Anormal olan kim?

E işte hayatın üzerine söz hakkın yok...daha ne
Üzgünüm ama olgunluk yaşlarında (30 ve sonrası) ya çok hata yaparsın...yada devamlı gözün dışarda olucak...
 
Yani açıkçası ben bu derece boyun eğmeyi anlayamadığım için durumunuza çok sağlıklı yorum yapabileceğimi düşünmüyorum.
Evden çıkmanızı yasaklasa ve yasağı çiğneseniz nolur mesela? Döver söver mi, evden mi atar, zarar mı verir, öldürür mü? Nereye kadar gider bunun sınırı?

Niye söz söyleyemezsiniz, 22 yaşında, çalışan bir bireysiniz. Aile evinde yaşarken onların kurallarına tabisiniz evet ama bu tabiiyet sizin hayatınızı bu derece kısıtlamaya da dönmemeli.
 

Bunun evden çıkamamanızla alakası yok yalnız. Ve bunları anlatmak zorunda mısınız? Bir şeyleri saklayın demiyorum ama kız arkadaşınızın sizi beğendiğini bilse ne bilmese ne anlamadım. Ayrıca o kadar karışık anlatıyorsunuz ki kız sizi lezbiyen hislerle mi beğeniyor hiç bir şey anlamadım. Bu kadar değişik ayrıntıyı bilmesi gerekiyor mu?

Diğer konuda ikiniz de kendinizce haklısınız. Sizin aile yapınız ortada ama sevgiliniz de haklı. Yani ortada evlilik falan da yok. Uzun yıllar haftada bir kere babası gelecek mi diye kapıları gözleyerek buluşulan bir ilişkiyi kim ister? Siz sevgilinize hiç hak vermiyor musunuz?
 

bir konudan bahsederken konusulmustu, kız arkadaşımın güzel bir ilişkisi var ve cinsel tercihlerini biliyordu erkek arkadaşım.
kısa kesmeye çalışıyorum yeterince vaktiğinizi çaldığımı düşünerek de.
 

önce söver. yine çıksam döver ve evden çıkma yasağı getirir.
ama bana evden çıkma demiyor nerede kımınle ne yapıyosun dıyor
bazen ne zaman geleceksın dıye arıyor
annem arayıp merve nasıl,napıyor selam söyle diyor.
en sonunda karsımda karsımda dedim haftasonu daha once aynı kızı telefona istemişliği var.
dun herkes telefonuyla çok oynuyor onceden çok bakardı aıleler telefonlara dıye laf sokuyor
 
Siz okuduğunuzu anlıyor musunuz yoksa sırf saldırayım modunda mısınız? Ben evladımın nerede, kiminle olduğunu bilmek isterim dedim. Kapıya çıkarmam, kimseyle görüştürmem demedim. Kaç yaşında olursa olsun isterim. Evladımı düşünüyorum.
Evden çıkamazsın, kimseyle görüşemezsin modunda değilim. Kaldıki küçük kızım 14 yaşında ve kendi başına arkadaşlarıyla AVM de oturur kahvesini içer, sinemasına gider. Ama ben bilirim nerede olduğunu veya olacağını veya kimlerle olacağını.
Ben konu sahibine, erkek arkadaşını ailenle tanıştırırsan daha rahat edersin bile dedim. Lütfen önce güzel okuyalım anlayalım sonra yorum yapalım.
 
Aileni tanıştır rahat rahat gezin ...güvenirlerse izin verirler...bi akşam yemeğe gelsin bence
 
haftada bir ayaküstü görüştüğüm biriyle ben de ilişki yaşamak istemem, buna ilişki denemez zaten.
insan sevdiğiyle elele yürümek, yemek yemek, sinemaya gitmek, sarılıp film izlemek, müzik dinlemek, dans etmek, bazen sadece saatlerce oturup bakışmak ister. bunların hiçbirini yaşamadığın biriyle ne paylaşabilirsin ki?
ha bir de ailenizin sözünden bu kadar çıkmamanız da rahatsız edici görünüyor, kendinizi düşünün, erkek arkadaşınız, yapmak istediğiniz birçok şeyi ailem izin vermiyor diye reddetse ne hissedersiniz? bu insanla bir gelecek kurmayı düşünür müsünüz?
 

Senin kızın çocuk çünkü kimle nerede olduğunu tabiki takip edeceksin.Ama 22 yaşında bir kadının annesine şu kafeye gidiyorum şu arkadaşımlayım diye hesap vermesi , üstüne telefonla aranarak kontrol edilmesi ve akşam ezanı vakti evde olma zorunluğu olması anormal.Üstelik sen yazılanları okursan ailesinin erkek arkadaşı ile tanışacak türde bir aile olmadığını anlayabilirsin.
 
ara sayfaları okumadım ama 22 yaşında bir kızın bu denli kısıtlamalarla dolu bir hayat yaşaması bana çok anormal geldi. sevgilinin yerinde olsam ben de uğraşamam açıkçası.
 
yasadığımız yüzyılın şartlarına bakarsak bir ailenin çocuğunu merak etmesi nerdesin ne yapıyrsun diye sorması gayet normal bir durum. Ama senden saatte bir rapor vermeni bekleyen bir ailen varsa bu sende özgüven probemi dahi yaratır. Ailene bu konu hakkında sakın suclama, onlar senin koruyucu meleğin. Sırf bulusamadın diye ilişkiyi bitirmek istiyorsa diyecek pek bsey yok. Emin ol ileride çalıştığında bir iş hayatın olduğunda haftada belkide en fazla 2 gün görüsebilecksn. Oyüzden cokta saapma.
 
Arkadaşlar ancak istemeye bir ıkı ay kala erkek arkadaşımı annemle tanıştırabilirim.
Babam ve abilerimle de ancak isteme töreninde.
Aksi kabul edilemez ailemde.

Aslında 3.sayfanın ortalarında ,bazı şeyleri anlatırken abarttığımı düşündüğünü yeni öğrendim.
bunun üzerine beni müsait olunca arar mısın yazdım telefonda ayrılalım demek daha mantıklı geldi.

dün tartışmalarımzdan benimde tanıdığım, okuldan bir arkadaşına bahsetti. çocuk geri kafalı bir erkek az buçuk olumsuz seyler söylediğini anladım.
bugun de yıne beni tanıştırdığı kendisinden ıkı üç yas buyuk bırı var abla dediği ona anlatacaktı.
kızda daha önce evden çıkma konusunda sorunlar yaşadığı için beni anlayacaktır ama neyi nasıl anlatır bilmiyorum.

Ve sonuç olarak ben zaten beklemeden ayrılalım diyeceğim. bu süreçte yardımınıza çok ihtiyacım olacak hatta nasıl ayrılık konusması yapılır onu bile bilmiyorum. yardımınıza cidden ihtiyacım var , ilk ilişkim ve çok bocalayacağıma eminim
 

Peki grupça çıkmanıza bir şey der mi aileniz? Sevgilinizin de içinde bulunduğu insanlarla en azından haftada bir rahat görüşseniz?
Ve de iş yerinden Merve değil de Sinanla bir kahve içicez derseniz aileniz ne der?

Çünkü şu anda kk olarak anlamadığımız, aileniz sadece nerede ne kadar bulunuacağınızı mı bilmek istiyor yoksa sizin dışarda bir erkekle buluşmanız, bir sevgilinizin olması tamamen ailenize ters olan bir şey mi?
 
Son düzenleme:

Neden ayrılalım diyeceksiniz? Ortak alın bu kararı. Ona direk "benim aile durumum budur. Sana da hak veriyorum. Bu şartlarda devam etmek istemezsen anlarım. Ne diyorsun?" diyin. Sonuçta ortada bir durum var ve bu durumdan rahatsız olan sevgiliniz. Ayrılma kararının da o versin.
 

Sen ya da erkek arkadaşın anormal değil, senin yaşama şeklin biraz anormal. Aile yapın farklı olabilir, bunu yargılayamam ama 22 yaşında ve çalışan bir kadınsın seninde kendince bir yaşantın bir hayatın olacak bu konuda çizgilerini sende koymalısın. Annene evden çıkarken nereye gittiğini söylediğin halde arayıp kontrol etmesi hiç hoş ve doğru bir tavır değil mesela.
Sana kendimden örnek vereyim senin yaşlarındayken bende aynı şekildeydim, gittiğim yerleri söylerdim, çok sık dışarı çıkmazdım, izinle ilerlerdi her şey. Ve senin gibi çalışan bir kadındım.
Sonra bunun böyle olmayacağını anladım, onları üzmedim belli sınırları, çizgileri korudum ama izin almak yerine haber verme düzenin geçtim. Ben x'le buluşucam haberiniz olsun gibi.. Belli bir saatte aramaya başlardı annem açardım, konuşurdum meraktan değil alışkanlıktan yapardı bunu bir zaman sonra "bir daha ararsan telefonu kapatırım hiç ulaşamazsın" dedim artık aramıyor. Ve onlara hep şunu söylerim beni kısıtladığınızda neyden çekiniyorsunuz? ben zaten çalışan insanım çekindiğiniz her ne ise benim başıma her saatte gelebilir tamamen sallıyorum alkol almamdan mı korkuyorsun, erkek arkadaşım olmasından mı, nedir yani.. ben bunları işe gidiyorum der zaten yaparım tüm gün yokum evde. Dürüst davranıyorum kıymetini bilin derim.
Ve şuan o kadar rahatım ki, bu düzeni kendim değiştirdim ama oturup kendimde ya da arkadaş çevremde sorun aramadım çünkü sorun aile yaşantımdaydı.
 
Karşı taraf haklı.
Siz kendinizi baskı altında hissettiğiniz için görüşmeleriniz de normal geçmez.
Aileniz normal değil.
Oldu olucak kafese kapatsınlar sizi
 

grup halinde çıkarım ama şöyle ki; ahmet merve ben ve sevgilim oluruz , ben merveyle çıkıyorum derim.
merve ısmı yaygın olmayan arkadaşımsa kım kım kım denir. söylesem de problem.
grup halinde haftasonu çıktık ve rahattım kendımce, kardan avm ye rıkıldık ama bu benım suçum değildi sonuçta.ama ben gamzeyle çıkıyorum dediğimde annemin şehirdısındaki babanı ara izin al demişliği vardır, aramadan çıktım, babamı aramış sonra da babam beni aradı.

anneme kalsa erkek arkadasım olabilir ama adım çıkmadan yarın evlenmem gerekır.

bir de ben sununla çıkıyorum derim, çıkabilir miyim demem. tandıkları insanlara hayır demezler ama görüşme sıklığım bır aydan erkense problem olur
 
hayalleriniz emekleriniz duygularınız hisleriniz ve değişimi zor görülen bir aile yaklaşımı..iki arada kalmışlığın sıkıntısı. herkes böyle bir durumda nasıl davranacağını kime ne tepki vereceğini kendisi belirliyor. fakat sizinle daha sık görüşemediği için ilişkiyi bitirme noktasına getiren bir erkek arkadaşa şu soru sorulabilir.
"daha sık görüşemediğin için ayrılma noktasına gelen ilişkindeki bayanı neden sık görmek istiyorsun.....????"

--- çünkü onu seviyorum ve daha fazla yanımda olmasını istiyorum cümlesiyse cevabı tamamen kaybetmeyi kabulleniyor olmak tezatlık oluşturmaz mı...
 


Değil mi? Ömrümde ilk defa biriyle hayaller kurmuştum, annesine isteme töreninde fazladan getirmek istediği, o çok sevdiğim badem şekerini bile söylemişt şapsal sevdiceğim :)
Evlenme fikrinden çok uzak olan ben, artik çiftleri gördüğümde o ve ben üzerine hayaller kuruyordum, çiftlere mutluluklar ve iyi dileklerde bulunurken , bize de diye fısıldıyordum içimden. Babam dışında birine sarılmanın huzur verdiğini kanıksamıştım, evlenince sarılarak televızyon izleriz gibi saçma hayallere bile kapılmıştım bir zaman.

Şimdi o güzel hikayeme son vermek için çok fazla bir saatimiz kalmadı.
Dediğiniz gibi aynı durumda ben olsam, beklerdim , sonunda vuslat varsa özlemler daha tatlı değil midir...

Gittiğim her yere çok peşimden geldi hakkını yiyemem, sınav çıkısıma , alısverısıme, gunde 13-14 aralıksız süren derslerime , hem de baska yerde kendi öğrenci olmasına rağmen. hatta gece yarısı kapımın onune. biri görecek korkusuyla ışığı açmayı bile unutmuştum bir keresinde.

Ama her güzel şey bitermiş, çok da kaptırmamalıymısız öyle...
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…