Annesiz Babasız Olmak ..

Kızlar selam,

Hep el için yaşamış bi annenin kızıyım ben.Cocuklugum,genç kızlık yaşamım annemin baskısı ile beni eleştirmesi ile büyüdüm .Varlıgını derinden hissedemedim.Bi arkadaşım bi dert ortağım hic bi zaman olmadı .Evlendikten sonra da maddi desteği dışında bana hala kontrolcü olmayı hayatıma müdahaleyi hep yaşattı.Dahası babamın ailesine duyduğu nefretten dolayı baba tarafımızdan herkesle bağımızı kopardı .Üstüne onun benimle konuşacağı tek şey babamın ailesine kini nefreti oldu hep .Hayatında ki tek gerçek buydu onun için.İki oğlum var ikisini de kendim büyüttüm bi emeği bi bakmışlığı yada bana hic bi yardımı olmadı .İki saat bıraksam yüzü asıldı hep şikayet sitem etti çocuğun arsız ben de hastayım ya da benim işlerim var gibisine .En büyük işi babam sülalesi hariç yedi ceddini arayıp sormak gitmek gelmek onlarla gezmek.Ya da günleri.. Arkadaşları işte.

Hayatından bi müddet önce sildiği yaşlı dedem ve babaannemi geçen ay ziyaret ettiğim için bana beddua mesajları atıp beni telden engelledi .Dedemleri telde aramamı bile yasaklamıştı keza buna ek halamlar amcamlar, kuzenlerim vs de kara listesindeydi .Annemle görüşmüyoruz ikimizde aramadık birbirimizi ama onun barışma isteği var .Oyle bi adımda içimden gelmiyor en azından onunla görüşmemek ruhuma öyle iyi geldi ki.Hersey bi yana ona içimde biriktirdiğim öyle cok sey olmuş ki hep kalbini kırıyordum sonra da vicdan azabından mutsuz oluyordum.Şimdi en azından hiç bi münasebetimiz yok diye içim rahat .

Babam ise hep mesafesi çizgisi sert kuralları olan hayatı kalıp yaşayan bi adamdı.Varlıklı olmamıza rağmen hep daha fazla kazanma hırsından hic bir zaman zengin bi ailenin çocuğu gibi yaşamım olmadı .En ufak dertte iç karartan karamsar bi adam vardı karşımda .Statüsü saygınlıgı başarısı parası olmayan insan onun için hiç bir adamdır .Statümü kaybettikten sonra artık onun için hiç bir görüşüm düşüncem değerli olmadı .Acımazsızca eleştirdi cahil insan topluluğuna giriverdim birden .

İki gün önce kaza yaptım .Kredi borçlarım olduğu için kendisinden borç istedim .Hemen tamam dedi ama hızlı seri araba kullanmamdan devamlı rahatsız olduğu için zaten bekliyordum olacağı buydu gibi laflar etti.Bugun bana uğradı ve konuşma içeriğinde hala kendisine bi yük olduğumu ima eden cümleler kurdu .(Bu arada babam ev alırken bana 110 bin yardımda bulundu .2 erkek kardeşim var onların ev araba özel üni düğün vs tüm paraları babam ödedi bana sadece 110 bin verdi arabamı felan da kendim aldım ve ona eğitim hayatımda da düğünümde de bi lüksüm bi külfetim olmadı)


İnsan anne babası hayatından uzak tutması cok mu acınası bi durum ?Ben bi evlat olarak yanlıştayım belki ama ruhumu enerjimi sömürüyorlar .Cocuklugumdan bu yaşımadek(33)anne baba kavgası tartışması ile büyüdüm ve hala da geçinemezler...

Geceden beri düşünüyorum ...Annesiz babasız gibiyim ..

İnsan anne babasını neden cok sever ?Neden cok seversiniz ?Körü körüne mi bağlılıktır bu doğuştan gelen sorguya mahal olmayan ;yoksa gerçekten kendinizi çok kıymetli hissettiren anne babalara mı sahipsiniz ?Çok mu hatasızsınız cok mu mükemmel evlatsınız ki iliklerinize kadar hissettiriyorlar size sevgilerini??

.......

Seçme şansım olsaydı ben de bu aileyi seçmezdim(( çok sorgulama, insanın hayatta herşeyi mükemmel olmayacak ki nazara gelmesin. Eşine çocuklarına sarıl.(ben öyle yapıyorum)

Neredeyse tüm ebeveynler bilerek veya bilmeyerek çocuklarına zarar verirmiş. Birçoğunun verdiği zarar ise çocuğun hayatında büyük izler bırakır. Bunu birçoğu yapıyor diyorum ve ne yazık ki ne kadar yanlış bir şey yaptıklarının farkında değiller. O yüzden kötü niyetli olmadıklarını, çoğu kişinin benzer şeyleri yaşadığını, ne kadar zarar görseniz de onların imkan sunmasıyla eğitim, iş, ev sahibi olduğunuzu düşünerek belki biraz rahatlarsınız. İmkan derken şunu kastediyorum, en azından engel olmamış, bir şeyler yapmışlar.
Hızlı araba kullanmanız psikolojik olabilir mi? Mesela hiperaktivite ya da gerginlik bunu tetikliyor olabilir mi?
Bunun dışında bir danışmandan fikir alarak aile ilişkinizde en uygun yolu öğrenmeniz sizin için daha doğru olur. Burada çoğu kişi ailenle görüşme, der. Ama ölümlü dünya. Sonra daha çok üzülürsünüz. En iyisi kendinizi yıpratacak konuşma ve müdahalelerden kaçınarak ilişkinizi sürdürmek. Zira telkine açık, çabuk etkilenen biri haline gelmişsiniz gibi görünüyor. Sizi mutsuz eden konular açıldığında gerilmeden konuyu geçiştirin.

Özgüveninizi tamir edene kadar bir süre irtibatta olmayın en iyisi.Ben de şanssız gruptayım, annemi çok severdim, o da beni severdi bilirdim ama ben daha 14 yaşımdayken maalesef kaybettim.Babamla sonrasında pek iyi bir ilişkimiz olmadı, kendi başımın çaresine baktım.Yetişkin olduktan sonra da eşimin kaybı gibi çok büyük şeyler yaşadım ama bana başın sağolsun bile demedi, hatta düşman gibi bakıyordu gördüğümde.Ama hala babamı seviyorum, sanırım kafamıza kodladıklarımız ve çocukluktaki anılarımız da bizi bağlıyor aileye. Bir kız babasının desteğini arkasında hissedince ne hisseder ben de bilmiyorum.O duyguya çok yabancıyım.

Sizin açtığınız bir konuyu hatırlıyorum. Keske anne olmasaydım diyordunuz. Çünkü çok yoruluyordunuz. Bunalıyordunuz.

Çocuklarınız bunun için sevecekler sizi..

Onlar için kafayı bozacak kadar fedakarlik yaptığınız için.

Anne babalar zor olabilirler. Ama ben inanıyorum ki her anne baba kendince doğru olani yapiyor. Size kasıtlı kötülük yapmıyorlar aslında. Kendilerince iyi ya da doğru olam sizin için yanlış . olay bundan ibaret.

Benim size tavsiyem: idare edin. Barışın ama sık görişmeyin . Allah sıralı ölüm versin
Birgün cenazelerinin başında olacağız. O güne ak alınla çıkmak gerek diyorum ben. O gün késke demeyelim diyorum.

Allah kolaylık versin. Içinize ferahlik versin.

Bence anne baba da olsa kimsenin sizdeki kredisi sonsuz olmamalı. Annenizle görüşmek ruhunuza iyi gelmiyorsa gorusmeyin. Kendi sağa sola küstü diye sizin görüşmenize engel olamaz .sonuçta ayrı bir bireysiniz uygun görüp babanne dedeye gitmişsiniz bunda tuhaf bir durum yok.
Babanızdan maddi yardım istemişsiniz o da size yardım etmiş. Ben de parayı verenin her zaman söz sahibi olduğunu düşündüğümden bir şey diyemedim . Kimse size laf söylemesin istiyorsanız yardım da istemeyecektiniz. Büyük bir sağlık sorunu dışında bu söylediğim tabi ki...erkek kardeslerinizle kendinizi kiyaslayip mutsuz olmayın. Sonuçta para babanızın parası kime isterse ona yardım eder . Bu arada ailesiyle sorunlu çok insan var bir tek ben boyle seyler yaşıyorum diye düşünmeyin. Yaklaşık 2 senedir ben de babamla görüşmüyorum resmen ruhum dinlendi adam enerjimi somuruyormus.

Hiç kimse kusursuz değildir.

Şöyle düşünün.
Üzerimizde ne hakkı var koca milletinin ya da kv, kp in falan?
Yok eş hatrı, yok yuva yıkılmasın, yok çocuklarım gibi gerekçelerle yine de
idare ediyoruz.

Herkes birbirini idare ederek yaşar.
Kural bu..
Bazen ebeveynler evlatlarını idare edecek.
Bazen evlatlar ebeveynleri.

Böyle böyle geçinip gideceğiz.

Bencil, ruhunuzu sıkan, sizi kontrol altına almaya çalışan, sizi yönetmek isteyen insanlardan uzak durun.
Annenizle mesafeli olun. Uzak olmakta fayda var aynı çatı altında olunca illaki etkileniyorsunuz... Benim annem de babamın ailesine düşmandı çok dedikodu yapar beni bir şekilde etkilerdi.

İmtihan diyorum.Bir yandan Annesi Babası olmayana karsı duydugunuz vicdan,bir yandan Anne ve Babanizın hakkı olanı!vermediginizi düşündüguñuzde duydugunuz vicdan azabı bir yandan yaşadığınız ve asla telafisi olmayan çocukluğunuzdaki travmalar ve haksızlık ,bir yandan göçüp giderlerse yaşayacaginizdan korktugunuz hisler...Karman çorman bir duygu durum karmaşası ağır yaşayan da var geçiştirip oylece kabul edeni de var...Tavsiyem sadece yuvaniza cocuklariniza odaklanmak zor biliyorum ama sizde gecistirin...baska cozumu yok....

Aileler aslında hayatın her alanında o kadar etkili ki.

Ailelere bağlılığımız ilk başta doğuştan, sonrasında ise onlarla aramızdaki bağın kalitesine göre. Oysa onlar genelde bunu görmüyorlar. Hep haklılar.