daha önce de yazmıştım annem sevgilimle tanışmak istemiyordu. bizim 3 senelik bi ilişkimiz var, çok güzel giden ve ufak tefek kavgaların dışında bi sorunumuz olmadığı bi ilişki. hatta ufak tefek bile kavga denemez en ufak problemimizi anında çözardik. ilişkimizin ilk başlarında ailem bizi öğrendi ve bu çok kötü oldu, ayrıl dediler ayrıldım dedim. ama içten içe ayrılmadığımın farkındaydılar. biz hep birbirimizi çok sevdik. şu an 3. yılımızdayız ve yine bile bi sorunumuz yok, aileler dışında. sorun şu ki benim tayinim sevgilimin memleketine çok yakın bi yere çıktı. geldik burda ev tuttuk ailemle beraber. ama annemin haberi yoktu onunla bu kadar yakın olacağımıza ve nerdeyse türkiyenin bi ucundan diğer ucuna geldik, onunla olabilmek için. bu sefer sevgilimin ailesi illa babamla annemle tanışmak istediklerini söylediler zaten anlatmıştım bi süre önce babama da anneme de ama annem yine bile karşı çıkıyodu. hatta geçen sene ya o ya ben dedi. ben de böyle bir ayrım yapamam ikinizi de çok seviyorum tercih yapamam dedim. konu askıdaydı yani. tüm bunların üzerine kalktım onun için büyük şehirden bu ipsiz sapsız yere geldim, iş hayatım sorunlu geçti uzun süre de ailemden uzakta yaşadım. önce babam geldi yanıma sonra da annem, yine yalnız bırakmadılar beni. annem gelmeden önce ailesi babamla görüşmek istiyoruz dediler ben de engel olmadım babam sevdi ailesini. ama annem bunu öğrendiğinde bizimle uzun süre konuşmadı. arayı yeni yeni düzeltiyoruz. daha annem gelir gelmez de bu sefer annenle tanışmak istediler. inanın benim de en çok istediğim şeydi bu ama annemi biliyorum uygun zaman olmadığı sürece o insanları hayatta sevemez. neyse benden ve sevgilimden habersiz babamı arayıp biz bu akşam size gelmek istiyoruz demişler, öncesinde de defalarca beni babamı arayıp gelmek istediklerini söylemişlerdi biz daha sonra dedik. babam da kıramamış gelin demiş. zaten 3 gün öncesinden ailecek birbirimize girmiştik bu konudan dolayı, annemin tavrı belliydi yani. tanışmak istemiyodu. o gün eve gittiğimde annemin yüzü gözü şişmişti 3 gün boyunca zaten böyleydi. keyifsizdi ve akşama bişi hazırlamayacağını söyledi. babam da hazır bişiler almış akşam için. akşam oldu, geldiler annem yine yorgun duruyo ama kanı ısınmadı çok belli. babamla babası konuşuyo sevgilim de yanlarında annem sorulanlara cevap veriyo sevgilimin ailesi buraları övüyo, ailesini övüyo. annem de çok net buraları beğenmediğini söyledi. gerçekten de beğenilecek bir yer değil. neyse ben de çay tazeliyorum meyve getiriyorum filan derken bunlar gittiler. giderken hiçbir sorun oktu gayet güleçtiler. ertesi gün kadın annemi aradı ve beraber bir şeyler yapsaydık demiş. annem de bizim misafirimiz vardı zaten demiş soğuk bi sesle. kadın buna çok bozulmuş. ben aradım özür dilerim dedim annemin tavrı size değilddi zaten soğuktu evin havası o yüzden öyleydi dedim. gerçkten de kişiliklerine ailesine bişi demedi annem sadece buraların çok uzak olduğunu söyledi. bu sırada ben sevgilime bak eğer benden soğuduysan, bu zor evreyi kaldıramıcaksan bırak beni seni anlarım demiştim. ben sonsuza kadar senden başkasını sevemem biz tüm zorlukları atlatıcaz dedi. geçen gece de sevgilim mesaj attı annesi bunu karşısına almış o kadın bize bir daha böyle davranırsa bu işte ben yokum bu iş olmaz demiş. ailesi beni çok sever, en azından öyle gözüküyo. evlendiğimizde onların bulunduğu şehirde yaşayacağız tabii benim atamaya bağlı bu süreç. ama sevgilim şehrini bırakmak istemiyo ben de hiç benim için şurda yaşar mısın demedim hemen kabul ettim yani onun şehrini. neyse dedim bak beni bekleyemiceksen ayrılabilirsin venden yine bile sorun diil. yok olmaz seni hayatta bırakmam sadece anneni ikna etmeye çalış yeter dei. ben de elimden geleni yapıyorum. dün geceki mesajda da annesinin tavrının kesin olduğunu annemin annesinden özür dilemediği süreçte geleceğimizin mahvolacağını yazmış. ben de ben öyle bir şey diyemem dedim. bu durumda kim suçlu dedi ben suçluyum dedim. annemin hiç mi suçu olmadığını sordu. elbette var ama onun açısından düşünürsen haklı yanları da var dedim. ailesinin saygıda kusur göstermediğini ve aynı saygıyı onlar da görene kadar anneme saygı duymayacağını söyledi. ona göre olayın ciddiyetinin farkında değilmişim. elimden geleni yaptığımı söyledim ve ne yaptığımı sordu, ailemi karşıma alıp her fırsatta aşkımızı anlattığımı, onun için buralara gelip ailemi de pesimden sürüklediğimi annemle bu konuları defalarca konuştuuğumu anlattım evet haklısın benim elimden bişi gelmiyo ki dedi. aptal kafam ben de o sıra demedim ki sen de o zaman anneni ikna et diye. şimdi bana diyo ki biz ne kadar birbirimizi sevsek de ailelerimizin onayı olmadaan bu ilişki olmaz nolur anneni ikna et annemden özür dilesin. ben annemi tanıyorum böyle bişi yapmaz hadi yaptı diyelim benim ailemin gururu nolucak? çünkü yani o gün sadece annemin üzgün bi ifadesi vardı elinden geleni yaptı ama değiştiremedi, onun dışında bi saygısızlıkta bulunmadı. babam da tüm bunlar olurken ortalık durulsun diye bekliyor, dedim ailesi bozulmuş anneme dedi kendileini zorla davet ettirdiler neye bozuluyolar böyle olcağı belliydi. şimdi soruyorum size gururumuzu hiçe sayıp annemi ikna etmeye mi çalışayım geleceğim için, sevgim için. yoksa zamana mı bırakayım? şöyle de bir şey var eğer ben annemi ikna edersem sevgilimin annesi hep hayatımızın içinde hep oğlunu dolduran bi anne mi olur yoksa bana olan sevgisi geri mi döner. ama biliyorum ki her iki durumda da ben ondan başkasını sevmicem, bunu ailem de biliyo. napmalıyım?