- 4 Şubat 2019
- 40
- 23
-
- Konu Sahibi MervDemmir
- #41
Çok benzer bir durumu arkadaşım yaşadı,çok yakınını kaybetti ve antidepresan kullanmaya başladı. o hamile kalmıştı , aldırdılar. Onun eşi doktor, hocalarına falan danıştılar. Kız kendini toparlasın, ilaçlar bitsin çocuğu ondan sonra yapın demişlerdi.
Merhaba, uzun zamandır takipteyim, ilk kez önemli bir konuda konuşacak kimsem olmadığı için daha doğrusu sizlerden fikir almayı istediğim için buraya yazmaya karar verdim. Konunun yanlış yere açıldığının farkındayım ama en çok buradan cevap alabileceğimi düşünüyorum, lütfen konu bir süre taşınmasın, ilgili kişilerden rica ediyorum.
Öncelikle malesef 5 yıldır sigara kullanıyorum. Şimdiye kadar max. 2/3 ay kadar bıraktım ve tekrar başladım.
Kendime engel olamıyorum, bırakmak istesem bırakabilirim farkındayım ama malesef olmuyor bir türlü.
Bu bir bahane değil biliyorum ama dertlerimden sadece sigara ile bir nebze uzaklaşıyorum.
Daha fazla kendime zarar vermemek için ilk kez ciddi bir adım attım ve bu ay sigara bırakmak için destek almaya karar verdim.
Umuyorum ki bu sefer geri dönüşü olmaksızın kurtulucam, inanıyorum
6 aylık evliyim, ben 28 yaşındayım - eşim 36 yaşında. Ciddi problemimiz yok sağlık anlamında çok şükür.
Evliliğimizin 2. ayından itibaren korunmayı bıraktık. Ama henüz gebe kalamadım.
Çok stresli bir yapım var ve abartmadan söylüyorum bu yıl o kadar çok travma yaşadım ki stressiz bir günüm geçmiyor.
Eşim bana çok destek oluyor sağolsun ondan yana hiçbir sorunum yok.
Ailemle ilgili kötü şeyler yaşadım, ailemden birinci derecede birkaç akrabamı ve ablamı aynı sene içerisinde kaybettim..
Buna bağlı olarak panik atak krizlerim yüz göstermeye başladı..
Özellikle son 1 aydır.. Ölümden, sevdiklerimi kaybetmekten çok korkuyorum..
Kabullenmeye çalışıyorum ama o kadar güçsüzüm ki. Elimde değil.
Ölüm korkusunu üzerimden atamıyorum.
Panik atağın da etkisiyle bu durum bende kötüye gitmeye başladı.
Bazen kabulleniyorum, hepimiz bir gün göçüp gideceğiz diyorum.
Sonra en ufak bir kalp çarpıntısı, tansiyon yükselmesi ile dibe çöküyorum.
Ablamın ölümünde yanındaydım, yaşadıkları gözümün önüne geldikçe çok kötü oluyorum..
Korkuyorum.. Eşimi kaybedersem, annemi kaybedersem, ya ben ölürsem..
Hayallerim, hayatım, peki ölümden sonrası..
Düşünmekten alıkoyamıyorum kendimi. Çok yanlış, evet.
Buna tepki gösterecek olanlar varsa şimdiden söylüyorum yorulmayınız diye, yanlış evet.
Ama herkesin bir sorunu var bu hayatta.
Ben de gerçekten çok etkilendiğim için bu korkuyla boğuşuyorum son zamanlarda, anlayışınızı rica ediyorum.
Artık bu şekilde devam edemeyeceğim için, hatta panik atak yüzünden sonunda bir gece kendimi acilde bulduğum için nihayet bu sabah doktorum ile görüştüm, bana 50mg'lık 10 ay boyunca ilaç tedavisi önerdi.
Yaşadığım travmalara bağlı olarak kaygı problemim ve panik atağım olduğunu söyledi.
Çok büyük bir sorun olmadığını belirtti ve dediğim gibi yaklaşık olarak 9-10 ay ilaç tedavisini önerdi.
Şimdi evime geldim, ilaç reçetesini okurken, akıl edemediğim bir sorunla karşılaştım.
Bahsettiğim gibi, eşimle bir çocuğumuzun olmasını çok istiyoruz, ikimiz de o kadar çok istiyoruz ki anne-baba olmayı.
Her şeyimiz tamam çok şükür, evimizde minik bir neşe olsun istiyoruz.
Nişanlı olduğumuz sürede de (3 yıl) yıllardır bu hayal ile kurduk yuvamızı
Doktoruma söylemeyi unuttum ya da konuşurken ağladığım için dağılmış olabilirim, panik atağı yeni yeni başlayan biri olarak her şeyi sormayı akıl edemedim gerçekten o kadar içime atmışım ki bazı şeyleri, ağzımı açtığım anda ağlamaya başladım..
Dağıldım. Tabii ki tekrar giderek detaylı bilgi alacağım, yine de tecrübesi olanlardan fikir almak adına yazıyorum, uzattığım için kusura bakmayın lütfen.
Çünkü bir sonraki randevuyu ancak 18 gün sonra alabileceğim.
Yaklaşık 1 yıl sürecek bir tedaviden bahsediyoruz, ve yıllardır kurulan bir bebek hayali var içimizde.. Biran önce olsun istiyoruz..
4 aydır hamile kalamadım, belki de stresten etkileniyorum.
Vitamin eksikliğim vardı, beslenmeme dikkat ediyorum.
Sigarayı bırakmak için adım atıyorum derken panik atak çıktı şimdi karşıma.
Ne yapacağımı inanın bilemiyorum, aslında çoğu zaman mantıklı düşünerek hareket ederim ama her zaman her şey dört dörtlük olmuyor işte..
Ne yapmalıyım? 1 sene daha ertelemek mi,
(ki asla ertelemek istemiyorum mucizemi kucağımda istiyorum Allah'ın izniyle),
Yoksa ilaç tedavisini reddetmek mi?
Panik atağımı ilaçsız yenmek için elimden geleni mi yapmalıyım, yoksa tekrar doktorum ile görüşerek uygun bir ilaç mı istemeliyim.
İnanın 3 gündür takıntılarımdan uyuyamıyorum ve artık beynim donmuş durumda, ya ilaç alacağım ya da kendimi sakinleştirmenin bir yolunu bulacağım..
Kendimi o kadar yordum ki. Yeni olduğunu biliyorum yine de her ay bu sefer oldu mu diye heyecanla test yapıp sonuç bekleyen bir kadınım.
Bir bebeğim olsun istiyorum, o bana bu kadar mutsuzluğun üzerine hediye gibi gelecek biliyorum. Yani, inşallah gelecek..
Stres ve ataktan kurtulmak istiyorum.
İlaç, yani belki de ilaçsız da kurtulabilirim hı? Olamaz mı..
Hayat işte artık güzel şeyler olsun diye yalvarıyorum Allah'a ben.
Ne yapmalıyım, lütfen tecrübeli kadınlar bana akıl verin. Sizlere ihtiyacım var.
Şunu da eklemek istiyorum; eşim benim aksime rahat bir yapıya sahip ve panikle ataklar yaşadığımda kızar, kızmak ta değil aslında neden kendini boş yere harap ediyorsun zarar veriyorsun diye üzülerek söylenir.
O yüzden onu da üzmek istemiyorum, belki birkaç güne dayanamaz ilaç tedavisini anlatırım ama..
(doktora gittiğimi biliyor fakat ilaç kullanıp kullanmamakta kararsız olduğum için bir şey söylemedim henüz ona)
Benimle birlikte hatta benden çok :) bebek hayali kuran adama da dur panik atak var önümüzde 10 ay bekleyelim demek istemiyorum ki en başta ben beklemek istemiyorum yani sadece onun isteğini önde tutmadığımı da bilmeniz adına belirtiyorum bunu, ikimiz de karşılıklı olarak çok çok istiyoruz..
İkimizden bir parça mucize gelsin nolur bize.. Evimize kucağımıza kalbimize.
Biraz daha içli yazarsam ağlayabilirim o yüzden engel olmak adına sizlere geldim :)
Bunca kötü duyguların üzerine mucize gerçekleşsin istiyorum, herşeyden çok..
Lütfen içime su serpecek şeyler söylemenizi rica ediyorum..
Ne yapmalıyım ne yapacağımm ben KK
Ben ilk çocuğumda kullanıyor dum hamile kalınca kestim sonra kötü oldum beş aylık olunca başladım Dr kontrolünde doğumda kestim içmedim iyiydim ikinciye hamile kaldım iki sene sonra hamilelikde içmedim iyiydim bebek doğunca altı aylık olunca başladım Dr kontrolünde hala içiyorum 16 aylık emiyor bu ara da
Atlatırsınız tabi ki, ben sizde o gücü görüyorum. Hatta sansığınız kadar uzun bile sürmeyecek tedaviniz bence.
Evet cidden cok fayda görüyorum biraz maddi acidan zorluyor ama kisa sürede ruh sağlığını iyileştiriyor gercekten
Direk kendi yasadiklarimi aktaricam...
Anksiyete ve panik atak sebebiyle ilac kullaniyodum ve evlendikten sonra kendimi iyi hissedip birakmistim fakat bir sure sonra yavas yavas beni zorlamaya baslamisti bu surecte esim bebek istiyodu fakat durumu anlatamiyodum cunku yasamayan birine bu kendini nie uzuyosun dedirtiyo anlamiyolar.Bir psikatriyle gorustum bu durumu gebeligin hastaligimu tetikleyebilcegini gebelik dusunuyosam ertelememi soyledi aksi takdirde hicbir sekilde ilac tedavisi yapilamayacagini anlatti.Fakat megerse ben zaten hamileymisim o ara ve dedigi gibide oldu yavas yavas tekrarlayan durumum beni buyuk bi cikmaza surukledi gebelikte antidepresan cok elzem durumlarda verilir ki o da 12. haftadan sonra dusuk dozda baslanir ama ben o kadar bile dayanamadigim icin 8. Haftadan dogumuma 2 hafta kalaya kadar kullandim cok korkmama ragmen cok sukur saglikli bi evladim oldu dogumdan sonra ise 4.5 ay dayanabildim oglum 13 aylik ve hala ilacimi kullaniyorum ne yazikki...
Dunyaya getiriceginiz o melegin herseyden once saglikli bir anneye ihtiyaci var ruhsal durumunuzu en iyi siz analiz edebilirsiniz neye ihtiyaciniz oldugunu iyi dusunun size nacizane tavsiyem once tedavinizi olup sonra bebek sahibi olmaniz cunku inanin evlat hickimseye benzemez kaybetme korkunuz evladinizda tavan yapicaktir.Allah yardimciniz olsun
Bence ruh haliniz düzelmeden hamile kalmayın hormonların da etkisiyle çok tehlikeli bir duruma sürükleyebilir sizi.
bebeğinizin sağlıklı olması, eşinizin de önceliğidir, bunu anlatın eşinize
geçen gün bir teyze anlattı, hamileyken yaşadığı yoğun stres, çocuğun görme fonksiyonlarını etkilemiş
hamilelik ve lohusalık dönemindeki ruh haliniz birebir çocuğu etkiliyor
özellikle hassas insanlar için lohusalık çok zor, tedavi olun, biraz güçlenin ki o dönem çok sıkıntı çekmeyesiniz
3 aylık hamileyim ve sıkıntılı bir hamilelik geçiriyorum ne yazık ki, bulantılar, kanamalar, vs. Yani isteyerek hamile kaldım ama süreç beni çok zorluyor. Herhangi bir psikolojik sıkıntım yok-tu, hamile kalana kadar. Herkesinki böyle olur demiyorum ama çok zorlu bir süreç. Bilmiyorum, iyi düşünmek lazım. Belki çok çok istediğiniz için size iyi bile gelir. Ama benim yaşam kalitemi -çok doğal olarak- düşürdüğü için, raporlar vs. işe gidememek, dışarı çıkamamak beni olumsuz etkilediği için şu aşamada hamile kalmayı önermem. Tabi ki şükrediyorum her aşamasına, Allah aratmasın ama bu aşamada bir de panik atağım falan olsa belki çok daha fazla zorlanabilirdim. Ama dediğim gibi çok çok istiyor gibisiniz, belki cefası da sizi mutlu edecek.. Bilemiyorum, doktorunuzla ayrıntılı konuşun bakalım o ne önerecek. İnşallah hakkınızda ennnn hayırlısı olur.
Ayrıca şuanki duygu durumunuz çok çok çok normal, sürekli olumsuz tepki alacakmış gibi konuşmuşsunuz ama tüm bu süreci hiç hasar almadan atlatmanız mucize olurdu. Allah her konuda içinize ferahlık versin.
Hamilelik çok çok isteseniz de hormonlarınızı altüst eden bir süreç. Psikolojiniz düzelmeden hamile kalırsanız çok zorlanabilirsiniz.
Önce tedavinizi bitirmenizi tavsiye ederim.
Çok geçmiş olsun...
Biraz uzun olmuş, tam adapte olup okuyamadım.. Kusura bakmayın..
Ama özet olarak; panik atak ve anksiyeteniz var. Sonuç olarak; ilaç kullanıyorsunuz ama bebek de istiyorsunuz..
Bende panik ataklı ve anksiyeteliyim. Bir yıldır ilaç kullanmıyorum ama. Şuanda da hamileyim zaten. Bana hamilelik bu konuda iyi geldi; sakin kalmayı öğrendim.. Çarpıntım başladığında atak geldiğinde; tansiyonum yükselmesin bebek etkilenmesin diye sakinleşmeye ve nefes almaya çalışıyorum.. Daha önce beceremiyordum bunu..
Burada bir konu var; panik ataklı hamileler diye. Birçoğu panik ataklı hamile kalmış ve hala ilaç kullanıyor.. Birçoğu da hamileyken panik atak olmuş.. Doğum yapanlarda var.. Oraya bir göz at istersen..
https://www.kadinlarkulubu.com/forum/threads/panik-atak-yasayan-hamileler-hamile-adaylari.334552/
Antidepresan kullanırken bende hamile kaldım ,öğrendiğim an ilaçları bıraktım anksiyete bozukluğu ve panik atak başlangıcı vardı vala hamilelik iyi geldi diyebilirim uzun bi süre ilaca ihtiyaç duymadım ama tabiki sen büyük şeyler yaşamışsın önce tedavi ol bana kalırsa inşallah çabucak toparlarsın
Merhaba. Öncelikle panik atağınızı tedavi ettirmelisiniz. Çünkü doğum sonrası postpartum depresyon yaşayabilirsiniz ve bunu atlatmanız psikolojiniz bu durumdayken zorlaşabilir. Üstelik doktorunuz da çok uzun bir tedaviden bahsetmemiş. Hamilelik zor bir süreçtir. Bu süreçte başınıza nelerin gelişeceğini bilemezsiniz(sorunlu bir hamilelik geçirebilirsiniz, düşük olabilir,..). Kaybetme korkusunun üzerine tekrar olumsuz şeyler yaşarsanız psikolojiniz ve panik atağınız daha da kötüye gidebilir. İlaçla birlikte psikolojik terapi görmenizde de fayda olabilir. İyi günler dilerim.
Evet sonrasında da yaşanacak olan kaygılar tetikleyebilir, Allah korusun daha kötüye gidebilir bunu farkettim..
O yüzden tedavi olmak gerekiyor, en doğrusu bu olacak..
Terapi için de bir şeyler araştırıcam bakalım. Çok teşekkürler
Kesinlikle önce tedavi olun iyilesin sonra bebek düşünün. Çünkü lohusalik suresu bilinenin aksine 2 yıldır ve bambaşka bir ruh hali, psikolojidir. Tedavi olmadan hamile kalır dogum yaparsanız bir de üstüne lohusa depresyonu yaşayabilirsiniz ki bu durumda ruh haliniz iyice berbat hale gelir ve çıkmaza girersiniz. Ne kendinize ne de bebeginize hayriniz olur.
Ikinci olarak antideprasen kullanırken çok iyi korunun hem siz hem eşiniz Allah korusun hamile kalıp bebekte sorun olursa omur boyu vicdan azabi çekersiniz ve daha kötüsü bebeginiz çekebilir.
Son olarak bebek düşünüyorsanız sigaradan kesinlikle uzak durun. Sigara kullanırken hamile kaldım ve bebegim kalp anomalisiyle doğdu doktorlar sebep genetik sigarayla alakasi yok diyor ama aklimda hep bir acaba kaldi ve çektiğim vicdan azabini bir ben bir Allah biliyor.
Tedavim bitti ilacı bırakma evredinde ani bı keşiş yaptım yoksa ilacı 2 hafta daha yarım kullanacaktim. Ne halde miyim, hormon mu yoksa yoksunluk mu hepsi beraber. Depresyon ve ölumun edeşiğindeyim. Gebelik zor yani gözün korkmasın ,kimi çok rahat gecieiyor. Ama anne olmak muhteşem. Bu Dr ile görüş olmadı terspi yeterli olursa onla bile atlatirsin
Rica ederim. Umarım en kısa sürede iyileşir ve bebeğinizi kucağınıza alırsınız. Her şey gönlünüzce olsun.
Selam
Ben hamile kalmadım ama bir arkadaşım sürpriz hamile kalmıştı antidepresan kullanırken.
Başlarda biraz ağladı, modu düşüktü ama 5.5 aya kadar iyi götürdü.
Başka sebeplerden hamileliğini sonlandırmak zorunda kaldı ama alışmıştı 1.5-2 ay içerisinde ilaçsız.
Üstelik onun kronik depresyonu vardı, yıllardır kullanıyordu.
Bir psikolog olarak da depresyonun tedavi edilebilir, ilaçsız da üstesinden gelinebilir olduğunu onaylıyorum.
İçiniz rahat olsun, ilaç kadar zınk diye kesmeyebilir ama uzun vadede terapinin faydasını görürsünüz.