İlk hamileliğimde hicbirsey yapmadi, doğum yaptığım gece bile yanımda kalmadı.
Sonrasında gel yemekler yapacağım dedi çağırdı, ertesi gün işe gitti, kendi işiydi belirteyim


Sonra ben sana hiç bakamadım, bir daha hamile kalirsan çok güzel bakacağım derdi..
Sonuç pek değişmedi.
İki ablam daha var, onlara koşar.
Bana gelince ahlar, vahlar.
Bu arada ben hamileliklerimi çok zor resmen muhtaç derece de zor geçiririm.
Naz niyaz değildir yani, bildiğin yemek olmazsa açım, temizleyen olmazsa pisliğin içindeyim

İstersem, talep edersem bazen yapar, bazen de eşime topu atar


Bende istemem.
Sonra da senin annen gibi gerekli gereksiz arar, çok ilgiliymis gibi canım birşey ister mi diye sorar..
He şunu yap desem yapacak sanki

Aman böyle bir ilişki işte..
Benim asıl üzüldüğüm niye diğer çocuklarına farklı, bana farklı olduğu..
Niye ben daha degersizim bilmiyorum.
Ha ama oğlumu çok sever, ilgilenir, yedirir, icirir, hastalığında koşar.
Hakkını da yemeyim bu konularda.
Kısacası neye göre yanımda olup olmamaya karar veriyor bende bilmiyorum

Neyse, canı sağolsun yine de..
Zorlamayla olmaz bunlar,içinden bu kadar geliyorsa yapacak bişey yok...
Bir de etrafa karşı aşırı ilgiliymis gibi anlatır kendini

