Nereden baslayacagimi bilmiyorum öncelikle gebeligimin son haftalarinda olduğumu ve ust uste çok büyük aptallıklar yaptigimi kabul ettiğimi söyleyeyim. Yeteri kadar moralim bozuk. Lütfen kırıcı yorum yapmayın.
Eşimle haftalardır ciddi tartışmalar yasiyoruz. Hatta iki hafta önce kolumu sıktı kolum morardi. Gidip darp raporu aldim ve onu evden gönderdim eğer gitmezse uzaklaştırma kararı cikaracagimi söyledim. Dort gün annesinde kaldı. Bu süreçten tabi ki annesinin haberi vardı. Olmadan orada kalamazdı bunu anlıyorum.
Eşimle bir türlü cozemedigimiz problemlerimiz var. İkinci çocuğa karar verdiğimizde terapi görüyordu.Salak gibi herşey düzeldi sanmistim. Temel sorunumuz su ikimiz de birbirimizin ailesinden nefret ediyoruz. Kızımın doğumunda berbat şeyler yaşadım dunur kavgası, kvmin esimi anneme karşı kışkırtması, eşimin annemle kavgası, annemin gecenin bir yarısı evimden çıkıp havaalanına gitmesi vb. Yıllardır eşim annemi ben de onun annesini sucladik durduk. Aslında bütün bunlar geçti gitti sanıyordum ama doğum yaklaştıkça aslında halinin altına supurdugumuz herşey ortaya çıktı. Geçen hafta yine ciddi bir tartışma yaşadık. Ben bir şekilde boşanmayı aklıma koydum zaten bu şekilde bir evliliğin yurumeyecegini ve doğumdan sonra kendimi ve bebeği toparlayıp bu evliliği bitirecegimi kendisine belirttim. Gunlerce konuşmadık. Yine kendisi uğraştı ve su an soğuk da olsa bir iletisimimiz var. Eşimin daha önce de kvdemle telefonda beni cekistirdiğine şahit oldum. Bu zaten bende ciddi bir kırılma yarattı ve asla bunu unutmadım. Şimdi yine beni birşey durttu beni cekistirdiklerine emindim. Esimin telefonunda kayıt programı var. Kavga ettiğimiz günkü konuşmalarına baktım. Yanilmamisim. Bir insan her şeyini mi annesine anlatır. Bir taraftan sen zaten kafamda bitirdin ne uzuluyorsun diyorum bir taraftan da icerliyorum işte. Çünkü bunu bir daha yapmayacağına evimizin içini annesine anlatmayacağına bana söz vermişti. Otizmli bir kardeşim var onlarda irsi olabilir sinir hastalığı diyor kv. Ne cahilligim kalmış ne parayı gorunce simarmam. (Beklediğimden bir para hesabıma yatmıştı)
Bu kadin ben doğuma gidince kizima bakacak ama benim onu görmeye kesinlikle tahammülüm yok. HeLe esimi keşke doğum sürecinde kendimden uzak tutabilsem yüzünü görmek istemiyorum. İsin ilginci ağlayamıyorum bile kalbim gerçekten taşlaşmış ona karşı. Cocuklarimi toparlayıp yeni bir hayat kurmak istiyorum. gerçekten çok bunaldim. Gerci kızım babasına çok duskun onu dusununce ayrı üzülüyorum. Allah beni hep iki yüzlü dedikoducu insanlarla sinadi. ben bu kadar yalnız olmama rağmen bir kere aileme bu süreçten bahsetmedim. Haftam bu kadar ileri olmasa uçağa binip memleketime giderdim ama bu haftalarda uçağa da almiyorlar. Sağlıkla bu sureci atlatıp yoluma bakabilirim umarım. Sadece içimi dökmek istedim.
Eşimle haftalardır ciddi tartışmalar yasiyoruz. Hatta iki hafta önce kolumu sıktı kolum morardi. Gidip darp raporu aldim ve onu evden gönderdim eğer gitmezse uzaklaştırma kararı cikaracagimi söyledim. Dort gün annesinde kaldı. Bu süreçten tabi ki annesinin haberi vardı. Olmadan orada kalamazdı bunu anlıyorum.
Eşimle bir türlü cozemedigimiz problemlerimiz var. İkinci çocuğa karar verdiğimizde terapi görüyordu.Salak gibi herşey düzeldi sanmistim. Temel sorunumuz su ikimiz de birbirimizin ailesinden nefret ediyoruz. Kızımın doğumunda berbat şeyler yaşadım dunur kavgası, kvmin esimi anneme karşı kışkırtması, eşimin annemle kavgası, annemin gecenin bir yarısı evimden çıkıp havaalanına gitmesi vb. Yıllardır eşim annemi ben de onun annesini sucladik durduk. Aslında bütün bunlar geçti gitti sanıyordum ama doğum yaklaştıkça aslında halinin altına supurdugumuz herşey ortaya çıktı. Geçen hafta yine ciddi bir tartışma yaşadık. Ben bir şekilde boşanmayı aklıma koydum zaten bu şekilde bir evliliğin yurumeyecegini ve doğumdan sonra kendimi ve bebeği toparlayıp bu evliliği bitirecegimi kendisine belirttim. Gunlerce konuşmadık. Yine kendisi uğraştı ve su an soğuk da olsa bir iletisimimiz var. Eşimin daha önce de kvdemle telefonda beni cekistirdiğine şahit oldum. Bu zaten bende ciddi bir kırılma yarattı ve asla bunu unutmadım. Şimdi yine beni birşey durttu beni cekistirdiklerine emindim. Esimin telefonunda kayıt programı var. Kavga ettiğimiz günkü konuşmalarına baktım. Yanilmamisim. Bir insan her şeyini mi annesine anlatır. Bir taraftan sen zaten kafamda bitirdin ne uzuluyorsun diyorum bir taraftan da icerliyorum işte. Çünkü bunu bir daha yapmayacağına evimizin içini annesine anlatmayacağına bana söz vermişti. Otizmli bir kardeşim var onlarda irsi olabilir sinir hastalığı diyor kv. Ne cahilligim kalmış ne parayı gorunce simarmam. (Beklediğimden bir para hesabıma yatmıştı)
Bu kadin ben doğuma gidince kizima bakacak ama benim onu görmeye kesinlikle tahammülüm yok. HeLe esimi keşke doğum sürecinde kendimden uzak tutabilsem yüzünü görmek istemiyorum. İsin ilginci ağlayamıyorum bile kalbim gerçekten taşlaşmış ona karşı. Cocuklarimi toparlayıp yeni bir hayat kurmak istiyorum. gerçekten çok bunaldim. Gerci kızım babasına çok duskun onu dusununce ayrı üzülüyorum. Allah beni hep iki yüzlü dedikoducu insanlarla sinadi. ben bu kadar yalnız olmama rağmen bir kere aileme bu süreçten bahsetmedim. Haftam bu kadar ileri olmasa uçağa binip memleketime giderdim ama bu haftalarda uçağa da almiyorlar. Sağlıkla bu sureci atlatıp yoluma bakabilirim umarım. Sadece içimi dökmek istedim.
