Annenin çocuğun velayetini istememesi

Anne istemeyince vicdansiz oluyor da baba istemeyince neden haklı oluyor?
Anladigim kadarıyla evi bu zamana kadar anne gecindirmis, adamı sırtında taşımış . Çocukları istememesi anne için ne kadar yanlış bir durumsa baba içinde o kadar yanlış .
Hep bir bahanelere sığınmışsınız, babanne hasta, baba aç, babanın psikolojisi bozuk yok öyle yok böyle.
Belki anneninde psikolojisi bozuk ? Neden tek tarafli bakıyorsunuz?
Yazık valla çocuklara al anneyi vur babaya .
Babalığını bilecek çalışacak yok öyle psikolojim bozuk ayaklarına yatmak .
Ayrıca sucmus gibi bahsetmişsiniz ama tabiki anne tekrar evlene bilir ne var bunda ?
 
bismillah
inan şaştım kaldım
böyle bişey olabilir mi
bir insan zaten ne için yaşıyor
evladım için yaşıyorum yeminle
o benim servetim
duygulandım şimdi yaa
ALLAHIM TÜM ÇOCUKALARI KORUSUN
 
Allah allah ya babanın başka kardeşi yokmu babaannesinin hastalığını bakimini paylaşabilecek hic bişey yapamazsa devletten yardım iştesin.yaslilara hastalara maaş veriliyor hastaligiyla ilgileniliyor.yani çocukları yurda birakilcak hic bir sebep yok.o anneyide allah ıslah etsin
Burda aslında bizim yardımcı olmaya çalıştığımız çaresiz bir baba adam uyku bile uyumuyor muş dediğim gibi arkadaşının kardeşi daha
 
ben devlet memuruyum burda devletin esirgeme kurumundan memur olarak gelen o kadar kişi varki ve bunların hepsinin ailesi var hatta biri bana şunu demişti insanlar 18 yaşına az bi zaman kala çocuklarını esirgeme kurumuna veriyorlarmış devlet memur yapsın diye bende babasız yarı aç yarı tok büyüdüm annem vermedi bizi esirgeme kurumuna ne şartlarda okudum Allah biliyo bide üstüne kazandım ama kardeşlerim okuyamadı bu atanıp gelenlerin çoğu ailesiyle görüşüyor ve bütün çocuklarda memur olmuş ooohhhh ne güzel memleket
 
Bunu bende duydum devlete atama öncelikleri olduğu için 18 yaşına 6 ay kala veriyorlar devlet yurduna
Sonra 6 ay sonra don oğlum evine iki sene sonra da memurlar vicdansız ahlaksızlar

Aslında devlet madem bakamiyordunuz bu çocuk size niye döndü deyip alacak memuriyet haklarını ellerinden
Bizlerin kpss de canı ciksin atanalim diye bunlarda böyle hilr hurdayla yol alsın
 
hayır bide bedavadan memur oldukları için bir görseniz çalışma diye bişey yok laylaylom hepsi
 
Çok şanslısınız. Size tabi ki yeterli bir zaman gelmese de en azından siz yetişene kadar böyle bir babayla büyüme şansınız olmuş. Ben hayal bile edemiyorum babamı böyle.
 
Annenin kendi babası eve kabul etmiyormuş sanırım çocuklarla. Öyle bir şey geçmişti.
 
Çok şanslısınız. Size tabi ki yeterli bir zaman gelmese de en azından siz yetişene kadar böyle bir babayla büyüme şansınız olmuş. Ben hayal bile edemiyorum babamı böyle.
Bana da babam dışındaki babalar bir garip geliyor ,alıştığım düzenden ötürü ..evet hiç yeterli bir zaman değildi ,çok da gençti :/ doyamadım ..

Senin için hala umut var ,baban yaşıyor sanırım ..
 

ya yok artık
doğurmasınlar o zaman yaaa
doğurmayı marifet sayıyoruz çünkü
olay o doğurduklarına layıkıyla bakabilmekte

bismillah
inan şaştım kaldım
böyle bişey olabilir mi
bir insan zaten ne için yaşıyor
evladım için yaşıyorum yeminle
o benim servetim
duygulandım şimdi yaa
ALLAHIM TÜM ÇOCUKALARI KORUSUN


Çocuk esirgeme kurumunda bir proje yürüten arkadaşım vardı.
Ondan duyduklarım bana yetti.
Kızın o kadar psikolojisi bozulmuştu ki, tezinde kullanacak olmasına rağmen devam edemedi.
Biz zannediyoruz ki oradaki çocuklar kimsesiz.
Değilmiş, %70 inin annesi babası sağ, kimi ayrılmış başkaları ile evlenmiş, kimi bakamamış, kimi kotu muamele görmüş.
Ve bu ebeveynler bazen çocukları görmeye geldiğinde çocuklar o kadar masum ki affediyor.
Onu yurt köşesine atan anası babası ona bir oyuncak, bir anahtarlık verdiğinde çocuk o nesneye öyle bir sarılıyor ve bağlanıyor ki, hele bir dene elinden almayı..
diye anlatmıştı.
Çocuk kalbi. Kırılsa da affediyor, büyüdükçe o yükün altında ezilip hırcın bir gence dönüşüyor.
Muhtemel konuda geçen çocukların sonu da benzer olacak.
biz burada kırk yabancı kalbimiz kaldırmıyor, o anne-baba nasıl hayatına devam eder aklım almıyor.
 
evet çocuk sorumluluğu açısından anne ile baba arasında bir fark yok.. ama duygusal ya da manevi açıdan yığınla fark olduğuna inanıyorum.. hiçbir koşulda bir annenin evlatlarını gönül rızasıyla nasıl bırakıp gidebileceğini kestiremiyorum.. ne yerler, ne içerler, üşürler mi, tacize mi uğrarlar diye düşünmemesini de anlayamıyorum.. elbette ki anneyi aratmayan babalar da var, hatta biri benim rahmetli büyük dedem.. ama yine de babaannem son ana kadar keşke annem yaşasaydı dedi.. yani annenin yerini hangi baba tutar, o çocuklara ne olur, nasıl sağlıklı büyüler bilemiyorum.. bebek de değiller, her şeyi anlayacak yaştalar çok üzüldüm çok..
 
Anne demeyelim bence o arkadaşın kardeşine.. Anne diye evladı istemem diyene denmiyor çünkü..

Yazık günah küçücük çocuklar büyüklerin hırsları ve aptallıklarının faturasını ödüyor. Yazıklar olsun diyorum ben o insanlara..
Allah yardımcısı olsun o çocukların..
 
ahhhh yavrular yaaa kıyamam ki ben onlara Allah onların yardımcısı olsun
 
Evet yaşıyor. İyi bir baba olmaya çalışıyor kendince. Çocukluğum gençliğim geçmiş gitmiş, ona bir gram ihtiyacım yok, sevgi duygum yok, gidip göresim yok ne yapayım iyi olmaya çalışmasını artık... Sürekli şuradan şöyle para gelecek sana araba alırız, ev alırız bilmem ne diyor. Ben üniversitede, hatta lisenin bir kısmında onun bana harcayacak parası yok diye (parası var, bana harcayacak kadar yok), verdiği azıcık harçlığı yetiremediğimden kendim çalışıp kazanmışım paramı. O yüzden düğünümde de karıştırtmamışım. Şimdi evliyim, param pulum her şeyim var bana araba ev diyor. Evine iki haftada bir gidip akşam yemeğini yediğime dua etmiyor da. Şu an zor bir durumun içinde işiyle ilgili durumlardan dolayı. Destek oluyorum. Konuşuyoruz da görüşüyoruz da. Ama görev icabı her şey.
Üstelik bu konuda geçen o psikolojisi çok bozuk, tükenmişlik sendromundan dolayı çocuklarını sokaklara bırakacak babanın yaptığının onda birini yapmamıştır bana. En azından hiç bir zaman yiyecek ekmeğimizin olmadığı olmadı. Hiç bir zaman annesi hasta diye bizi tamamen bırakmadı.
 
hayır bide bedavadan memur oldukları için bir görseniz çalışma diye bişey yok laylaylom hepsi
O kademeyi hak etmemiş ki değerini neden bilsin
Çözüm basit doğumdan itibaren yada küçük yaştan itibaren çocuk esirgeme kurumunda olan çocuklara verilecek bu hak

Bizim de bir tanıdığımız vardı çocuğun yurda verileceğini duyunca üzüntüden kahrolduk tüm komşular aman yapmayın biz size para yardımı yaparız para toplasalim diye üzülürken
Meğer onlar ailece plani kurmuş
 
Babanın psikolojisi bozulduherseyini kaybedince şimdi oldumu

Ya arkadaşım sen çocukları düşüneceğini adamı savunuyorsun farkında mısın? Anne baba olan evlat söz konusu olunca aç kalır yine de yanımda olsun der. Burada bir çoğumuz çocuk sahibiyiz. Çocuksuz olanlar bile önce o çocukları düşünüyor.

Anne baba hayattayken öksüz yetim kalabilecek küçücük çocuklar üzerinden yorum yapıyoruz. Siz olayın ciddiyetinin farkında değilsiniz ki rahatını düşünenleri savunuyorsunuz.

O adam iş bulsun bir kaç içinde tekrar evlenmezse ben bir şey bilmiyorum. Ama gelen kadın çocukları istemezse o zihniyetteki adam gidip de kurumdan alacak mı o çocukları? Hiç sanmıyorum.
Adam olan da anne denemeyecek şahısa da 'bakmazsan bakma' der velayeti alır gider annesine baktırır ilk maaşıyla da bakıcı tutardı isteseydi. Bu kadar net..
 
oruç mu tutuyor?
hiç mi kardeşi yok, biraz yardım eden?
hasta annesiyle evde aç mı yaşıyorlar?
kardeş amca hala dayı teyze nerede?

Ben de buna akıl sır erdiremedim. Yeğenlerim bu durumda cahil 2 insanın(anne babanın yerine deyim bulamadım) arasında kalacaklar evde bir öküzle yaşasam da yurda bıraktırmam.
Ne teyzede ne de başkasında iş yok..
 
Senin gibi bir ilişkim olsaydı babamla ,inan ben de aynı şeyleri düşünürdüm ..kaybettiğim gün tuttum yüzünü iki elimle ,ya uyan ya beni de al ,yalnız bırakma ,ne biçim bir babasın sen ,gitme ,aç gozlerini, çok bencilsin, diye bağırdım ..ki bu baba hayatını ,çocukları ve karısına adamış bir adam ..annesi hep hasta olurdu ,onunla da ilgilenirdi ,bizi bırakmadan ,geri plana itmeden. .ama ben nankör bir evladım ,teşekkür edeceğime ,kızdım gidiyor diye ..Çok erken bir ayrılıktı ..hep ,keşke kötü bir baba olsaydı da bu kadar sevmeseydim dedim ..

Dediğim gibi çocukluk çok önemli ,beş kurusumuz yoktu ,dedem çok zengindi ,babam kendi ayaklarım üzerinde durucam dedi ,3 5 sene içinde bunu yaptı da ..o sıra biraz zorluk çekmişiz ama ondan sonra telafi etmiş babam ..annem diyor ki yokluk vardı ama baban hissettirmiyordu. .gerçekten tek amacı ailesi olan bir adam .. şunu da kendim için yapayım dememiş ama mutsuz da olmamış .. o zamanlar bizi bırakmayı düşünebilirlerdi karı koca ,çünkü evde 2 kişilik bir yatak 1 tava bir kaç da çatal kaşık varmış (ilk evlerini ayirdiklarinda) ..Babam her türlü işi yapmış ,ezilirim üzülürüm dememiş ,ailem iyi olsun demiş ..ondan sonra da yükselişine sebep olan işine başlamış ve herşey bir anda çok iyi olmuş ..sabreden mükafatını alıyor ,babamın hikayelerinde hep bunu görüyorum ..

Kafamı toparlayip kendimi ifade edemiyorum .söz konusu babam olunca dünya bir an duruyo .. üzgünüm fazla da uzun oldu ..birgün kitap yazicam kafaya koydum ..babamı anlaticam. .kendimi topladığımda ilk işim bu olacak ..

Bu arada sen de sonuna kadar haklısın ..umarım baban bundan sonrasını hak ettiğin gibi yaşatır ..
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…