Ya ne güzel sevindim senin adına.çok doğru yapmışsın hem can sıkıntısı için,hem sağlıklı yaşam,hem formu koruma:)))akıllı kadının hali bi başka oluyor canım.işallah orda kafana uygun biriyle dostluk kurarsınız senin içinde çok iyi olur.arkadaşlar ben spora yazıldım.belediyenin aile yaşam merkezinde yıllık 100 tl hafta da 3 gün. ankara da yaşayan semtinde aile yaşam merkezi olan varsa kaçırmasınlar derim. belki yeni arkadaşlıklar kurarızhem de fazlalıklardan kurtuluruz.ya aslında ben iletişim kurabilen biriyim. ama komşularımla anlaşamadım. kafa dengi yok.herkes komşusunu bulmuş birbiriyle samimi olmuş gruplaşmışlar yani.ben hepsiyle karşılaştığımda konuşuyorum.ama kapısını çalabileceğim bir komşum olsaydı yeterdi bana. birlikte kahvaltı yapsak bi kahve içsek dedikodu yapsak ne güzel olurdu. suuuuucum Allahım size hayırlı eşler sağlıklı bebişler versin. (kardeşimde bana hep aynı şeyi söyler,eşin var bebeğin var ben napıyım diye.)
Ya ne güzel sevindim senin adına.çok doğru yapmışsın hem can sıkıntısı için,hem sağlıklı yaşam,hem formu koruma:)))akıllı kadının hali bi başka oluyor canım.işallah orda kafana uygun biriyle dostluk kurarsınız senin içinde çok iyi olur.
Merhaba arkadaşlar..Bu konuda sayfalarca yazasım var ama artık yazma gücümü de kaybettim :)
Tüm yorumunuzu okudum tabi ki. Ama bunu özellikle alintilamak istedim. Ayni sey benim icinde gecerli. Herkes az cok hayatinda ki arkadas cevresinden bahsetmis bende biraz anlatayim dedim.
Hayatimin belirli zamanlarinda hep sadece bir kisi olmustur. Ben o kisiyi hep can dostum gibi bildim. Ve liliumunda dedigi gibi o 'can'dostum icin herseyi yapmaya hazirdim. Ama ne yazik ki o kisiler tarafindan sadece 'yedek' olarak görülmüsüm. Güvenimi yiktilar. Hayal kirikligina ugrattilar. Hakkimda atip tuttular. Yüzüme gülüp arkamdan konustular. Baskalari ugruna onca senelik arkadasligimizi sattilar.
Daha sonra hata bende oldugunu anladim. Kimseye %100 güvenipte herseyini paylasmayacaksin dedim. Günün birinde ya yüzüne vurur, ya senin hatanla övünür yada seni yari yolda birakir. Elbette bende mükemmel bi dost degildim. Bende insanim hatalarim elbette olmustur. Ama yasadiklarimdan da ders cikardim.
Artik arkadasim dostum diyebilecegim kimse yok hayatimda. Allah razi olsun ailem var. Onlarla dertlesebiliyorum. Sevdigim var o artik benim canimin can parcasi vazgecilmezim can yoldasim.
Ama insan herseye ragmen söyle iki cift lafin belini kiracak bir arkadas ariyor kendine. Ailemi bize Allah tarafindan veriliyor. Onu secemiyoruz. Ama arkadasimizi dostumuzu kendimiz secebiliyoruz. Bu yüzden cok dua ediyorum. Allahim bana hayirli dostlar nasip eylesin diye. Hatta dostlarida gectim bir tane dost bir tane arkadas...
Ama yine liliumun dedigi gibi bazi insanlarla tanistim iyi bir arkadaslik kurulabilir diye düsündüm. Ama sonra kafa yapimiz düsüncelerimiz cok farkliydi. Ve ben kendim isteyerek ve bilerek o insanlardan uzaklastim. Gurbette yasiyorum ve burada ki günlerim sayili. Evlendigim zaman türkiyeye tasinacagim (bu yüzden farkli duygular icerisindeyim) ama umud ediyorum ki insaAllah evlenip yeni bir hayata adim attigimda yeni hayrili ve saglam arkadasliklar kurabilirim.
Evet hanimlar cok uzattim ama bu konuda yazabilecegim daha bir cok sey varda. Burada bir üc noktayla 'bitiriyorum' anlatacaklarimi ...
Şimdi şükür etmeye çalışıyorum,hayatın tadına varmaya bakıyorum..Herkesin arkadaşı dostu olacak değil ya ben de belki böyle de mutlu olabilirim diyorum..Her ne kadar yolda kol kola güle oynaya geçen arkadaşları görünce içim sızlasa da... (Benden de 3 nokta)
Elbette ki herkesin en büyük dostu Allahtir. O en büyük en güzel en güvenilir dosttur. Ben böyle düsünüyorum. Ve hayatimizda dönem dönem gercekten yanliz kalmayada ihtiyac duyuyoruz. Kendi kabugumuza cekilmeye gerek duyuyoruz. Ama hayat paylastikca daha güzel olur. (Hak eden insanlarla dogru insanlara paylasildigi taktirde.) Ve herseye ragmen umudumuzu kaybetmeyelim. Son nefesimizi verene kadar vaktimiz var. Hersey gönlünüzce olsun. Dostca kalin.
Benim yalnızlığa normal insanlardan daha çok ihtiyaç duyduğum kesin :)
Bu güne kadar hep yalnız kaldığımdan mı bilmiyorum ama kişiliğimin bir parçası oldu sanki..Şimdi birileri beni bir yere davet etse de gitmek gelmiyor içimden o insanla yakınlaşırım diye..Apaçık korkuyorum arkadaş olmaktan.Eve gideyim müziğimi koyayım tek başıma kafa dinleyeyim hep bunun hayalini kuruyorum eve giderken..Sadece eşimle gezip eğlenmek istiyorum..Ona da hayat izin vermiyor tabi orası ayrı..
Sizin de herşey gönlünüzce olsun..Ne arkadaş ne dost ama burada bir sohbetdaşınız var canınız sıkıldığında konuşabileceğiniz,bunu unutmayın,dostça kalin
iltifatın için teşekkür edrim canım.umarım güzel arkadaşlıklar kurabilirim.
Hadi bakalım göreyim senii.gerçi sen kendine kankalar edinince topiğe uğramassın ama canın sağolsun:)))aramızdan biri daha kendini kurtarmış olur
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?