan düşücek,hasta olduğu zamanlar olucak yanında kim olucak diye sürekli düşünüyorum
Benim de çoçuğum var ya başka bir şehire gitmemiz gerekirse ya da şu an çalışıyorum evde yorgunluktan halim kalmıyor yani nasıl olucak
Babanda aklını başına alsaymış bunları düşünseymiş diyen olur haklı da ama işte ben yine de bir taraftan üzülüyorum,Kardeşim hiç üzülmüyor
Annem kendi işini kendi görür ki yarın öbür gün onu yanıma bile alırım ama babam?
Annesi babası boşananlar nasıl düzen kurdunuz,anneniz ve babanızla aranız nasıl,sorumluluklarınız?bana yol gösterir misiniz?
