Bizim evler uzak ama telefondan yetiyordu. Sürekli kahvaltıya gelin, akşam yemeğine gelin falan hep çagırırdı. Ogluşuna söylerdi o da bana söylerdi. Hiç planımız var mı, o akşam yemek var mı diye sormazdı.Ben aramasam da sürekli arardı beni. En sonunda ben sıkıldığımı falan söyledim. Biraz bozuldu. Ama şuan şükür baskı yapmıyor. Eşimi hergün arıyor. Ona birşey demiyorum tabiki. İsterse dakika başı konussun.Tabi eşim evdeki her haltı anlatıyor. Ona da tembıh ettim. Mesela kredi kartı borcum var gidip annenlere anlatma falan tembih ediyorum artık. Biraz olsun rahatladım. Ama beni kendilerinden sogutma sebebi baştaki yaptigi çok baskı. Bunu da ileride söyliyecegım. Başta cok gel gel dedikleri ıcın bunaldıgımı söylıyecegim.