- 31 Ağustos 2022
- 360
- 128
- 53
- Konu Sahibi Sunshine11111
- #1
Merhaba,
Eski yazılarımdan da göreceğiniz üzere, hayatım hep bir arayış içinde. Sanki bulamıyorum.
İşim var ama çok yüksek maaşlı değil, yine de yetiyor şükür. Birikim yapıp ev araba aldırmaz ama olsun. Şükrediyorum. Sağlığım yerinde. Şükür. Ailem iyi şükür. 30’lara yaklaşıyorum ama ne yaptığımı ben de bilmiyorum. Psikologa gittim o anlık iyi geldi ama sonsuz çare değil. Sürekli kendimi gezmelerle oyalıyorum. Türkiye içinde yılda birkaç kez farklı şehre gidiyorum. Ama sanki yine eksik.
İnstagramda bakıyorum herkes adım adım bir şeyler yaşıyor. Ben sadece işe gidip gelip bir şehre gidip gelip duruyorum. Çıkmaz bir döngü içindeyim. Kurs bakıyorum kendime uygun bulamıyorum oraya o kadar para da vermek istemiyorum. Tek başıma kalkar sinemaya giderim, arkadaşlarımla arada bir bir kahve içerim dışarda.
Ne bileyim. Aşksızlıktan mı bu bıkkınlık bilmiyorum.
Avrupaya gidip gezmek istiyorum ama hep gidelim diyen insanlar hadi diyince gelmiyor. Tek hissediyorum hep. Tek başıma kalkıp gitmeye cesaretim yok. Bir sürü para dökmek lazım vize sorunları vesaire.
Bakıyorum yaşıtlarım eşleriyle gidiyor geziyor. Özeniyorum.
Ne yapacağımı bilmiyorum. Bu döngü sonsuza kadar sürerse nasıl geçecek ömür?
Eski yazılarımdan da göreceğiniz üzere, hayatım hep bir arayış içinde. Sanki bulamıyorum.
İşim var ama çok yüksek maaşlı değil, yine de yetiyor şükür. Birikim yapıp ev araba aldırmaz ama olsun. Şükrediyorum. Sağlığım yerinde. Şükür. Ailem iyi şükür. 30’lara yaklaşıyorum ama ne yaptığımı ben de bilmiyorum. Psikologa gittim o anlık iyi geldi ama sonsuz çare değil. Sürekli kendimi gezmelerle oyalıyorum. Türkiye içinde yılda birkaç kez farklı şehre gidiyorum. Ama sanki yine eksik.
İnstagramda bakıyorum herkes adım adım bir şeyler yaşıyor. Ben sadece işe gidip gelip bir şehre gidip gelip duruyorum. Çıkmaz bir döngü içindeyim. Kurs bakıyorum kendime uygun bulamıyorum oraya o kadar para da vermek istemiyorum. Tek başıma kalkar sinemaya giderim, arkadaşlarımla arada bir bir kahve içerim dışarda.
Ne bileyim. Aşksızlıktan mı bu bıkkınlık bilmiyorum.
Avrupaya gidip gezmek istiyorum ama hep gidelim diyen insanlar hadi diyince gelmiyor. Tek hissediyorum hep. Tek başıma kalkıp gitmeye cesaretim yok. Bir sürü para dökmek lazım vize sorunları vesaire.
Bakıyorum yaşıtlarım eşleriyle gidiyor geziyor. Özeniyorum.
Ne yapacağımı bilmiyorum. Bu döngü sonsuza kadar sürerse nasıl geçecek ömür?