Anormallik biz de mi, yoksa herkes böyle mi?

İş hakaretleşmeye filan vardıysa o kişinin suratına bile bakmam bir daha. Hakarete, küfüre tahammülüm yoktur. Seviye bu kadar aşağı indiyse zaten biter gider o ilişki, kim olursa olsun farketmez benim için. Bugün hakaret edip ve hakaret yiyip yarın bir şey olmamış gibi anlaşmak pişkinlik ve onursuzluk örneği bence, beni aşar. Bu tür ilişkileri sağlıklı bulmuyorum.
 
Benim çevremde var kaynana gelin elti kavga ediyor, birbirine laf söylüyor ertesi gün birşey yok gibi beraber. En çok şaşırdığımda kari koca gecinemiyir ama kadin hep hamile, yav kavgalı olduğun adamla nasıl sevişirsin bir turlu anlayamıyorum
 
Biz biraz boyle olabiliyoruz

Cok seviyorum cok ta iyi anlasiriz ama bazen oyle sorunlar cikiyor ki karsimiza cidden sakince atlatmak mumkun olmuyor benim esimi hirsimdan yumrukladigim kavgam bile oldu dusun:) ama sonra eski halimize donduk.

Fakat kavganin neden nasil ciktigi ve nasil ilerledigi onemli... en ufak birsey buyutuluyorsa sorun buyuk demektir...
 
Biz tam anlattigin gibiyiz. Haa.. Dersen normal mi. Degil bence. Zaten esimle benim evliligimin siradan olmasi anormal olurdu :)
 
Hic bir iliski mukemmel degildir. Her evlilikte kavga olur, olacaktir. Her kavgayi buyutmemek lazim. Bazen affetmeyi de bilmeli insan. Ben hic bir kavgayi icimde buyutmem mesela. Kinlenmem. Büyütürsen soğursun. Tahammul sevgiyle dogru orantili bence.
 
Asla olmaz demem her şey olabilir..

Ama ertesi gün canım cicim olmak benim için çok zor olur.
Gönülden barışmak ciddi zaman ister.
 
karşılıklı boşanmaya karar verip, sonra ertesi gün karşınızda ki adım attığında barışıp normal hayatınıza geri dönebiliyor musunuz.

evlilikte boşanmak, nişan/sevgililik döneminde ayrılmak sözleri kullanılması çok ağır durumlar için ve gerçekten geçerli sebepleri olduğunda cümle içinde geçmeli... bunları konuşmuş isek ertesi günenormal başlayabileceğimi düşünmüyorum.
 
Aşırı sabırlı ve tahammüllü olduğumdan kimseyle hakarete varan tartışmamız olmadı. Bir arkadaşıma bana tuhaf davrandığı ve konuşmadığı icin hesap sordum sadece ve sebebi de tuhaf gelince buz gibi oldum. Kinciyim miyim sanki? Bilemedim şimdi.

Ama evlilikte hakaret çok farklı. Kabullenemem..
 
Evliligin ilk yilinin özeti olmus biraz. Oluyor öyle seyler ama kac yillik evlisiniz bilmem. Bir de her tartismada bosanma kelimesinin gecmesi irite edici. Bir süre sonra normal gelecek cunku size bu durum. Bosanmak en son ihtimaldir her zaman icin unutmayin. Kavga malzemesi olmamali bence.
 
Ayni seyi dusunmusuz inannasil oluyor ki barisma seksi dedikleri bu olsa gerek her kavgada bir bebek
 
Saygıyı kaybetmemek lazım, sevgiyi zedelememek lazım, iletişim engellerinizi aşmayı öğrenmek için daha iyi diyalog kurabilmek için daha çok konuşmalısınız, öfkelenmeden önce birbirinize kendinizi ifade edebilmelisiniz, biriniz konuşurken ötekiniz dinlemeli. "Sen bunu söylüyorsun ama ben bu durumda böyle böyle hissediyorum, bunun için kendimi iyi hissetmiyorum" gibi... zaten problem kalmaz ortada. Hakaret etmeyin, boşanmayı ağza şaka yollu bile almayın, kötü enerjili ifadeleri normalleştirmeyin, kendinizi ve onu sevin, kendinize ve ona saygı duyun. Saygıyı yitirmemeye çalışın...
 
bence hiç normal değil.
ufak tefek tartışmalardan sonra hemen bir şey yokmuş gibi devam edilebilir. bu garip değil. çünkü zaten insanlar fikir anlaşmazlıklarında güzelce iletişim kurup çözebilmeliler, trip atma/küsme sebebi olmamalı.
hakaretleşmekse çok ağır bir şey. daha dün konu açtım ben mesela, erkek arkadaşım bana "iğrençsin" dediği için yanından kalktım gittim. dünden beri de tek kelime konuşmadık. ne işin içine hakaret girmesi normal ne de hakaretten sonra hemen canım cicime dönmek…
 

Tam olarak 6 ay . Belki de ondan bu kadar kolay affedişim, ilerde tahamülüm olmayabilir benim de. Bu arada boşanma lafını ben değil eşim açar hep, sonra da kızgınlıkla söyledim seni ne kadar sevdiğimi biliyorsun blabla...
 
Dedigim gibi ilk yilin getirdigi birbirine alisma süreci bu:) 6 ay daha cok yeni evde yeni bir nefese, sese, varlıga alismak 1 yil ve bazen daha uzun sürebiliyor. Önemli olan birlikte olusturdugunuz sorunu, birlikte cozebilmeniz.
 
Çoğu demeyim neredeyse çevremde bütün eşler aynı durumda kendimde dahil. Her evlilikte kavga , anlaşmazlık , problemler oluyor ,herşey güzel gitmiyorki buna karşın bizlerde tepki gösteriyoruz bazen fazlaca. Ama evliliği yürütmek devam etmek istiyorsak ki en önemlisi huzur istiyorsak , bazı şeyleri unutmamız gerekiyor. Yani en azından kendi adıma öyle yaptığımı düşünüyorum, içerleyip aynı şeyleri düşünmenin hiç bir faydası yok taa ki bizi üzmekten başka. Üzülme yani , affedilemeyecek şeyler değilse affetmekte güzel , çünkü bir yuva kolay kurulmuyor
 
Ben yapamam. O yüzen içimden kötü şeyler söylemek gelse de kendimi tutarım söylemem. Zaten eşimle kavgamız olmaz ben kavga etmeye karşı oluğum için. Çok ufak ve ben sadece bir iki dakika sonrasında tamamen sustuğum ve "hmm tamam" falan dediğim için büyüyemeyen tartışmalar olur.
Ben kavgaya karşıyım çünkü bu dediğinizi yapamam. Kavga edip kötü şeyler söylersem o insan benim için bitmiştir. Bunu da yapmak istemediğime göre çevremdekilere genelde geçiştiririm. Ama istediğim olur sonunda yani her şeye kalıcı olarak tamam da demem. Sonradan ikimiz de sakinken "ben şöyle düşünüyorum, bu yüzden böyle istiyorum" derim.
 
Yapmayın ben anlamsız buluyorum bu tarz konuşmaları. Kavga edilir ama boşanma kelimesi sinirle insanın agzından çıkmamalı yada küfretmemeli. Normal iletişim kurabilen tattışırken kendini kaybetmeyen insanlar da yapmaz zannediyorum.
 
ailem böyle.

ama sevgilim arkadaşlarımla böyle değilim genelde ufak tartışmalar olur kötü konuşmayız. koparsa tamamen kopar.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…