Arkadaşı olmayanlar buraya.

evet bundan bende şikayetçiyim. Üniversitede ki arkadşlarımı çok özlüyorum benden çok uzak ildeler ben memleketimdeyim.
Burada liseden görüştüğüm sadece iki arkadasım var. onlarda çalışıyor hiç öyle görüşüp dertleşemiyoruz. Dertleşsek bile nasıl diyeyim biraz dar görüşlüler herşeyi anlatamıyorum.
Bu durum bu sene iyi oldu aslında kpss sınavına daha iyi çalışıyorum ama çok bunaldığım zamanlarda insan biri ile konuşup rahatlamak istiyor. Allahtan sevgilim var tek tesellim o.
 
Liseden ve mahalleden birsürü arkadaşım vardı, üniversiteye gidince hepsi yavaş yavaş irtibatı kopardı. Bir tanesi hariç. O benim en yakın arkadaşımdı. Her zor zamanında yanında oldum. Sonra üniversite bitti ordaki arkadaşlarımla ayda bir görüşürdük. Sonra düğünüm oldu. Ne liseden ne mahalleden nede üniversiteden en yakın gördüğüm arkadaşlarım bile gelmedi. O yüzden arkadaş konusunda şanssızım. Umarım buradan iyi arkadaşlar edinebilirim :)
 



Dertlerimiz,paylaşımlarımız aynı Aynen,Allah'tan benim de sevgilim var,o da olmasa yalnızlıktan ölürdüm sanırım






Umarım ediniriz bebek :)
 
demek ki baya kalabalığız bu konuda :) ben de üniversitede aradığı arkadaş ortamını bulamayanlardanım kızlar.. daha doğrusu bir sürü arkadasım var ama şöyle çat kapı gidebileceğim, ağlayınca hiç tereddüt etmeden arayabilceğim kişi yok koca ankarada. üniversiteye büyük umutlarla gelmiştim ama fos çktı hep bir çıkar ilişkisi üzerinden yürütülüyor arkadaslıklar. böyle giderse asosyal olcam sanırsam ahahaha :))
 
Bende Ankarada yaşıyorum ve bu şehirden nefret ediyorum. Eşimle birlikte görüşebileceğimiz evli çiftler yok etrafımızda. Ben sadece bekar kız arkadaşlarımla görüşüyorum ve bu durum beni çok sıkıyor
 
bende aynı konudan muzdaribim fakat yalnız benim küçüklüğümde olsun, üniversite yıllarımda olsun epey arkadaşım vardı. popülerliğe girer mi bilmiyorum ama biraz dikkat çekici bir tip olduğumdan ,ders notlarımında hep yüksek olması ve maddi durumumunda biraz iyi olması hemen hemen herkesi beni aslında hiç sevmeseler de, kıskansalar da benimle arkadaş olmaya iterdi...hocalarım benimle daha çok diaolog içinde olurlardı, birçok şeyinde sorumlusu ben olurdum. arkadaşlarında ister istemez benle işleri oluyordu...okuldaki durumumu bırakın,tipimide geçtim, sevgilime kadar hep kıskanılmışımdır...bende aksine hep (arkamdan attığını tuttuğunu bildiğim insanlara kadar) iyi davranmışımdır,güler yüzlü olmuşumdur hiç kimseyi küçümsememişim ,gerek maddi gerek manevi olsun hiçbir şeyimi sakınmamışımdır. bir türlü kıskançlıklarına anlam verememiş belki beni iyi tanımıyorlardır da ondan böyle oluyordur diye ben anlayışlı olmuşumdur...hatta sevgilimden bile olmuşluğum olmuştur bu iyi niyetimden dolayı...hiçkimseden zerre birşey görmediğim gibi birde aksine hep zararlarını gördüm... bunların yanında bir kaç hakketen beni seven arkadaşımda dostumda oldu,olmadı değil fakat okul hayatım, üniversite bitti herkes bir yere dağıldı birbirini arayan soranda pek yok...memleketime döndüm biraz çalışmayayım dinleneyim dedim fakat iyice de yalnız kaldım zaten bu geçmişimden yaşadığım arkadaş-dost ilişkilerimin vermiş olduğu deneyimden dolayı arkadaştan insandan tiksinti duymaktayım benden uzak dursunlar durumu var...ailem dışında şuan bir nişanlım var şimdilik oda biraz kıskanç... bırakın etrafımdan yeni kişiler tanımayı arkadaşlık kurmayı, liseden küçüklüğümden beri olan tanıdıklarımla karşılaştığımda(onlarında anlattığım gibidir arkadaşlıkları)nişanlımın kıskançlığı yüzünden selam dahi zor zar veriyorum hatta bu durum onların benim arkamdan daha çok atıp tutmalarına konuşmalarına bile sebepte oluyor biliyorum ''iyice havalara girmiş bu!!''gibi duyumlar ne alakası varsa...iyice boşverdim hatta arkadaşsız olmayı bile kabullendim zararları olcağına tek kalırım sıkılırım daha iyi diyorumm...malesef durum bu bende...
 
yalnızlığımı doldurcak bi sevgilim bile yok
 
aynen kızlar yaa kendimi çok yalnız hissediorum bazen, bi sevgilim olsa bari diycem ama o da yookkk
 
yanlizliktan ,anlasilmamaktan dert yaniyordum,kimse anlamiyor,herkes birakip gidiyor,dinlemiyor kimse beni,ve sonra anladimki Allahtan baska dost yok,bi sikintim varsa döküyorum icimi,saatlerce belki anlatirim,hatta arkadasa anlattigimdan daha cok rahatliyorum diyebilirim,bosverdim arkadaslri,benle ilgilenen varsa basim gözüm üstüne yoksa suan hepsi facede..
 
dün hayatımdan bir dostum sandığım kişiyi daha çıkardım...bu gidişle bende arkadaşsızım..okadar çok konuşmak istediğim paylaşmak istediğim şey varki hepsi içimde kalıyor malesef..
 
Selam Bende yıllardır arkadaş dost diye gezdim ama yok yok yok. hatayı kendimde arıyorum ,sorgulamıyorum ,uzatmıyorum olduğu kadar diyorum yinede olmuyor ! nerede hata yapıyorum :=S
 
İstanbulda ismek kurslarına katılın arkadaşlar, çok sağlam güzel dostluklar kuruluyor. Başka şehirde olanlarda halk eğitim vb kurslara gitsinler. Hem kendinizi geliştirir hemde arkadaş edinirsiniz.
 
arkadaşlarım var ama derdimi paylaşabileceğim bi dostum yok arkadaşlarıma anlatabilirim ama ne yorum yapacaklarını bildiğim için istemiyorumdost sandıklarım arkamdan vurdu beni kimseye güvenemez oldum..
mesela bugün bir sürü şey oldu ama anlatabileceğim kimse yok içime atıcam yine(
 
slm benimde oturduğum semtte bir arkadaşım yok .diğerleriyle sık konuışamıyorum.aslında bir kanka gibi arkadaşım olmasını çok isterim. kağıthanede oturuyorum bana yakın oturanlar msj atsın lütfen
 

lyd sen nerde oturuyorsun
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…