Annemle problemim

edasvrli

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !
tek ayak cezası
Kayıtlı Üye
30 Ekim 2022
84
113
20
Merhaba, yasca küçük olduğumu düşündüğüm için ablalarım diye başlamak istiyorum ben 19 yaşında üniversite öğrencisiyim. Aile evinde kaliyorum ama çok mutsuzum. Annem benden hep şikayetçi her gün bir seylerimden sikayetci oluyor. Benim hakkımda asla güzel bir şey söylemiyor akrabalarımın yanında hep kötüleniyorum küçük bir kardeşim var ona bile beni şikayet ediyor kabul etmem gerekirse ben bi tik daginik biriyim ama bana bak surda sunu unutmuşsun derlerse hemen gidip alirim disari cikmam alkolum sigaram yok okuluma gider gelirim elimden geldigince ev islerinde yardım etmeye calisirim sessiz bir insanım odamda duruyorum genellikle. Mesela sofrayı toplamisimdir ama orada bir şeyi unutmusumdur ki gerçekten bu ara kafam çok dalgın derslerim çok agir annem hemen bak şunu bile koymamışsın diye bağırmaya başlıyor gidiyor kardeşime söylüyor bugün sikayet ettiginde gülerek başladı benim mesai dedim bana dedigi sey noldu zoruna mı gidiyor. Yahu zoruna gitmek ne demek anlamıyorum ne sarılıyor ne opuyor derslerin nasıl derdin var mı diye sormuyor sadece şikayet ediyor sadece birilerine beni bağıra çağıra şikayet ediyor küçük düşürüyor ağzından güzel söz duymuyorum artik yemek yapıyorum ofluyor pufluyor elimden alıyor öyle olmaz böyle olmaz tatlı yapıyorum yine dagitmissin her yeri diyor iç çekiyor moralim bozuluyor ozguvenim kalmadi sonra bana geliyor diyor her seye aliniyosun çok alingansin ama bir insana hiç güzel bir şey söylemeyip her gün bir seylerinden şikâyetçi olursan dayanamaz iki güzel şey duymaya hasret kaldım ben de saçım oksansin istiyorum kardeşimi öpmeye geliyor beni öpmeden gidiyor her ne kadar buyusem de canım yanıyor insanın her yaşta anne sicakligina ihtiyacı var napmaliyim bilmiyorum ben mi abartiyorum
 
Benimki de zamanında çok şikayet ederdi beni gerek kendi psikolojik sorunları gerekse benimde aşırı vurdum duymaz, dağınık hallerimle delirirdi. Allah var sevgisini fazla fazla gösterirdi benim gamsızlığıma da delirirdi. Şimdi ne ben dağınığım aksine roller değişti ben ona kızıyorum bunu mutfağa koy, dolaba koy diye :KK70: Yani biraz kendine de çeki düzen vermelisin. Hiç sevmemesi tabi ayrı bir durum o konuda değiştiremezsin.
 
Hiç ona sordunuz mu. Kardeşimi öpmeye geliyorsun beni neden öpmüyorsun ben sana ne yaptım ben de evladın değil miyim senin diye
Sordum, yine bağırarak küçücük çocuğu mu kiskaniyosun sen diye cevap aldım bir daha ağzımı acmadim
 
Cogu anne boyle inan ki. Bir de artik yetiskin yaslarina gelen insanlarin kendi duzenini kurma ihtiyaci oluyor. Bir evin icinde saglikli bir aile ortami insanın yalnizca kendi seçtiği eşi ve "cocuk" olan cocuklsriyla surdurulebiliyor. Cocuklar buyuyup yetiskin olunca ne onlar anne babaya eskisi jadar tahammul edebiliyor ne de aileler cocuklara, malesef. Kafana takmani gerektirecek bisey yok, he de geç ya. Ozguvenini falan yikmalik bisey yok cidden, cogu ailede durum bu. Bir gun kendi düzenini kurup ayrikacaksin nasil olsa
 
Cogu anne boyle inan ki. Bir de artik yetiskin yaslarina gelen insanlarin kendi duzenini kurma ihtiyaci oluyor. Bir evin icinde saglikli bir aile ortami insanın yalnizca kendi seçtiği eşi ve "cocuk" olan cocuklsriyla surdurulebiliyor. Cocuklar buyuyup yetiskin olunca ne onlar anne babaya eskisi jadar tahammul edebiliyor ne de aileler cocuklara, malesef. Kafana takmani gerektirecek bisey yok, he de geç ya. Ozguvenini falan yikmalik bisey yok cidden, cogu ailede durum bu. Bir gun kendi düzenini kurup ayrikacaksin nasil olsa
Artık her şeyimden şikayetçi olununca iğrenç her şeyi berbat yapan biri gibi hissetmeye başladım sığıntı gibiyim
 
Sanırım bir yaştan sonra ailelerle yaşanmıyor ya. Ben üniversiteyi bitirdiğim gibi kaçarak uzaklaşmıştım. Şimdi gideyim diye yalvarırlar. Gittiğimde de ayağıma gelir her şey. Sofrayı bile kaldırtmaz annem 🤣🤣🤣
Yatay gecisle başka şehir yolu görünüyor bana o zaman
 
Sordum, yine bağırarak küçücük çocuğu mu kiskaniyosun sen diye cevap aldım bir daha ağzımı acmadim
Bağırarak anlaşamazsınız burada siz biraz büyüklük yapıp sakinliği sürdürüp güzelce çalışmaya çalışın. Kıskanmak değil ama benim de ihtiyacım var ilgiye neden bana kızıyorsun dağınık olma konusunda dikkat ediyorum elimden geleni yapıyorum şeklinde ılımlı konuşarak annenizle iletişim kurmaya çalışın
Aynı evin içinde kalben uzak olmak iletişimsiz olmak insanı çok yorar. Ki öyle çok büyük ciddi bir sorun da yok aranızda anladığım kadarıyla ( hakaret şiddet vs.yok diye düşünüyorum)
 
Bağırarak anlaşamazsınız burada siz biraz büyüklük yapıp sakinliği sürdürüp güzelce çalışmaya çalışın. Kıskanmak değil ama benim de ihtiyacım var ilgiye neden bana kızıyorsun dağınık olma konusunda dikkat ediyorum elimden geleni yapıyorum şeklinde ılımlı konuşarak annenizle iletişim kurmaya çalışın
Aynı evin içinde kalben uzak olmak iletişimsiz olmak insanı çok yorar. Ki öyle çok büyük ciddi bir sorun da yok aranızda anladığım kadarıyla ( hakaret şiddet vs.yok diye düşünüyorum)
Zaten çok yoruluyorum çok üzülüyorum bana bir şey diyecekler diye odamdan bile çıkamıyorum
 
Artık her şeyimden şikayetçi olununca iğrenç her şeyi berbat yapan biri gibi hissetmeye başladım sığıntı gibiyim
Hayir hic alakasi yok. Ben de ayni boyleydim. Annem kötü bir anne de degil yani, bizi guzel yetistirdi cocuklugumuz guzel gecti falan, ama gel gor ki 17-18 i gecince aralar baya bozuldu. Herkesin her seyi birbirine batar oldu. Evlendim gittim benden iyisi yok su an. Ben evdeyken "neden onlara bu kadar iyi davraniyor da beni sevmiyor" dedigim kardeslerimle birbirlerini yiyorlar su an evde, cunku onlar da büyüdü. Bir çöplükte iki horoz olmaz hesabi, sen artik buyudun ve bir birey oldun. Baskasinin kurallari altinda yasamak zor geliyor sana. Annene de kendi kararlarını alan, kafasina gore yasamak isteyen biriyle yasamak zor geliyor boyle disa vuruyor
 
Dertli bir cocuk olmadığınız için annenize yaranamıyorsunuz. Bazı anneler böyle malesef sebebini anlamak güç bence sebebide olamaz. Dağınıklık tek başına bir anneyi bu kadar konuşturmaz. Bir cocuk için cok zor bu durum bende çok uğraştım ve ben evin yemek hariç bütün düzenini sağlardım. Evden taşındığınızda genelde kıymet bilinir. İsterseniz konuşun içinizdekileri belki anlar yada bir arkadaşına anlatın annenizin o söylesin annenize yanlışlarını.
 
Merhaba, yasca küçük olduğumu düşündüğüm için ablalarım diye başlamak istiyorum ben 19 yaşında üniversite öğrencisiyim. Aile evinde kaliyorum ama çok mutsuzum. Annem benden hep şikayetçi her gün bir seylerimden sikayetci oluyor. Benim hakkımda asla güzel bir şey söylemiyor akrabalarımın yanında hep kötüleniyorum küçük bir kardeşim var ona bile beni şikayet ediyor kabul etmem gerekirse ben bi tik daginik biriyim ama bana bak surda sunu unutmuşsun derlerse hemen gidip alirim disari cikmam alkolum sigaram yok okuluma gider gelirim elimden geldigince ev islerinde yardım etmeye calisirim sessiz bir insanım odamda duruyorum genellikle. Mesela sofrayı toplamisimdir ama orada bir şeyi unutmusumdur ki gerçekten bu ara kafam çok dalgın derslerim çok agir annem hemen bak şunu bile koymamışsın diye bağırmaya başlıyor gidiyor kardeşime söylüyor bugün sikayet ettiginde gülerek başladı benim mesai dedim bana dedigi sey noldu zoruna mı gidiyor. Yahu zoruna gitmek ne demek anlamıyorum ne sarılıyor ne opuyor derslerin nasıl derdin var mı diye sormuyor sadece şikayet ediyor sadece birilerine beni bağıra çağıra şikayet ediyor küçük düşürüyor ağzından güzel söz duymuyorum artik yemek yapıyorum ofluyor pufluyor elimden alıyor öyle olmaz böyle olmaz tatlı yapıyorum yine dagitmissin her yeri diyor iç çekiyor moralim bozuluyor ozguvenim kalmadi sonra bana geliyor diyor her seye aliniyosun çok alingansin ama bir insana hiç güzel bir şey söylemeyip her gün bir seylerinden şikâyetçi olursan dayanamaz iki güzel şey duymaya hasret kaldım ben de saçım oksansin istiyorum kardeşimi öpmeye geliyor beni öpmeden gidiyor her ne kadar buyusem de canım yanıyor insanın her yaşta anne sicakligina ihtiyacı var napmaliyim bilmiyorum ben mi abartiyorum
Adeta benim annemi anlatmışsınız. Ne bir güzel söz ne bir sarılmasını bilirim, hep kötü kötü konuşur beni çıldırtırdı ortada bir sebepte yoktu,sinirden kendimi parçalardım,kollarımı tırnaklar kanatırdım.. İçimdeki sevgiyi samimiyeti parça parça kopardı , yok etti. Evlendim,resmen kuş gibi hafifledim.Yüzünü görmemek aynı evde yaşamamak o kadar güzel geldi ki..2-3 haftada bir ararım, ayıp olmasın diye oda.. Allah acısını göstermesin ,gecinden versin orası ayrı ama bende çok büyük yaralar bıraktı,sevgisizliğiyle canımı çok yaktı.Şimdi içimde bir can yeşeriyor, annemden görmediğim anneliği inşallah ona göstermek istiyorum..
 
Adeta benim annemi anlatmışsınız. Ne bir güzel söz ne bir sarılmasını bilirim, hep kötü kötü konuşur beni çıldırtırdı ortada bir sebepte yoktu,sinirden kendimi parçalardım,kollarımı tırnaklar kanatırdım.. İçimdeki sevgiyi samimiyeti parça parça kopardı , yok etti. Evlendim,resmen kuş gibi hafifledim.Yüzünü görmemek aynı evde yaşamamak o kadar güzel geldi ki..2-3 haftada bir ararım, ayıp olmasın diye oda.. Allah acısını göstermesin ,gecinden versin orası ayrı ama bende çok büyük yaralar bıraktı,sevgisizliğiyle canımı çok yaktı.Şimdi içimde bir can yeşeriyor, annemden görmediğim anneliği inşallah ona göstermek istiyorum..
Yaa Allah bağışlasın, ben de kendime bir söz verdim çocuğuma asla benim hissettiklerimi hissettirmeyecegim diye
 
Annelerin erkek çocuklarını ne olursa olsun sevdiğini kız çocuklarını ise sadece onun istediği gibi biri olursa sevgi gösterdiğini düşünüyorum… ama ilerde okulunuz biter vs evlenir gelirseniz sizden değerlisi de olmaz. ve herkesin evinde anne kız ilişkisi böyle keşke başka şehirde okusaydınız
 
Merhaba, yasca küçük olduğumu düşündüğüm için ablalarım diye başlamak istiyorum ben 19 yaşında üniversite öğrencisiyim. Aile evinde kaliyorum ama çok mutsuzum. Annem benden hep şikayetçi her gün bir seylerimden sikayetci oluyor. Benim hakkımda asla güzel bir şey söylemiyor akrabalarımın yanında hep kötüleniyorum küçük bir kardeşim var ona bile beni şikayet ediyor kabul etmem gerekirse ben bi tik daginik biriyim ama bana bak surda sunu unutmuşsun derlerse hemen gidip alirim disari cikmam alkolum sigaram yok okuluma gider gelirim elimden geldigince ev islerinde yardım etmeye calisirim sessiz bir insanım odamda duruyorum genellikle. Mesela sofrayı toplamisimdir ama orada bir şeyi unutmusumdur ki gerçekten bu ara kafam çok dalgın derslerim çok agir annem hemen bak şunu bile koymamışsın diye bağırmaya başlıyor gidiyor kardeşime söylüyor bugün sikayet ettiginde gülerek başladı benim mesai dedim bana dedigi sey noldu zoruna mı gidiyor. Yahu zoruna gitmek ne demek anlamıyorum ne sarılıyor ne opuyor derslerin nasıl derdin var mı diye sormuyor sadece şikayet ediyor sadece birilerine beni bağıra çağıra şikayet ediyor küçük düşürüyor ağzından güzel söz duymuyorum artik yemek yapıyorum ofluyor pufluyor elimden alıyor öyle olmaz böyle olmaz tatlı yapıyorum yine dagitmissin her yeri diyor iç çekiyor moralim bozuluyor ozguvenim kalmadi sonra bana geliyor diyor her seye aliniyosun çok alingansin ama bir insana hiç güzel bir şey söylemeyip her gün bir seylerinden şikâyetçi olursan dayanamaz iki güzel şey duymaya hasret kaldım ben de saçım oksansin istiyorum kardeşimi öpmeye geliyor beni öpmeden gidiyor her ne kadar buyusem de canım yanıyor insanın her yaşta anne sicakligina ihtiyacı var napmaliyim bilmiyorum ben mi abartiyorum
Kendi gençliğimi gördüm asla sevgi göstermeyen ve sürekli eleştiren bir annem var evliyim çocuğum oldu hala daha evime gelir surayi duzle şunu katla ayy hiç degismedin aynı pissin der bende evde küçük bebek var bura müze mi derim ama kendi benden 100 kat daha dağınıktir kendini görmez. Üzgünüm değişmez benimde annem bir gün saçımı oksamadi ama elin kızına kurban olur öper hatta issirir . Halbuki bende çok zararsız bir çocuktum gençtim asla onlada kötu bir laf getirmedim . Yapacak bir şey yok maalesef
 
Sordum, yine bağırarak küçücük çocuğu mu kiskaniyosun sen diye cevap aldım bir daha ağzımı acmadim

Kıskanıyorum ne var?19 yalındayım ama değersiz hissettiriyorsun. Sevgiye sayılmaya desteklenmeye ihtiyacım var. Ben de senin çocuğunum de.

Bu yaşlarda biraz anne size daha çok sözünü geçiriyordur ondan yükleniyordur. Konuşun kavga eder gibi değil ama hislerinizi anlatın. Babanıza anlatın teyzenize anlatın. Her yerden duysun ne hissettiğinizi.
 
Merhaba, yasca küçük olduğumu düşündüğüm için ablalarım diye başlamak istiyorum ben 19 yaşında üniversite öğrencisiyim. Aile evinde kaliyorum ama çok mutsuzum. Annem benden hep şikayetçi her gün bir seylerimden sikayetci oluyor. Benim hakkımda asla güzel bir şey söylemiyor akrabalarımın yanında hep kötüleniyorum küçük bir kardeşim var ona bile beni şikayet ediyor kabul etmem gerekirse ben bi tik daginik biriyim ama bana bak surda sunu unutmuşsun derlerse hemen gidip alirim disari cikmam alkolum sigaram yok okuluma gider gelirim elimden geldigince ev islerinde yardım etmeye calisirim sessiz bir insanım odamda duruyorum genellikle. Mesela sofrayı toplamisimdir ama orada bir şeyi unutmusumdur ki gerçekten bu ara kafam çok dalgın derslerim çok agir annem hemen bak şunu bile koymamışsın diye bağırmaya başlıyor gidiyor kardeşime söylüyor bugün sikayet ettiginde gülerek başladı benim mesai dedim bana dedigi sey noldu zoruna mı gidiyor. Yahu zoruna gitmek ne demek anlamıyorum ne sarılıyor ne opuyor derslerin nasıl derdin var mı diye sormuyor sadece şikayet ediyor sadece birilerine beni bağıra çağıra şikayet ediyor küçük düşürüyor ağzından güzel söz duymuyorum artik yemek yapıyorum ofluyor pufluyor elimden alıyor öyle olmaz böyle olmaz tatlı yapıyorum yine dagitmissin her yeri diyor iç çekiyor moralim bozuluyor ozguvenim kalmadi sonra bana geliyor diyor her seye aliniyosun çok alingansin ama bir insana hiç güzel bir şey söylemeyip her gün bir seylerinden şikâyetçi olursan dayanamaz iki güzel şey duymaya hasret kaldım ben de saçım oksansin istiyorum kardeşimi öpmeye geliyor beni öpmeden gidiyor her ne kadar buyusem de canım yanıyor insanın her yaşta anne sicakligina ihtiyacı var napmaliyim bilmiyorum ben mi abartiyorum
Cok haklisin canim. Anneler evlatlarini uzmek istemezler ama kendilerini ifade etmekte sikinti cekiyorlar. Ona da annesi oyle davranmis ve anca bu sekilde konusabiliyor.
Evlendigimde kayinvalidemin cocuklariyla konusmasini duyunca sok gecirmistim. Bu kadin yillarca boyle mi konustu cocuklarina diye.
Biraz karakter, biraz yetistirilme tarzi..
Uzulmemeye calis, iyi yonlerine odaklan annenin. Ve acik acik konus, anne senin bu tavirlarin beni uzuyor diye.
 
Benim annem de böyleydi. Belki daha kötü. Ara sira anlatiyorum burda, ailemin kiymetlisi, sevgili errkek kardesim. Kizkardesim de var, babam oglunu, annem kizini severdi. Babam, erken vefat etti, kardeslerim aldi basini gitti, kendilerine dönük yasiyorlar. Annem, simdi o kadar pişman ki bana cocukkenki davranma biçiminden.

Sen, olman gerektiği gibi ol, öyle yaşa. Annenin davranis bicimini kontrol edemezsin, o senin sorunun veya yanlisin degil. Demek ki, bu kadar yapabiliyor 🤷‍♀️

Zaman neler gösterir. Dobarlan, bıragma gendini🤗😘
 
Öpüp başının üstüne koyması gerekirken, neden bu kadar üstüne gidiyor anlamadım. Şimdiki gençleri görmüyor sanırım. Çocuğum okuluna gitsin, ders çalışsın, odasını toplasın daha ne isterim. Tabi ki kimse sürekli derli toplu olamaz.
 
X