Annesiyle görüşmeyen var mı?

Annemle anlaşamazdık pek sürekli didişirdik :)) beni babannem büyütmüş o çalıştığı için bende babanneme daha alışkındım..
Ne zaman evlendim başka şehire yerleştim onu daha çok anlamaya hatta onun aynısı olmaya başladığımı fark ettim..
Şu an farklı şehirlerde yaşayan iki iyi arkadaşız :)) tatil bi başladaydı onunla gezmeye başlasaydık sabırsızlanıyorum çok özlüyorum..
 
Şunu anladımki anne olmak evlatlarını yönetmek, evlatlar arasında ayırım yapmak, dediğim dedik olmak, Elaleme evlatlarını kötülemek(oysaki toplumda saygı gösterilerin kişiler olsun evlatlar), sürekli evlatlarını yormak, dediği olmayınca hakkımı haram ederim diye tehditler savur mak, bencil olmak değilmiş. Annelik onları anlamak, yardımcı olmak, ayırım yapmamak, çocuklarının fikirlerine saygı duymak, çocukların tercihlerine saygı duymak, köle gibi kullanmamak, Başkalarına övgüyle söz etmek gurur duyduğunu söylemek. Bu kadar zor değil bence. Annelerimiz, bunu yapmadığı için bizleri kaybediyorlar. Anne ve baba olmak bence sınavla olmalı. Yoksa cinnet geçiren çok evlat olur. Allah yardımcımız olsun.
 
Ben annemle ayrı sehirlerdeyim . Görüşüyorum ama aramızda bir mesafe var aşamıyoruz . Anne ile samimi olanlara çok özeniyorum . Içimde bir yara malesef
Aynı evin icinde bu duyguyu yasiyorum maalesef hayatinda kendimle ilgili hicbir kotu yada iyi haberi annene verdiğini hatırlamıyorum
 
Bende malesef
Bazı anne kızları görüyorum arkadaş gibi o kadar iyi anlaşıyorlar ki annemi seviyorum da biz neden bu kadar kopukuz onu bilmiyorum
Bende seviyorum ama annem hep kendi hayatının sıkıntılarına problemlerine takılı kalıp bizi unuttu diye dusunuyorum annemin sevgisini sadece hastalanınca görürdüm o yuzden hastalanmak isterdim ama büyüyünce sevgi zannettiğim şeyin acıma duygusu oldugunu farkettim
Sindi bile annemin annelik vazifelerinden geri duruşunun bir takım sıkıntılarını cekiyorum
 
Benim annem çok genç anne olmuş
Babamla da hep evlilik sorunları varmış zor bir hayat yaşamış hem çalışmış hem de babamın ailesine vermiş sonra babam işleri batmış vs pek çok sıkıntı
Belki mutlu bir kadın olsaydı biraz da kendini tanıdığı bir yasta anne olsaydı o zaman daha farklı ilişkilerimiz olabilirdi
 
Millet afedersiniz de suratına bakılmayacak evlatlarını oyle bir göklere çıkartıyor ki diyorsun kendi kendine bu mu şahane bu mu zeki bu mu başarılı. Başkasının yanında hatasını oyle kapatıyor oyle iyi ki. Bir de çocuğunun menfaati on planda bazı anneler icin,hayatım boyunca onlara imrendim. Annemi hic ama hic sevmiyorum ben annemle.senelerce dövüştüm didistim orta yolu zaten bulamadım bu saatten sonra ne o değişir ne de ben bir de hamileyken sen de anne olacaksin diyenler oldu bu laftan da aşırı nefret ediyorum evet bende anne oldum ama anne olunca annemi degil anlamak daha da suçlamaya başladım. Daha çok çok küçükken bile beni dövmüştü 1-2 yaş. Simdi ben çocuğumdan kan aldılar diye ağlıyorum. Cocuk ağlıyor ben ağlıyorum diyorum bu nasıl anne bu nasıl insanlık . Neyseki şansıma babam iyiydi bizi onun eline bırakmadı. Babam hala diyor ben sitem edince annenin kapasitesi bu yedirmek içirmek giydirmek ben senelerce cehaletiyle uğraştım hep idareci oldum ama neye yaradı 40 sene çekti o kadını bende 30 senedir lanet ediyorum..
 
Bence mutlu bunların olsa bizim yaşantılarımızda cok daha farklı olurdu.
Kalabalik bi aileyiz fakat annem sorunlarını düşünmekten niz tartışırken tartışmayı ayırmak bizi birleştirici güç olmak yerine sadece tekrar tekrar tekrar uğraşmamak adına bizi kardeşimize karşı doldurdu.Cehaletinde etkisi vardır mutlaka ama anne çocuğunu diye çocuğuna karşı konuşma onunla o düşman vs gibi söylemlerde bulunur mu.

Şimdi akrabalarıma bakıyorum hepsi evlenmiş eşleri çocuklarıyla beraber o çekirdek aileler büyümüş kocaman güzel bi aile olmus ne yazik ki biz buyuk aileyi birak kardeşler bile birbirinden uzak ve bu durun canımı nasıl yakıyor tarif edemem
 
O çok kötü olmuş işte
Anne bağlayıcı birleştirici olmalı halbuki
Kardeşlere karşı doldurmak ne demek
Hani babaya karşı dolduranı anlarım da - o da yanlış tabi ki - ama kardeşleri birbirine düşman etmesi kötü
 
ahahaha yeni cinnet geçirdim, 2 ay oldu, annemi de kardeşimi de sildim...analığını görmedim ama 40 yıl sömürmesine izin verdim, yeter artık dediğimde hain evlat oldum, bir de şaşkın sen anneni siliyor musun? diyor. Hayır annecim, ben annemi değil, annesizliğimi siliyorum artık...selametle
 
Annemi degil ama babami sildim 1.5 yil oldu. Son 1 yildir hic konusmadik, gormedim de. Annem icin canimi veririm ama babamin yuzunu bile gormek istemiyorum. Annem kalp krizi gecirdi, Allah'im kurtardi. Sunu biliyorum ki, eger ki o kisi sizi mutsuz ediyorsa annen baban bile olsa araya mesafe koyacaksin. Ya da iliskiyi tamamen keseceksin. Eskiden yok olmaz derdim ama simdi olur diyorum.
 
Ben annesiz yapamayanlardanim. Tabiki bir anne gibi benim acimdan cok sorunlar cikarttigi oldu. Annelik oyle bişey evet baska türlü de yapabilirdi ama o zaman belki bu kadar güçlü olmazdim. Arkadaslarimin anneleri arkadaşları gibiydi onlarin. Icimde bi ukte kalsa da anne ve babaya dair herseyden en oncedirler benim için.
 
görüşmediğiniz kişilerle ayni ortama gelirseneniz nasil davraniyorsunuz?
bir davet oluyor diyelim kardeşiniz bugün aile
fertlerini çağirmiş,anneniz orada diye gitmiyormusunuz?
yada davetciden onu çağirmamisinimi söylüyoraunuz?
benim kardeşlerim 1yildir görüşmüyor .
bahcede eğlence yapacaktim fakat onu çağirirsan biz gelmeyiz dedi kardeşim .
benim içim rahatmezki böyle ,birini secmek istemem ,ayrim yapmak istemem .
cok zor ,arada kaldim .
 
arada kalmasınlar diye hepsini sildim, keşke yıllaaaaar önce yapsaymışım
 



Annem 16 yasımda baska adam için benı ve kardeslerı mı terk ettı o zamandan bu yana gorusmuyorum.. Bır kaç defa gorusmek ıstedı cabaladıgını gordum denemek ıstedım ama huylu huyundan vazgeçmiyor bende basım agrısın istemedıgım ıcın esıme en basında herseyı anlattım oda ailesine sadece gorusmedıgımj bu knuda konusukmayacagıbı dıle getırdi.. Cocuk yasta kardeslerıme hem anne hemde abla oldum
 
Onların annelik yaptıklarını sanmakla bizim yaptığımız annelik çok farklı ve beyinlerini ne yaparsan yap değiştiremiyorsun.Aynı şehirdeyiz yanına gitsem Bi türlü gitmesem Bi türlü. Ama insanın annesine gitmek içinden gelmez mi hiç.Gidesim hiç yok! Hep hasta numarası yapıyor beni getirmek için. Anlayabilse ne yaptımda bu çocuklar benden kaçıyor diye sorun düzelecek bizde de ama imkansızzzzzzzz. Allah yardımcımız olsun.
 
Bekarım annem canımdır ciğerimdir. Ama mümkün mertebe görüsmek konuşmak istemiyorum ailemden hiç kimseyle. Hayatımda bir kere olsun annemin kucağında ağlayamadım. Bir sirrimi paylaşamadım. Dedikodu yapamadım. Küçüklüğümden beri hep benimle dalga geçtiklerini, benim laubali olduğumu ( arkadaşlarım aramadan benim onları aramam laubalilik) söyleyerek büyüttü. Arkadaşlarimin yaninda durduk yere beni rezil etmisligi çoktur. Annem öğretmen onunla ayni okuldaydim her tenefüs gelip herkesin icinde etek boyumu gömleğimi armamı düzeltirdi. Sira arkadaşıma karisirdi. Yalnız oturduğum için azarlardı. Annem yüzünden hicbir zaman ekip çalışmasına uyum sağlayamadım. Onu affetmiyorum ama seviyorum. Kalbi kırılmasın diye aradi mi açıp kısa konuşuyorum haftada bir de ben ararim gönlü olsun diye. Her zaman annesiyle arkadaş gibi olanları kıskanmışımdır. Hiç konuşmasam vicdanım rahat etmez. Siz de öyle yapın hic konusmayınca vicdan azabı insanı rahat bırakmaz.
 
Var, esim.
Ogrenciliginde,benden onceki nisanlisiyla olan donemde annesi kendisine kotu davrandigi icin gorusmuyor. Biz evlendigimizde de bir sure goruselim deneyelim dedik olmadi.
Eski nişanlı olayı hariç, eşimi gördüm. En son engellemişti annesini. Bana 1 ay önce açtırdı engeli. Kendi de yeni açtı sayılır. Şu an çok mesafeli görüşüyor. Zaten çok aramazdı.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…