Burada inanılmaz bir kıskançlık seziyorum.
Ve bu arkadaşlığın dostluk olduğuna inanmıyorum.
Benim yıllardır en yakın dostum da inanılmaz güzel bir kadındır.
Öyle ki yolda yürüyemezdik, yapımcılardan ne teklifler gelirdi, yolda yolumuzu çevirirlerdi. Ki hala da öyle.
Sevgilim olurdu onu görünce değişirdi, onunla flört ederlerdi o derece... Abartmadığımı keşke kanıtlayabilsem.
Ama biz dostumla aramıza hiç kimseyi almazdık, hala da almayız.
Canımı istesin ikiletmem veririm. O da benim için aynı.
Hiç ezilmedim yanında, aksine gurur duydum onunla her işine koştum o da benim koştu.
Önceliğimiz hep birbirimiz oldu.
Hesapsız, kitapsız, sorgusuz dostluğumuz var. Ölümlük dost.
Dost dediğin böyle olmalı zaten. Eğer varlığından rahatsızsanız, içten içe kurulduysanız, kendinizi ezik hissettiyseniz adınıza üzüldüm.
Çok güzel insanlar var diye biz niye ezilelim ki.. Kendinizi nasıl böyle bir kalıba sokup değersizleştirebilirsiniz.
Dışardan bakınca ondan binlerce kat çirkinimdir zaten ama bunun için ezilmedim ya niye ezileyim çok komik offf :)
Lütfen siz de eksiklik duymayın. Kimsenin kimseye güzellik borcu yok. Kimse güzel olmak zorunda değil.
Siz insanlara güzel bakın, başkaları da size güzel bakacaktır.
konu sahibi takilma guzellige onemli olan gercekten konsmasi
